Σοσιαλιστικός λαϊκισμός ή Σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά;




Σημαντικότατο άρθρο του Γεράσιμου Γεωργάτου σχετικά με την ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου από τη ΔΗΜ.ΑΡ.
του Γεράσιμου Γεωργάτου

Ας ξεκινήσουμε μ` ένα κουίζ, μάλλον εύκολο για ανθρώπους που παρακολουθούν στοιχειωδώς τα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
1.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα  της αριστεράς τάχθηκε ανεπιφύλακτα κατά του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

2.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα  της αριστεράς τάχθηκε κατά του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

3.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα  της αριστεράς τάχθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατά του ανοίγματος των επαγγελμάτων (ταξί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, κλπ); α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

4.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα  της αριστεράς τάχθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατά των μεταρρυθμίσεων στις ΔΕΚΟ; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

5.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα  της αριστεράς αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ως περίπου ένα και το αυτό; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

6.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα  της αριστεράς θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ ρευστοποιείται έως και διαλύεται; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

Αν απαντήσατε, 1-η, 2-η, 3-η, 4-η, 5-η, 6-η, έχετε κερδίσει και κυρίως έχετε καταλήξει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι δυστυχώς και η ΔΗΜΑΡ παρά τις ρητορικές της διαβεβαιώσεις περί μεταρρυθμισμού, ευθύνης και τόλμης που κορυφώθηκε στις επιλογές Καμίνη και Μπουτάρη, δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να ξεφύγει παρά ελάχιστα από τα κλασικά αντανακλαστικά των δύο άλλων ρευμάτων της αριστεράς, του κομμουνισμού και του ριζοσπαστισμού, καθώς και του σοσιαλιστικού λαϊκισμού,  εγγραφόμενη «εξ αντικειμένου» στις δυνάμεις του διαρκούς «όχι» και της στασιμότητας.

Όταν μαζί με το όχι στο Μνημόνιο πετάς και τις μεταρρυθμίσεις, ξερά και χλωρά μαζί, ικανοποιείς τον αριστερό σου εαυτό αλλά όχι μεγάλο μέρος της κοινωνίας που αντιδρά μεν στην άδικη κατανομή των βαρών, αλλά αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των μέτρων.
Όταν καταψηφίζεις το νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση, ικανοποιείς τους πρυτάνεις, το συνδικάτο των καθηγητών και τις φοιτητικές παρατάξεις, αλλά χάνεις τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών, των οικογενειών τους και της κοινωνίας.
Όταν αντιτίθεσαι στο άνοιγμα των επαγγελμάτων, ικανοποιείς το συνδικάτο των ταξιτζήδων, τους συλλόγους των φαρμακοποιών και των δικηγόρων, αλλά σε καμιά περίπτωση την πλειοψηφία των πολιτών. Το ίδιο και με την υπεράσπιση ή έστω την ανοχή των συνδικαλιστικών κεκτημένων σε διάφορες ΔΕΚΟ.
Και η συνήθεια ως μεγάλος οδηγός της ζωής και το εσωτερικευμένο αριστερόμετρο και οι ενοχές για την αποχώρηση από το γάμο και η ανάγκη δικαίωσης για τη διάσπαση της ενότητας, κλπ., όλα κατανοήσιμα ως αναγόμενα και στο σχετικά ανεξέλεγκτο υποσυνείδητο.

Μη κατανοήσιμες όμως οι συνειδητές πολιτικές επιλογές που ταιριάζουν περισσότερο στο κοινό του ριζοσπαστισμού, όπου βεβαίως ο χώρος είναι κατειλημμένος,  και του ανεύθυνου σοσιαλιστικού λαϊκισμού, αντίπαλου της ευθύνης και του μεταρρυθμισμού.
Τουλάχιστον συζητήσιμες είναι επίσης τόσο η εκτίμηση ότι το ΠΑΣΟΚ καταρρέει έως διαλύεται, όσο και η στοχοθέτηση της ΔΗΜΑΡ για ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου.
Το ΠΑΣΟΚ σίγουρα φυλλοροεί, αλλά δεν καταρρέει ούτε διαλύεται. Χάνει ψηφοφόρους και καταρρέουν τα ποσοστά του, αλλά δεν πρόκειται να φτάσει στη διάλυση με οργανωμένη αποχώρηση τμημάτων του. Ακόμα και οι περιπτώσεις Μητρόπουλου και Δημαρά δρουν πιεστικά και τελούν εν αναμονή για την επιστροφή τους, μόλις αλλάξουν τα πράγματα και φύγει η σημερινή ηγεσία που «δεν είναι πραγματικό ΠΑΣΟΚ», όπως δήλωσε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κος Παναγόπουλος, σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ. Αυτά τα έξω - μέσα έχουν ξανασυμβεί, π.χ Γεράσιμος Αρσένης και άλλοι.
Γι` αυτό και η επιδίωξη της ΔΗΜΑΡ για ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου, δηλαδή να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παρά υπερφίαλος μικρομεγαλισμός. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου οδηγούσε σε εξαφάνιση την Ένωση Κέντρου, τη δεκαετία του 80, ξεκινούσε, το 1974, από το ήδη ισχυρό 13 και όχι 2,3%, υπό άλλες συνθήκες και κυρίως με σαφή ταυτότητα, στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό κατά την εκκίνηση ενός νέου κομματικού φορέα, τόσο για την αποτελεσματική ενσωμάτωση κάθε εντασσόμενου, όσο και για την επαλήθευση της χρησιμότητας και της αποδοχής του μέσα από την εκλογική πράξη.
Οι εκδοχές της αριστεράς στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, είναι βασικά τρεις: η κομμουνιστική, η ριζοσπαστική και η μεταρρυθμιστική. Και εδώ αρχίζουν οι ελληνικές ιδιαιτερότητες. Η μεν κομμουνιστική εκδοχή καλύπτεται από ένα ισχυρό, όπως πουθενά αλλού στην Ευρώπη, ΚΚΕ, η δε ριζοσπαστική εκδοχή από τον ΣΥΝ και τους ποικίλους φορείς του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με έντονα αντισυστημικά χαρακτηριστικά. Όσο για τους Οικολόγους, στην Ελλάδα, ελάχιστη σχέση έχει η ρητορική και η πρακτική τους με των ομολόγων τους στη Γερμανία και τη Γαλλία, προσομοιάζοντας περισσότερο με του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς και καλώς, η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να έχει συγκλίσεις με τους εν λόγω φορείς, αν και η κάθετη αντιμνημονιακή στάση της αφήνει την πόρτα ανοιχτή.
Στο χώρο της μεταρρυθμιστικής αριστεράς όντως στην Ελλάδα υπάρχει κενό. Το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές του, δεν κατόρθωσε να μετασχηματισθεί σε μια σοβαρή δυτικού τύπου σοσιαλδημοκρατία. Μην ξεχνάμε πως στην Ευρώπη η έννοια της αριστεράς περιλαμβάνει και τη σοσιαλδημοκρατία. Τα βαρίδια του τριτοκοσμικότροπου λαϊκισμού που εγκαθίδρυσε ο ιδρυτής του ήταν και είναι εντός του πάντοτε παρόντα και ισχυρά, αντιστεκόμενα σε κάθε αναγκαία μεταρρύθμιση που θίγει πελατειακά και συντεχνιακά κεκτημένα δεκαετιών. Γιατί στην Ελλάδα, ως κοινωνικό κράτος θεωρήθηκε η μαζική επέκταση των πελατειακών σχέσεων στο δημόσιο και η διεύρυνση ενός κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα, ενώ ως νεοφιλελευθερισμός η αδυναμία συντήρησης όλου αυτού του πλέγματος σε συνθήκες κρίσης, με συνέπεια να την πληρώνουν πρώτα τα εκτός πελατειακής και συντεχνιακής διαπλοκής πιο αδύναμα στρώματα.
Αν λοιπόν η ΔΗΜΑΡ ιδρύθηκε για να δράσει ως καταλύτης αναδιάταξης ενός φθαρμένου και απαξιωμένου πολιτικού σκηνικού που έφερε τη χώρα στη χρεοκοπία, δεν μπορεί να το κάνει συμμαχώντας με φορείς και προσωπικότητες που γαλουχήθηκαν πολιτικά  στον ανδρεοπαπανδρεϊκό λαϊκισμό, τον οποίο ακόμα ασπάζονται,  και φέρουν σοβαρό μέρος της ευθύνης για την πορεία της χώρας, ούτε προσαρμόζοντας σε μια τέτοια κατεύθυνση το λόγο της και την πρακτική της. Δυστυχώς, επειδή ως σοσιαλιστικός χώρος στην Ελλάδα εννοείται ακριβώς αυτός, η στόχευση εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ στην ανασυγκρότησή του με δική της ανάλογη προσαμογή, αποτελεί πράξη αυτοαναίρεσης των αρχών και της ύπαρξής της.
Τον σοσιαλιστικό λαϊκισμό που καλλιεργεί νοσταλγικές αυταπάτες μπορεί να συνεχίσει να τον διαχειρίζεται μόνο του το ΠΑΣΟΚ. Από την ελληνική πολιτική σκηνή απουσιάζει μια σοβαρή σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά με δυτικές και όχι τριτοκοσμικότροπες προδιαγραφές, που θα συμβάλει χωρίς συμβιβασμούς, αμφιταλαντεύσεις και κουτοπονηριές στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της χώρας.  Αυτό το χώρο καλείται να δημιουργήσει και να καλύψει η ΔΗΜΑΡ και με αυτό το πνεύμα να διαμορφώσει τις συμμαχίες της. Η δραματική και αδιέξοδη κατάσταση, η απαξίωση προσώπων και φορέων του παλαιού πολιτικού σκηνικού και το υψηλό ποσοστό αναποφάσιστων και αποχής φαίνεται να ευνοούν ένα τέτοιο εγχείρημα. Αντιθέτως, οι ανοιχτές πόρτες στην αγκυλωμένη αριστερά και το σοσιαλιστικό λαϊκισμό, εγγράφουν και τη ΔΗΜΑΡ στο παλαιό και φθαρμένο σκηνικό. Και εάν υποτεθεί ότι η εκλογική επιβίωση το επιβάλλει, να μην ξεχνάμε πως όποιος επιλέγει την επιβίωση χάνει τη ζωή, την πολιτική ζωή στην προκειμένη περίπτωση.  

O Γεράσιμος Γεωργάτος, είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς


Η συνέντευξη του Φώτη Κουβέλη στη ΔΕΘ είναι εδώ

Σχόλια

  1. Το τρίγωνο της καύσης

    Οκτώβριος 2012

    Επί τέλους, καταλάβανε ότι κι αυτοί θα έπρεπε να έπαιζαν πλέον με τους κανόνες της αγοράς. Κάνοντας την πρώτη επαναστατική εργασία του Στάλιν κατάφεραν και μάζεψαν αρκετά χρήματα ώστε να αγοράσουν δυο φαλιρισμένα βενζινάδικα.

    Ιδιοκτήτες -στα χαρτιά- δυο ευυπόληπτοι επιστήμονες-επιχειρηματίες υπεράνω κάθε υποψίας, που ανέκαθεν χρηματοδοτούσαν τον χώρο. Οι υπάλληλοι επιλέχθηκαν προσεκτικά μετά από ενδελεχή εξέταση και έρευνα από το ψυχιατρικό και το νομικό τμήμα της ομοσπονδίας αντιστοίχως, ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν το καλύτερο δυνατόν προφίλ και να μην ομιλούν πολύ. Δυστυχώς μόνον 2 μουγγοί βρέθηκαν. Οι υπόλοιποι 6 ομιλούσαν, αλλά μόνον οι μισοί μπορούσαν να συνεννοηθούν στην νοηματική.
    [.....]
    Η δουλειά πήγε πολύ καλά. Πουλώντας λίγο παραπάνω από το ”νεκρό σημείο”, είχαν αποταμιεύσει αρκετά για να ...αγοράσουν και τρίτο βενζινάδικο. Τελικά ο καπιταλισμός δίνει το καύσιμο , ο αέρας ακόμα δεν κόστιζε ιδιαίτερα, έλλειπε ο σπινθήρας για την έναυση.

    Νοέμβριος 2013

    Στην γιορτή για τα σαραντάχρονα της επετείου του Πολυτεχνείου, συμμετείχαν δυναμικά εκτός από τους συνήθεις ύποπτους, εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι απολυμένοι εδώ και δυο έτη, συμβασιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι σε εργασιακή εφεδρεία, νέοι επιστήμονες που δεν είχαν προλάβει να μεταναστεύσουν, ακόμα και πρώην εργαζόμενοι στην μαύρη οικονομία , η οποία είχε πληγεί σημαντικά μετά την διαδοχική ύφεση της επίσημης οικονομίας το 2102 και 2013 ύψους 7% και 5% αντίστοιχα.

    Όλα τα καταστήματα είχαν κλειστά τα μεταλλικά ρολλά. Η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ διαδήλωναν υπό αυστηρή αστυνομική προστασία, για να αποφύγουν το λιτζάρισμα από το αγανακτισμένο πλήθος. Βουλευτές, δημοσιογράφοι και celebrities (ακόμα και της αριστεράς) δεν κυκλοφορούσαν για λόγους αυτοπροστασίας).

    Ξαφνικά, στην Σταδίου, από δέκα ξενοίκιαστα μαγαζιά ανοίγουν με τηλεχειρισμό ταυτόχρονα τα ρολλα προστασίας. Με έκπληξη το πλήθος βλέπει τις πόρτες ανοικτές, ενώ στο δάπεδο και στα μέχρι πρότινος άδεια ράφια να εκτίθενται εκατοντάδες μπουκάλια μπύρας κάθε μάρκας με ένα εύφλεκτο υγρό και ένα στουπί στο στόμιο κάθε φιάλης. Σε κάθε κατάστημα μέσω βίντεο στον απέναντι τοίχο παίζονταν σκηνές από τον Δεκέμβρη του 2008.

    Η αντίδραση του πλήθους ήταν αναμενόμενη. Εκατοντάδες έξαλλοι διαδηλωτές προμηθεύονταν από 2 φιάλες και ανάβοντας το φυτίλι τις πέταγαν παντού. Λιγότερο προστατευμένα καταστήματα, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, κάδοι απορριμμάτων, δένδρα, άρχισαν να φλέγονται. Από την απειρία του πλήθους δεν έλειψαν και κατά λάθος εμπρησμοί μερικών άτυχων διαδηλωτών.

    Η νύχτα φωτίστηκε παίρνοντας κοκκινόμαυρο χρώμα . Το εμπορικό κέντρο είχε τις περισσότερες απώλειες. Ευτυχώς στο δύσκολο έργο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, συνέδραμαν αυτόματα δίκτυα καταιονισμού με νερό με συστοιχία πλαστικών δεξαμενών μεγάλης χωρητικότητας και αντλητικά συγκροτήματα που είχαν εγκαταστήσει στα υπόγεια τους, αρκετοί έμποροι οι οποίοι είχαν πάθει μεγάλες ζημιές τον Δεκέμβρη του 2008.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Τα μεσαια στρωματα της αριστερας, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αργα η γρηγορα, θα οδηγησουν τους νεους καταφρονεμενους σε αναλογες καταστασεις που λογοτεχνικα προσπαθησα να περιγραψω στο παραπαω μικρο-διηγημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ανάλυση είναι σωστή ως δομή, ως συλλογισμός, αλλά κάνει ένα μικρό εκφραστικό λάθος, το οποίο όμως τελικά είναι το "κουμπί"

    Στην Ελλάδα δεν έχουμε πρόβλημα μεταρρυθμιστικής αριστεράς αλλά μεταρρυθμίσεων γενικά.

    Ως εκ τούτου όταν η μεταρρυθμιστική αριστερά οργανώνει ένα σχέδιο στα χαρτιά, τότε αυτό είναι αιωρούμενο καθώς δεν βρίσκει υπόβαθρο , φορέα μεταρρυθμίσεων για τον οποίο θα του κάνει κριτική "από τα αριστερά".

    Αποτέλεσμα ο "Ανδρουλακισμός" .Γιατί αφού δεν υπάρχει μεταρρυθμισμός τότε ας βοηθήσουμε το Πασοκ να εκσυγχρονισθεί από "μέσα".Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών είναι αφομοίωση , γραφικότητα, απουσία πολιτικής.

    Η μεταρρυθμιστική αριστερά υποτίθεται πως θα εκφράσει ένα σχέδιο αριστερών και λαικών δυνάμεων.Εδώ όμως επικρατεί μια λαικοτροπη αριστεροφωνία, που δεν είναι "αντισυστηματική" είναι υστερική.

    Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι απλό.Και γι'αυτό στο κείμενο δεν βρίσκω τις Ευρωπαικές αντιστοιχίες.Ποιό είναι ένα τυπικό Δυτικο Αριστερό Ευρωπαικό Μεταρρυθμιστικό κόμμα ;Ας ονομαστεί να συνεννοηθούμε.

    Το εσ επιχείρησε κάτι ανάλογο πριν 40 χρόνια , αλλά είχε δίπλα του PCI,Ευρωκομμουνισμό στο απόγειο, και ως στελεχικό δυναμικό και επιρροή την αφρόκρεμα της αριστεράς και της κοινωνίας.

    Δεν έχω πρόταση, και παρατηρώ με αμηχανία.

    Θα ήταν άδικο να χρεωθεί η αριστερά τις ανύπαρκτες μεταρρυθμίσεις αφού είναι φανερό πως οι Ελιτ της χώρας ασθμαίνουν μπροστά σε αυτή την προοπτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιάννη βοήθαμε στους αμήχανους συλλογισμούς μου.
    1. Η κοινωνία θέλει μεταρρυθμίσεις, αν είναι να βγει από την κρίση.
    2. Η κάθε κοινωνική ομάδα δεν θέλει μεταρρυθμίσεις που θίγουν τα συμφέροντά της.
    3. Το πολιτικό σύστημα από δεξιά έως αριστερά και ο καθένας για δικούς του λόγους δεν θέλουν τις μεταρρυθμίσεις.
    4. Το Πασοκ, είναι υποχρεωμένο από την τρόικα να αλλάξει κάποια πράγματα, αλλιώς θα μας πετάξουν από το Ευρώ
    5. Η μεταρρυθμιστική Αριστερά μπορεί να υποστηρίζει όσες μεταρρυθμίσεις κάνει το ΠΑΣΟΚ που νομίζει ότι κάνουν καλό στην κοινωνία, και κυρίως στον εργαζόμενο λαό. πχ παιδεία. Μπορεί όμως και να αρνείται κάποιες άλλες ή να ζητά κάποιες διαφορετικές/
    6. Το ζήτημα είναι ποιος είναι ο γενικότερος χαρακτήρας των αποδεκτών μεταρρυθμίσεων; Ενισχύουν τον προστατευτισμό του κράτους; Είναι πιο liberal; Έχουν εκσυγχρονιστικό άρωμα; Βοηθούν σε μια αστική ολοκλήρωση; Είναι από τα αριστερά; και τι σημαίνει αυτό; Είναι αριστερό να στηρίζει το κράτος τα ταμεία και τις συντάξεις 27000 ΔΕΗ τζήδων;
    Νομίζω ότι η ΔΗΜΑΡ πρέπει να συζητήσει αυτά τα διλήμματα. Ως τώρα όμως κάνει κάτι άλλο.Αρνείται κάθε μεταρρύθμιση που θίγει ένα κομμάτι της εκλογικής πελατείας, προσδοκώντας εκλογικά οφέλη. Έτσι όμως δεν ανοίγουν τα ζητήματα αλλά κλείνουν και οδηγούν στους αριστερούς αυτοματισμούς. Κεφάλαιο- κυβέρνηση- εργαζόμενοι. Είμαστε με τους εργαζόμενους.


    5.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. leo, εχεις ενα θεμα με την ποικιλια των αρθρων.Δυο σε ενα οπως τα σαμπουαν! Υ.Γ. η ''αστικη ολοκληρωση'' στην Ελλαδα εχει γινει προ πολλου. Χωρα του ευρω, δεν ανηκει στον τριτο κοσμο.Αν αυτο το πλαισιο το ιδεολογικο/πολιτικο το θεωρεις καινοτομο, να ξερεις οτι αυτο που αναφερεις ανηκει στην πλειστοκαινο πολιτικη εποχη. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Leo

    Δες την αλληλουχία του συλλογισμού σου. Είναι ολόσωστη, αλλά αναπόφευκτα οδηγεί σε κάποιον τύπο "αντιδημοκρατίας".

    Η κοινωνία δεν θέλει μεταρρυθμίσεις. Θέλει εισοδήματα ας είναι από εσφοροδιαφυγή, πελατειακό κράτος, πρόσοδους κλπ.

    Οι κοινωνικές ομάδες που προσλαμβάνουν το μέλλον τους σε μια μεταρρυθμισμένη Ελλάδα είναι λίγες.

    Η τοπική κλεπτοκρατία τα βολεύει καλύτερα σε καθεστώς παραλυσίας, και οι εργαζόμενοι στην απελπισία τους θα ακουμπήσουν στις ευκολίες.

    Ένα πολιτικό ρεύμα θέλει μεταρρυθμίσεις.Αναγκαστικά λοιπόν καταφεύγεις σε ένα περίεργο ελιτισμό.Δεν είναι κακό,άλλωστε αυτή είναι η καλή κληρονομιά του εσ.Αλλά κάπου πρέπει να "ακουμπά".Αλλιώς ο αντιλαικισμός στο τέλος θα φλερτάρει με τον αυταρχισμό.

    Οσο για τον χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων είναι γνωστός

    Κλειστά επαγγέλματα, εξορθολογισμός του κράτους,μείωση της άτυπης οικονομίας, εξάλειψη κρατικών φέουδων, αλλά και βελτίωση των δημόσιων παροχών στους ασθενείς, κοινωνικά ατίβαρα κλπ.

    Μια "αριστερή" αξιοποίηση του μνημονίου, ήταν μια σωστή πολιτική πιρουέτα, που όμως πάσχει από κοινωνικά στηρίγματα και πολιτικές συμμαχίες.Φοβάμαι ότι πάσχει και από διεθνές στίγμα.

    Χωρίς κοινωνικά στηρίγματα, χωρίς συμμαχίες θα καταλήξει σε μια συνηγορία στεγνών και τεχνικών κρατικών ρυθμίσεων με αμφίβολα επίδικα.Ο αριστερός μεταρρυθμισμός θα γίνει απλή τεχνολογία αλλαγών, μια μη κρατική διαπραγμάτευση κρατικών επίδικων, χωρίς το πολιτικό το κοινωνικό στοιχείο.Και σ'αυτό το πλαίσιο ο Μανδραβέλης και ο Παπαδημητρίου τα λέει καλύτερα από τον καθένα.Δεν είναι ο τεχνικός μεταρρυθμισμός της κοινης λογικής που λείπει.Αυτός έχει εκφραστές.Λείπει η μεταρρύθμιση που ακουμπά στην πολιτική αριστερά.

    πχ.είναι ολόσωστη η μεταρρύθμιση για τα ταξί, αλλά ταυτόχρονα κάτι παίζεται με τις νέες άδειες. Μέσα στην σωστή μεταρρύθμιση ελλοχεύει η νεοπασοκική κομπίνα.

    Δύσκολα τα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν είναι προφανές ότι ο Κουβέλης δεν "τραβάει" στον ρόλο αυτό; "Καλό το παιδί, αλλά δεν κάνει".

    Να προσφερθεί η τεχνική ηγεσία στόν Μόσιαλο και αφήστε τον Δικηγόρο στα διοικητικά να προεδρεύει.

    Έστω με μερική απασχόληση - ας μην απαιτήσουμε να φύγει αλλά να έρχεται να βοηθάει. Και να κάνουμε και ότι μεταγραφές μας συστήσει από τους συμπαίχτες που έχει τώρα και ξέρει - θα θέλουν να φύγουν κι αυτοί τώρα που η ομάδα θα πέσει Γ'Εθνική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φίλε Λεό,

    μέρα με την μέρα καταλήγω πως εκτός από μερικούς κανένας δεν αναζητάει μια μεταρρυθμιστική αριστερά

    η αριστερά σε όλες τις εκδοχές της είναι πια συντηρητική και υπερασπίζεται απλά το σημερινό υπάρχον σύστημα στην δημιουργία του οποίου και η ίδια συμμετείχε με τον τρόπο της

    στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν λίγες μεταρρυθμιστικές καθαρά δυνάμεις και κυρίως προέρχονται από τον φιλελευθερο χώρο (ΔΡΑΣΗ-ΦΙΛ.Συμμαχία-ίσως ένα τμήμα της Δημ.Συμμαχίας)

    στο ΠΑΣΟΚ εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω μεταρρυθμιστές, βλέπω ένα βαθύ ΠΑΣΟΚ που σύρρεται σε μεταρρυθμίσεις επειδή η τρόικα τους έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό και προ της φοβιας για ολοκληρωτική και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία (άλλωστε οι μεταρρυθμίσεις γίνονται με ρυθμό χελώνας)

    πλέον η έννοια μεταρρυθμιστική αριστερά έχει το εξής περιεχόμενο:

    άνθρωποι που προέρχονται από το χώρο της Αριστεράς και οι οποίοι με την έλευση της κρίσης κατανόησαν τα λάθη της Αριστεράς και θέλουν να αλλάξουν και αυτή αλλά και την κοινωνία

    και είναι κυρίως ανυπόμονοι Θέλουν αλλαγές ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Leo, αναρωτιέσαι αν θα πρέπει το κράτος να πληρώνει τις συντάξεις 27000 δεητζίδων ή και των υπολοίπων. Προφανώς και θα πρέπει η κοινωνία να εγγυάται ένα μέρος της σύνταξης για την κάθε δύσκολη στιγμή που μπορεί να τύχει σε έναν άνθρωπο και το υπόλοιπο μέρος να συναρτάται με την προσωπική εργασία ώστε να κινητοποιούνται οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αριστερή πρόταση είναι ότι συμβάλλει αφενός στην κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη και αφετέρου να σπρώχνει μπροστά την κοινωνία και τις παραγωγικές δυνάμεις για ευημερία και δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ακούγοντας τη συνέντευξη τύπου του Α. Τσίπρα και συμφωνώντας στα περισσότερα, στις συγκεκριμένες επιτέλους προτάσεις που καταθέτει, όπως συμφωνούσα και με το Φ. Κουβέλη στην αντίστοιχη χτεσινή συνέντευξη, ένα είναι το (αισιόδοξο υπό προϋποθέσεις) συμπέρασμα: η μεγάλη Αριστερά, με προοπτικές εξουσίας για τη συνολική σωτηρία του τόπου, είναι ΔΥΝΑΤΗ. Αρκεί να απαλλαγούν τόσο ο ΣΥΝ όσο και η ΔΗΜΑΡ από τα βαρίδια τους. Βαρίδια αριστερίστικα για τον ΣΥΝ, ομάδες και άτομα της πλήρους άρνησης (πέρα από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ). Και βαρίδια δεξιά και φιλο-ΠΑΣΟΚικά για τη ΔΗΜΑΡ, ανθρώπων που θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ αφού τόσο πολύ συμφωνούν με τις μνημονιακές του πολιτικές (βλ. Ματσαγγάνης, Καστανάς, Κιντή, Αντωνίου, Προκοπάκης, Γεωργάτος, Δοξιάδης και πολλοί άλλοι που τώρα ξεχνάω). Σύντροφοι αριστεριστές του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ και σύντροφοι "μνημονιολάτρες" της ΔΗΜΑΡ, βρείτε το θάρρος να ενταχθείτε εκεί που πραγματικά ανήκετε και αφήστε εμάς να δημιουργήσουμε τη Μεγάλη Αριστερά που έχει ανάγκη ο τόπος. Μπορούμε αν απαλλαγούμε από την παρουσία σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Aνώνυμε δεν έχεις καταλάβει τι παίζει. Μένεις στις δηλώσεις. Οι "μνημονιακοί" ας τους πούμε της ΔΗΜΑΡ δεν έχουν καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ, αφού αυτό είναι πολύ περισσότερο αντιμνημονιακό από τον Κουβέλη, τον Τσίπρα και το Ρούντι μαζί. Εδώ ακόμα και στα ταξί έκανε μαντρά το κράτος και πουλάει άδειες. Ούτε νεοφιλελεύθερο είναι. Αντίθετα έντονα κρατικιστικό. Απλά η Αριστερά πιέζει για περισσότερο σοβιετικού τύπου κράτος με διατήρηση των προνομίων της νομενκλατούρας. Το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα αντιστέκεται στις πιέσεις των δανειστών, αρνούμενο με κάθε τρόπο τη μεταρρύθμιση. ΅Εμείς μιλάμε για μεταρρυθμίσεις δραστικές και αναζητούμε ποιο θα είναι το πραγματικό αριστερό τους ή μη περιεχόμενο. Ο Τσίπρας και ο Κουβέλης και βέβαια μπορούν να τα βρουν και δεν τους εμποδίζει κανένας. Δυστυχώς πουλάνε το ίδιο είδος στο ίδιο αγοραστικό κοινό και έχουν ανταγωνισμό, που κατ΄εμένα είναι λάθος. Τώρα βλέπω ότι ήταν λάθος η διάσπαση και δεν έγινε για ουσιαστικούς πολιτικούς λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Στην παρούσα συγκυρία, η λύση είναι συνεργασία ΔΗΜΑΡ και ΣΥΝ και άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις που θα ζητούν επιστροφή στις καλές μέρες, προνόμια σε ομάδες, λούφα, διαπλοκή και δάνεια. Οι μεταρρυθμιστές μπορούν αν γυρίσουν στο σπίτι τους και στα χομπυλίκια τους ή να φτιάξουν κάτι άλλο. Οι αριστεριστές στα δικά τους. Νομίζω ένα τέτοιο σχήμα θα είχε επιτυχία. Απλά θάχε να παλέψει με το ΠΑΣΟΚ για να του πάρει το κομμάτι που αναγκαστικά θα χάσει από τις αναγκαστικές αλλαγές που επιβάλει η τρόικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία