Mα, τι ψήνεται;





της Γεωργίας Καρβουνάκη

Όλα βρίσκονται στη θέση τους με την τάξη που τους αρμόζει.. Ο μπαμπάς στον καναπέ,η μαμά στην πολυθρόνα,τα παιδιά στο χαλί. Βγαλμένοι σαν από διαφήμιση..Κι όμως,τα χρώματα είναι ξεθωριασμένα,το λούσο πολυκαιρισμένο, το χαμόγελο της μητέρας λειψό, η ρυτίδα στο μέτωπο του πατέρα βαθειά, η τηλεόραση, όμως, plasma 47".

Μια τηλεόραση που συνεχώς προβάλει μια κουζίνα. Στην κουζίνα αυτή συνεχώς μαγειρεύουν. Η τηλεόραση έχει την ιδιότητα να μεταφέρει τις γαργαλιστικές μυρωδιές ενώ οι γαργαλιστικές μυρωδιές έχουν την ιδιότητα να χορταίνουν την οικογένεια που ,καθηλωμένη ολημερίς μπροστά στη συσκευή ,στοιχηματίζει υπέρ του ενός η του άλλου υποψηφίου Master Chef .Σκηνές soft ενδοοικογενειακής βίας εκτυλίσσονται σε κάθε διαφωνία κι η σοφή μητέρα απαγγέλλει συνταγές για να καταστείλει τη σύρραξη.

Τις απαγγέλλει μόνο τις συνταγές γιατί για να τις εκτελέσει,ούτε λόγος.. Που να βρει τζίντζερ στη γειτονιά,λέει..Η αιτία,όμως,είναι ότι ο άτιμος ο ροφός είναι απλησίαστος τη στιγμή που δε μπορεί πια ούτε γαύρο ν'αγοράσει..Οι αστακοκαραβίδες της γνέφουν κοροϊδευτικά από το "ρετιρέ" κι αν πεις για τον κιμά εξαιρετικής ποιότητος από τα highlands ορμώμενο,δεν τον είδε δεν τον ξέρει.

Οι επτά πληγές του Φαραώ πλήττουν καίρια ΚΑΙ αυτή την οικογένεια. Είναι το μέσο τηλεοπτικό κοινό πάνω στο οποίο επενδύουν οι παραγωγοί των τηλεοπτικών εκπομπών σε αγαστή σύμπραξη με τους διαχειριστές του δημόσιου βίου της χώρας μας.

Οι πρώτοι χαίρουν ασυλίας από τους δεύτερους οι οποίοι δεύτεροι χαίρουν απόλυτης, νεκρικής σιγής από την πλευρά του κοινού για να μπορέσουν να "κυβερνήσουν" ανενόχλητοι.   

Όταν κρέμεται η επίζηλη θέση του Master Chef από την υφή μιας μαρέγκας που να τρέχεις στους δρόμους να διεκδικήσεις υγεία, παιδεία, δουλειά, αξιοπρέπεια? Κάθεσαι και συμπαρίστασαι στο δράμα του διαγωνιζόμενου και ονειρεύεσαι να μπορέσεις να του σκουπίσεις τα δάκρυα με το δικό σου μαντήλι με αντάλλαγμα τ'απομεινάρια του πιάτου που μόλις ετοίμασε,μαζί με το πιάτο κατά προτίμηση. 

Φήμες ότι ραντίζουν το τηλεοπτικό κοινό με σπρέϋ κοκτέϊλ αισιοδοξίας-παθητικότητας - αναισθησίας εξετάζονται ως ανακριβείς.. 
Παραμένει, όμως, άλυτο το μυστήριο..

Σχόλια

  1. Πάντως τα εισαγωγικά κομμάτια είναι μοναδικά.

    Το δε άρθρο με βρίσκει σύμφωνο σε πολλά σημεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία