To απεχθές χρέος και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε




Είναι τουλάχιστον αστεία η προσπάθεια αριστερών και δεξιών να εμφανίσουν με κάθε τρόπο το ελληνικό δημόσιο χρέος ως παράνομο και απεχθές. Πέρα από το γεγονός ότι ποτέ στα διεθνή δικαστήρια δεν έχει χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, δηλαδή το «odious debt», δεν μπορεί κανείς σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί ότι το ελληνικό χρέος που ανέλαβαν νόμιμες και ισχυρές ελληνικές κυβερνήσεις, εν καιρώ ειρήνης, είναι παράνομο. Ποιο διεθνές δικαστήριο και ποιος μηχανισμός που ελέγχει τη Διεθνή Έννομη τάξη  θα δεχτεί ότι οι παρανομίες, οι μίζες, οι σπατάλες, ο εκμαυλισμός του πλήθους και ότι άλλο διέπραξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις υπό την ανοχή ή και την προτροπή των ψηφοφόρων τους είναι αιτίες για να μην πληρώσουμε όσους έχουν αγοράσει ελληνικό χρέος.

Να  βρούμε τους ενόχους, να τους δικάσουμε, να δημεύσουμε τις περιουσίες τους, να τους βάλλουμε φυλακή, αλλά τι χρωστάνε οι σιδηροδρομικοί της Γαλλίας ή οι δάσκαλοι της Ολλανδίας που κατέχουν  ελληνικά ομόλογα, να φάνε τόσο σκληρό δάγκωμα; Να διαπραγματευτούμε τα επιτόκια και τους χρόνους αποπληρωμής, να κουρέψουμε μέρος των χρεών κατόπιν συμφωνίας με τους δανειστές μας, να κάνουμε τη λεγόμενη αναδιάρθρωση, αλλά να μην κάνουμε και ότι δεν ξέραμε. Και η δικαιολογία που προβάλλεται ότι οι δανειστές είναι στυγνοί κερδοσκόποι, είναι τελείως άκυρη. Λες και υπάρχουν δανειστές που δεν προσβλέπουν στο κέρδος, λες και δεν ξέραμε ποιοι αγόραζαν τα ομολόγα. Για να μην αναφερθώ καθόλου στο τι θα συμβεί την επόμενη της στάσης πληρωμών. 

Προφανώς όλοι αυτοί οι «φίλοι» του λαού που ισχυρίζονται αυτά, κάνουν ότι έχουν ξεχάσει ότι όλες οι μεταπολιτευτικές ελληνικές κυβερνήσεις είναι λαοπρόβλητες. Σχεδόν όλες, μονοκομματικές, ισχυρότατες, εκλεγμένες με  νόμιμες εκλογές και καθαρές πλειοψηφίες υλοποιούσαν ακριβώς το φανερό ή ανομολόγητο πρόγραμμά τους, που περιορίζονταν σε ένα βασικό αίτημα - στόχο, που ήταν και αίτημα ενός ολόκληρου έθνους.

Να δανειστούν και μετά να μοιράσουν το χρήμα προς ικανοποίηση των ψηφοφόρων τους.

Ποιοι σχεδιασμοί και ποια έργα υποδομής, ποιοι εκσυγχρονισμοί  και ποιες μεταρρυθμίσεις, ποιες επενδύσεις στην παιδεία και στις νέες τεχνολογίες, ποια προστασία του φυσικού πλούτου. Χρήμα δανεικό, άμεσο ή έμμεσο, ζεστό ή πλαστικό προς κατανάλωση, ή έξοδο σε ασφαλέστερες ξένες τράπεζες, για να αυγατίσει και να καταναλωθεί αργότερα.

Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να πάρουν όλοι, ούτε να πάρουν όλοι τα ίδια. Σε μια ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία η ισότητα των ευκαιριών είναι φενάκη, ακόμα και αν πρόκειται για πλιάτσικο.  

Πρώτοι και καλύτεροι οι προσοδούχοι του δημοσίου, η λεγόμενη κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, οι μεταπράτες, οι κουμπάροι. Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφτεί για τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα σκάνδαλα στις οικονομικές συναλλαγές των υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Για το πολιτικό χρήμα. Για τα όργια των επιδοτήσεων των τραπεζών, τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων, τις παρανομίες στις τροφοδοσίες των δημόσιων οργανισμών και των δήμων και βέβαια τις φοροαπαλλαγές νόμιμες και παράνομες.
Αυτοί είναι αλήθεια πήραν μεγάλο μέρος του χρέους, ίσως το μεγαλύτερο. Δεν επένδυσαν όμως σοβαρά μέσα στη χώρα και δεν αύξησαν την παραγωγικότητα.
Όλα αυτά ήταν γνωστά στους κατοίκους αυτής της μικρής της χώρας. Δεν φαίνεται όμως να τους ενοχλούσαν. Τα σκάνδαλα ξέσπαγαν το ένα πίσω από το άλλο με ήρωες τα στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά οι ψηφοφόροι τους έδιναν την εξουσία απλόχερα, προφανώς για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν με χρήμα το party. Ήξεραν ότι δεν θα  μοιράσουν στον καθένα τους εκατομμύρια, αλλά προσδοκούσαν σε αυτό που τους αναλογούσε. Και αυτό ήταν πάντοτε και με κάθε τρόπο, χρήμα.  

Πίεζαν όπως μπορούσαν, με ότι όπλο είχαν στα χέρια τους. Ως μέλη κομμάτων τον κομματάρχη, ως δήμοι και κοινότητες τον περιφερειάρχη, ως συνδικαλιστικά όργανα τον υπουργό, ως τοπικοί σύλλογοι, ως ενορίτες, ως οπαδοί, ως γονείς, ως πολίτες. Όσοι είχαν περισσότερη δύναμη και φωνή λόγω θέσης ή επαγγέλματος πίεζαν πιο δυνατά, εκβίαζαν και κέρδιζαν περισσότερα.

Το σύνθημα ήταν μια απλή εξίσωση. Τα παίρνουν οι μεγάλοι, ας πάρουν κάτι και οι μικροί.


Οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών εκβίαζαν γιατί μάζευαν τους φόρους, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ γιατί αυτές ήταν μονοπώλια και είχαν υψηλά κέρδη. Οι δάσκαλοι πάλι έπαιρναν λιγότερα, γιατί ήταν πολλοί και η παιδεία ήταν πάντοτε χαμηλά στις προτεραιότητες αυτής της χώρας. Όσοι δεν έπαιρναν ζεστό χρήμα, έπαιρναν φοροαπαλλαγές, επαγγελματική προστασία ( κλειστά επαγγέλματα), ή λιγότερη εργασία, ώστε να μπορούν να κάνουν και δεύτερη δουλειά. Άλλοι πάλι έπαιρναν, δημόσια γη με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων τους, χαμηλές αντικειμενικές αξίες για να πληρώνουν χαμηλότερους φόρους στις αγοραπωλησίες τους. Είχες ως επιχειρηματίας προβλήματα, μπορούσες να παίξεις άνετα με τη μαύρη εργασία, ή να συνεννοηθείς  «φιλικά» με τον εφοριακό.

Κανείς δεν έφτιαξε κίνημα  ζητώντας καλύτερη παιδεία, αντίθετα ζητούσε καλύτερους μισθούς για να πληρώνει τα φροντιστήρια. Κανείς δεν έφτιαξε κίνημα ζητώντας καλύτερη δημόσια περίθαλψη, αντίθετα ζητούσε  περισσότερο χρήμα για να πληρώνει το φακελάκι ή τον ιδιώτη γιατρό. Κανείς δεν ζητούσε προστασία του περιβάλλοντος, αντίθετα ζητούσε το  δικαίωμα να χτίζει όπου ήθελε. Ένα τραγικό παράδειγμα. Στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα πεθαίνουν μαζικά από καρκίνο των πνευμόνων, λόγω της μόλυνσης που προκαλούν τα εργοστάσια της ΔΕΗ. Οι κάτοικοι ως αντάλλαγμα για τον αφανισμό τους ζητούσαν και πέτυχαν να διορίζονται στη ΔΕΗ.

Την ίδια στιγμή το πλιάτσικο που καλά κρατούσε γύρω από το κράτος και τα κόμματα δημιουργούσε μια παράλληλη κοινωνία, αυτή των πραγματικών προλεταρίων. Αγορά εργασίας με φτηνούς και ανασφάλιστους εργάτες, με στρατιές νέων εξαθλιωμένων μεταναστών που υποβάθμιζαν ακόμα περισσότερο το μεροκάματο όλων. Ασφαλιστικά ταμεία υπό διάλυση, τρύπια δίχτυα κοινωνικής προστασίας. Το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν απασχολημένο με τα επιδόματα των ΔΥ και «αγνοούσε» ότι ο ιδιωτικός τομέας μετατρεπότανε σε ζούγκλα.  18 μήνες η άδεια εγκυμοσύνης στο δημόσιο, 3 μήνες στον ιδιωτικό τομέα. Ότι   σπαταλούσε η κρατική εξουσία στους ευνοημένους της, έλειπε δραματικά από τους ταπεινωμένους υπηκόους της.

Όλο αυτό το χρήμα ήταν διαθέσιμο λόγω του δανεισμού της χώρας και αυτό όλοι το ήξεραν. Κανένα κίνημα και καμιά πολιτική δύναμη, δεν είπε, ότι αυτό είναι αντίθετο όχι μόνο στους νόμους της οικονομίας, αλλά, στους νόμους της φύσης, στην αρχή διατήρησης της ενέργειας. Η ενέργεια όπως και το χρήμα είναι αδύνατο να γεννηθούν από το μηδέν. Αυτό που ο καθένας μας ξέρει για τα προσωπικά του οικονομικά , έκανε πως το αγνοούσε για τα οικονομικά του κράτους. 
Το σύνθημα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» σήμαινε σε ελεύθερη μετάφραση, ότι ο δημόσιος κορβανάς είναι απύθμενος και πάντα θα έχει για να προσφέρει στην κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων, η οποία εγγυάται την αναπαραγωγή του συστήματος εξουσίας.  

Μια αγαστή  συνεργασία κυβερνήσεων, πολιτικών κομμάτων, οικονομικών ελίτ και πόπολου  με στόχο την απρόσκοπτη και μαζική κατανάλωση «σκουπιδιών» παντός είδους της παγκόσμιας παραγωγής και τίμημα την καταστροφή του περιβάλλοντος και την υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας και των παιδιών της.

Γιατί και καλά το χρήμα ήταν φτηνό, το επιτόκιο χαμηλό και οι δανειστές ανεκτικοί, γιατί και αυτοί τη δουλειά τους έκαναν βεβαίως. Και τώρα που τα πράγματα άλλαξαν, που η οικονομική ύφεση αναδεικνύει τις πληγές του συστήματος, κάποιοι θέλουν να πάμε στα διεθνή δικαστήρια να κάνουμε τους ανήξερους, τους ανήλικους, τους κρετίνους και να την κάνουμε αβαβά. Τώρα φταίνε οι δανειστές, τα  ξένα κέντρα, οι ανθέλληνες, που μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωα και όχι εμείς που είχαμε χάσει το μπούσουλα και το μέτρο. Φταίει το Ευρώ και το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, οι συνθήκες που υπογράψαμε και όχι το αυτονόητο ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις απείρως περισσότερα από αυτά που παράγεις. Και θέλουμε να συγκρίνουμε το χρέος μας με παραγωγικούς γίγαντες, όπως η Γερμανία, όταν εμείς δεν μπορούμε να εξάγουμε ούτε το λάδι μας.   

Ισχυρές πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεξιά και αριστερά ζητούν τώρα να απαλλαγούμε από το άχθος του μνημονίου για να συνεχίσουμε το party. Πιστεύουν ακόμη στο αεικίνητο του 1ου είδους, η μηχανή μπορεί να δουλεύει χωρίς να καταναλώνει κάποια μορφή ενέργειας. Η ίδια η κυβέρνηση πασχίζει να μην εφαρμοστούν οι έστω μικρές αλλαγές που ή ίδια αποφασίζει και ψηφίζει. Κοινωνικές ομάδες η μια πίσω από την άλλη ξεσηκώνονται διεκδικώντας τη διατήρηση των κεκτημένων τους. Παίρνουν υποσχέσεις και αποσύρονται. Όλοι ελπίζουν σε κάτι μαγικό.

Δυστυχώς μάγκες μου αυτά δεν γίνονται. Θα αναγκαστούμε να πιούμε «το πικρόν  ποτήριον τούτο», θα υποστούμε τις συνέπειες του νόμου, θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να πεινάσουμε, να μαζευτούμε, να σταθούμε μπροστά στον βωμό της ανάπτυξης και να ομολογήσουμε την ήττα μας. Η ατομική ευθύνη, φράση μισητή στον Έλληνα πατριώτη, θα πρέπει επιτέλους να μπει μπροστά από την εκ του πονηρού, συλλογική ευθύνη. Οι επιχειρηματίες με τις τεράστιες κερδοφορίες, αλλά και τα τεράστια χρέη, που τώρα αναγκάζονται να περιοριστούν και να απολύσουν το προσωπικό τους θα πρέπει να μας πουν που πήγε τόσο χρήμα, τι έγινε λάθος. Γιατί έβλεπαν μόνο τα πιθανά κέρδη και όχι και τις πιθανές ζημιές;

 Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυραίοι με μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα 2500€  βρέθηκαν με 2-3 δάνεια εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ και με δεκάδες χιλιάδες Ευρώ χρέη από τις 10 πιστωτικές τους κάρτες. Ζήλεψαν τον τρόπο ζωής των μεγαλοαστών, αξίωσαν το δικαίωμα στο γκαζόν και στην πισίνα και εκτόξευσαν τις αξίες της γης και των διαμερισμάτων σε παράλογα ύψη. Όλοι αυτοί οι «wanna be» τύποι που έφτασαν να δίνουν 100 Ευρώ για να φάνε δυο  άνοστες μακαρονάδες στη μοδάτη ταβέρνα, θα πρέπει επιτέλους να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Οι αγρότες αυτής της χώρας πριν κλείσουν τα σύνορα και τους δρόμους θα πρέπει να μας εξηγήσουν που πήγε ο πακτωλός των κοινοτικών επιδοτήσεων και πως εγκαταλείφθηκε η ύπαιθρος με αποτέλεσμα να εισάγουμε την πατάτα, το σιτάρι, το γάλα και τα σκόρδα μας.

 Κάπως πρέπει να εξηγήσουν όλοι αυτοί, γιατί η χώρα του μέτρου, έγινε χώρα της αμετροέπειας. Γιατί πήγαμε κόντρα στο φυσικό της περιβάλλον.
Στην Ελληνική φύση όλα δηλώνουν μέτρο. Το βάθος των θαλασσών, το ύψος των βουνών, το εύρος των θερμοκρασιών και των πιέσεων του αέρα, το ύψος της χλωρίδας και το βάρος της πανίδας, όλα συνέπειες του γεωγραφικού της πλάτους, απαιτούν από τους κατοίκους της ένα ανάλογο μέτρο στη διαχείριση του περιβάλλοντος, των οικονομικών αξιών, του τρόπου ζωής τους. Οι παλιότεροι κάτοικοι του ίδιου τόπου έφτιαχναν ακόμη και τους θεούς τους στα ανθρώπινα μέτρα, η τέχνη τους ήταν ένας ύμνος στη φύση που τους περιέβαλε. Οι σύγχρονοι ανήγαγαν το γαύγισμα και τα πλαστικά σκουπίδια  σε πολιτισμό. Γιατί τόση ύβρις σε μια τόσο όμορφη χώρα;     
Και επειδή η απάντηση από μερικούς είναι εύκολη και είναι, «φταίει ο καπιταλισμός», θα τους θυμίσω πόσο δύσκολο και επίπονο, είναι να φτιάξεις το άλλο σύστημα, το σοσιαλιστικό.

Πως περνάει από το μυαλό της Αριστεράς, ότι αυτός ο σύγχρονος Έλληνας βυθισμένος μέσα στο πολιτιστικό τέλμα που ο ίδιος με επιμονή δημιούργησε, μπορεί να διανοηθεί και να ξεκινήσει διαδικασίες προς μια σοσιαλιστική κοινωνία;

Πόση ατομική ευθύνη χρειάζεται από τους πολίτες για να διαχειριστούν από κοινού τις τύχες τους, πόση εγκράτεια και αυταπάρνηση απαιτείται, πόση συνέπεια και λιτότητα, πόση φροντίδα προς τη φύση, πόση γνώση, πόση δουλειά. Αλλά και πόση πολιτική υπευθυνότητα και ικανότητα από τους ταγούς και πόση πίστη στη δημοκρατία και την ελευθερία απ΄ όλους,  για να μην έχει ο σοσιαλισμός το τέλος των τυραννικών ολοκληρωτικών καθεστώτων που όλοι γνωρίσαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Τελικά, είναι αδύνατο να οικοδομήσουμε οτιδήποτε στο πολιτικό επίπεδο, αν δεν αποκαταστήσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον που ζούμε και δεν αποδεχθούμε τα όσα αυτό ορίζει. Τα όσα βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι απλά αποτέλεσμα της σύγκρουσης του κεφαλαίου με την εργασία. Η κυρίαρχη αντίθεση είναι η  σύγκρουση του Έλληνα με το μέτρο.  

Σχόλια

  1. "To απεχθές χρέος" ή "η μαλακία που ακόμα μας δέρνει". Οι υποστηρικτές της θεωρίας του "απεχθούς χρέους" είναι χειρότεροι εκμαυλιστές του λαού και από αυτούς που έχουν την πολιτική ευθύνη δημιουργίας του χρέους. Ποντάρουν στα χειρότερα ένστικτα ενός διεφθαρμένου λαού και προσπαθούν να παρουσιάσουν τη θεωρία του "λούμπεν μπαταχτσή" ως αξία και επαναστατική διαδικασία. "Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τα γουρούνια να κυλιστούν στη λάσπη".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η καταληκτική φράση "η κυρίαρχη αντίθεση είναι η σύγκρουση του Έλληνα με το μέτρο" είναι μια από τις πιο εύστοχες διαπιστώσεις του αυτοκριτικού ανανεωτικού λόγου. Θα άξιζε μάλιστα να αναρτηθεί μια επόμενη φορά και ένα κείμενο που να καταδεικνύει τις ευθύνες της μεταπολιτευτικής αριστεράς σε αυτή την πολιτιστική εκτροπή.
    Dimef

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικό κείμενο .
    Ηλιας Ανδριανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κανείς δεν μπορεί pap, τα γουρούνια είναι για τη λάσπη/
    Γειά σου Μάκη γειά σου Ηλία.
    Δεν είναι το κείμενο είναι αυτά που λέμε κάθε μέρα στο σπίτι, στη δουλειά, στο κουρείο, αλλά δεν τα βλέπουμε γραμμένα, γιατί για τη γραφή προορίζουμε το λόγο τον ελλειπτικό, γιαυτό και ακατάληπτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν υπάρχει κάτι που να διαφωνώ επί της ουσίας, δυστυχώς όμως δεν βλέπω πως μπορεί να αλλάξει κάτι πρίν βουλιάξουμε.
    Όταν για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ομαλής αλλαγής (για αυτά που περιγράφονται) απαιτείται χρόνος που δεν υπάρχει, οδηγούμαι σε αδιέξοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διεθνή Έννομη τάξη....
    και ποιά ειναι αυτή η κυρία...αν οχι η γλώσσα της δυναμης....
    βέβαια μπορειτε να κλετε ραν αλλοι ιουδαίοι στο τοιχος των δακρυων του Βουκουρεστίου πουσαι δημοκρατη Τσαουσεσκου???
    ή στο δημοκρατικό κομμα της ελιας στην Ιταλια....
    ενας γελοιος μπερλουσκονι τους κανει καλά...
    και εδω κολαουζος του τζεφρυ...
    τα λεφτα των εργαζομενων της ευρωπης και όλου του κοσμου κλαφτα ετσι ή αλλοιώς... αν εμπιστευόμαστε την τυχη και το μελλον μας στα πειρανχας και τους καθε μορφη παρατρεχάμενους τους.....
    το τελμα δεν ειναι κατα κυριο λογο το πολιτικό..
    ειναι το ίδιο το καπιταληστικό σύστημα που εκδηλωνεται και σαν Πολιτική κριση....
    το νεο θα πρεπει να γεννηθει....αρκει καποιοι μη το πεταξουν ξανα και ξανα με το κουβα...
    ελπιζω να μην σας ενοχλει και ετσι σαν δημοκρατες να το δημοσιεύσετε....( οσο σκορπιο κι αν ειναι...)
    Γιοργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εξαιρετικό άρθρο,
    Σε ένα πράγμα μονο διαφωνώ. Το άρθρο αυτό είναι εξαιρετικό, ακριβως επειδή δεν λέει "αυτά που λέμε κάθε μέρα στο σπίτι, στη δουλειά, στο κουρείο". Το άρθρο λέει αυτά που όλοι φοβόμαστε να παραδεχτούμε δημοσίως, λέει αυτά πού αν και γνωρίζουμε ότι είναι αλήθεια, προσπαθούμε εναγωνίως να τα σκεπάσουμε κάτω από το χαλί, κοροιδεύοντας εαυτους και αλλήλους. Για αυτό είναι εξαιρετικό
    Συγχαρητήρια leo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ερμαν εσσε ΄΄σινταρτα΄΄ ή αλλιως η μεση οδος ειναι πιο κοντα στην αληθεια. Αν ο Ολλανδος δασκαλος πηρε ελλ.ομολογα , δεν ηταν καλος δασκαλος.Ας επαιρνε τα δικα τους.Στα σοβαρα τωρα, κουρεμα θα γινει γιατι αυτη ειναι η πραγματικη πραγματικοτητα , το θεμα ειναι τι ειδους κουρεμα... Του στρατου ή του Τρυφωνος ? Εγω ειμαι με το 2ο αν με εννοειτε. moke

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. mike εννοω αλλα ειχα αγχος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αύριο το πρωϊ να διαγραφότανε όλο το χρέος σε δύο τετραετίες θα το είχαμε ξαναφτιάξει γιατί είμαστε "παραγωγικοί" σαν χώρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. mike και me to moke σε καταλάβαμε. Το του Τρύφωνος όμως δεν το έπιασα. Υπάρχει τέτοια έκφραση;
    Ανώνυμε χρέη έχουν όλοι, αλλά εδώ δεν υπάρχουν πλεονάσματα. Αλλά όπως και να γίνει χρειάζεται κάτι άλλο, αλλά τι. Δουλεύω στο σχολείο. Δεν του λείπουν τα χρήματα, όσο και αν λένε περί του αντιθέτου οι συνδικαλιστές. Του λείπουν όμως όλα τα άλλα, οπότε έχεις μια αίσθηση ότι αν είχες πολύ χρήμα όλα θα άλλαζαν. Με τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!

    η ακριβής περιγραφή της κατάστασης και της ελληνικής τραγωδίας των τελευταίων 30 ετών.

    Μακάρι να το βλέπαμε ως επίσημη ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς ( αλλά δυστυχώς...)

    το χειρότερο είναι πως οι πολιτικάντηδες της δεκάρας αφήνουν να υπονοηθεί πως αν διαγραφόταν το χρέος θα ήταν όλα υπέροχα, αποκρύπτοντας πως η χώρα ακόμα και σήμερα έχει ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑ , το οποίο θα ήταν δεκαπλάσιο έτσι και εφαρμοζόταν η πολιτική που προτείνουν.

    Χαίρομαι που οι φωνές της λογικής κάνουν την εμφάνισή τους στο διαδίκτυο

    Αλέξανδρος Καραγιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα Αλέξανδρε
    Τα κόμματα διατυπώνουν πάντοτε στρογγυλές προτάσεις, γιατί πολιτεύονται. Εμείς μπορούμε να βάζουμε το δάχτυλο επί τον τύπο.....
    Οι φωνές της λογικής εξαπλώνονται. Πρέπει να περάσουμε όμως και στα κινήματα της λογικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Leo, αν δεν ξερεις τον τρυφωνα σαμαρα , τοτε τι ξερεις σ'αυτη τη ζωη! Ο μεγας κομμωτης που το κανει περιποιημενο και ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟ. Υ.Γ. Προφανως πρεπει να παμε και σε ισοσκελισμενους προυπολογισμους , αλλα με ποιες πολιτικες ομως... mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΑΑΑΑΑΑΑΑ αυτόν τον Τρύφωνα ρε mike εννοούσες; Περιμένω από σας τους οικονομολόγους καμιά ιδέα για την οικονομική πολιτική.Οι ισοσκελισμένοι προυπολογισμοί είναι ο στόχος του έθνους, αλλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητοί φίλοι, πρώτη φορά σχολιάζω στο παρόν ιστολόγιο. Αρχικά ανάρτησα το κείμενο.
    Έχω κάποιες ενστάσεις.
    1η) Κανένας δεν μας ρώτησε για το αν θέλουμε να δανειστούμε ή όχι.
    2η) Υπάρχει η νομική θέση για δόλιο δανεισμό. Αυτό σημαίνει ότι οι δανειστές μας γνώριζαν ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων. Το ρίσκο ενυπάρχει στις σχέσεις δανειστή-δανειζόμενου.
    3η) Η άρνηση πληρωμής των χρεών δεν εχει να κάνει με "μπαταχτσίδικη" συμπεριφορά αλλά με την αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των συμβατικών υποχρεώσεων. Επειδή δεν αρέσει σε πολλούς να αναφέρεται το όνομα του δικτάτορα Μεταξά η αλήθεια είναι ότι αρνήθηκε να πληρώσει δάνειο και δικαιώθηκε στην κοινωνία των εθνών. Η αιτιολογία ήταν ότι δεν μπορούσε να εξαθλιώσει ένα λαό χάριν των δανειστών.
    4η) Είναι γνωστό ότι δεν μας δάνειζαν περιμένοντας να πάρουν πίσω τα λεφτά τους αλλά για άλλους λόγους που θα φανούν στην πορεία.
    5η) Ένα χρέος χαρακτηρίζεται παράνομο ή απεχθές όταν ο δανειστής γνωρίζοντας την αντικειμενική οικονομική αδυναμία του δανειζόμενου τον δανείζει.
    Επειδή παρακολουθώ σε πολλά κείμενα ένα αδικαιολόγητο φόβο για το τι θα συμβεί αν κάνουμε στάση πληρωμών αντιπαραθέτω μήπως ξέρουμε τι θα συμβεί αν συνεχίσουμε να το παίζουμε νομοταγείς και καλοπληρωτές και θελήσουμε να εξοφλήσουμε το υπέρογκο χρέος;;;;;
    Η φτωχοποίηση της χώρας είναι γεγονός είτε κάνουμε στάση πληρωμών είτε όχι.
    Το θέμα είναι να σώσουμε ιδιοκτησιακά τουλάχιστον την ακρόπολη γιατί ότι υπάρχει στη χώρα θα ξεπουληθεί, να 'στε βέβαιοι.
    Συγνώμη αν σας κούρασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. --σελ. 119
    ΔΕΝ μπορεί η Ελλάδα να πάρει δάνειο από άλλο δανειστή (Κίνα-Ρωσία) καθώς επίσης δεν μπορεί να υποθηκεύεται ούτε να ενεχυριάσει για άλλον περιουσία ή έσοδα ή να μεταφέρει το... χρέος της...
    Γι' αυτό όταν είπε η Ρωσία να μας δανείσει με χαμηλό επιτόκιο αντέδρασε η κυβέρνηση!

    ---σελ. 129.παρ. 13, υποπαρ.1
    Αντίθετα ο δανειστής επιτρέπεται να μεταβιβάσει τα δικαιώματα κ τις υποχρεώσεις του.
    Δηλ. μπορεί να δανειστήκαμε από τη Γερμανία άλλα να βρεθούμε χρεωμένοι στην Τουρκία ή τα Σκόπια! Γιατί η Γερμανία, θα τους έχει πουλήσει τα δανειακά δικαιώματα της Ελλάδος.

    ---σελ.129.παρ.14, υποπαρ.1
    Η σύμβαση διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο.

    ---σελ. 121.παρ. 5
    Το επιτόκιο για τα 80 δις ευρωπαϊκών δανείων είναι 5,2 κυμαινόμενο για την πρώτη 3ετία.6,2 για τα επόμενα χρόνια κ +2% τόκοι υπερημερίας εάν έχει λήξει το δάνειο, επαναπροσδιοριζόμενο ΑΝΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ (!)

    ---σελ. 123
    Η Ελλάδα εάν δεν πληρώσει κάποιο από τα παλαιότερα δάνεια κ όχι τα 110 που παίρνουμε τώρα, που λήγουν ή προβεί σε αναστολή πληρωμών παλαιότερου δανείου, δεν μπορεί να εκταμιεύσει χρήματα από το μηχανισμό κ υποχρεούται να πληρώσει άμεσα το υπόλοιπο κεφάλαιο του δανείου του μηχανισμού μαζί με όλες τις επιβαρύνσεις.

    ---σελ.130, παρ. 15 κ σελ. 140, παρ. 5
    Για να είναι νόμιμη, για να ενεργοποιηθεί και να ισχύει η σύμβαση, δεν χρειάζεται καμιά άλλη πράξη παρά μόνον την υπογραφή του Παπακωνσταντίνου κ τη νομική γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του κράτους του υπουργείου οικονομικών κ του υπουργείου δικαιοσύνης.
    Χούντα έχουμε κ θα υπογράφει ο υπουργός εν αγνοία της κυβέρνησης;
    O υπουργός θα υπογράφει, ούτε καν ο πρωθυπουργός, για να εκταμιεύεται το δάνειο;
    Oύτε ψήφιση στη βουλή, ούτε καν υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ούτε καν γνωμοδότηση;

    ---σελ. 123, παρ. 5
    Μόνο το δικαστήριο της ευρωπαϊκής ένωσης κ τα συνταγματικά δικαστήρια των δανειστών μπορούν να ακυρώσουν τη σύμβαση γιατί παραβιάζεται το ευρωπαϊκό δίκαιο ή το σύνταγμα του δανειστή αντίστοιχα.
    Σύμφωνα με τη σύμβαση, στην Ελλάδα δεν επιτρέπει κανένα δικαστήριο να εκδικάσει τέτοια προσφυγή! Αφήστε που δεν έχουμε κ συνταγματικό δικαστήριο στη χώρα μας, αλλά από κει κ πέρα υπάρχει το διεθνές, αλλά μας δένει τα χέρια πρέπει να απευθυνθούμε για τους Γερμανούς στο δικαστήριο της Γερμανίας, για τους Άγγλους στης Αγγλίας!

    ---
    Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα κ άνευ όρων, παραιτείται από κάθε ασυλία την οποία έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία απο νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα σύμβαση. Όσον αφορά κατάσχεση, διαταγή κ όσον αφορά στην εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει δικαστικός νόμος. Ούτε ο δανειολήπτης, ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία.
    χωρις αλλα λόγια.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. To να απαντάμε στην κριτική για την συμπεριφορά μας ως ανεύθυνου λαού με το πόσο κακό είναι το Μνημόνιο δεν είναι συζήτηση αλλά μονόλογος φορώντας ωτοασπίδες.

    Το Μνημόνιο είναι κάκκιστο και η πτώχευση είναι κάκιστη. Και τί μας εξασφαλίζει ότι μετά την πτώχευση δεν θα πουλήσουμε μπιρ παρά και τα μισά παιδιά μας για να φάνε τα άλλα μισά?

    Όσο για το τί χρωστάμε στ΄αλήθεια, θα άξιζε τον κόπο να το προσδιορίσουμε. Ποιος έχει τα κουράγια να το ξεκινήσει? Στα σοβαρά όμως...Ποιος? Να τον δω, να με πείσει και θα του πλένω τα πιάτα κάθε μέρα για να έχει χρόνο να δουλεύει.

    Σ.Μ.

    (πρώτη φορά σχολιάζω σε αυτό το μπλογκ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δε μπαίνω στο σχολιασμό των θέσεων. Δεν είναι καινούριες και έχουν ειπωθεί πολλά υπέρ τους και εναντίον τους. Έτσι και αλλιώς τόσο η κυβέρνηση, όσο και η κ.Μπακογιάννη αυτά λένε εδώ και πολύ καιρό.

    Το μόνο που έχω να ρωτήσω είναι γιατί μερικοί από τους υποστηρικτές αυτών των θέσεων παριστάνουν τους αριστερούς. Διότι υπάρχουν ήδη 3 κόμματα που έχουν αυτές τις θέσεις (ΠΑΣΟΚ, Δημ.Συμμαχία και ΝΔ). Όποιος δεχεται τις θέσεις τους, εκεί ανήκει και όχι στην αριστερά.

    Ενδεικτικά αναφέρω από όλο το site:

    Υπέρ της επέμβασης στη Λιβύη, εναντίον του λογιστικού ελέγχου, υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ επειδή είναι αντι-οικολογική, κατηγορίες προς τους "αγανακτισμένους" ότι είναι βολεμένοι και φυσικά, ένα ολόκληρο άρθρο που λέει ότι "μαζί τα φάγαμε" και πως πρέπει να πληρώσουμε!

    Καλή συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ "σύντροφοι" "αριστεροί" της Δημ.Αριστεράς. Όχι τίποτα αλλά τις ίδιες θέσεις έχετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Λεωνίδα το κείμενό σου είναι καταπληκτικό. Αν και παλιό δεν το είχα διαβάσει. Το αναδημοσιεύω έστω και μετά από τόσους μήνες. Την διαχρονικότητά του ούτως ή άλλως δεν την έχει χάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ωραιότατο και διαχρονικό κείμενο - σε ένα διαφωνώ, γιατί χρησιμοποιείται αόριστος/παρατατικός; Ενεστώτας και μέλλοντας του ταιριάζουν πολύ καλύτερα. Ειδικά όταν βλέπω σχόλια του τύπου "Καλή συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ "σύντροφοι" "αριστεροί" της Δημ.Αριστεράς. Όχι τίποτα αλλά τις ίδιες θέσεις έχετε". Με παρωπίδες και στα δύο μάτια, όχι μόνο δεξιά - αριστερά αλλά και πάνω-κάτω, πείτε μου πως δεν έχω δίκιο για τον μέλλοντα... Αλλά μια και τον "έπιασα στο στόμα μου" τον ανώνυμο, να του πω και δυο λεξούλες, έστω και καθυστερημένα: Ναι, μαζί τα φάγαμε. Βλέπαμε τους μεγάλους να τρώνε κι αντί να τους βάλουμε χέρι, τους παρακαλούσαμε να πετάξουν κανένα κόκκαλο και σε μας. Τους βλέπαμε να μας δουλεύουν και λέγαμε "τι ωραία που (μας) τα λένε!". Τους βλέπαμε να τρώνε και να πίνουν σε βάρος μας και λέγαμε "ε, αφού είμαι βολεμένος εγώ, τι με νοιάζει αν τρώνε; Ας φάνε!". Βολεμένοι ε; Πληρώστε τώρα τον λογαριασμό, χωρίς γκρίνιες. Ναι, η ΔΕΗ είναι αντιοικολογική για τους πολίτες που την πληρώνουν: Πληρώνεις τον λογαριασμό για να κάνουν ταξιδάκια και μεγάλη ζωή οι της ΓΕΝΟΠ; Και σου φταίνε κι οι ξένοι που σε δανείζουν κι από πάνω; Ή να πιστέψουμε την ΠΟΣΠΕΡΤ που όταν απεργούσαν τα κανάλια της κρατικής TV έγραφε πως "η ΠΟΣΠΕΡΤ δεν χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό"! Βεβαίως όχι, αφού χρηματοδοτείται άμεσα από τον Έλληνα φορολογούμενο μέσω εισφοράς στο λογαριασμό της ΔΕΗ. Γιατί; Για να παίρνουν κάποιοι δημοσιογράφοι ετήσιο μισθό τόσα όσα δεν θα πάρω στα 35 χρόνια θητείας ως εκπαιδευτικός συν το εφάπαξ (που δεν θα πάρω ποτέ, αλλά λέμε τώρα...). Πες τα λοιπόν χρυσόστομε μπας και βγάλουν μερικοί τις παρωπίδες επιτέλους και δει αυτός ο τόπος άσπρη μέρα χωρίς να χιονίσει. Κι ένα τελευταίο: Για ποιες εθνικές κυριαρχίες τσιρίζουν όλα τα κόμματα; Κρύβουν από τους ίδιους τους αυτούς τους πως, για παράδειγμα, ο ΟΤΕ ήταν Ζήμενς εδώ και 40 χρόνια; Κι άμα δεν είναι ικανοί οι κρατούντες να σταματήσουν ακόμα και τώρα τις λαμογιές, τότε 100 φορές να έρθει μια τρόικα, μπας και μας συνετίσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία