Δεκέμβρης 2008, αλλά να μην το κάνουμε και θέμα, σήμερα.




Δυο χρόνια μετά τις φωτιές αναζητώ ακόμα το νόημά τους και όχι την αιτία. Δεν ήταν φωτιές μάχης, δεν άφησαν νικητές και ηττημένους. Ηττήθηκαν, μόνο, όσοι προσπάθησαν υστερόβουλα να τις προσεταιριστούν και να φωτίσουν με αυτές επαναστατικά μονοπάτια, αλλά και αυτό έγινε μετά, όταν κατακάθισε ο κουρνιαχτός και τα γυμνά ζόμπυ ανέβηκαν στο βήμα της πόλης.

Την ώρα της φωτιάς, είδα φιγούρες που με σπουδή και επιδεξιότητα επαγγελματία γλιστρούσαν σε μια αφύλακτη πόλη, πυροδοτώντας. Μια ανώδυνη απόπειρα να προκαλέσουν αμυχές στον κοινωνικό ιστό, που τους παρακολουθούσε με συγκατάβαση και ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Στο φόβο της βίας τους θα έχτιζε τα θεμέλια του νέου κράτους, ακόμα μεγαλύτερης καταστολής και θα την έλεγε «προστασία του πολίτη».

Την ώρα της φωτιάς, είδα παιδιά, πολλά παιδιά, με οργή, με μάτια ηδονικά καμένα, με απορίες, γέλια, αλλά και μίσος να ρίχνουν αυγά σε αστυνομικά τμήματα, λες και αυτό θάφερνε πίσω το φίλο τους που χάθηκε, λες και αυτό θα άλλαζε την πορεία της τύχης τους. Αλλά από τα παιδιά περιμένεις ακριβώς αυτό, το τίναγμα του συσπειρωμένου ελατηρίου. Και γουστάρεις να τα βλέπεις να τρέχουν, όχι για το Χ το ξύλινο ενός ντέρμπυ, αλλά για έναν δικό τους που χάθηκε άδικα και ν’ απαντούν με βία στη βία της κάθε εξουσίας.  

Την ώρα της φωτιάς, άκουσα ειδήσεις παραμορφωμένες, ψεύτικα γεγονότα, διεκδικήσεις πατρότητας, γλοιώδεις επικροτήσεις αλλά και γλοιώδεις καταδίκες από κήνσορες της μιας ή της άλλης πλευράς. Από ένα τσούρμο γελοίους που στο φέγγος της φλόγας φάνταζαν ακόμα πιο λαδεροί, καθώς η θέρμα έλιωνε το λίπος τους. Αλλά και από ένα σύνταγμα επαγγελματιών την ενημέρωσης που μεθοδικά, διαχειρίστηκαν το μήνυμα υπηρετώντας τα συμφέροντά τους.
Η κοινωνία χαμένη μέσα στην ατομικότητα του καθενός και την ασημαντότητα της δημόσιας ύπνωσης, αγκάλιασε τη φωτιά σαν Άγγελο Εξάγγελο που ήρθε από μακριά  και τσουρουφλίστηκε μαζί της.

Οι πρωταγωνιστές, επαγγελματίες και κομπάρσοι αφέθηκαν να τα σπάσουν, να κάνουν το κομμάτι τους, να εκφράσουν την οργή τους , να εκτονωθούν. Πολλοί νομίζουν ότι η εξουσία φοβήθηκε και δεν αντέδρασε. Φοβήθηκε νέους νεκρούς και ακόμα μεγαλύτερη βία. Η εξουσία, δηλαδή το δικομματικό σύστημα και οι οικονομικές ελίτ που το στηρίζουν, κατάλαβαν ότι τέτοια εκτόνωση, αν δεν τους έπεφτε από τον ουρανό, θα έπρεπε να την είχαν εφεύρει και σχεδιάσει από μόνοι τους. Η συνέχεια τους δικαιώνει, νομίζω.

Τα αποκαΐδια δεν βρήκαν νικητές και ηττημένους, γιατί δεν δόθηκε καμιά μάχη. Οι διαδηλωτές δεν συγκρούστηκαν με κανέναν, παρά μονάχα με το φαντασιακό τους. Δεν έστειλαν μήνυμα γιατί δεν ήθελαν, αλλά και δεν μπορούσαν. Δεν μπορεί να είναι πολιτικό μήνυμα ότι ο κάθε μπάτσος δεν μπορεί να σκοτώνει αθώα παιδιά. Είναι αυτονόητο. Δεν μπορεί να είναι πολιτικό μήνυμα ότι απέναντι στην οικονομική και πολιτιστική κρίση της Ευρώπης μπορεί να σταθεί η φωτιά, η καταστροφή, η βία. Είναι όμως πολιτική πράξη, χωρίς μήνυμα, αλλά με αποδέκτη, την ίδια την πόλη. Η πόλη εισέπραξε, περιεργάστηκε την εικόνα, αποθήκευσε στον σκληρό της δίσκο τα αδρά χαρακτηριστικά της και συνέχισε τις ατομικές διαδρομές της. Τόχει πια ξεχάσει. Το 2008 οι πολλοί δεν ένιωθαν την πείνα και μπορούσαν ακόμα να χαζεύουν. Τώρα όμως; Αύριο;

Κάποιοι νέοι που αισθάνθηκαν ότι βρέθηκαν στο μάτι ενός κυκλώνα τον οποίο οι ίδιοι προκάλεσαν φαντάστηκαν ότι μπορούν να προχωρήσουν. Οργανώθηκαν, αρματώθηκαν, έγραψαν πύρινους λόγους και φαντασιώθηκαν ξανά το αντάρτικο πόλης, σαν ένα ρετρό πάρτυ τρόμου. Τα παιδιά ξαναγύρισαν στα θρανία τους και αναρωτιούνται τι φταίει και δεν περνάνε καλά. Δεινόσαυροι με προβοσκίδες θέλησαν να ψελλίσουν κάτι για επανάσταση αλλά η πόλη τους γύρισε την πλάτη. Αριστεροί και «αριστεροί» αρέσκονται να μιλάνε ακόμα για κάτι συνταρακτικό μαζί και ελπιδοφόρο για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Άλλοι το διαχωρίζουν από τη βία για να δικαιολογήσουν το δίκαιο τμήμα του.
Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε μόνο έναν παλιό ξέπνοο πια Δεκέμβρη που είναι τόσο σβηστός και ανίκανος να φωτίσει δρόμους αντίστασης και αλλαγής. Απλά η επίκληση και το αναμάσημά του  εκθέτει τους γυμνοσάλιαγκες των ιδεολογιών.

Σχόλια

  1. Πολλά παιδιά έδρασαν κι αντέδρασαν, αλλά μέσα από τα αποκαϊδια τελικά συσπείρωσαν και δυνάμωσαν τη συντήρηση, την κοινωνική ακροδεξιά. Και σε αυτό δεν ευθύνεται η οργή, αλλά εκείνοι που προσπάθησαν να την καπελώσουν και την παρουσιάσουν ως δική τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. LEO
    Οτι πιο εύστοχο έχω διαβάσει για τον Δεκέμβρη. Σίγουρα ήταν αναγκαία η χρονική απομάκρυνση απο τα γεγονότα.Ομως είναι ακριβώς έτσι. Και αυτό που γράφεις "Πολλοί νομίζουν ότι η εξουσία φοβήθηκε και δεν αντέδρασε. Φοβήθηκε νέους νεκρούς και ακόμα μεγαλύτερη βία. Η εξουσία, δηλαδή το δικομματικό σύστημα και οι οικονομικές ελίτ που το στηρίζουν, κατάλαβαν ότι τέτοια εκτόνωση, αν δεν τους έπεφτε από τον ουρανό, θα έπρεπε να την είχαν εφεύρει και σχεδιάσει από μόνοι τους. Η συνέχεια τους δικαιώνει, νομίζω." δικαιώνετε αυτομάτως απο το πως αντιμετώπιζαν τα media και η "κοινή γνώμη" τους τότε ή ακόμα και πέρυσι τον Παυλόπουλο, και ποιά η αντιμετώπιση του φέτος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βλέπω έχεις πάρει εργολαβία το θάψιμο του Δεκέμβρη αλλά μάλλον δε σου βγαίνει, γι’ αυτό γράφεις και ξαναγράφεις και σύντομα θα επανέλθεις.

    Εντάξει ξέρουμε, δεν ήτανε τίποτα σπουδαίο απλά κάτι αριστεριστές και αναρχικοί κατάφεραν να δουλέψουν ολόκληρη υφήλιο ότι ήταν εξέγερση!

    Είναι και αυτοί οι Χρυσοχοΐδης - Παπουτσής που κάνανε ότι περνά από τα χέρια του για να σε διαψεύσουν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημητράκη είσαι βλάκας ή τον παριστάνεις ρε γαμώτο μου; Ποιος θάβει, δεν διαβάζεις ελληνικά; Πάω να το βάλω στη βάση που εγώ νομίζω. Αντέκρουσε τη βάση μου, πες την άποψή σου. Ότι δεν έχει ιαχές αριστεροσύνης είναι θάψιμο και δεξιό; Τέλος πάντων άλλαξε με κανένα άλλο. Με έχουμε χρεώσει σε σένα το καταλαβαίνω αλλά να αλλάζετε για νάχει το πράγμα ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λεωνίδα
    χαίρομαι που συμφωνούμε. Δεν δέχομαι την αδράνεια του κράτους ως έλλειψη οργάνωσης, αλλά ούτε ως φόβο. Τη βλέπω ως επιλογή εκτόνωσης με πολλαπλά οφέλη για το σύστημα. Κοίτα ένα απλό. Η Αριστερά του ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα κόλλησε στα γεγονότα και δύο χρόνια τώρα πασχίζει να ξαναστήσει το ίδιο σκηνικό. Ο Αλαβάνος έπαιξε πάνω του το πολιτικό του μέλλον και μάλλον έχασε. Το ίδιο είχαν πάθει οι τροτσκιστές με το Πολυτεχνείο. Η εξέγερση εκείνη δεν ξανάγινε ποτέ και αυτοί περιμένανε. Η επαναστατική διαδικασία δεν είναι έκρηξη. Είναι εξέλιξη με πολιτικές αρχές, συμμαχίες, διακυβεύματα, στάδια κλπ αλλά οι τύποι έχουν πολιτικό μυαλό νάνου και γραπώνονται από ένα συμβάν και ελπίζουν ότι θα επιπλεύσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η αριστερά χρησιμοποιεί παλαιά εργαλεία για να αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη κατάσταση στις σχέσεις εργασίας-κεφαλαίου-τεχνολογίας κλπ. Αναζητά στις εκρήξεις, το φως που θα της δείξει τις λύσεις, μα αυτές σβήνουν τόσο γρήγορα όσο άναψαν και το σκοτάδι απλώνεται, όλο και πιο βαθύ. Ο ηρωισμός δεν είναι αλλά και δεν ήταν ποτέ το εργαλείο. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με επιφανειακές ρήξεις. Η καταστροφή που επέρχεται θέλει πολιτικά εργαλεία. Ο μαξιμαλισμός μπορεί να ακούγεται πολιτικά ορθός αλλά δεν οδηγεί παρά σε ήττες. θα σωθούμε αν σώσουμε το κοινωνικό κράτος και για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να συνδιαλλαγούμε με την εξουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λέο, σκέψου και το ενδεχόμενο απλά να νομίζεις ότι απευθύνεσαι σε βλάκες (βγάζω τους groupies εκτός).

    Είναι γνωστό ότι ο Δεκέμβρης κάθισε βαρύς στο στομάχι της «υπεύθυνης αριστεράς», δεν ήθελα όμως να πιστέψω ότι έχει χάσει κάθε επαφή με το παρελθόν της. Εδώ μπορείς να με χαρακτηρίσεις με το δίκιο σου βλάκα που νόμιζα ότι τα κρωξίματα κάποιων ανανεωτικών στα free press και στις φυλλάδες των συγκροτημάτων παραπληροφόρησης κινούνταν στις παρυφές του χώρου και όχι στη καρδιά του.

    Χωνέψτε το λοιπόν, η μάχη του Δεκέμβρη δόθηκε και ήταν νικηφόρα! Πρώτη φορά κατέβηκαν στους δρόμους τόσες χιλιάδες νέοι, σε ΟΛΗ τη χώρα, για τόσες μέρες και με τέτοια μαχητική διάθεση αψηφώντας την καταστολή. Πρώτη φορά μπάτσος πηγαίνει φυλακή, ισόβια μάλιστα, για δολοφονία πολίτη αντί να πάρει παράσημο όπως γινόταν μέχρι χθες. Πρώτη φορά σε όλη την Ευρώπη νιώσανε ότι αυτό που παιζόταν εκείνες τις ημέρες στην Ελλάδα τους αφορούσε και θα είχε αντίκτυπο σ’ αυτούς, και έχει!

    Δυστυχώς σ’ αυτή τη μάχη εσείς δεν ήσασταν εκτός όπως διατείνεστε, αλλά μέσα και μάλιστα απέναντι στην Ελληνική νεολαία. Ψελλίζετε και εσείς τις παπαριές που έλεγαν ο Άδωνης και η Παπαρήγα, απλά το κάνατε στο δικό σας χαμηλότονο λεκτικό ιδίωμα, με το γνωστό σας ήξεις αφήξεις. Για κακή σας τύχη ο Δεκέμβρης δεν ξεχάστηκε και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους «νομοταγείς προοδευτικούς» δυο χρόνια τώρα, αναγκάζοντας εσάς να παραμυθολογείτε, γιατί μόνο λόγια είστε και το ΠΑΣΟΚ να αστυνομοκρατεί όλη τη χώρα με το πιο βάναυσο τρόπο που είδαμε μετά το 1980.

    Για το ΠΑΣΟΚ και πολλούς άλλους στην Ελλάδα το τέλος της μεταπολίτευσης σημαίνει τα κεφάλια κάτω και επιστροφή στο ’73 και σε μια τέτοια κατάσταση θα αναγκαστείτε να πάρετε ξεκάθαρη θέση είτε το θέλετε είτε όχι.

    ΥΓ: χρεωμένος;;; χαλάρωσε λίγο, μη παίρνεις τόσο στα σοβαρά τον εαυτό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δημήτρη. Τώρα κάτι γίνεται αρχίζεις και λες απόψεις. Κόψε μόνο τον πληθυντικό, μιλάς με μένα και γω με σένα και σχολιάζουμε.
    Το λεκτικό ιδίωμα είναι ο τρόπος που βλέπω τη ζωή και τα γεγονότα. Το γκρι δηλαδή. Είναι ένα κόλλημα. Άλλοι τα βλέπουν μόνο μαύρα, άλλοι κάτι άλλο. Διαφωνούμε στο χρωματολόγιο σίγουρα. Καλό είναι.
    Αν Ο Δεκέμβρης ήταν νικηφόρος θα είχαμε περιστολή της καταστολής.Εσύ το λες με την καταδίκη του μπάτσου. Αλλά εσύ λες ότι η καταστολή αυξήθηκε. Αντίφαση Μήτσο. Εγώ λέω ότι τα γεγονότα έπαιξαν το ρόλο τους στην καταδίκη αλλά ήταν και η πράξη κραυγαλέα και η επίφαση δημοκρατίας δεν έχει πρόβλημα να κλείσει ένα τρεολόμπατσο φυλακή. Η καταστολή στην Ελλάδα είναι χρόνια έτσι. Τρώτε το ξύλο που φάγαμε και μεις περίπου. Αντίθετα οι τρομονόμοι βρήκαν περισσότερους φαν μετά το Δεκέμβρη αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να πάψουμε τις συγκρούσεις. Να είναι όμως πολιτικές, με στόχους και σχέδιο και όχι απλώς εκρήξεις.
    Είδες ότι είναι δύσκολο να το επαναλάβεις, όταν δεν έχεις την ανάλογη αιτία. Γιατί δεν έχεις πολιτική πρόσβαση στη νεολαία, γιατί δεν έχεις προτάγματα που να την αφορούν. Απλά πας πίσω από τη συγκυρία. Εκεί είναι η διαφωνία μας.

    Αν είναι να μιλάμε πολιτικά, να μην αλλάξεις, που ξέρεις μπορεί στο τέλος να πιούμε και καφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι, αλλά πρόσεξε επειδή το έγραψε ο Πρετεντέρης, μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για τον συρφετό Λαπατσιώρα/Μηλιό/ Καλλωνιάτη και τα τσιράκια Νόσφυ/ΛΛΣ/«μάδα μου τις π*τριχες κι ας κλαίω»***, ότι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του «διανοητή» για μια νέα κεντροαριστερά, « λαϊκιστική»*** «δημοκρατία» και ένα αυθεντικό «κίνημα» από μπρος & πίσω (Εποχή - Λακλάου)

    *** κατά την «τολμηρή» «μαρξιστική» υπόθεση του οποίου, η αποτυχία του «όποιου» κινήματος πρέπει να αποδοθεί στην «προώθηση» της παιδοφιλίας από την καθολική εκκλησία (κι αυτός ο άνθρωπος θεωρείται από τον LLS ως μαχόμενος «δάσκαλος» - )

    http://radicaldesire.blogspot.com/2010/12/blog-post_06.html#disqus_thread

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Aνώνυμε με τα παιδιά στο Radical desire είχαμε μια παρεξήγηση στα όρια της παλαβομάρας. Νόμιζα ότι είχε λυθεί. Με είχαν κατηγορήσει για ομοφοβία επειδή σε μια παλιότερη ανάρτηση είχα κάνει αναφορά στην παιδοφιλία της καθολικής εκκλησίας ως δείγμα πολιτιστικής κρίσης της Ευρώπης. Τώρα το ξαναφέρνουνε και μας βρίζουν τόσο εμένα όσο και τον LLS, χωρίς λόγο. Νομίζω δεν με αφορούν τέτοιες συμπεριφορές. Κάτι συμβαίνει εκεί αλλά δεν είμαι και γιατρός και δεν με νοιάζει. Σ' ευχαριστώ για την ενημέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία