ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ




ΕΓΚΑΤΑΛEIΨΗ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ,
ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΗ

by Left division

Από την κόρη μου που φέτος πάει γυμνάσιο πληροφορήθηκα πριν από μερικές μέρες πως το διπλανό λύκειο βρίσκεται σε κατάσταση κατάληψης. Προβληματιζόμουν αν έπρεπε να γράψω κάποιες σκέψεις αλλά αισθανόμουν αναρμόδιος του θέματος μέχρι που διάβασα το κείμενο - γροθιά στο στομάχι - των μαθητών που είναι οργανωμένοι στη Δημοκρατική αριστερά Πάτρας και ο κύβος ερίφθη.
Η πρώτη απορία που μου γεννήθηκε στο άκουσμα της λέξης κατάληψη από την κόρη μου ήταν η εξής. Αν κάποιοι οπλίτες ας πούμε καταλάβουν ένα στρατόπεδο διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες διαβίωσης θα υπάρξει μια κάποιου τύπου άμεση αντίδραση ναι ή όχι;
Αν κάποιοι αστυνομικοί καταλάβουν ένα τμήμα διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας και τις χαμηλές αμοιβές θα συμβεί ναι ή όχι το ίδιο; Όταν μαθητές καταλαμβάνουν ένα σχολείο τι γίνεται;
Ας μείνουμε στις σημερινές καταλήψεις. Υπάρχει άραγε κάποιο κέντρο που συντονίζει όλη αυτή την κινηματική στάση δηλώνοντας ταυτότητα, αιτήματα και ανάληψη ευθύνης ή όλο αυτό γίνεται αυτοσχέδια σε κάθε σχολείο χωριστά με κεντρικό αίτημα λούφα και κοπάνα;
Η απόφαση λαμβάνεται μετά από ψηφοφορία με κάλπη με βάση κάποια δεδομένη διαδικασία ή ισχύει κι εδώ το κατά περίπτωση; Πως αποδέχεται ο διευθυντής του σχολείου το αποτέλεσμα; Εγγράφως από τα μέλη του δεκαπενταμελούς, προφορικά ή από τρίτους;
Ποιες είναι οι ενέργειες από την πλευρά του; Ενημερώνεται η επιθεώρηση, το υπουργείο, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων; Προκύπτει κάποιας μορφής αντίδραση; Μήπως απλά περιμένουν οι πάντες πότε θα τελειώσει η κινητοποίηση;
Δεδομένου πως μιλάμε όχι μόνο για εφήβους που βράζει το αίμα τους αλλά και γι’ ανήλικους που τελούν (κατά νόμο τουλάχιστον) σε κηδεμονία ποιος επιλαμβάνεται για τις φθορές που ενδεχομένως υπάρξουν, προκαλώντας πέρα από κόστος ακόμα και ακαταλληλότητα οργάνων και εγκαταστάσεων;
Υπάρχει διαδικασία αναπλήρωσης των ωρών που χάνονται ή τις παίρνει το ποτάμι; Ποια είναι οι στάση των συνδικαλιστικών ενώσεων του διδακτικού προσωπικού και των συλλόγων γονέων γι’ αυτή την ‘’εθιμική’’ πλέον και κάθε χρόνο επαναλαμβανόμενη διαδικασία;
Τα πολιτικά κόμματα τι στάση κρατάνε; Το υπουργείο παιδείας; Το κόμμα ΠΑΣΟΚ ας πούμε έχει άποψη, ή ταυτίζεται με την θέση του υπουργείου αν υπάχει;
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Προσωπικά δηλώνω πως αδυνατώ να πάρω θέση χωρίς επαρκή πληροφόρηση και γνώση των πραγματικών συνθηκών Ελπίζω λοιπόν ειλικρινά πως άνθρωποι καλύτερα πληροφορημένοι και σαφώς πιο έμπειροι θα μπορέσουν να φωτίσουν και μένα αλλά και πολλούς άλλους γύρω από ένα τόσο μεγάλο θέμα.
Επί της αρχής είμαι εξίσου αντίθετος και με τη λογική της μη πολιτικοποίησης των μαθητών όπου σαν μοναδικό τους όπλο θα επιτρέπεται να κρατάνε μόνο το μαγικό ραβδί του ‘’συμμαθητή’’ τους Χάρρυ Πότερ για να ξορκίζουνε τα υπαρκτά τρολ του συστήματος, αλλά και σε κάθε προσπάθεια καπελώματος των μαθητικών κινητοποιήσεων στο όνομα μιας επαναστατικής κινηματικής αντίληψης για τον προσπορισμό επικοινωνιακού οφέλους από τρίτους και κάθε είδους άσχετους.
Ο καθένας δικαιωματικά μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει για το περιεχόμενο του κειμένου των μαθητών. Δεν μπορεί όμως να αρνηθεί κάτι κραυγαλέα αντικειμενικό που το χαρακτηρίζει κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός πως βάζει επιτέλους το δάκτυλο στην πληγή ανοίγοντας το θέμα σε δημόσια διαβούλευση.
Όπως δραματικά τονίζεται, ‘’οι νέοι δεν μπορούν να είναι φρικτά προσωπεία των ημερών τους’’, αλλά κι εμείς οι μεγαλύτεροι ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως με την παιδεία δεν μπορούμε να παίζουμε, ούτε να την … παίζουμε … γιατί όπως τονίζει κι ο νομπελίστας συγγραφέας Αλμπέρτο Μοράβια εδώ και πολλά χρόνια ‘’οι νέοι αγράμματοι η μόνη διαφορά που θα έχουν με τους παλιούς είναι πως θα γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση’’.
Υστερόγραφο: Μπορεί να ζητήσει κάποιος την άποψη του Γιώργου Καμίνη με την ιδιότητα του καθηγητή, συνήγορου του πολίτη και υποψήφιου δημάρχου μιας πόλης με αμέτρητα σχολεία με χαρακτηριστικά π.χ. σαν της Γκράβας.

 H AΠANTHΣΗ 

Αναλαμβάνω να απαντήσω στον πατέρα Left division ως καθ’ ύλην αρμόδιος, δάσκαλος γαρ στη ΜΕ.
Οι καταλήψεις εδώ και πολλά χρόνια γίνονται από Νοέμβρη μέχρι Γενάρη, φέτος άρχισαν νωρίς. Με θέμα σοβαρό, όπως η δολοφονία του Γρηγορόπουλου, με περίπου θέμα όπως η φημολογούμενη μείωση των απουσιών ή και με καθόλου θέμα. Είναι πλέον επετειακό  φαινόμενο. Συνήθως αποφασίζεται από μια δυναμική πλειοψηφία που πάει χαράματα στο σχολείο και κλείνει με λουκέτα τις πόρτες του σχολείου ώστε να μην μπορούν να μπουν οι καθηγητές. Όσοι μαθητές θέλουν να συμμετάσχουν πηδάνε από τα κάγκελα. Κάθονται μέχρι το μεσημέρι, παίζουν μπάλα ή τάβλι ή δεν κάνουν τίποτα. Το απόγευμα έχουν φροντιστήριο. Το κόλπο κρατάει κάποιες μέρες και όπως αναίτια ξεκίνησε έτσι και σταματάει. Απλά τα παιδιά δεν κάνουν μάθημα για κάποιες μέρες. Αυτό δεν έχει καμιά επίπτωση σ΄αυτούς. Οι χαμένες διδακτικές ώρες δεν αναπληρώνονται ή αναπληρώνονται εικονικά αν η κατάληψη κρατήσει πάνω από μήνα. Τις αναπληρώνουν στο φροντιστήριο. Κανείς δεν παραπονιέται, αφού η εκπαίδευση δεν γίνεται ουσιαστικά στο σχολείο. Δεν υπάρχει κανένα επαναστατικό κλίμα. Απλά δεν γίνεται μάθημα. Όλα βέβαια έχουν και μια επίφαση δημοκρατίας. Κάθε πρωί όσοι και όσες μαζεύονται στο σχολείο ψηφίζουν για τη συνέχιση ή μη της κατάληψης. Τώρα πολλοί, λίγοι δεν έχει σημασία. Όλοι όμως χρειάζονται αυτήν την ανάσα, οι επιμελείς για νάχουν περισσότερο χρόνο για διάβασμα οι αμελείς για νάχουν περισσότερο χρόνο για παιχνίδι. Οι «επαναστατημένοι» για νάχουν να λένε ότι έκαναν κατάληψη.

Ποια είναι η στάση των δασκάλων; Άλλοι το βλέπουν σαν ευκαιρία για αργία. Άλλοι σαν ευκαιρία να υποστηρίξουν το μαθητικό κίνημα. Άλλοι προσπαθούν πότε με πειθώ, πότε με απειλές να επαναφέρουν τα παιδιά στην τάξη. Οι καταστροφές γίνονται όταν οι δάσκαλοι εγκαταλείψουν το σχολείο και αδιαφορήσουν για την τύχη της κατάληψης. Όσοι πονάνε το σχολείο και σέβονται τη θέση τους, θα σπάσουν τα λουκέτα, θα πηδήξουν μέσα, θα κάνουν κάτι για να σώσουν τη δημόσια περιουσία. Οι επίσημοι εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ δεν θα κάνουν συνήθως τίποτα γιατί «σέβονται» τις αποφάσεις των μαθητών. Είναι συνδικαλιστές και όχι δάσκαλοι. Στο μέτρο που η κατάληψη εμφανίζεται ως κινηματική διαδικασία, ΚΚΕ, ΣΥΝ και αριστεριστές θα κρατήσουν επίσημα ουδέτερη στάση. Ανεπίσημα ενδεχομένως θα την υποστηρίξουν. Γενικώς τη βλέπουν με καλό μάτι, στο μέτρο που στρέφεται κατά του κράτους, της κυβέρνησης, του συστήματος. Φυσικά δεν θέλουν να ανοίξει καμιά πολιτική κουβέντα, επί της ουσίας. Κανείς τους δεν θα ζητήσει το αυτονόητο, δηλαδή ανοικτό σχολείο και διαβούλευση για το όποιο πρόβλημα υπάρχει. Βαβούρα να γίνεται.

Τα αιτήματα; Συνήθως υπάρχουν ως πρόσχημα. Από την καταδίκη του μνημόνιου, μέχρι τις τιμές του κυλικείου και την καθαριότητα στις τουαλέτες. Κανείς δεν βάζει πραγματικά εκπαιδευτικά θέματα, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται γι΄αυτά. Κανείς δεν θα εγκαλέσει δασκάλους γιατί δεν κάνουν μάθημα, ή γιατί δεν προσπαθούν να βοηθήσουν τα παιδιά. Κανείς δεν θα μιλήσει για τα άθλια σχολικά βιβλία, για την έλλειψη εποπτικών μέσων, για την διακίνηση ναρκωτικών. Κανείς δεν θα μιλήσει για την ουσία, αφού ουσία δεν υπάρχει.
Οι καταλήψεις είναι δείγμα της αδιαφορίας των παιδιών για το δημόσιο σχολείο και της αδυναμίας της πολιτείας να φτιάξει ένα σχολείο ελκυστικό για τους μαθητές και τις μαθήτριες. Είναι πλέον μια ρουτίνα, που δεν παράγει καμιά πολιτική, δεν είναι στάση απέναντι σε τίποτα, αντίθετα είναι ένα γύρισμα της πλάτης απέναντι στη δημόσια εκπαιδευτική διαδικασία. Στο  απονευρωμένο σχολικό περιβάλλον, τα αισθήματα απουσιάζουν.  

Σχόλια

  1. Οι επίσημοι εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ δεν θα κάνουν συνήθως τίποτα γιατί «σέβονται» τις αποφάσεις των μαθητών. Είναι συνδικαλιστές και όχι δάσκαλοι

    Αυτό τα λέει όλα!!! Εξαιρετικά διαφωτιστική η "απάντησή" σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. H αδυναμία της πολιτείας να φτιάξει ελκυστικό σχολείο δεν αναφέρεται μόνο σε κυβερνήσεις αλλά και στους δασκάλους και στους γονείς και όσους γενικώς εμπλέκονται σ΄αυτό. Όλοι έχουν ανομολόγητα εκχωρήσει την πραγματική εκπαίδευση στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Το σχολείο είναι δημόσιο αλλά η εκπαίδευση ιδιωτική. Εξαιρέσεις υπάρχουν, καλαμιές μέσα στον κάμπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mtryfo
    για τους συνδικάλες, το μεσημέρι περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ήμουν μαθητής το 90-91 στις πρώτες καταλήψεις με στόχο την αποτροπή των ρυθμίσεων Κοντογιαννόπουλου...

    ζούσα στον κόσμο μου περιμένοντας πως θα ρίχναμε την κυβέρνηση...

    ακολούθησε η δολοφονία Τεμπονέρα και η ιστορία έληξε με αποπομπή του Κοντογιαννόπουλου...

    από τότε κάθε χρόνο γίνονται καταλήψεις, χωρίς αιτήματα...

    άλλος ένας εκφυλισμός της... κινηματικής διαδικασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε
    Ήμουν και γω, ως Ρήγας Φεραίος, στην κατάληψη της έδρας του Αποστολάκη στο Φυσικό της Αθήνας το 1974. Κράτησε περίπου 5 χρόνια. Η έδρα δούλευε με την ευθύνη των φοιτητών στην αρχή και αργότερα και κάποιων μελών του ΔΕΠ. Οι τεταρτοετείς φοιτητές(όλοι σήμερα καθηγητές ΑΕΙ) έκαναν τα μαθήματα. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ κρατάνε γενικώς μια θετική στάση απέναντι στις καταλήψεις, υλοποιώντας και σχετική απόφαση του συνδικάτου. Το στυλ είναι ότι "αποφασίζουν τα παιδιά". Αυτό έχει μια αποδοχή στο τμήμα των λουφαδόρων που βλέπουν τις καταλήψεις σαν αργία, αλλά και στο τμήμα των αριστερών που φαντασιώνονται εξεγέρσεις κλπ.Γενικώς ένα παιχνίδι που δεν σημαίνει τίποτα από πολιτική άποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι αυτές οι καταλήψεις αποτελούν άνευ όρων παράδοση στο σύστημα της μη παιδείας. Τον τελευταίο καιρό οι "αντισυστημικοί" κάθε είδους μου φαίνονται οι πιο φανατικοί συστημικοί και οι επετειακές καταλήψεις μοιάζουν με τις απεργίες του ΚΚΕ που κλείνουν τα εργοστάσια και τα στέλνουν στην Βουλγαρία ή και μακρύτερα. Μήπως τελικά όλοι αυτοί υποστηρίζουν πολύ αποτελεσματικά το "σύστημα";
    Το λέω για όσους αριστερούς απέμειναν και φοβούνται ακόμα να πουν τα πράγματα με το όνομά τους ή από απελπισία (σαν το φίλο μας τον Ζαμπετάκη) το "ρίχνουν" στο ΚΚΕ για να εκδικηθούν ποιόν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Nαι Γιώργο το ρίχνει στον Παφίλη για να εκδικηθεί τον εαυτό του. Τραγικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ...οι επετειακές καταλήψεις μοιάζουν με τις απεργίες του ΚΚΕ που κλείνουν τα εργοστάσια και τα στέλνουν στην Βουλγαρία ή και μακρύτερα...

    ...Nαι Γιώργο το ρίχνει στον Παφίλη για να εκδικηθεί τον εαυτό του. Τραγικό...

    Aλίμονο, τα βάζετε όλα σ' ένα κινέζικο τσουβάλι. Οι απεργίες, ιδιαίτερα αυτές στον ιδιωτικό τομέα, έχουν πολύ μεγάλη πολιτική αξία, προσωπικό ρίσκο και συγκεκριμένο ταξικό επίδικο. Καμιά σχέση με τις επιδοτούμενες, εθιμικές ψευδοκαταλήψεις του "δημόσιου" σχολείου που είναι ο εύκολος -με "ξένα" κόλυβα- δρόμος του κάθε ψευδελευθεριακού καταναλωτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε
    Προφανώς και δεν μιλάμε για τις απεργίες που έχουν στόχο, είναι δίκαιες και φέρουν αποτέλεσμα. Μιλάμε για απεργίες που πριονίζουν το κλαδί που κρέμονται οι εργαζόμενοι και έχουν στόχο να καταστρέψουν την παραγωγή και τις θέσεις εργασίας. Φυσικά και συμφωνώ με τα υπόλοιπα που αναφέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία