Μelancolia in Settembre




Αν εβαζα μπουγαδα..........
θα αφαιρουσα την οξινη βροχη απο τον Παρθενωνα και τη Σφιγγα 
θα αδειαζα το Βουρκο απο τη Μεσογειο και θα την εκανα παλι γαλαζια,
θα εβαζα λιγο λουλακι στον ουρανο του Ρηνου...... ΑΛΛΕΝ ΓΚΙΝΣΜΠΕΡΓΚ ...


Προχωρημένος και ακόμα ζεστός ο Σεπτέμβρης. Καθώς το ΧΤ ρολάρει στους σκονισμένους δρόμους της πόλης, οι φορτηγατζήδες παίζουν κρυφτό με τους μπάτσους, και εκείνος αναθυμάται το πρώιμο θέρος και τα γραπτά  στιβαρών αριστερών μελλοντολόγων. Θυμάται τις προγνώσεις για έναν πυρετικό και κατακόκκινο Σεπτέμβρη.

Η κρίση βαθιά όσο δεν παίρνει, η Πατησίων σκοτεινή, το κράτος καθυστερεί τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Οι τράπεζες ανοίγουν μόνο για δυο ώρες για να μην πάρει ο κόσμος τα λεφτά του, ο πατέρας μετράει κάτι κέρματα και στοκάρει γάλα, β’ ποιότητας. Τα παιδιά έχουν καταλάβει τα σχολεία γιατί λείπουν 20.000 δάσκαλοι και τα στοιβάζουν οι βάρβαροι διευθυντές ανά 35 μέσα στην τάξη. Κάνει και ζέστη. Επαγγελματικές ομάδες κάθε καταγωγής και προελεύσεως οργώνουν την Αθήνα, οι απεργίες είναι καθημερινό και οικείο πια φαινόμενο. Οι συγκρούσεις με τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους αφήνουν χιλιάδες τραυματίες. Υπάρχουν φήμες για κάθοδο του στρατού, δεν υπάρχουν καθόλου λεφτά.  Το βάρβαρο μνημόνιο δεν αντέχεται. Μετανάστες εξαθλιωμένοι σέρνονται στους δρόμους. Οι άρρωστοι βγήκαν από τα νοσοκομεία με τους ορούς και τους καθετήρες στα χέρια αναζητώντας μπαμπάκι και ντεπόν στη μαύρη αγορά. 

Η Λίτσα απ’ το Μπουρνάζι ηγείται μιας ακόμα επίθεσης εξαγριωμένων μανάδων στο προεδρικό μέγαρο, ενώ επαναστατικές επιτροπές συνεδριάζουν και νομοθετούν πάνω σε  πλατφόρμα της οποίας ο τράκτορας είναι σε μπλόκο στο Χαϊδάρι. Ο ΓΑΠ στου Μαξίμου, με το ένα πόδι στην ταράτσα και με το άλλο στη σκάλα του ελικοπτέρου, διστάζει να φύγει μέσα στο σκοτάδι, καθότι σκέφτεται ότι αυτά τα ρημάδια πέφτουν εύκολα και δε λέει, να γίνει ο ήρωας του κυνηγημένου ΔΝΤ. Μπάχαλοι, παιδιά του αντιεξουσιαστικού χώρου, πρώην τροτσκιστές και νυν μουλούδες, σαν μια γροθιά, επιμελούνται των πυρκαγιών (οι τροτσκιστές και οι μουλούδες κοιτάνε τους άλλους που δουλεύουν) και της προόδου του πλιάτσικου όσων μαγαζιών έχουν μείνει ακόμα ανοικτά. Είναι καιρός να είναι πια καιρός, που ο Αλέκος θα προβάρει για τελευταία φορά το σεμνά πύρινο  λόγο του μπροστά στα επαναστατημένα πλήθη, ενώ η Βαστίλη θα πυρπολείται. Πριν ανέβει στην πρόχειρα φτιαγμένη εξέδρα από καμένα αυτοκίνητα και ξεκοιλιασμένους κάδους, θα φιλήσει τον δακρυσμένο Αλέξη, σαν  υπεράνω πατέρας, θα κλείσει το μάτι στον Παναγιώτη και όταν ανέβει στην κορυφή, ωθούμενος από τις ουρανομήκης  ζητωκραυγές του λαού, θα κάνει ένα νεύμα στην Αλέκα να τον ακολουθήσει, ίδιο με αυτό που έκανε ο μεγάλος στη Δήμητρα, πάνω στη σκάλα του αεροπλάνου, όταν γύρναγε από το Χέρτφιλντ. Είναι η κορύφωση μιας διαδικασίας ανατροπής, όχι απλά του βάρβαρου μνημόνιου, αλλά και ολάκερου του καπιταλιστικού συστήματος, της δομικής κρίσης του οποίου, μια έκφανση είναι και η σημερινή κρίση.

Τι πήγε όμως στραβά και η επανάσταση κρεμάστηκε στο Χ το ξύλινο ενός ντέρμπυ;

Ο Σεπτέμβρης πάει να βγει και μια αμήχανη Ελλάδα, τρώει 5άρες από τη Μπάρτσα και ψάχνει βενζινάδικο ανοικτό. Τα κόμματα σκοτώνονται καθώς επιλέγουν υποψήφιους για τους δήμους αλλά και τις περιφέρειες. Η Αριστερά συνεργάζεται με το αριστερό ΠΑΣΟΚ, το φιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, τις ΠΑΣΟΚογενείς συλλογικότητες, το βαθύ ΠΑΣΟΚ, το ανατολικό ΠΑΣΟΚ και το απλό ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας δημάρχους που να μην είναι τελείως ανίκανοι ή τελείως λαμόγια. Δεν βρέχει με τίποτα, ενώ ο Αντώνης ενδύεται τον αντιμνημονιακό χιτώνα, αλλά η ζέστη, στη Θεσσαλονίκη,  τον βαλαντώνει και τον κρεμάει στην πλάτη, ενώ ο Ξανθός από κοντά του αναλύει το σύστημα της Τουρκίας στην 3η περίοδο του τελικού του Μουντομπάσκετ. Νωρίτερα ένας ψυχάκιας πέταξε ένα παπούτσι, ενώ ο Μίχαλος άρπαξε κάτι ψιλομπινελίκια από ξέψυχους διαδηλωτές. Οι απεργοί πλην όμως επιταγμένοι βιτυοφορείς πιέζουν τα πλήθη  ελπίζοντας αυτά με τη σειρά τους να πιέσουν τη κυβέρνηση για να τους ξανακλείσει το κλειστό επάγγελμα, ενώ η ανεργία και η ακρίβεια καλπάζουν. Οι παρέες αναντάμ- μπαντατάμ σε ταβέρνες αναλύουν την κατάσταση. Κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι κοπιάρουν Χάγιεκ ή Μαρξ στο διαδίκτυο, κατά το δοκούν.

Οι επιτυχόντες των Πανελλαδικών ψάχνουν σε καταπράσινα λιβάδια το ΤΕΙ της επαγγελίας, οι απολυμένοι νιώθουν ηττημένοι και σχεδόν λεπροί, στην Τοσίτσα πεθαίνουν με μια σύριγγα στη φλέβα, καθώς η Ινδία γλιστρά κάτω από το Θιβέτ και 35 άνθρωποι σε 700 μέτρα βάθος ελπίζουν να δουν κάποτε το φως της μέρας.  Ο τυπάκος, έξω από το φράχτη μου, περιμένει όλο κάψα την καλή του, πιτσιρίκια ροκάρουν στο Μέγαρο, ο Μίμης νιώθει βαρετά, τα όσα λέει η δασκάλα της Α’ Δημοτικού, η Ράλλια έχει τις μαύρες της και γω σπρώχνω το Σαββατόβραδο.

Μελαγχολία ενός αμήχανου Σεπτέμβρη. Ίσως τον Οκτώβρη.  

Σχόλια

  1. Με λίγα λόγια πιασ' το αυγό και κούρευτο leo. Έτσι είναι: φτάσαμε ως εδώ μοιραίοι βερμπαλιστές, ονειροπόλοι της ευημερίας και της επανάστασης ταυτόχρονα. Το πραγματικό διαφεύγει από αυτόν τον λαό μερικές δεκαετίες μεταπολίτευσης: η βίαιη προσαρμογή δεν είναι του γούστου μας, η αναβολή ίσως: κι αυτά τα κτήνη του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε.
    Δε βαριέσαι. Οι εκλογές είναι κοντά. Θα ξεκατινιαστούμε γερά και τζάμπα: πολύ καλύτερα από τον ακριβό ψυχαναλυτή. Στο μεταξύ πάμε για κάνα φραπέ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργο, το σενάριο δεν βγήκε για το Σεπτέμβρη, ίσως κάποιο άλλο μήνα. Ο κόσμος έχει άλλες έννοιες, πραγματικές, δεν έχει όρεξη να παίζει με βολεμένους μικροαστούς που υποδύονται τον Λένιν τον Οκτώβρη. Ανασκουμπώνεται και προσαρμόζεται, αισιοδοξεί, ελπίζει να πετύχει ο ΓΑΠ και να μη χρεοκοπήσουμε, αλλά ταυτόχρονα απομακρύνεται από την πολιτική διεκδίκηση, βουλώνει τ΄αυτιά του. Είμαι περίεργος να δω τα αποτελέσματα των εκλογών. Πως θα εκδηλωθεί αυτή η βουβαμάρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα είπες όλα φίλε με αυτό το μαύρο κινηματογραφικό κείμενο... Ό,τι ελπίσαμε, ό,τι φοβόμαστε... Ο Σεπτέμβρης συνήθως είναι μήνας σχεδίων, οργάνωσης, νεόκοπων ονείρων.
    Ανοίξτε τις γρίλλιες να μπει μια στάλα φως/ πιο σκοτεινά όμως είναι έξω.
    Οι ελπίδες είναι όλες στις μαθητικές τσάντες, στις πλάτες τους, ας μην τις τσαλακώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και είναι και βαριές, ασήκωτες θεία. Ηταν μια βόλτα στη wild side of town. Εμείς είμαστε πάντα απ' τη μεριά του ροκεντρόλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία