Σκέψεις για ένα περίπατο στον "Κεραμεικό"......



O φίλος μου, ο Γιάννης ο lls, ήρθε στο συνέδριο, άκουσε, είδε, μύρισε και γράφει:


Από το blog left liberal synthesis


Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ πέρασε και μάλλον όχι περισσότερο ή λιγότερο απαρατήρητο από άλλα συνέδρια κομμάτων. Η λεγόμενη «κρίση του πολιτικού συστήματος» αφορά όλους, όσοι εκφράζουν δημόσιο λόγο. Για τα τεκταινόμενα του Κεραμεικού έχω τρεις σκέψεις

ΔΗΜΑΡ εναντίον Ασφαλιστικού

Ευτυχώς που η τρόικα δεν παρευρέθηκε στον Κεραμικό, γιατί αυτομάτως θα ανέβαζε τα όρια ηλικίας στο συνταξιοδοτικό κατά μια δεκαετία τουλάχιστον. Αυτό που σχετικά στερεοτυπικά και ως κλισέ παρατηρήθηκε , για την μέση ηλικία των μελών της ως αρνητικό ,είναι αντίστροφα μια συνεισφορά του «χώρου» στην κοινωνική ζωή. Είναι σαφές ότι στην Ελλάδα του 21 αιώνα, τα ηλικιακά όρια έχουν αλλάξει. Οι εξηνταπεντάρηδες της ΔΗΜΑΡ έσφυζαν από ζωή, δημιουργικότητα, διάθεση για το μέλλον και οραματισμό. Αν η Ελληνική κοινωνία διαθέτει τέτοιους «γέρους» μωρέ δεν μπορεί να μας «κωλώσει» ούτε το ΔΝΤ ούτε τίποτα. Ταυτόχρονα δημιουργεί και τον συνειρμό ότι αν οι «παππούδες» τρέχουν στα συνέδρια της Αριστεράς, οραματίζονται νέα κόμματα, διαφωνούν, εξοργίζονται και θυμώνουν, τότε ο Δεκέμβρης του 08 των εγγονών τους είναι μάλλον πολύ κάτω από τα δεδομένα όσον αφορά την μαχητικότητα και την ενέργεια. Η ηλικιακή ανθρωπολογία της ΔΗΜΑΡ , από μόνη της αποτελεί πρόκληση για το ασφαλιστικό. Ευτυχώς που οι αναρχοαυτόνομοι δεν έχουν επαφή με τον χώρο, γιατί τότε η σύγκριση σε ενέργεια, δημιουργικότητα, όρεξη για δράση, αν σταθμισθεί με ένα παράγοντα ηλικίας, είναι συντριπτικά εις βάρος τους.Αναρχοαυτόνομοι ανάλογα με την ηλικία σας , σας βλέπω μάλλον «ψιλοπουρά» αν σας συγκρίνω με τους εκνευρισμένους «Δημάρατους». Συμπέρασμα η ΔΗΜΑΡ πριν από όλα είναι κόμμα γενιάς , μιας γενιάς που παραδίδει δείγματα αισιοδοξίας και μαχητικότητας για το μέλλον.

Δημαρ και ΔΝΤ

Είναι σαφές ότι εντός αριστεράς υπάρχουν και δυνάμεις που βλέπουν στο μνημόνιο μια πιο σύνθετη διαδικασία. Γιατί τελικά αν η πηγή της κρίσης είναι η παγκόσμια χρηματοοικονομική στρέβλωση και κερδοσκοπία, ο μοχλός με τον οποίο η κρίση αυτή μετακυλύει τις εντάσεις είναι ένα ιδιόμορφα αποτελεσματικό κράτος. Η λεγόμενη «αναποτελεσματικότητα» του κράτους, δεν είναι παρά το αποτύπωμα ενός μηχανισμού αναδιανομής πόρων και αναπαραγωγής πολιτικών συσχετισμών. Η κριτική προς την υφή του πελατειακού κράτους δεν είναι ηθικολογική και αυτομαστιγωτική στάση προς τους εργαζόμενους εντός δημοσίου, αλλά η απορρύθμιση ενός βασικού μοχλού αναπαραγωγής του πλέγματος των Ελιτ. Όταν επί είκοσι χρόνια το υποτιθέμενο «αναποτελεσματικό» κράτος εκτοξεύει την φαρμακευτική δαπάνη ,και τελικά μόνο το ΔΝΤ μπορεί να την τιθασεύσει ,υπάρχει ένα ζήτημα , το οποίο αφορά όλη την κοινωνία, και κυρίως την αριστερά. Το ζήτημα είναι αν και η περιοριστική παρέμβαση ΔΝΤ, ορθογωνίζει τομείς της δημόσιας διοίκησης , για τους οποίους το «αναποτελεσματικό» κράτος απολάμβανε  μιας ευρύτερης συναίνεσης. Ο προβληματισμός εντός Δημαρ για το ΔΝΤ, ήταν γόνιμος, πιθανόν ημιτελής, αλλά τέλος πάντων μακριά από τελετουργικές και συμβολικές αποκηρύξεις , οι οποίες ενδημούν στην ελληνική κοινωνία υπό την ηγεμονία του Contra Channel της Αυριανής και του βρικόλακα της Πολαν.

Η ΔΗΜΑΡ εντός Αριστεράς

Το πρόβλημα των αριστερών κομμάτων είναι η αυτοκατανόηση τους ως μέρος της αριστεράς και οι ενδοαριστεροί διάλογοι. Δηλαδή τα κριτήρια και τα σταθμά με βάση τα οποία διεξάγεται ο πολιτικός διάλογος. Εδώ οι αγκυλώσεις είναι στα όρια της παραλυσίας. Το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς, διαλογίζεται με όρους «συνέπειας» και «ερμηνείας γραφών». Δηλαδή ως εάν να υπάρχει η μία μοναδική εργατική τάξη, για την οποία υπάρχει μια θεωρία, και άρα οι διάλογοι γίνονται στην μορφή μιας «αλήθειας». Η έννοια των πολλαπλών και αντιτιθέμενων αριστερών όψεων, όχι ως παραδρομή ως σύμπτωμα κρίσης, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ενώ η κοινωνική πραγματικότητα βοά ότι εντός του χώρου της εργασίας, των κινημάτων, των δράσεων, των αμφισβητήσεων υπάρχουν όχι ιδεολογικές διαφορές αλλά και διαφορές υλικών συμφερόντων, εν τούτοις κατά βάθος και κάτω από το συντριπτικό βάρος μιας ιστορικής αδράνειας, οι διάλογοι γίνονται με όρους «κομμουνιστικής καθαρότητας». Κι’ όμως είναι από παντού ορατό ότι διαφορετικές απόψεις εντός αριστεράς δεν μπορούν να κριθούν παρά μόνο με «εσωτερικά κριτήρια» κάθε πλευράς. Ο κόσμος της αριστεράς της Ανταρσύα είναι πολύ πιο δομικά διαφορετικός αριστερός από αυτόν του κόσμου της ΔΗΜΑΡ. Επομένως δεν μπορούμε να εγκαλούμε γιατί η Ανταρσύα δεν είναι μεταρρυθμιστική και γιατί η ΔΗΜΑΡ δεν είναι αντικαπιταλιστική. Το κριτήριο είναι άλλο. Πόσο αποτελεσματικοί είναι οι μεν στον αντικαπιταλιστικό τους αγώνα και αντιστοίχως οι δε στον μεταρρυθμιστικό τους αγώνα. Γιατί τελικά η κοινωνία αναδύει και τις δύο μορφές .Με την έννοια αυτή προκαλεί θυμηδία η προσπάθεια διαφόρων να καταλογίσουν στην ΔΗΜΑΡ ,ενδοτισμό, συμβιβασμό γιατί αγνοούν την δυναμικότητα και την πολλαπλότητα των κοινωνικών εκφράσεων. Τα κόμματα κρίνονται στον συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο με τους συγκεκριμένους συσχετισμούς , εντός των οποίων αναπτύσσουν πολλαπλά μέτωπα και από αυτά προσδιορίζονται. Έτσι λοιπόν και η μετασυνεδριακή Δημάρ δεν έχει να αντιμετωπίσει κριτική παρά μόνο από τις αυτοδεσμεύσεις της. Με βάση αυτές θα κριθεί και όχι κατά πόσο θα σταθμισθεί με τις αιώνιες και τελικά εκτός ιστορικού χρόνου υποτιθέμενες αριστερές προσταγές. 

Με τις σκέψεις αυτές, εύχομαι η ΔΗΜΑΡ να ανταποκριθεί στις αυτοδεσμεύσεις της, γιατί αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο επιτυχίας.


Συνδέσεις

M.Ματσαγγάνης:Μνημόνιο και Αριστερά
LLS:Συνηγορία της Πολλαπλής Αριστεράς

Σχόλια

  1. Eγώ έμεινα περισσότερο στα του μνημονίου, όπως τα έμαθα από τον τύπο και ιστολόγια. Πράγματι βλέπω υπάρχουν αριστερές δυνάμεις που βλέπουν κριτικά το μνημόνιο και όχι αφοριστικά. Είναι τούτο ιδιαίτερης σημασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Leo, συγχαρητήρια για την εκλογή σου στην ΚΕ, καλή δουλειά! Ελπίζω η αίσθηση από τους διαδρόμους του συνεδρίου να ήταν όσο θετική την περιγράφει ο Γιάννης, διότι από τις ομιλίες που άκουσα και από τα αποτελέσματα της εκλογής μόνο απογοήτευση νιώθω. (Πιο εκτενές σχόλιο εδώ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιάννη Πολυβώτη ένα συνέδριο της αριστεράς είναι μια προσομοίωση ενός συνεδρίου του ΚΚΕ ή του ΚΚΣΕ αν θέλεις, με μικρή ή μεγάλη ομοιότητα. Απλά τώρα πια η αιρετική άποψη δεν πυροβολείται που έγραψε και ο Γιώργος. Ο χρόνος λίγος, αυτοί που σε ακούνε λιγότεροι. Ο κόσμος ψιλιασμένος. Άλλη άποψη δεν υπήρχε, ή τουλάχιστον δεν προβλήθηκε όσο θάπρεπε για να φανεί ως άλλη. Το κείμενο του Δαμιανού δεν αναφέρθηκε καν. ¨Ολοι θέλησαν να είναι λίγο ή πολύ ενωτικοί και καλά έκαναν, ιδρυτικό είναι, μην αρχίσει από τώρα η μπίχλα και η μιζέρια. Υπάρχουν πολιτικά προβλήματα, ξεκαθαρίσματα απόψεων, επιλογή ρίξεων κλπ. Αυτά αναζητώ. Η εκλογή μου ήταν έκπληξη για μένα και σευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολυβωτη
    Μέσα στην πιο βαθιά ύφεση, που καταθλίβει τους πάντες, το ότι έκαναν και συνέδριο είναι επιτυχία.
    Αλλά και το θέαμα των ανήσυχων "παππούδων" ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. LLS ρεπορταζιακά γλαφυρό και εύστοχο το κείμενό σου. Ωστόσο, επέτρεψέ μια ένσταση-συμπλήρωση. Είναι προβληματικό να σκεφτόμαστε με όρους γενιάς. Συχνά μας οδηγεί σε απλουστευτικές γενικεύσεις, αυθαίρετα συμπεράσματα και μυθολογικές κατασκευές (π.χ. βλέπε γενιά του ' 30 αλλά και γενιά του Πολυτεχνείου). Κατά τη γνώμη μου η σύνθεση της ΔΗΜΑΡ δε θα μπορούσε να είναι ηλικιακά διαφορετική για πολλούς λόγους. Και υπαρξιακούς-ανθρωπολογικούς (δεν είναι της παρούσης αλλά αξίζει κάποια στιγμή να το συζητήσουμε) και πολιτικούς. Σε ότι αφορά τους δεύτερους, σε πρώτη τουλάχιστον φάση πιστεύω πως ο λόγος που επικεντρώνει την κριτική του στην ανατροπή της ιδεολογίας της μεταπολίτευσης και εισηγείται έναν επιθετικό μεταρρυθμισμό (λόγος που περιέχεται σε μια συνιστώσα της ΔΗΜΑΡ αλλά όχι μόνο)δεν μπορεί να βρει οπαδούς ανάμεσα στη νεολαία. Είναι λόγος αυτογνωσίας, αυτοκριτικής, τετράγωνα ορθολογικός και καθόλου συναισθηματικός. Δε διαθέτει δηλαδή κανένα από τα δεκανίκια του λαίκιστικού λόγου, λόγου τόσο εύληπτου από τη μεριά της νεολαίας. θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια, χρόνο, δράσεις αλλά και "πολλά σεμινάρια" για να κερδίσει κοινό. Πάντως σε κάθε περίπτωση έχεις δίκιο πως και το ότι έγινε συνέδριο, αλλά και το ότι εκλέχτηκαν σε "όργανα" κάποιοι άνθρωποι που ήσαν χρόνια αποκλεισμένοι από τα κέντρα παραγωγής πολιτικού λόγου, όπως ο δικός μας ο Λεό, είναι ελπιδοφόρο.
    Δημόπουλος Ευθύμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ε με τη θέλησή μας ήμασταν όσοι ήμασταν Ευθύμη απέξω. Απλά το εγχείρημα μας δίνει την ευκαιρία να φέρουμε μέσα αυτό το "απέξω". Αν κάτι περιμένω είναι να μην κυνηγάμε απλά την συγκυρία. Να επεξεργαστούμε θέσεις, να προωθήσουμε τον αναστοχασμό, να μείνει κάτι απόλη αυτήν την ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία