Η τελευταία Νομενκλατούρα της Δύσης




Μαθήματα της πρόσφατης ιστορίας μας από ένα φυσικό, το φίλο Βασίλη Παππά


Παρακολουθούμε οι πολίτες αυτής της χώρας, το τέλος του ελληνικού κράτους, όπως το είχαμε μάθει από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Το τέλος του μεταπρατικού και κρατικοδίαιτου μορφώματος το οποίο γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε τη δεκαετία του 80. 
΄Όταν εκεί το φθινόπωρο του 81 ο Α. Παπανδρέου με κυρίαρχο σύνθημα την «αλλαγή» κέρδιζε τις εκλογές, πολίτες αυτής της χώρας πανηγύριζαν στην Αθήνα κρατώντας με τους «Πασόκους» κόκκινες σημαίες, γιατί επιτέλους ενταφιάζονταν η δεξιά. Και όταν στην 1η εκπομπή για το Πολυτεχνείο στην τότε ασπρόμαυρη ΕΙΡΤ παρουσιάστηκαν σχεδόν όλα τα άτομα της συντονιστικής του Πολυτεχνείου, ο Λαλιώτης κλείνοντας πονηρά το μάτι έγνεψε προς τους παριστάμενους ειρωνικά, προφητεύοντας ότι και αυτοί κάποτε θα γίνουν οι νέοι, έξυπνοι «υπηρέτες» και στυλοβάτες του συστήματος.

Από τότε μια νέα νομενκλατούρα έκανε την εμφάνισή της, με τα «κονέ» στο «Ντόλτσε», στην πλατεία Κολωνακίου, στο «Μπαλτάζαρ», στη «Ράτκα», στα «Παπάκια» στον «Ηριδανό». Τριαντάρηδες που άφησαν πίσω τους το Μ-Λ, τα γένια, τα άρβυλα και τα αμπέχονα, τις ινδικές φούστες και τα πατσουλί, βρέθηκαν στα επιτελεία των δύο μεγάλων κομμάτων. Του Πασόκ κατ’ αρχάς , της Νέας Δημοκρατίας αργότερα. Αυτοί ήταν οι περίφημοι σύμβουλοι, μανδαρίνοι, αυλοκόλακες και λακέδες της εξουσίας. Γρήγορα τα αμπέχονα μετατράπηκαν σε σινιέ κοστουμάκια, ο άσσος φίλτρο σε πούρα Αβάνας το σακίδιο σε μπέρμπερις και σε Λουί Βητόν.
Μετά άρχισαν και τα δωράκια. Κυρίαρχα ο καθένας για τον εαυτό του και τους φίλους του, τους κολλητούς . ΄Οποιος είχε την υπομονή να παρακολουθήσει την εξαιρετική δημοσιογραφική δουλειά στο περιοδικό ΑΝΤΙ και στο Ποντίκι  θα ανακάλυπτε  τις υπόγειες διασυνδέσεις προσώπων σε off shore εταιρίες με εξοπλιστικά προγράμματα, με δημόσια έργα, με προμήθειες  στους οργανισμούς κοινής ωφέλειες, στις συγκοινωνίες. Το χρήμα έρρεε (υπήρχαν και οι επιδοτήσεις) προς όλες τις κατευθύνσεις. ΄Αρχισαν να μοιράζονται και τα έργα. Τόσα δικά μου τόσα δικά σου. 
Το «βρώμικο 89» στο δικαστήριο οι μεγαλοεκδότες της τότε εποχής ενώ στην αρχή ξιφουλκούσαν υπέρ της κάθαρσης με κάθε τίμημα, όταν χρειάστηκε να βάλλουν το χέρι «επί των τύπων των ήλων» ανάτρεψαν άρδην την τακτική τους με το δεν άκουσα, δεν γνώριζα, δεν είδα κλπ. τότε το φαγοπότι έγινε ανεξέλεγκτο. Και μέσα στην εθνική μας παραζάλη ανακαλύψαμε και την καινούργια μεγάλη ιδέα. 
Τους ολυμπιακούς αγώνες. Και αυτή η νομενκλατούρα που λυμαίνονταν κάθε δημοπρασία, κάθε έργο, κάθε προμήθεια ταυτόχρονα ως εργαζόμενοι στο κόμμα (είμαι του κόμματος έλεγε ο Παπαγιανόπουλος στον Κωνσταντάρα) ρύθμιζαν την στρόφιγγα των προσλήψεων και των λογιών λογιών επιδομάτων. Η κάθε συντεχνία γέμισε από πρασινοφρουρούς και γαλαζοφρουρούς. Οι πιο απίθανοι τύποι βρέθηκαν πολλές φορές στις πιο απίθανες θέσεις. Και όχι μόνον αυτοί. Παππούδες σταύρωναν (ειδικά στην επαρχία) τον τάδε υποψήφιο, γιατί αφού τους είχε εξασφαλίσει τα παιδιά τους, τώρα θα εξασφάλιζε και τα εγγόνια τους. Ναυπηγεία με πραγματικό εργατικό δυναμικό 500 ατόμων  βρέθηκαν να απασχολούν χίλια πεντακόσια άτομα, δημόσιες υπηρεσίες με τόσους απασχολούμενους βρέθηκαν με πολλαπλάσιους, στοιβαγμένοι ανάμεσα από απίθανα γραφεία και φακέλους, για να «εξυπηρετήσουν» τον πολίτη. Οι πολεοδομίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, η εκπαίδευση (βλέπε διάφορες ειδικότητες), οι εφορίες επανδρώθηκαν με άτομα που προκλητικά  πολλές φορές έκαναν και κάνουν λευκή απεργία. ΄Όταν στην εξουσία είναι η ΝΔ υπολειτουργεί ή είναι σε δυσμένεια και τον υπολειτουργούν,  περιμένοντας την επόμενη τετραετία στην επόμενη κυβερνητική αλλαγή να αναλάβει θέση ευθύνης και τούμπαλιν. ΄Ολοι τούτοι αφαίμαξαν μαζί με τους εφοπλιστές και το μεγάλο κεφάλαιο βεβαίως τους εθνικούς πόρους στο μέτρο και στο βαθμό που τους αναλογεί.  Γιατί και το μεγάλο κεφάλαιο τους ήθελε όλους αυτούς τους διευθυντές και μανδαρίνους, ειδάλλως με ποιους θα υπέγραφε τις συμβάσεις!!!

Αυτοί όλοι είναι οι «Μοιραίοι» του Βάρναλη στους οποίους ποτέ μα ποτέ η αριστερά δεν στάθηκε κριτικά απέναντί τους. Ποτέ δεν πραγματοποίησε καταλήψεις, αποχές, ποτέ δεν πρότεινε εναλλακτικούς τρόπους λειτουργίας των παραπάνω υπηρεσιών. Κάθε φορά που διατυπώνεται μια εναλλακτική πολιτική πρόταση για τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών του δημοσίου, η αριστερά έβγαινε  ως θεματοφύλακας του κράτους με αόριστες και γενικόλογες αριστερές κορώνες. Ποιος από τους κρατικοδίαιτους μανδαρίνους τιμωρήθηκε για τις πράξεις του; Τα παραδείγματα πολλά. Και τα φωτεινά παραδείγματα ελάχιστα. 
Η αριστερά μιλά για το θαυμάσιο πείραμα του δημοτικού σχολείου στο κέντρο της Αθήνας, της ενσωμάτωσης των μεταναστών. Στα υπόλοιπα σχολεία σιγή. Η αριστερά καταδικάζει το αλισβερίσι στις πανεπιστημιακές σχολές. Αλλά συμμετέχει .΄Ενας καθηγητής στην Κρήτη το πλήρωσε με τη ζωή του. Ο Τραχανάς (διευθυντής των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης) σύρεται στα δικαστήρια γιατί κατήγγειλε υπερκοστολογήσεις συγγραμμάτων. Η αριστερά απούσα. Δεν γνωρίζω αν πρότεινε κάτι για τον τρόπο διανομής των συγγραμμάτων. Ο Εγκληματολόγος Πανούσης χτυπιέται  βάναυσα στο πανεπιστήμιο. Ο χώρος με τον οποίο πολιτευόταν τον στηρίζει με μια «χλιαρή» ανακοίνωση!!!

Ο κόσμος θέλει πλέον από την Αριστερά απτά παραδείγματα στάσης ζωής και πολιτικής παρέμβασης στην εργασία, στην υπηρεσία, στη γειτονιά, στον δρόμο. Βαρέθηκε τους «νέους τρόπους παρέμβασης» που τους ακούει από την μεταπολίτευση και δεν τους βλέπει. Βαρέθηκε την «επαναστατική» αντίληψη ότι μας απασχολούν οι μάζες και όχι ο καθένας ξεχωριστά.
Μόνο που οι πολίτες αυτής της χώρας ο καθένας ξεχωριστά έγιναν πολλοί, γέμισαν τις πλατείες και η Αριστερά είναι απούσα, της γύρισαν την πλάτη.

Βασίλης Παππάς  - εκπαιδευτικός 

Σχόλια

  1. ... όλα καλά, αλλά όταν παραβλέπεται η συμμετοχή τής Αριστεράς στο φαγοπότι και στον ευτελισμό τής πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ο συγγραφέας απλά εθελοτυφλεί και έτσι αφήνει ημιτελές το κατά τα άλλα πετυχημένο κείμενο.
    . Το λάθος τής ( όποιας ) Αριστεράς, δεν είναι οτι "δεν στάθηκε κριτικά απέναντί τους" ( ! ! ! ! ! ).
    . Ήταν το οτι συμμετείχε στο παιχνίδι, και μάλιστα πολύ δυσανάλογα με το εκλογικό ποσοστό της. Σε Οργανισμούς, ΔΕΚΟ, Δήμους και Αναπτυξιακές εταιρείες, όσοι ζούν και κινούνται στην πραγματική ζωή, είδαν άκουσαν και ζήσαν πολλά...
    . Αλήθεια ποιό αίτημα τής ΓΕΝΟΠ δεν στήριξε σούμπιτη η Αριστερά ; Ποιό επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, προθέρμανσης μηχανής αυτοκινήτου κλπ κλπ ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γκιώνη
    και βέβαια η "Αριστερά" και ήταν και είναι μέσα στο κόλπο. Δεν είναι όμως αυτή που αποφασίζει και μοιράζει το χαρτί. Η συνενοχή της είναι στο γεγονός ότι:
    - υποστηρίζει ένα κρατικιστικό - σοβιετικό μοντέλο για την κοινωνία.
    - καταπολεμά την ατομική ευθύνη, στο όνομα μιας νεφελώδους κοινωνικής ευθύνης.
    - Αναζητά ψήφους στους προνομοιούχους και συνεπώς υποστηρίζει, ακόμα και τώρα, την φαυλότητα στο δημόσιο, στα κλειστά επαγγέλματα, στις ΔΕΚΟ, κλπ.
    Η Αριστερά στον τόπο αυτό ποτέ δεν μίλησε για φορολογική κουλτούρα.
    Για ρόλο Αριστεράς είναι χειρότερα από το να συμμετείχε στη νομή της ληστείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία