Ο καθένας, για να δικαιολογηθεί, στηρίζεται έτσι στο έγκλημα του άλλου...





Κανένας “αδικημένος”  άνθρωπος, όσο “αγανακτισμένος”  κι αν είναι, δεν θα χτυπούσε έναν συνάνθρωπο  με τέτοιο μίσος. Το να ρίχνεις γροθιές εν ψυχρώ σ’ έναν άνθρωπο που δεν αντιδρά και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι σε προσωπικό επίπεδο θέλει μεγάλη δόση φασιστικής νοοτροπίας.  Απομένει η σύλληψη των δραστών, (γιατί εδώ δεν φορούσαν κουκούλες όπως στη marfin) για να δούμε και την «ποιοτική πλευρά της αγανάκτησης». Από το blog «Αμφιλεγόμενα».

Το Δεκέμβρη του 2008 οι αγανακτισμένοι νεολαίοι που ο καπιταλισμός στερεί το δικαίωμα στο όνειρο, έκαιγαν το πανεπιστήμιο και αυτό θεωρήθηκε εξέγερση, επανάσταση ή κάτι τέτοιο.

Το Μάιο στον εμπρησμό της Μαρφίν, οι άνθρωποι που πέθαιναν άκουγαν απέξω την κραυγή : «απεργοσπάστες, μουνάκια να καείτε». Την ίδια στιγμή κάποιοι  «αγανακτισμένοι» διαδηλωτές εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά αυτοκίνητα να σβήσουν τη φωτιά.

Λίγο πριν της Δημοτικές εκλογές, ο Αλαβάνος προπηλακίστηκε και γιαουρτώθηκε από άλλους «αγανακτισμένους» πολίτες στον Άγιο Παντελεήμονα, επειδή τόλμησε να εμφανιστεί
στην περιοχή τους και να μιλήσει.

Σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε διαμαρτυρία, οι δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ ξυλοκοπούν αδιάκριτα με την πρώτη ευκαιρία, στο όνομα της έννομης τάξης.

Προχτές άλλοι αγανακτισμένοι πολίτες ξυλοκόπησαν το Χατζηδάκη στο όνομα της αυτοδικίας, για τα δεινά που προκαλεί στο λαό η πολιτική της σημερινής ή της προηγούμενης κυβέρνησης.

 Αύριο τι;

Η πράξη μου έφερε στο μυαλό τη χουλιγκάνικη βία που ξεσπά όταν σε μια εξέδρα φανατικών μιας ομάδας, κάποιος ανακαλύψει ότι έχει παρεισφρήσει ένας αντίπαλος. Τότε ακούγεται η κραυγή «σκοτώστε τον» και εκατοντάδες άνθρωποι πέφτουν πάνω του και τον σαπίζουν στο ξύλο. Κάπως έτσι σκότωσαν και τον Φιλόπουλο στα γνωστά γεγονότα της Παλλήνης.

Το θέμα δεν είναι  μονάχα ποιοι ήταν αυτοί οι «ανδρείοι» που χτυπούσαν εν ψυχρώ έναν ανυπεράσπιστο συμπολίτη μας, όποιος και αν είναι αυτός, ότι και αν έχει κάνει με την πολιτική του. Υπάρχει κάτι ποιο σοβαρό και από τις ίδιες τις πράξεις. Και είναι η απόπειρα να δικαιολογηθεί πολιτικά.

Γράφει ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου στο Αριστερό Βήμα:

"Για πρώτη φορά από την ψήφιση του μνημονίου, μαζικά τμήματα εργαζομένων- και όχι μόνο «συνήθεις ύποπτοι» της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου- ξεχείλιζαν από λαϊκή, μαχητική οργή, στα όρια του πραγματικού μίσους για το πολιτικό σύστημα (θύμα του οποίου έπεσε ο πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Χατζηδάκης) και για τα ΜΑΤ. "

Εδώ είναι που αρχίζει η συζήτηση και η αντιμαχία  για τη νόμιμη και την παράνομη βία, για την βία της κρατικής εξουσίας και την βίαιη απάντηση των καταφρονεμένων. Δεν θα μπω σε μια τέτοια συζήτηση, δεν με αφορά. Είμαι συνολικά κατά της βίας και πάνω απ’ όλα είμαι κατά της θρασύδειλης βίας των πολλών κατά του ενός. Το αυγό του φιδιού έχει πολλά χρώματα και εκδοχές, μπορεί να γίνει παιχνίδι και όπλο στα χέρια του καθένα που θα θελήσει να το χρησιμοποιήσει.

«Ο καθένας, για να δικαιολογηθεί, στηρίζεται έτσι στο έγκλημα του άλλου... Όταν η βία απαντά στη βία μέσα σ’ ένα παραλήρημα που οξύνεται και καθιστά αδύνατη στην απλή γλώσσα της λογικής, ο ρόλος των διανοουμένων δεν μπορεί καθόλου, [...] να δικαιολογεί τη μια βία και να καταδικάζει την άλλη, πράγμα που έχει σαν διπλό αποτέλεσμα να εξοργίζει στο έπακρο τον βίαιο το οποίον καταδικάζει και να παροτρύνει σε ακόμα περισσότερη βία τον βίαιο τον οποίο αθωώνει.»
Αλμπέρ Καμύ, Σκέψεις για την τρομοκρατία, εκδ. Καστανιώτη, 2003

Σχόλια

  1. Μετά από μια ιδιαίτερα κουραστική μέρα,κάνω μια βόλτα στο blog σου και αισθάνομαι την οικειότητα που γεννάει η εγγύτητα των απόψεων.Σχεδόν τα ίδια με αυτά που γράφεις έλεγα σε μια γνωστή μου πριν δυο ώρες και παραλίγο να τσακωθούμε.
    'Εχω την εντύπωση οτι αυτή η κρίση,εκτός όλων των άλλων,"τεστάρει" και την ανθρωπιά μας,τεστάρει την αριστεροσύνη μας στην πράξη.
    Γιατί δεν μπορεί να λογίζεσαι αριστερός και να δικαιολογείς τέτοιου τύπου ατταβιστικές συμπεριφορές και μάλιστα στο όνομα της λαικής
    αγανάκτησης.

    Καληνυχτώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι άνθρωποι που επιτέθηκαν στον κ. Χατζηδάκη, όπως και εκείνοι που προπηλάκισαν τον κ. Αλαβάνο, δεν έχουν μάθει να διαχειρίζονται το θυμό τους/την οργή τους/το μίσος τους, όπως έχομε μάθει εμείς οι υπόλοιποι. Έτσι φέρονται και στην προσωπική τους ζωή. Δέρνουν τα παιδιά τους, τη γυναίκα τους, τον άλλον ΙΧ, τον αντίπαλο φίλαθλο… Αυτοί όμως που τους δικαιολογούν, που χαρακτηρίζουν «ανθρωπιστές» ή «δημοκράτες» ή «ηθικολόγους» ή «υποκριτές» όσους καταδικάζουν τις πράξεις βίας, που τους «καταλαβαίνουν» και προσπαθούν να εξηγήσουν τα αίτια μιας τέτοιας αποτρόπαιας συμπεριφοράς με όρους πολιτικής και κοινωνιολογίας, τι μέρος του λόγου είναι;
    Φιλικά,
    mikroapories

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ελληνική κοινωνία προάγει και παράγει τη βία σε όλα τα επίπεδα. Σωματική, ψυχολογική, λεκτική και ότι μορφή βίας υπάρχει. Όπως λέει και ο/η Mikroapories πολύ σωστά είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δέρνουν τα παιδιά τους, τη γυναίκα τους και ότι εκνευρίσει τον πρωτόγονο εγκέφαλο τους. Το φαιδρό είναι πως η βία «δικαιολογείται» ανάλογα με τους θύτες, τα θύματα και το ακροατήριο της δικαιολογίας. Το τραγικό όμως είναι πως «νομιμοποιείται» ως αυτονόητη πολιτική πράξη εκπαιδεύοντας τις νέες γενιές να ταυτίζουν την τη βία με την πολιτική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αγαπητοί φίλοι, Σαββίνα Μικροαπορίες, Λεωνίδα:

    χαίρομαι γιατί με τα σχόλιά σας εμπλουτίζετε το πρόχειρο σημείωμά μου. Μια βόλτα σε κάποια γνωστά μπλογκ θα σας αποκαλύψει πόσο το δήθεν μίσος και η τσάμπα μαγκιά έχουν γίνει σημαίες και συνθήματα. Ευτυχώς δεν είναι κανόνας. Απλά ανεγκέφαλοι θέλουν να χτίσουν πάνω στη βία των λίγων, το κίνημα των πολλών. Ευτυχώς δεν θα τα καταφέρουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλό απόγευμα καπετάν Χρήστο και ναι πρέπει να είμαστε ήρεμοι, και κοφτεροί, νάχουμε τα μάτια μας ανοικτά. Γιατί στη θάλασσα του μίσους τι θα ψαρέψουμε ρε καπετάνιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία