Η πόλη είναι







Η πόλη είναι:

ένα ζεστό φιλί στην πλατεία Καρίτση
το σούρσιμο των ποδιών το απομεσήμερο στην Βαρβάκειο αγορά
το αγκομαχητό στα σκαλοπάτια ψηλά στη Βουλγαροκτόνου
το χαρτόκουτο που σκεπάζει τον ξεπεσμό, βράδυ, στην πλατεία Κλαυθμώνος
το νταλαβέρι, μέρα μεσημέρι, στην Ομόνοια
μια σύριγγα καρφωμένη στο παγωμένο μπράτσο στην Τοσίτσα
ο Παύλος Σιδηρόπουλος που λείπει από τη  Δεξαμενή
το παλιό ζαντάδικο του Μάκη στη Λεπενιώτου
οι φυλές που σπρώχνουν την πραμάτεια τους στην πλατεία Θεάτρου
το ραντεβού έξω από το σταθμό στο Μοναστηράκι
ένα διπλό με μπάλα πλαστική, βράδυ, στο Σύνταγμα
μια καλοζωισμένη κουκλάρα στη Βουκουρεστίου
μια παρέα μεθυσμένων στη Μαβίλη
η οσμή από κάτουρα στην 3η Σεπτεμβρίου
οι νεανικές φωνές στου Ψυρρή
τα κορίτσια που κρυώνουν, αργά το βράδυ, στη Σόλωνος
οι καρεκλοκένταυροι στο Κολωνάκι
το «Αν» στα Εξάρχεια
ο κύριος με  τη καινούργια γραβάτα στην Ακαδημίας
αυτοί που κυνηγούν το μεροκάματο  στην Ακαδημία Πλάτωνος
οι μνήμες στο Μεταξουργείο
η ασφυξία από καρέκλες στο Θησείο
οι παλιές μηχανές που περιμένουν άπραγες στο Νέο Κόσμο
το βάρος της Ακρόπολης
μια μπύρα στο πεζούλι, στον Κεραμικό
το νεκρό γήπεδο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας
οι γυναίκες που χαζεύουν στην Ερμού
ο τύπος πάνω στη βέσπα στου Γκύζη
τ' αγόρια και τα κορίτσια που βγαίνουν από την Εμπορική, στην Πατησίων
το ψωνιστήρι στη πλατεία Βικτωρίας
οι γέροι που λιάζουν τ’ αχαμνά τους στο Ζάππειο
η θλίψη της Αχαρνών
τα τσολιαδάκια στην  Πλάκα
το Χημείο στη Σκουφά
οι μαθητές που δε γεμίζουν πια την πλατεία Κάνιγγος
ο ρατσισμός στον Άγιο Παντελεήμονα
οι μαύρες φιγούρες στην Κυψέλη
μια φραπεδιά που στεγνώνει στα Κάτω Πατήσια
η μπλοκαρισμένη Σταδίου
μια πορεία κι ένα σύνθημα στα Προπύλαια
οι παλιές πολυκατοικίες στα Σεπόλια
η αγωνία έξω από τον Ευαγγελισμό
οι φάτσες που τρομάζουν, χαμηλά, στην Αγίου Κωνσταντίνου
ένα σύνθημα στο βρώμικο τοίχο της Νομικής
ο Άσιμος που λείπει από την Καλλιδρομίου

οι σχέσεις των ανθρώπων, η ιστορία των ζώντων, ανάμεσα από αγάλματα, παλιές θύμησες, γέλια και εξαθλίωση.
δεν είναι οι ταγοί, οι άρχοντες, οι κύριοι Τίποτα, οι πολεοδόμοι, οι σωτήρες, οι σπεκουλαδόροι,

είναι η ζωή και ο θάνατος

είναι το χέρι που  «σου μετρά της πόλης το ρυθμό μ’ αγκαλιές»
είναι ο λόγος που «σου χαϊδεύει το μυαλό με χίλιες και μια νύχτα γλυκιές».
Στην πόλη μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία