To κόμμα που ιδρύουμε





του Γιάννη Αντωνίου*

Το κόμμα που ιδρύουμε είναι προϊόν της κρίσης και το μέλλον του εκ των πραγμάτων είναι συναρτημένο με τη συμβολή του στην υπέρβασή της.
Εγκαταλείπουμε λοιπόν την Ελλάδα της χρεοκοπίας σημαίνει:
·        Ρήξη με τις υποκριτικές πολιτικές συμπεριφορές που χαρακτήρισαν τα κόμματα εξουσίας αλλά και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του στη μακρά διάρκεια της μεταπολίτευσης.
·        Ρήξη με την κουλτούρα που ανήγαγε την ιδέα του πολιτικού κόστους στην υπέρτατη αρχή άσκησης της πολιτικής.
·        Ρήξη με το λαϊκισμό, τα πελατειακά συστήματα και τα δίκτυα των κολλητών.
·        Ρήξη με τον ανέξοδο καταγγελτισμό, το διεκδικητικό ανενδοτισμό και την τυφλή κινδυνολογία που αντιστάθηκε και συνεχίζει ν’ αντιστέκεται στην όποια απόπειρα ματαρρύθμισης του υπάρχοντος.
·        Ρήξη με τις ανομικές συμπεριφορές και τις πρακτικές βίας που εκβιάζουν και τρομοκρατούν την κοινωνία, βάλλοντας ευθέως εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος.
·        Ρήξη με τις διάφορες εκδοχές του αριστερισμού, το νεοσταλινισμό του ΚΚΕ και το νεοκομμουνισμό του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ.
·        Ρήξη τέλος με την πανσπερμία των εγωϊσμών που καλλιέργησε και καθιέρωσε η πολιτική κουλτούρα της μεταπολίτευσης ως κυρίαρχες κοινωνικές συμπεριφορές. Των εγωϊσμών, οι οποίοι αποτέλεσαν τα συστατικά χαρακτηριστικά του συντεχνιακού γαλαξία, που κλείνει δρόμους και λιμάνια, παραλύει δίκτυα και ζωτικές λειτουργίες της χώρας στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης κοινωνικής αλληλεγγύης, στην πραγματικότητα όμως για την υπεράσπιση της χαμερπούς ιδιοτέλειας της συντεχνιακής πατρίδας. Μιλάω, εκτός των άλλων, για τα κακέκτυπα συλλογικοτήτων, που κατά κύριο λόγο εκφράζουν οι ισχύουσες συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις και το πολιτικό σύστημα στο οποίο αναφέρονται.
Εγκαταλείπουμε την Ελλάδα της χρεοκοπίας σημαίνει ακόμη τη συνειδητοποίηση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που βρίσκεται η χώρα και την ταχεία προσαρμογή των άμεσων προγραμματικών στοχεύσεων και των πολιτικών μας στις επείγουσες απαιτήσεις της συγκυρίας, αυτό δηλαδή που στην παλαιά κομμουνιστική διάλεκτο ονομάζαμε «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Θεωρώ ότι ένας τέτοιος προσανατολισμός δεν συμβιβάζεται ούτε με την τελετουργική καταγγελία του ούτως ή άλλως ανύπαρκτου ελληνικού νεοφιλελευθερισμού ούτε με την προσχώρηση στην κυρίαρχη αφήγηση δαιμονοποίησης του μνημονίου και της παρέμβασης Ε.Ε. και ΔΝΤ. Oι εναλλακτικές πολιτικές σ’ αυτή τη βουλγκάτα του καταγγελτισμού του παντός πρέπει να είναι:
·        Η σταθερή υποστήριξη δομικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία στην κατεύθυνση της υπέρβασης των χρόνιων παθογενειών του παρασιτισμού, της διαφθοράς, του κομματισμού, της αφασικής γραφειοκρατίας, της αντιπαραγωγικότητας, της αναποτελεσματικότητας, της οικονομίας των επιδοτήσεων με την ταυτόχρονη υπεράσπιση μέτρων και πολιτικών που θα ανοίγουν το δρόμο στην ανάκαμψη της οικονομίας και στην ανάπτυξη με κρατικές και ιδιωτικές πρωτοβουλίες, εγχώριας και ξένης προέλευσης, μέσα σ’ ένα διαφανές από θεσμική άποψη επιχειρηματικό τοπίο.
·        Η διεκδίκηση της ανάκτησης της ηγεμονίας της πολιτικής έναντι της οικονομίας.
·         Η υπεράσπιση των κοινωνικά αδύναμων και η εφαρμογή πολιτικών εξασφάλισης κοινωνικής συνοχής.
·        Ο συντονισμός για την αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο με την προώθηση της οικονομικής διακυβέρνησης και την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
·        Η υποστήριξη της πρότασης Ομπάμα για την περιστολή των προγραμμάτων λιτότητας στην Ευρώπη και την υιοθέτηση πολιτικών ταχείας ανάκαμψης και επενδύσεων.
Και ένα τελευταίο σχετικά με τα ενδοαριστερά δράματα. Είναι ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τις θρηνωδίες περί διάσπασης και τα περί βελούδινου διαζυγίου με το ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το ΣΥΝ και ή ίδρυση του νέου κόμματος σηματοδοτεί την αρχή μιας απελευθερωτικής πορείας, απαλλαγμένης οριστικά από την αρχαία σκουριά των δεισιδαιμονιών, από τις οποίες προφανώς δεν καταφέραμε να απελευθερωθούμε το 1989, γιατί ενδεχομένως δεν θελήσαμε ή τέλος πάντων δεν μπορέσαμε να αναμετρηθούμε αποτελεσματικά μαζί τους. Σήμερα όμως μόνο για τέλος εποχής μπορούμε να μιλάμε. Το πάθημα της γυναίκας του Λοτ που κοίταξε πίσω είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

*Το κείμενο αυτό είναι η ομιλία του γράφοντος στην ιδρυτική συνδιάσκεψη του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Σχόλια

  1. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν άνθρωποι με δημοκρατική ευαισθησία, αξιοσύνη και πολιτική κουλτούρα να είμαστε τόσα χρόνια εγκλωβισμένοι σε πολιτικά σχήματα τα οποία είχαν αναγάγει την άσκηση της πολιτικής σε διελκυνστίδα είτε προσωπικών και πελατειακών εξυπηρετήσεων είτε συντεχνιακών ψευδεπίγραφων προνομίων σε βάρος όλης της ελληνικής κοινωνίας; Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να απαγκιστρωθούμε όλοι μας από τις κομματικές αγκυρώσεις του παρελθόντος και να ενωθούμε για τον εκδημοκρατισμό της χώρας και την "υπεράσπιση των κοινωνικά αδύναμων και την εφαρμογή πολιτικών εξασφάλισης της κοινωνικής συνοχής"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπήνωρ
    Τα όσα γράφεις είναι το στοίχημα της Δημοκρατικής Αριστεράς και πρέπει να κερδηθεί/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ....Αλλά τίποτα δεν θα πετύχουμε όσο συνεχίζεται η ανοχή απέναντι στην υπέρογκη παραοικονομία που κλέβει τους άλλους πολίτες, υπονομεύει την κοινωνική αλληλεγγύη, συμπιέζει τις πραγματικές αμοιβές της εργασίας, τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας, πριν και πάνω από τα μέτρα.

    Όλοι ξέρουμε ότι υπήρξαν πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές που ανέχθηκαν και στήριξαν τη διαφθορά, την ιδιοποίηση του δημοσίου, τη σπατάλη.

    Για να ανακάμψει η οικονομία και η κοινωνία δεν αρκεί η αλλαγή στην κεντρική πολιτική. Πρέπει να αλλάξουν πολλά στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος σε όλη την κλίμακα, και στις νοοτροπίες των πολιτών, των δημόσιων λειτουργιών, των ανθρώπων που υπηρετούν στην αυτοδιοίκηση.
    Να χτυπήσουμε παντού τις νοοτροπίες σπατάλης, διαφθοράς.
    Είναι η αποστροφή από την ομιλία του Κουβέλη που απέσπασε το περισσότερο χειροκρότημα. Αυτό που χαρακτηρίζει το νέο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Nα χτυπήσουμε παντού τις νοοτροπίες σπατάλης, διαφθοράς."
    Είναι ένα από τα σημαντικά πράγματα που θα πρέπει να κάνει κάποιος που θέλει το καλό της πατρίδας του. Επίσης μια άλλη νοοτροπία που θα πρέπει να τσακιστεί και όχι απλώς να χτυπηθεί, είναι αυτή του σαμποτάζ στον οικονομικό ιστό της χώρας, το οποίο σαμποτάζ καμουφλάρεται πίσω από ψευτοαριστερά επιχειρήματα και ο στόχος του είναι η ολοκληρωτική χρεωκοπία της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία