Το έγκλημα απειλεί την Αθήνα. Ήρθε η ώρα του δήμαρχου Καμίνη



Το τραγικό φονικό στη σκοτεινή πλευρά της πόλης άναψε τις συζητήσεις, τις ρατσιστικές αλλά και αντιρατσιστικές συνδηλώσεις και πρακτικές. Χρυσαυγίτες κυνήγησαν μετανάστες, πρόεδροι μίλησαν οργισμένα, άλλοι πιο νηφάλιοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν. Ένας βλάκας στο σχολείο που εργάζομαι, προσπάθησε να συγκρίνει το συγκεκριμένο φόνο με ένα εργατικό ατύχημα κάποιου μετανάστη. Συζητήσεις και σκηνές γνωστές από το παρελθόν. Οι ξένοι και όσα αυτοί φέρνουν. Κουβέντες καφενείου.

Στην Αθήνα αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα ζουν μετανάστες νόμιμοι και παράνομοι.
Υπάρχουν χιλιάδες καλόβολοι, ταπεινοί, εργατικοί που δέχονται να γίνουν αντικείμενο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης προκειμένου να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι δεν έφτασαν εδώ χτυπημένοι από κάποια κακή μοίρα. Επέλεξαν να ζήσουν «καλύτερα» στην Ευρώπη και διάλεξαν τη χώρα μας. Στις λαϊκές αγορές νέοι Πακιστανοί ξεφορτώνουν τα φορτηγά των μανάβηδων από τις 5 το πρωί και στήνουν τους πάγκους και το μεσημέρι τους ξεστήνουν και τους φορτώνουν, για πόσα λέτε; Για 5 Ευρώ μεροκάματο.  Η φίλη μας η Σοφία τους δίνει 10 γιατί ντρέπεται και της την πέφτουν οι συνάδελφοι γιατί χαλάει την πιάτσα.
Και αυτό τι σημαίνει; Είναι λογικό να σε σφάξει ο άλλος για ένα πενηντάρικο που θα έπαιρνε από την πώληση της κάμερας; Όχι, δε λέω αυτό.

Μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους έφτασαν στη χώρα μας και εγκληματίες. Δεν είναι η πείνα, η ανέχεια, η φτώχεια που οπλίζει το χέρι του απεγνωσμένου, όπως διατείνονται διάφοροι καλοζωισμένοι αριστεροί. Δεν σκοτώνεις στο γόνατο έτσι εύκολα, αν δεν είσαι δολοφόνος, αν δεν το έχεις ξανακάνει, αν δεν είσαι ασκημένος και κυρίως αν δεν το γουστάρεις αρκετά.

Στην περιοχή υπάρχουν συμμορίες οργανωμένες στη βάση εθνοτήτων με διακριτές δραστηριότητες. Άλλοι ασχολούνται με την πορνεία, άλλοι σπρώχνουν πρέζα, άλλοι κλέβουν, ανθρώπους στο δρόμο, άλλοι αυτοκίνητα κλπ. Άλλοι δουλεύουν το καλάσνικοφ και άλλοι το μαχαίρι. Εκμεταλλεύονται την γκετοποίηση των περιοχών, την ελλιπή αστυνόμευση και τα δίκτυα προστασίας των ομοεθνών τους και στήνουν τα καρτέρια τους, ή πωλούν την πραμάτεια τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να απαλλαγούμε από αυτές τις συμμορίες ότι και να κάνουμε. Σε κάθε 10 που θα συλλαμβάνεις ή θα διώχνεις από τη χώρα θα μπαίνουν μέσα  20. Όσο υπάρχει πλούτος θα υπάρχουν και κλέφτες, όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και εγκληματίες.

Μερικά εγκλήματα ξενίζουν. Ειδικά όταν είναι ειδεχθή με κίνητρο ευτελούς αξίας για τα δικά μας μέτρα.  Η σφαγή για το τίποτα. Πολλοί από τους σημερινούς εγκληματίες έρχονται από άλλα γεωγραφικά πλάτη, όπου η αξία της ζωής είναι πολύ πιο φθηνή. Όπου μια συνηθισμένη πλημμύρα ξεκληρίζει 10 χωριά, ένας μέτριος σεισμός μερικές πόλεις, μια ιδιαίτερα άνυδρη χρονιά μια ολόκληρη επαρχία, και μια εμφύλια διαμάχη μια ολόκληρη χώρα. Δεν μας είναι εύκολο να το φανταστούμε γιατί δεν το ζούμε. Στη χώρα μας, η φύση είναι τόσο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα, τόσο φιλική μαζί μας. Στις χώρες καταγωγής πολλών εκ των μεταναστών, είτε αυτές είναι Ασιατικές, είτε Αφρικάνικες, ο θάνατος για το τίποτα είναι μια κοινή καθημερινή υπόθεση, το έγκλημα ιδιαίτερα σκληρό και συχνά φθηνό, ενισχυμένο από τις ιδιαίτερα έντονες ταξικές ανισότητες. Αυτό είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της πολυπολιτισμικότητας. Μαζί με τις λαλιές, τα αρώματα, τα φαγητά, τις εικόνες, οι ξένοι έφεραν και τον δικό τους τύπο εγκλήματος. Τι πιο φυσικό; Ίσως διαφορετικό και πιο σκληρό από τον εγχώριο, ίσως πιο επικίνδυνο για τη ζωή, αλλά πάντοτε κοινό έγκλημα που στρέφεται κατά της περιουσίας και της ζωής των πολιτών και πρέπει να αντιμετωπιστεί κύρια πολιτικά, αλλά και αστυνομικά και όχι βέβαια με κυνήγι μαγισσών και ρατσιστικές δράσεις.
Το εισαγόμενο έγκλημα βρίσκει γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί στις κατακερματισμένες ανοργάνωτες κοινωνίες, τόσο στις διαλυμένες, βρώμικες, κακοφωτισμένες πλευρές της πόλης, όσο και στις εύπορες και καθαρές συνοικίες.
Η ανομία είναι έρπουσα αλλά και καθεστωτική και διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Η πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, οι ληστείες και οι φόνοι θα πολλαπλασιάζονται παντού σε κάθε γωνιά της χώρας ανεξάρτητα από χρώμα και εθνικότητα, καθώς η χώρα θα βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά στην ύφεση και την πολιτιστική κρίση. Συνάδει με το οικονομικό  έγκλημα, την αισχροκέρδεια, την πολιτική διαφθορά αλλά και την πολιτική διαπόμπευση,
το χουλιγκανισμό, τη βία και την ανοχή. Είναι η βία και η ανομία των μητροπόλεων, συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, συμβαίνει και εδώ. 
Δεν είναι αιτία ούτε για οργή, ούτε για κλάματα, παρά μονάχα για δράση.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Να οργανωθούμε. Να ανακαλύψουμε ξανά την κοινή πολιτική δράση και την αλληλεγγύη. Να επιλέξουμε οργανωμένες μαζικές δράσεις ανατροπής και επικοινωνίας αναγκαίες αλλά και ικανές να αλλάξουν το κλίμα στην πόλη.

Ας ξεκινήσουμε από τους δρόμους. Ας καθαρίσουμε την οδό Τοσίτσα και τους χώρους του Πολυτεχνείου από τα βαποράκια και τους εμπόρους ναρκωτικών, όπως οι κάτοικοι των Εξαρχείων καθάρισαν την πλατεία τους. Αλλά και  για τους δρόμους γύρω από την Ομόνοια ας κάνουμε κάτι. Δεν είναι δυνατό, στην Αγίου Κωνσταντίνου, μέρα μεσημέρι Κυριακής να γίνεται ανοικτό εμπόριο ναρκωτικών και χρήση στα πεζοδρόμια.

Υπουργείο προστασίας του πολίτη, Αστυνομία, δημοτική αρχή, σύλλογοι πολιτών, όλοι μαζί και σε συνεργασία ας επιλέξουμε 5 σημεία της πόλης και ας προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε. Θα είναι μια αρχή, που θα δώσει ελπίδα και θάρρος στους πολίτες, να συνεχίσουν. Να ζητήσουμε τη βοήθεια και των μεταναστών, ας τους βάλουμε και αυτούς στη συλλογική μας δράση, συμπολίτες μας είναι.  Κάπως έτσι σπάνε τα γκέτο.

Ας γίνει κάτι με τους χρήστες ηρωίνης. Πολλές ευρωπαϊκές και αμερικάνικες πόλεις είχαν παρόμοια προβλήματα και τα έλυσαν, υπάρχει τεχνογνωσία, ας τη βρούμε και ας τη χρησιμοποιήσουμε.

Τα κυκλώματα πορνείας και το παντός είδους παράνομο εμπόριο, δεν είναι ανίκητα, μπορούν να καταπολεμηθούν. Ας γίνουν εκδηλώσεις, καμπάνιες, συζητήσεις σε συνεργασία με τους συλλόγους των μεταναστών, ας βοηθήσουμε τα στόματα ν΄ ανοίξουν, ας αναζητήσουμε τρόπους να εξαρθρωθούν τα σκοτεινά κυκλώματα διαπλοκής με τις αρχές. Μια μικρή πόλη είναι η Αθήνα, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, μονάχα τις κεφαλές και τα δίκτυα της παρανομίας κάνουμε ότι αγνοούμε.

Τέλος πάντων, υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν, ας τους βάλουμε μπροστά να μας προτείνουν λύσεις. Το κυριότερο είναι να ξαναανακαλύψουμε τη συνεργασία και την αδελφοσύνη των ανθρώπων. Φοβάμαι ότι είναι το μόνο όπλο που μας απέμεινε για να αντιπαλέψουμε την πτώση. Δεν είναι εύκολο να νικήσουμε. Αλλά και μόνο η προσπάθεια και η κινητοποίηση θα μπορούσαν να αλλάξουν το κλίμα και να απελευθερώσουν δυνάμεις, να καταφέρουν πλήγματα, να δώσουν ελπίδα. Ας γίνει αυτό το αποτρόπαιο και τόσο άδικο έγκλημα μια σοβαρή αιτία για να κάνουμε κάτι.

Νομίζω ότι, ο δήμαρχος Καμίνης πρέπει να μπει μπροστά και να πράξει. Είναι ο μόνος σοβαρός επώνυμος αξιωματούχος αυτής της πόλης που ξέρω.


Σχόλια

  1. Na kanw mia protash... prepei na drasoume se epipedo geitonias. Edw stin Amerikh pou zw onomazete hyper-local level activity. Sigoura to Kratos, h Polh, h astunomia mpori na kanei kati kalhtero alla prepei emeis oi idioi na drasoume stin geitonia mas. Apo tin Kupseli katagome kai akoma exw ekei spiti, oikogenia ktl kai kserw oti den einai eukola. Oute edw einai eukola pou zw twra na diorganosis anthwpos.. Alla prepi oi gitones na milisoume, na antalaksoun idees, kai draseis metaski tous. Sto katw katw auto ekanas oi gonois palia stin goitenies tous. Exoume xasi auth tin "texni" P.x.gia na milame me paradigmata, antalasoume email/kinita kai an doume kati periergo stin geitonia mazeumaste na to antimetopisoume amesa h' na to diorthosoume. Idees uparxoun polles.. Euxaristo gia to xoro. - Dio

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Dio
    συμφωνώ χρειάζεται κοινή δράση.Διάβασα ότι υπάρχουν πορίσματα και σχέδια που μένουν στα συρτάρια. Υπάρχει εκτεταμένη διαπλοκή με τα παράνομα κυκλώματα είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουν να αλλάξει η κατάσταση, αντιθέτως. Να μια διαμαρτυρία μια πορεία που αξίζει να γίνει, να απαιτήσουμε λύσεις από την πολιτεία. Ωστόσο κανένα σχέδιο δεν θα πιάσει αν δεν το στηρίξουμε, Υπάρχει όμως τέτοιος αρνητισμός μέσα στην κοινωνία που το βλέπω αδύνατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τις γειτονιές που χάθηκαν (τον κοινωνικό μας ιστό, αυτό που πάντα θα θυμαμαι ότι μου το πρωτοείπε-ήμουν και πιο μικρή και δεν καταλαβαινα καλά καλά στην αρχή τι σημαίνει αυτό- και μου το έλεγε συνέχεια τόσο εύστοχα ο Νίκος Παπαζογλου) ή θα τις βρούμε, θα τις φτιάξουμε ξανά ή θα μετραμε πληγές με βαθια λύπη ή λεγοντας ανοησίες όπως ο συνάδελφός σου. Ας κανουμε κάτι, όσο προλαβαίνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Καλημέρα
    Δεν ξέρω αγαπητή μου αν μπορούμε να ξαναφτιάξουμε τις γειτονιές που χάσαμε, εκείνες τις γεμάτες αρώματα, φτωχολογιά, φωνές και τριβή μεταξύ των ανθρώπων. Μπορούμε όμως να κάνουμε γειτονιές χωρίς βία και ανασφάλεια πριν το πράγμα απλώσει και έξω από τις μεγάλες πόλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να πω την αλήθεια, μεγαλωνοντας στην επαρχία - εκεί όπου συνηθως πολλοί λένε, με μπόλικη δόση ρομαντισμού και νοσταλγίας, ότι τα πραγματα παλιά ήταν σχεδόν ιδανικά - δεν θυμάμαι έτσι ακριβώς τις γειτονιές. Πιο εύκολα οι απο μακριά και επισκέπτες μας έβλεπαν έτσι, εμείς ξεραμε και τα καλά και τα στραβά μας. Όμως, υπήρχε, και φανταζομαι το ίδιο και στις πόλεις, στις μικρότερες μονάδες κοινωνικής συγκρότησης όπως είναι οι γειτονιές, μια αίσθηση υπευθυνότητας. Ησουν ό,τι ήσουν, καλός ή κακός και αυτό είχε μια συνεπεια για σενα και τη ζωή σου. Επιπλέον ήταν σχεδόν αυτονόητο ότι υπαρχει μια αλληλεξάρτηση, σε χρειάζομαι, με χρειάζεσαι, αυτό νομίζω ότι είναι η γειτονιά, σχεδόν ένα μάθημα συμβίωσης και αλληλοκατανόησης (οκ, δεν ήταν όλοι "καλοί" μαθητές, όπως παντού). Αυτό νομίζω είναι ο κοινωνικός ιστός που διαλύθηκε ή διαλύεται, για διαφορους και διαφορετικούς λόγους.
    Από την άλλη, τι είναι αυτα που λέω; λόγια... και μεσα σε λίγες μέρες η Αθηνα, κυρίως, ζει συμπυκνωμένη την αγριότητα σε τρία περιστατικά. Ένα σκηνικό βίας και αρρώστιας που χρειαζεται να το αλλάξουμε, αν θελουμε να επιβιώσουμε καταρχήν και να ζήσουμε καλά μετα, και συμφωνώ ότι σε αυτό καποιος με αρμοδιότητες και λόγο, όπως ο δήμαρχος, πρεπει να παρει σοβαρες πρωτοβουλίες. Όχι γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι αλλα γιατί δε νομίζω ότι υπαρχει αλλος τρόπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα
    Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα. Τις γειτονιές της βίας της ξέρω σαν την παλάμη μου. Με ενοχλεί να νιώθω φόβο, θεωρώ ότι είναι εισβολή σε ένα χώρο δικό μου. Αγανακτώ. Δεν μπορώ να δώσω δίκιο σε κανένα που θέλει να ληστέψει, ότι και αν μου πει για πείνα και ανέχεια. Δεν θέλω να συμμετάσχω σε καμιά τελετουργία βίας, ούτε σαν θεατής. Θέλω τα παιδιά να παίζουν στις πυλωτές και σε κάτι στενές και μίζερες πλατείες, αλλά χωρίς φόβο. Μισώ αφάνταστα ότι με αναγκάζει να φοβάμαι. ΚΑι δεν είναι μόνο η ΤV που με φοβίζει είναι και η πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία