Αλλάζει κάτι στην πολιτική της ΔΗΜ.ΑΡ;




Επιτέλους η ηγετική ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ δείχνει να κατάλαβε ότι οι στρογγυλές, σαν κουλούρια, ανακοινώσεις - παρεμβάσεις  δεν αποτελούν αξιόπιστο μπούσουλα για μια ριζοσπαστική και όχι απλά αβλαβή, διέλευση στο σημερινό πολιτικό τοπίο. Και το κατάλαβε,  αφού είδε και μέτρησε τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις. Κατάλαβε, ότι για να κάνεις πολιτική θα πρέπει να σπάσεις και αυγά, θα πρέπει και να ρισκάρεις, ειδικά όταν είσαι ένα νέο κόμμα, με μεγάλο συνασπισμένο παρελθόν.

Έτσι αποφάσισε να μιλήσει τολμηρά για την υπόθεση της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, με επερώτηση στη βουλή.

«Με αφορμή την εξαίρεση των χώρων άσκησης θρησκευτικής  λατρείας από την καταβολή του έκτατου τέλους ακίνητης περιουσίας, επανέρχεται το αίτημα για την παύση των φοροαπαλλαγών της Εκκλησίας. Χωρίς να παραγνωρίζουμε το πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, τη στιγμή που χιλιάδες Έλληνες πολίτες βιώνουν τις συνέπειες των μέτρων λιτότητας, τα εισοδήματα της Εκκλησίας εξακολουθούν να είναι στο φορολογικό απυρόβλητο».  

Απέφυγε βέβαια να επαναφέρει το επίκαιρο όσο ποτέ αίτημα του διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος. Αλλά και εκείνο το «Χωρίς να παραγνωρίζουμε το πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας,» τι το ήθελαν οι ερωτώντες; Ποιο πνευματικό έργο μπορεί να έχει ένας κατεξοχήν, ιδεολογικά σκοταδιστικός, πολιτικά ακροδεξιός και οικονομικά αδιαφανής,  αδηφάγος μηχανισμός και γιατί πρέπει να μην το παραγνωρίζει ένα αριστερό κόμμα, δεν το καταλαβαίνω. Αλλά ας είναι. Η επερώτηση ήταν και εύστοχη και χρήσιμη.

Σήμερα η ΔΗΜ. ΑΡ μίλησε ακόμα πιο τολμηρά αλλά και δίκαια για την υπόθεση της υπέρογκης βουλευτικής ασυλίας και της επιδότησης των κομμάτων.
Συγκεκριμένα ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε:
«Οι έλληνες βουλευτές είναι βουλευτές μιας χώρας που η κοινωνία της δεινοπαθεί. Πρέπει να μειωθεί αποφασιστικά η βουλευτική αποζημίωση και να καταργηθεί η αποζημίωση για τη συμμετοχή στις επιτροπές της βουλής. Να καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη και οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται όπως όλοι οι έλληνες πολίτες, μόνο από τον επαγγελματικό ασφαλιστικό τους φορέα. Πρέπει να περικοπεί δραστικά η κρατική επιχορήγηση στα κόμματα. Οι περικοπές αυτές είναι βέβαιον ότι δεν αποτελούν πανάκεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έχουν, όμως, έντονο το συμβολισμό για μια κοινωνία που στενάζει από τα βάρη.»

Ελπίζουμε οι δύο αυτές ανακοινώσεις να συνοδευτούν και με άλλες πιο τολμηρές και αιχμηρές παρεμβάσεις στα πολιτικά μας πράγματα. Να τολμήσει επιτέλους να τοποθετηθεί υπέρ του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, χωρίς να φοβηθεί το πολιτικό κόστος. Είναι  αισθητά περισσότεροι αυτοί που θα χειροκροτήσουν μια τέτοια στάση, από αυτούς που θα την καταδικάσουν. Η απελευθέρωση της αγοράς μπορεί να  είναι ένα άμεσο μέτρο χτυπήματος της ανεργίας  και συνεπώς και δίκαιο είναι και ορθολογικό. Αλλά και ιδεολογικά, θα σηματοδοτήσει τη θέληση μιας μικρής μερίδας του πολιτικού συστήματος, να αλλάξει κάτι, έστω και λίγο, στη χώρα αυτή.
   
Αυτό που θα πρέπει να επανεξετάσει η ΔΗΜΑΡ, είναι τη στάση της απέναντι στο νέο νόμο για τα ΑΕΙ. Φαντάζομαι ότι, καθώς περνάει ο χρόνος, αντιλαμβάνεται το ρόλο που παίζουν οι πρυτάνεις και όλο αυτό το σύστημα διοίκησης και παραδιοίκησης των ΑΕΙ. Φαντάζομαι να συνειδητοποιεί ότι, η λυσσαλέα αντίδραση απέναντι στο νόμο δεν έχει δημοκρατικά και εκπαιδευτικά ελατήρια, αλλά καθαρά συντεχνιακά,  που έχουν να κάνουν με το σύστημα νομής της εξουσίας και τα παγιωμένα συμφέροντα. Ήδη αναπτύσσεται ένα κίνημα « για ανοικτές σχολές» που συσπειρώνει δάσκαλους και φοιτητές, ανατρέπει τις πλειοψηφίες των κομματικών παρατάξεων και παρουσιάζεται ως αντίπαλο δέος στις δυνάμεις της βίας και της έκπτωσης. Η ΔΗΜ.ΑΡ έχει χρέος, ως αριστερά της ευθύνης, να βγει και να υποστηρίξει ανοικτά και επίσημα  το κίνημα αυτό. Στις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα, ο αντίπαλος δεν είναι μόνο η κυβέρνηση με τις άστοχες και άδικες επιλογές της. Είναι  και εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στο όνομα, είτε της δημοκρατίας, είτε του αριστερισμού προσπαθούν να βυθίσουν τη χώρα στο κόσμο της βίας και να τη στείλουν στον τάφο  πριν την ώρα της.

Σχόλια

  1. H νεολαια το εκανε το καθηκον της
    http://aristerok.wordpress.com/2011/09/21/paideia_skai_palamidis/

    και

    http://aristerok.wordpress.com/2011/09/13/%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%81-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Too little, too late.

    H μόνη ελπίδα για την ΔΗΜΑΡ θα ήταν ίσως να φύγει ο Κουβέλης και όλοι οι παλιοί απ τις καρέκλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μόνη ελπίδα για την Δημαρ είναι να απομακρυνθεί από το πρότυπο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και να αποκτήσει εσωτερική ζωή με συμμετοχή και δημοκρατία.
    Να μπορούν τα μέλη να ελέγχουν την ηγετική ομάδα και να αναθέτουν έργο, υποχρεώσεις και θητείες στα στελέχη. Δεν φταίει ο Κουβέλης και οι συν αυτώ - φταίει που είναι ανεξέλεκτοι. Σήμερα λένε αυτό αύριο το άλλο - ότι θέλουν κάνουν. Κι αυτή η εξουσία διαφθείρει τους ίδιους κάνοντάς τους μονιμάδες και επαγγελματίες και κλυδωνίζει το κομματικό πλοίο ανάλογα τις εμπνεύσεις του πρωινού καφέ.
    Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε άτομα αλλά διαδικασίες, δημοκρατικές διαδικασίες συμμετοχικής παραγωγής πολιτικής. Σε αυτόν τον τομέα τίποτα δεν έχει αλλάξει στην Δημαρ. Υπενθυμίζω τις υποσχέσεις για οικολογικό και καταστατικό συνέδριο. Πούν'τα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστά και agree και προφανώς. Και ο Γιώργος είπε: "Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε άτομα αλλά διαδικασίες, δημοκρατικές διαδικασίες συμμετοχικής παραγωγής πολιτικής."
    Και ανοίγει η κουβέντα που κανείς στο κέντρο ενός κόμματος δεν θέλει να ανοίξει.
    Ποιος, πως, γιατί;
    Ανάλογα με τη συγκυρία, τις εμπνεύσεις, τις επιλογές μιας χούφτας φωτισμένων ηγετών, το κλασσικό συγκεντρωτικό κόμμα αποφασίζει και πηγαίνει.
    Δεν έχει ενδιαφέρον, τα μέλη βαριούνται, απομακρύνονται.
    Το μοντέλο αυτό ζει μαζί με το παρόν πολιτικό σύστημα. 50 άνθρωποι καθορίζουν την πολιτική ατζέντα στη χώρα σε όλο το φάσμα των πολιτικών κομμάτων. Οι άλλοι συμπληρώνουν απλά το κάδρο. Μόλις ακουστεί κάτι διαφορετικό, εμφανίζεται η δυσανεξία στον πλουραλισμό κλπ.
    Μάλλον η εναλλακτική πολιτική χρειάζεται πλέον ένα άλλο θεσμικό πλαίσιο, ή και καθόλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αλέξη
    Και βέβαια έκανε το καθήκον της, εξάλλου οι φοιτητές που προσπαθούν να κρατήσουν ανοικτές τις σχολές αναγνωρίζουν τη συμπαράσταση των νέων της ΔΗΜΑΡ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Leo,υπομονήηηηη....όλα θα φτιάξουν.!!!
    Κατέβασε τις... 'αγωνίες σου' και 'ανέβασε' την διάθεση συμβολής.
    θα το βρούμε όλοι μαζί κι'αυτό που περιγράφεις. Ωραίο ακούγεται, αλλά πως γίνεται?
    "Ζωγράφισέ" το για να το καταλάβω κι'εγώ, επί χάρτου.Προσπαθείς να περιγράψεις με λόγια έναν πίνακα του Picassso.Δεν βγάζει έτσι.
    "Καλή φώτιση νάχουμε και προμήθεια"(διαχρονική ευχή της γιαγιάς μου).
    Αύριο όλα θα είναι καλύτερα!!(Ρήση σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου).
    Θέμης
    Υ.Γ. Δεν 'χορτασθήκαμε'στην τελευταία μας συνάντηση.Άλλη φορά να μην αργοπορείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βασικα λέγοντας να φύγει ο Κουβέλης και οι παλιοί είχα στο μυαλό μου αυτό ακριβώς που λέει ο Γιώργος. Αλλα μια και αυτοί είναι οι "πατεράδες" προφανώς δεν έχουν σκοπό να αποκεντρώσουν την ΔΗΜΑΡ, αλλιώς θα το είχαν κάνει ήδη.

    Τελικά φάνηκε πως όλη η ιστορία ήταν για τις καρέκλες και αυτό δεν είναι καθόλου καλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου Θέμη. Δεν χορτασθήκαμε, αυτό είναι αλήθεια. Οι αγωνίες είναι δικαιολογημένες για όσους θεώρησαν το παρόν εγχείρημα την τελευταία τους ευκαιρία στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Για όσους τους πήραν τα χρόνια. Προφανώς και δεν αφορά τους αιώνια εφήβους όπως η αφεντιά σου. Οι νεώτεροι ας προσπαθήσουν με υπομονή και ανοχή.Θα φάνε απλά καμιά 30αριά χρόνια και θάρθουν στα χρόνια μας χωρίς να το καταλάβουν. Τι θάχει βγει;
    Η συντήρηση είναι το χαρακτηριστικό όλων των πολιτικών δυνάμεων αυτής της χώρας. Τέτοιο ΚΚΕ υπάρχει πουθενά; Έτσι και η ανανεωτική αριστερά. Της είναι αδύνατο να βγάλει από το δέρμα της την κομμουνιστική πατίνα. Δεν έχω ελπίδες.
    Νάσαι καλά και να γελάμε σε κάθε μας συνάντηση. Αυτό μπορώ να το ελπίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία