Πως να χωνέψουν τις συγχωνεύσεις;




Στη χώρα της υπερβολής στήθηκε ένα ακόμα πανηγύρι. Κομματάρχες, δήμαρχοι, παπάδες, δάσκαλοι, γονείς και τοπικές κοινωνίες επαναστατούν. Σηκώνουν  μαύρες σημαίες, κλείνουν δρόμους, κάνουν καταλήψεις.  Απαιτούν να μην γίνει καμιά συγχώνευση, κανενός σχολείου. Στο χωριό, θέλουν τη δασκάλα τους, στη γειτονιά, το γυμνάσιό τους. Για το γεγονός ότι πληρώνουν αδρά κάθε χρόνο στα φροντιστήρια δεν τους είδα να επαναστατούν. Αλλά αυτό είναι μιας άλλης κουβέντας θέμα.

- Κάποιες  συγχωνεύσεις άργησαν και είναι προς τιμήν της υπουργού που τις τολμά.
- Γίνονται για εκπαιδευτικούς και για «λογιστικούς» βέβαια λόγους.
- Άλλες έπρεπε να είχαν ήδη γίνει και θα συμβάλλουν στην βελτίωση της εκπαίδευσης και άλλες είναι ίσως λανθασμένες και θα δημιουργήσουν προβλήματα.
- Έχουν διαφορετικό χαρακτήρα στα δημοτικά από τα γυμνάσια και τα λύκεια.
- Αυτοί που φωνάζουν έχουν τους  τους λόγους τους βεβαίως.

Αναλυτικά

Τις προηγούμενες δυο δεκαετίες που το δανεικό χρήμα έρεε άφθονο στη χώρα, αναπτύχθηκε μια εκπαιδευτική θεωρία περί μικρών σχολικών μονάδων. Αυτή ήρθε να αντικαταστήσει μια παλιότερη θεωρία περί μεγάλων σχολείων που είχε οδηγήσει σε πολυκλαδικά λύκεια με 1000 μαθητές. Όλες,  επιστημονικά ατεκμηρίωτες, αλλά εξυπηρετούσαν τις ποικίλες ανάγκες της κάθε εποχής. Όπως απέκτησε η κάθε πόλη πανεπιστήμιο και η κάθε κωμόπολη ΤΕΙ, έτσι και το κάθε χωριό απέκτησε και δημοτικό και γυμνάσιο με λυκειακές τάξεις. Ήταν απαίτηση των τοπικών κοινωνιών και το κράτος φρόντιζε να ικανοποιεί τους πελάτες του.

Όμως, η εγκατάλειψη της υπαίθρου δεν είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ή μη σχολείων, αλλά θέσεων εργασίας και στο μέτρο που η αγροτική παραγωγή υποχωρούσε, οι άνθρωποι μετακινούνταν προς τις πόλεις για αναζήτηση καλύτερη τύχης. Τα σχολεία αυτά της επαρχίας έχαναν μαθητές ή δεν απέκτησαν ποτέ ένα ικανό αριθμό. Μονοθέσια και διθέσια δημοτικά, γυμνάσια με 30-40 ίσως και 50 μαθητές. Εικόνα τριτοκοσμική. Εκπαίδευση άλλων εποχών. Νάσαι δάσκαλος στα Κύθηρα και νάχεις στην ίδια αίθουσα παιδάκια 1ης, 3ης και 5ης δημοτικού και να παλεύεις να τους μάθεις γράμματα, ταυτόχρονα. Γυμναστής, καθηγήτρια Αγγλικών, ή πληροφορικής μέσα σε αυτοκίνητο να επισκέπτονται εκ περιτροπής τα δημοτικά της περιοχής. Αλλά και τα γυμνάσια - λύκεια δεν δούλευαν καλύτερα. Ο φυσικός έκανε και Χημεία και Βιολογία κατεύθυνσης, στο ένα χωριό, αλλά στο άλλο ο βιολόγος έκανε Φυσική και μαθηματικά κοκ. Μαθήματα της ανάγκης. Το «κίνημα» βέβαια ζητούσε να διοριστούν όλες οι ειδικότητες σε όλα τα σχολεία, αλλά αυτό οδηγούσε σε εργαζόμενους που θα δίδασκαν 8-10 ώρες την εβδομάδα και ήταν λίγο χοντρό για να νομοθετηθεί. Γινότανε βέβαια συχνά πυκνά, αλλά ακανόνιστα. Τυχερά είναι αυτά.

Είναι φανερό, ότι ανεξάρτητα από την πολύφερνη μεταρρύθμιση, τα ολιγοθέσια δημοτικά  σχολεία πρέπει να κλείσουν. Με γνώμονα την αρτιότητα της εκπαίδευσης και έχοντας υπόψη τη γεωγραφία της κάθε περιοχής και τις αποστάσεις, θα πρέπει να δημιουργηθούν πραγματικά σχολεία με όλες τις ειδικότητες και τις απαιτούμενες δραστηριότητες. Δίπλα τους να λειτουργήσουν τα αναγκαία ολοήμερα. Κατανοώ  το πρόβλημα των γονιών, τους νόμιμους φόβους τους, αλλά και το κράτος θα πρέπει να φροντίσει για την ασφαλή και δωρεάν μετακίνηση. Εξάλλου στις περισσότερες περιπτώσεις οι αποστάσεις των σχολείων που συγχωνεύονται είναι μικρές. Ακόμα συγχωνεύονται σχολεία που λειτουργούσαν στο ίδιο κτήριο, με κοινή αυλή και ίδιους κοινόχρηστους χώρους και που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ήταν δύο και όχι ένα.

Για να λειτουργήσει όμως το νέο γυμνάσιο και λύκειο που σχεδιάζονται χρειάζονται μεγάλα σχολεία, ώστε να υπάρχουν όλες οι ειδικότητες, να γίνονται οι κατευθύνσεις, να μπορούν να γίνουν όλα τα μαθήματα επιλογής. Να υπάρχει όλος ο αναγκαίος εξοπλισμός. Το θέμα είναι να μην πάμε σε σχολεία τέρατα, που ευνοούν την παραβατικότητα και την ανομία. Που γίνονται απρόσωπα. Τέτοια σχολεία είναι αδύνατο να διοικηθούν σωστά από το υπάρχον προσωπικό και θα γκετοποιηθούν, όπως ήδη συμβαίνει σε κάποια μεγάλα ΕΠΑΛ. Το όριο των 400 παιδιών για γυμνάσια και λύκεια είναι ένα άνω όριο που καλό είναι να αποφεύγεται. Για τα δημοτικά το όριο δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 220 μαθητές.

Η συγχώνευση θα ανεβάσει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη; Και ναι και όχι και αυτό θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Ακούω ότι γίνονται συγχωνεύσεις, αλλά το κτήριο που θα στεγάσει το νέο σχολείο δεν έχει τον απαιτούμενο αριθμό τάξεων. Αυτό είναι απαράδεκτο, γιατί θα οδηγήσει σε πρόχειρες κατασκευές, διαμορφώσεις κοινόχρηστων χώρων, κοντέϊνερ στην αυλή και άλλα τέτοια, που υπάρχουν ακόμα και τώρα στα σχολεία μας.

Φοβάμαι ότι ο νέος χάρτης των σχολείων δεν έλαβε υπόψη του τις προδιαγραφές των κτηρίων. Ειδικά στην Αθήνα, όπου τα οικόπεδα, μέσα τον ιστό τις πόλης είναι μικρά, χτίστηκαν κτήρια με λίγες και μικρές τάξεις που θα «δυσκολευτούν» να υποδεχθούν το νέο αριθμό των μαθητών. Νομίζω ότι οι τοπικές κοινωνίες και οι εκπαιδευτικοί δεν θα πρέπει να ανεχθούν λύσεις τριτοκοσμικού τύπου.

 Για το δημοτικό, 25 παιδιά ανά τάξη πρέπει να είναι το όριο. Για την Α και Β όμως δημοτικού ο αριθμός δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 20. Οι τάξεις αυτές θέλουν ιδιαίτερη προσοχή. Κάτι αντίστοιχο πρέπει να ισχύσει και για τη δευτεροβάθμια. Τα 27 παιδιά είναι πάρα πολλά. Αντίθετα τα 20 -22  είναι ένα καλό άνω όριο. Με 18 παιδιά μπορείς να κάνεις ένα αξιοπρεπέστατο μάθημα. Μέχρι σήμερα σπάνια είχαμε τάξεις 25 μαθητών,ο συνήθης αριθμός ήταν πολύ μικρότερος. Ίσως με τις συγχωνεύσεις αυτές οι περιπτώσεις αυξηθούν, κάτι που δεν είναι σίγουρο. Οι σύλλογοι καθηγητών μαζί με τη διεύθυνση του σχολείου θα πρέπει να φροντίσουν, όχι απλά για την εφαρμογή του νόμου, αλλά και για τη σωστή λειτουργία της κάθε τάξης. Δεν υπάρχουν συνταγές, οι λύσεις επιλέγονται κατά περίπτωση.

Κάποια από τα παράπονα που ακούγονται μπορεί και να έχουν βάση. Οι συγχωνεύσεις πέρα από το εκπαιδευτικό έχουν και ένα «λογιστικό» κίνητρο και ως εκ τούτου μπορούν να οδηγήσουν και σε υπερβολές. Ακόμα και το διοικητικό προσωπικό που τις σχεδίασε δεν είναι και το καλύτερο, είναι αυτό που χρόνια τώρα έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης  για την αβελτηρία της εκπαίδευσης. Ακόμα δεν ξέρω κατά πόσο ρωτήθηκαν οι τοπικοί θεσμικοί παράγοντες, οι νομαρχίες και οι δήμοι για τις αλλαγές. Όχι ότι τρέφω καμιά εκτίμηση σε αυτούς τους μηχανισμούς, αλλά αυτό επιβάλει ο οικείος νόμος. Αλλά για να τελειώνουμε, σε πτώχευση βρισκόμαστε ως χώρα, κάποια πράγματα θα γίνουν και για οικονομία, αρκεί να μην υπονομεύουν τη λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης.  

Τέλος,  θα ήθελα να φωτίσω τα κίνητρα των αντιδράσεων των κομμάτων και των συνδικάτων. Νομίζω ότι το θέμα έχει ψωμί για λαϊκίστικες πολιτικές, ερεθίζει τοπικιστικά ανακλαστικά, φόβους γονέων και άλλα τέτοια και δίνει λαβή για «καλή», φτηνή αντιπολίτευση. Από την άλλη, πιθανό είναι να ξεβολέψει κάποιους εκπαιδευτικούς, να τους μετακινήσει, να χαθούν οργανικές θέσεις, ή να χρειαστεί κάποιοι να δουλέψουν το νόμιμο ωράριό τους και αυτά όπως και να το κάνουμε ενοχλούν μια κοινωνία συνηθισμένη να αρμέγει το δημόσιο πλούτο. Οι άκριτες και μαζικές διαμαρτυρίες δεν έχουν καμία αξία. Αντίθετα θα πρέπει να εξεταστεί η κάθε περίπτωση χωριστά και να αναζητηθεί η σωστή λύση, πάντα με γνώμονα τη δημόσια παιδεία. Όπου υπάρχει δίκιο, να δοθεί πραγματικός, σκληρός αγώνας απέναντι στην εξουσία και τους  γραφειοκρατικούς μηχανισμούς της.

Η απεργία που εξαγγέλλει η ΟΛΜΕ για το θέμα είναι αστεία, προσχηματική και φυσικά στρέφεται κατά της εκπαίδευσης. Στο δικό μου σχολείο, όπου δεν υπάρχει πρόβλημα συγχώνευσης, αν απεργήσω, τιμωρώ τους μαθητές μου, για λάθη και αδικίες που ενδεχομένως έκανε η διοίκηση σε μια άλλη περιοχή. Μια απόλυτη παράνοια. Αλλά αυτός είναι ο συνδικαλισμός  στο ελληνικό δημόσιο. Εχθρός του λαού.

Σχόλια

  1. "Τις προηγούμενες δυο δεκαετίες που το δανεικό χρήμα έρεε άφθονο στη χώρα, αναπτύχθηκε μια εκπαιδευτική θεωρία περί μικρών σχολικών μονάδων"

    Ειδικά την πρώτη δεκαετία "τοχαν βγάλει από τα μάτια". Να σκεφτείς ότι στο νομό μας είχαν ιδρύσει και λειτουργούσαν Γυμνάσιο σε χωριό με μεταφερόμενους μαθητές από απόσταση 35 χιλιομέτρων, ενώ υπήρχε Γυμνάσιο στην επαρχιακή κωμόπολη που απείχε 17 χιλιόμετρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. pap κάποια στιγμή πίστεψαν ότι το χρήμα και η σπατάλη, θα φτιάξουν παιδεία στην Ελλάδα.Έφτιαξε μόνο ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις με τα γνωστά επακόλουθα. Στην Αριστερά έμεινε μόνο το αίτημα για περισσότερα λεφτά χωρίς να καταλαβαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο αναπαρήγαγε το σύστημα της κλεπτοκρατίας. Αυτή τη στιγμή η ΟΛΜΕ είναι ο υπ'αριθμόν ένας κίνδυνος για το δημόσιο σχολείο/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τις συνενώσεις σχολείων στην Νέα Φιλαδέλφεια

    Η Δημοκρατική Αριστερά έχει επανειλημμένα εκφραστεί υπέρ της ανάγκης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα με σκοπό την αναβάθμιση της εκπαίδευσης ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού και ως προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση της χώρας και την έξοδο από την κρίση.
    Με την αναγκαία προϋπόθεση ότι τα κριτήρια των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων δεν θα εξαντλούνται απλώς στην εξοικονόμηση πόρων, αλλά πρωτίστως θα προτάσσουν το στόχο της αναβάθμισης των συνθηκών παροχής των εκπαιδευτικών υπηρεσιών σ’ όλη τη χώρα, η Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζει θετικά την αναδιάταξη του εθνικού σχολικού χάρτη.
    Χωρίς αμφιβολία, πέρα από τις γενικές τοποθετήσεις, η συγχώνευση των δύο 6θέσεων, 8ου και 9ου Δημοτικών Σχολείων, σε ένα 12θέσιο και η συγχώνευση των 3ου και 4ου Γυμνασίων, τα οποία συστεγάζονται στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, σε ένα, που δεν ξεπερνά τους 260 μαθητές, είναι θετική εξέλιξη.

    Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια μεγάλη συμβολή του σύγχρονου ανανεωτικού πολιτικού λόγου είναι ότι επιχειρεί να μιλήσει "επί του πραγματικού". Επιχειρεί δηλαδή να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μετρώντας, κρίνοντας τις πραγματικές τους διαστάσεις και όχι τις ιδεόληπτες κατασκευές τους. Είναι ένας πολιτικός λόγος που προσομοιάζει με το λόγο των θετικών επιστημών και αυτή είναι μια πολύ ελπιδοφόρα αλλαγή στο δημόσιο πολιτικό λόγο στην Ελλάδα που επί δεκαετίες γενικολογεί, συναισθηματολογεί και λαϊκίζει. Ας αφήσουμε λοιπόν τις ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να σκούζουν για "την επίθση του ΔΝΤ στην εκπαίδευση και για το φτωχό σχολείο του νεοφιλελευθερισμού" και ας κρίνουμε τα αποτελέσματα των σχολικών συνενώσεων με το μέτρο του εκπαιδευτικού εκσυγχρονισμού και των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας. Εργάζομαι ως δάσκαλος στη Β΄περιφέρεια Αθήνας και μπορώ να τεκμηριώσω πως το φαινόμενο των 25 μαθητών ανά τάξη είναι απολύτως μειοψηφικό ενώ οι τάξεις που περιλαμβάνουν από 17 ως 21 μαθητές συγκροτούν τη μεγάλη πλειοψηφία. Δύο ενστάσεις μόνο επί των αριθμών. Αξιοπρεπές μάθημα μπορεί να γίνει και με 20 και με 22 μαθητές ανά τάξη, όπως και δημοτικά σχολεία με 250 και 260 μαθητές μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες ανανεώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό η κτιριακή υποδομή των δημοτικών σχολείων και πολλά από αυτά διαθέτουν ευρύχωρους προαύλειους χώρους. Επίσης να επισημάνω πως η συνένωση σχολείων συνοδεύεται από την κατασκευή νέων σχολικών κτιρίων με κονδύλια της Ε.Ε.
    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μιλούσαμε χθες βραδυ με τον γιο μου για τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις σχολείων. Μου έλεγε πως το σχολείο του ίσως συγχωνευτεί με αλλο, πως καποιοι ετσι τους είπαν και τους καλεσαν να αγωνιστούν να μη γίνει καμία συγχώνευση. Μπαίνω στο διαδίκτυο να δω, ισχύει αυτό, προβλεπεται συγχώνευση για το σχολείο τους; Δεν βλεπω τίποτα, καμία συγχώνευση. Τι να πω; Στο τελος θα πουν στα παιδιά να κανουν καταληψη βασιζόμενοι σε μια φήμη, στο "αν"... Αν υπαρχει λόγος, επειδή με ρωταει ποια είναι η γνώμη μου, όχι απλώς θα συμφωνήσω μαζί του αλλα κι εγω στο σύλλογο γονεων θα κανω ό,τι μπορώ, αλλα βασιζόμενοι σε ανοησίες και φήμες; Όχι, ευχαριστώ, ας βρουν αλλού "πελάτες".
    Μιλάμε λοιπόν σχετικά, προσπαθώ να του πω πως για ό,τι συζηταμε ας συζηταμε για πραγματικά στοιχεία, και προσπαθούμε μαζί να δούμε το θεμα, όντως σοβαρό, από πολλές πλευρες, και να ακούσω όλες τις σκεψεις και αμφιβολιες του.
    Καποια στιγμή του λέω, να ενα κείμενο που βλεπει τα πραγματα, κατα τη γνώμη μου σφαιρικά, σε κανει να αναρωτιεσαι και να κρίνεις, και του διαβαζω το κείμενό σου. Η συζήτησή μας μετα ίσως εγινε ακόμη καλύτερη, είδαμε το θεμα και από άλλες πλευρες. Δεν ξέρω τι θα κανουν στο σχολείο του, τις επόμενες μέρες, κι εκείνος δεν ξέρει μάλλον. Είναι και αυτή η ηλικία όπου οι πραξεις, οι αφορμές και οι αιτίες είναι πολλές φορες τρία εντελώς διαφορετικά πραγματα. Όμως αν σκεφτηκε λίγο διαφορετικά από τα στερεοτυπα δεν είναι κακό, κι όχι μόνο για αυτό το θεμα.
    Είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη που περιμένω τετοια κείμενα, ανοιχτόμυαλα και κριτικής σκέψης. Και είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι αν υπαρχει ενας λόγος, και αν μπορώ να το πω χαίρομαι, που διαλέγω να είμαι αριστερή, με ό,τι αυτό σημαίνει για μενα και τη ζωή μου, είναι τετοιες απόψεις, ουσιαστικές και βασισμενες στην πραγματικότητα όχι σε ιδεοληψίες όπως ανεφερε και ο προηγούμενος σχολιαστής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαλημέρα Καλημέρα
    Δεν ξέρω αν είμαστε ανοιχτόμυαλοι, αλλά ξέρω ότι θέλουμε να συζητήσουμε, να μάθουμε και μετά να αποφασίσουμε. Είναι δύσκολο, το ξέρω. Ακόμα πιο δύσκολο ένα παιδί 15-17 χρονών να βγει να πει τις λέξεις "εξέταση, διερεύνηση, μέτρηση" και μετά απόφαση. Αν όμως το παιδί προβληματίστηκε από αυτά που διάβασε, έχουμε νικήσει.
    Σ'ευχαριστώ για τη συμπαράσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευθύμη Δ
    Αξιοπρεπές μάθημα κάνεις και με 30, και δεν μπορείς να κάνεις καθόλου και με 10. Είναι και πάλι κατά περίπτωση. Προσπάθησα να δώσω κάποια λογικά νούμερα σαν μέσους όρους. Η κάθε βαθμίδα και το κάθε σχολείο είναι διαφορετικές περιπτώσεις. Στο σχολείο μου είχαμε κάποτε 500 παιδιά, πέσαμε στα 300 πραγματικά ( 350 στα χαρτιά) και θα μας έρθουν του χρόνου άλλοι 100 από συγχώνευση. Το σχολείο είναι μεγάλο και μπορεί να τους πάρει άνετα. Αλλού δεν είναι όμως δυνατό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. L,ακόμα μια φορά ακούστηκαν αντικειμενικά τα πράγματα..συμφωνώ ανά παράγραφο και εξανίσταμαι με την τελευταία..
    Καλημέρα σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. gogo
    Nα μην παραξενεύεσαι καθόλου. Δυο μήνες πριν τις εξετάσεις κλείνουν σχολεία, για να δουλέψουν πιο άνετα τα φροντιστήρια. κανείς δεν σκέφτεται τα παιδιά παρά μόνο το κομματικό συμφέρον/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάνω που με πιάνει η αισιοδοξία "ταξιδεύοντας" σε άγνωστους και γνωστούς φιλους στο διαδίκτυο, έρχεται η πραγματικότητα και με προσγειώνει. Παρακολούθησα αποψε την προσυνεδριακή διαδικασία της ΔΗΜΑΡ, με το φίλο ελπήνορα. Στη μικρή κουβέντα που ακολούθησε μετά την εισήγηση θίχτηκαν ως θέματα το μεταναστευτικό (έντονο πρόβλημα στην ηγουμενίτσα) και οι συγχωνεύσεις των σχολείων λόγω επικαιρότητας. Μερικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν από τη "γραμμή" ΣΥΡΙΖΑ και τον αριστερό λαϊκισμό όπως πολύ εμπεριστατωμένα θίγει στο άρθρο, "Ανάμεσα στο παλιό που πεθαίνει και στο καινούριο που δεν έχει ακόμη γεννηθεί" ο Ματσαγκάνης. Κι αυτό φάνηκε πολύ έντονα στη μικρή κουβέντα που έγινε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σε ορισμένες αιτιάσεις θα συμφωνήσω απολύτως. Πολλά σχολεία έμεναν για να κρατιέται η οργανική θέση ή εκείνη του διευθυντή. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις η συγχώνευση θα λειτουργήσει ως ένα άλλο ταξικό κριτήριο στην εκπαίδευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το 9ο και το 34ο Λύκειο Αθηνών συστεγάζονται στο ίδιο κτήριο εδώ και χρόνια, στα Άνω Πετράλωνα. Κάθε ένα από αυτά έχει περίπου 200 μαθητές. Τώρα συγχωνεύονται. Δεν γίνεται η συγχώνευση λόγω κτηρίου αφού στο ίδιο κτήριο θα παραμείνει το συγχωνευμένο κοινό Λύκειο. Τα ίδια παιδιά θα πηγαίνουν στο συγχωνευμένο Λύκειο. Τί αλλάζει λοιπόν: Τα τμήματα αντί να έχουν από 18-23 μαθητές θα έχουν 25-35. Προφανώς για το καλό της παρεχόμενης παιδείας. Οι καθηγητές που θα παραμείνουν, θα εργάζονται περισσότερες ώρες σε μεγαλύτερα τμήματα, για καλύτερη απόδοση των διδασκόντων προφανώς. Οι καθηγητές που θα φύγουν, θα μετακινηθούν σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες ή θα μείνουν ανενεργοί; Για το καλό της παιδείας φυσικά. ΑΣΕΠ δεν υπάρχει λόγος να γίνει για τα επόμενα 10 χρόνια, και δεν θα ανανεώνονται οι καθηγητές, για το καλό πάντα της παιδείας... Με τη συγχώνευση πλήττονται τα παιδιά κατά τη γνώμη τους και κατά τη γνώμη των γονιών τους. Πλήττονται οι Καθηγητές κατά τη γνώμη των ίδιων. Αλλά κανένας δεν τους ρώτησε. "Ορθολογική" διαχείριση του κόστους της παιδείας, και ταυτόχρονα αναβάθμιση της παιδείας δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε αυτή τη λογική. Μόνο μείωση του κόστους της παιδείας είναι το κίνητρο. Όποιος δεν το βλέπει είναι ανόητος, αν όχι ύποπτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμε
    Δεν τα ξέρεις καλά και λες ανοησίες. Αφού το κτήριο είναι το ίδιο θάχουμε τα ίδια τμήματα, με τους ίδιους δασκάλους, αλλά σε μια διεύθυνση.Δεν σου τα είπαν καλά. Αλλες είναι οι περιπτώσεις που έχουν γίνει μαλακίες, αλλά βαριέμαι να σου λέω τώρα. Εξάλλου δεν θες τη γνώμη ενός ύποπτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έχεις δίκιο. Μάλλον ξέρεις καλύτερα από τους ίδιους τους ανόητους καθηγητές του 9ου και του 34ου Λυκείου Αθηνών, και την εγκύκλιο που τους έχουν στείλει, που λέει πως μόνο οι παλαιότεροι καθηγητές θα παραμείνουν στο σχολείο μετά τη συγχώνευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. και οι άλλοι θα απολυθούν; Απλά στο μικρό σχολείο μπορεί κάποιοι να είχαν μειωμένο ωράριο ή τέλος πάντων είχαν τις μόντες τους. Όσοι περισσεύουν θα πάνε σε άλλα σχολεία. Τώρα ξεβολεύονται και αυτό όπως και να το κάνουμε ενοχλεί. Όμως φίλε μου οι καιροί είναι δύσκολοι. Εξω βρέχει ανεργία. Αυτοί έχουν τη δουλειά τους. Προς το παρόν βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εχω τις άκρες κι έμαθα, ότι ο Leo, όχι μόνο είναι "ύποπτος", αλλά έχει και εβραϊκή καταγωγή, δηλαδή είναι και λίγο σιωνιστής, άσε που και οι σεξουαλικές του προτιμήσεις δεν είναι ξεκαθαρισμένες.Επίσης έμαθα ότι η Διαμαντοπούλου θα τον κάνει ειδικό γραμματέα.
    Που τον είδες τον ύποπτο ρόλο του Leo βρε καραμπουζουκλή "ανώνυμε"; Επειδή δεν συμφωνεί στις απόψεις τους με τη γραφειοκρατική συνδικαλιστική νομεκλατούρα της ΟΛΜΕ και των παραφυάδων της, που βαριούνται να μάθου πέντε σπυριά γράμματα στα παιδιά; Είναι ύποπτος που γράφει με ονοματεπώνυμο τις απόψεις του ενώ εσύ που είσαι καθαρά άνθρωπος του λαού γράφεις ανώνυμα, υπερασπίζοντας αντί του λαού τα δικαιώματά του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία