Είναι τολμηρός και σαφής ο πολιτικός λόγος της Δημοκρατικής Αριστεράς;



Η παρέμβαση του Γιώργου Καραγιαννίδη στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς

Το ιδρυτικό συνέδριο της ΔΗΜΑΡ καλείται να απαντήσει σε θεμελιώδη ερωτήματα που δυνητικά απασχολούν ένα μικρό ή για τους αισιόδοξους ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας:
  1. Έχει να κομίσει κάτι νέο η ΔΑ στην Ελληνική πολιτική σκηνή;
  2. Η ΔΑ συνεχίζει να εκφράζει παραδοσιακές αντιλήψεις της αριστεράς για την πολιτική και την οικονομία;
  3. Είναι τολμηρός και σαφής ο πολιτικός λόγος της ΔΑ;
Τα ερωτήματα αυτά συνδέονται με το γενικότερο ερώτημα:
Μπορεί το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσει τη κρίση ή σαν μέρος του προβλήματος είναι καταδικασμένο να αποτύχει και να οδηγήσει τη χώρα -και τυπικά- στην  χρεοκοπία;
Δύσκολο να απαντήσει σήμερα κάποιος και να είναι πειστικός στα δύο πρώτα ερωτήματα. Θέλω όμως να είμαι αισιόδοξος: Πιστεύω ότι η ΔΑ έχει να κομίσει κάτι νέο στην πολιτική σκηνή και  ελπίζω ότι δεν είναι συνέχεια και έκφραση των παραδοσιακών αντιλήψεων της κομμουνιστικής αριστεράς για την πολιτική και την οικονομία.

Όσον αφορά το κρίσιμο τρίτο ερώτημα, δηλαδή αν πολιτικός λόγος της ΔΑ, όπως αυτός εκφράστηκε τους τελευταίους μήνες από στελέχη της αλλά και όπως διατυπώθηκε στα προσυνεδριακά κείμενα, είναι τολμηρός και σαφής. Κατά τη γνώμη μου, αλλού είναι τολμηρός, αλλού δεν είναι τόσο τολμηρός όσο απαιτούν σήμερα οι καταστάσεις και αλλού δεν είναι σαφής και καθαρός.
Αναφέρω δύο συγκεκριμένα παραδείγματα από το κείμενο των θέσεων, τα οποία δικαιολογούν τον παραπάνω ισχυρισμό μου:

Α. Στη σελ. 24 του κειμένου των θέσεων αναφέρεται μεταξύ άλλων:

Η ΔΗΜΑΡ, θεωρεί ότι το ξεπέρασμα της κρίσης, θα κριθεί σε τρία μέτωπα:
  • Στην αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας, που θα την πληρώσουν δραματικά όλοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, παράλληλα με την ανεύρεση νέων δυνατοτήτων «ευρωπαϊκής σύγκλισης» στη βάση των αναδιανεμητικών πολιτικών με κοινωνικό χαρακτήρα.

Τολμηρός εδώ ο λόγος της ΔΑ, που τη διαχωρίζει με σαφήνεια από σενάρια χρεοκοπίας, που μόνο δεινά επιφυλάσσουν για όλους και ιδιαίτερα για τους αδύνατους.

  • Στην ανατροπή της σημερινής άδικης κατανομής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωμάτων, με την αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και όχι μέσα από νέους έμμεσους φόρους, καθώς και με την καταπολέμηση της ακρίβειας και τον περιορισμό της δημόσιας σπατάλης. Στην προοπτική της δίκαιης κατανομής των μελλοντικών πλεονασμάτων.

Εδώ ο λόγος δεν είναι σαφής. Αντίθετα είναι  γενικόλογος και «παραδοσιακός». Οι ίδιες προτάσεις υπάρχουν στις θέσεις της light-κομμουνιστικής αριστεράς τα τελευταία 30 χρόνια. Ταυτόχρονα η πρόταση είναι εξωπραγματική αφού καταλήγει στο να μοιράζει και τα πλεονάσματα!

Όμως, το ποιο σημαντικό: Δεν είναι σαφές και καθαρό το ποιοι θεωρούνται «αδύνατα στρώματα», τα οποία και πρέπει να προστατευτούν από τη κρίση; Ανήκουν στην κατηγορία αυτή οι υψηλά αμειβόμενα εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο τομέα; Υπέρογκα θα έλεγα αμειβόμενοι, συγκρινόμενοι με αυτούς στον ιδιωτικό τομέα (βλέπε περίπτωση των ΕΛΠΕ);

Ας μιλήσουμε ειλικρινά: 

Τους υψηλούς μισθούς στον δημόσιο τομέα πληρώνει ο σκληρά εργαζόμενος χωρίς ωράριο στον ιδιωτικό τομέα  και ο εξωτερικός δανεισμός. Επιθυμούμε να συνεχιστεί αυτή κατάσταση; Ποια θα είναι η θέση της ΔΗΜΑΡ το αμέσως προσεχές διάστημα για το διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς, Το ενιαίο μισθολόγιο. Θα βασίζεται στο αίτημα για «εξίσωση των μισθών προς τα πάνω», δηλαδή μια χαμένη μάχη οπισθοφυλακής; Ελπίζω πως όχι.

Τέτοιου είδους αιτήματα ανήκουν σε μια άλλη εποχή, που οδήγησε στην αλόγιστη και πέρα από τις δυνατότητες της οικονομίας ενίσχυση των αποδοχών αυτών που εντάχθηκαν στο πελατειακό σύστημα που σήμερα καταγγέλλει η ΔΗΜΑΡ  και δημιούργησε μια κουλτούρα σπατάλης και νεοπλουτισμού, ξένου προς τα ιδανικά της αριστεράς.

Σαν τέλος παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα εξαιρετικό άρθρο του Μάκη Καραγιάννη στο blog Πολιτική Επιθεώρηση με τίτλο «Η ακαταμάχητη γοητεία του λαϊκισμού. Δοκίμιο για τη χρεοκοπία των μυαλών και των συνειδήσεων.»:

“Αν θέλει να προσφέρει κάτι η αριστερά πρέπει να θυμηθεί πάλι την ιδεολογική ηγεμονία του Γκράμσι και τη σημασία της ιδεολογίας. Που σημαίνει να αναδείξει το ψέμα στο οποίο ζούσαμε. Να καταγγείλει την υποκρισία που ενδημεί στην ίδια την αριστερά. Να κάνει δηλαδή την αυτοκριτική της. Να ξαναδώσει πάλι στις λέξεις την αλήθεια τους. Να αναδείξει τις αξίες που έσβησαν. Την αλληλεγγύη. Την εργασία. Την αξιοκρατία.

Γιώργος Κ. Καραγιαννίδης
Αναπ. Καθηγητής ΑΠΘ

Σχόλια

  1. Καλησπερα.
    Γνωριζω, τον Γιωργο τον 'ΣΑΜΙΟ' κι οσοι τον γνωριζουν καλυτερα απο μενα ,μιλανε για ενα εντιμο και σοβαρο ατομο.
    Δυστυχως προσωπικα δεν βλεπω σαφεινια.......αντιθετα διαπιστωνω την συνεχεια του γενικολογου και αοριστου 'Αριστερου λογου'.
    Επισης οσο κι αν εψαξα στο κειμενο 'περι αυτογνωσιας ' πουθενα δεν βρηκα αναφορα στο Τραπεζικο Συστημα!!!!!
    Η ΔΗΜΑΡ ειναι αντιθετη αραγε στην υπαρξη μιας Κρατικης Τραπεζας;;;;;
    Οπως και στην Αθλιοτητα εκ μερους της Εργοδοσιας [ ιδιωτων ] απεναντι στον ανυπερασπιτο εργαζομενο!!!!
    Αντιθετα μια ΕΛΙΤΙΣΤΙΚΗ θεση απεναντι στις διεκδικησεις στο 'πεζοδρομιο'.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τασούλα η ΔΗΜΑΡ είναι το πρώτο ίσως και μοναδικό κόμμα που μιλάει για την ανάγκη μιας κρατικής τράπεζας. Το επανέφερε και ο Κουβέλης στην ομιλία του στο κλείσιμο του συνεδρίου. Για τον ιδιωτικό τομέα τα λέμε και τα λέμε, μόνο που αυτοί που βγαίνουν στο πεζοδρόμιο είναι οι ωφελημένοι από το πελατειακό κράτος και όχι οι ταπεινωμένοι του ιδιωτικού ή οι μικροί επιχειρηματίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ΔΑ συνεχίζει να εκφράζει παραδοσιακές αντιλήψεις της αριστεράς για την πολιτική και την οικονομία;

    Από το παραπάνω ερώτημα και (αλλά και από τις απαντήσεις) προκύπτει μια γενικότερη ασάφεια, διότι πρέπει να ορίσουμε ποιες είναι οι παραδοσιακές αντιλήψεις.

    Παραδοσιακές αντιλήψεις κυριαρχούν τόσο στην επαναστατική όσο και στην μεταρρυθμιστική αριστερά.
    Η αποτυχία της αριστεράς αφορά και στις δύο εκφορές.
    Η αποτυχία της μεταρρυθμιστικής αριστερής πολιτικής φαίνεται να αγνοείται παντελώς.

    Η ΔΗΜΑΡ (καθώς και η υπόλοιπη μεταρρυθμιστική αριστερά) οφείλουν να αναλύσουν τα αίτια της αποτυχίας να θέσουν τους στόχους-όραμα (που απεμπόλησε η σοσιαλδημοκρατία), να επαναπροσδιορίσουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και να χαράξουν την πολιτική τους χωρίς να χάνεται ο στόχος.

    Το ότι παρίσταται ανάγκη να διευκρινισθεί που αφορούν οι παραδοσιακές αντιλήψεις δηλαδή "πολιτική και οικονομία" συγχέει επιπλέον το ζήτημα διότι παραπέμπει στον διαχωρισμό (η και υπαγωγή) πολιτικής και οικονομίας, χαρακτηρίζοντας ως "νόμους", ισότιμους μάλιστα με τους φυσικούς, την κυρίαρχη σήμερα οικονομική πρακτική, αγνοώντας το θεσμικό στοιχείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαιρετισε απο μερους μου ,τον Χριστο τον Πολυμερο....με ευχες.....καλο παιδι...μια ζωη στο τρεξιμο.....καθαρο ατομο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τασούλα τον γνώρισα, καλό άτομο πράγματι. Τελικά μόνο καλούς ξέρεις από μας, το Γιώργο, και τον Πολύμερο. Κανένα σκάρτο ξέρεις; Αλλά να μου τον δώσεις ιδιωτικά, (γέλια).
    Δημήτρη κρίνω πολύ χρήσιμη την παρέμβασή σου. Η παράδοση αφορά τους πάντες. Η ΔΑ δεν έχει βρει το βηματισμό της στο σύγχρονο περιβάλλον. Θέλει δουλειά, θέλει θινκ τανκ, θέλει επεξεργασίες. Με παλιά υλικά δεν στήνεις νέο κόμμα. Αν μπήκα ξανά στην ιστορία είναι γιαυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κανα δυο τρεις.Αφηνω πρωτα να δημιουργησεις προσωπικη αποψη!!!!!!χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φοβού την Τασούλα και λίστες φέρουσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οπως αντιλαμβανεσαι φιλε μου Λεωνιδα, ειμαι κατι σαν τον ΘΕΟ[ΧΙΚΧΙΚ] σου επιτρεπω να κανεις μονος τα λαθη σου!!!!!!!!
    Αυτες οι λιστες !!!!! μου εδειξαν τον δρομο της μοναχικης πορειας................

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία