Μια διμελής επιτροπή (ακατοίκητων)

Πρετεντέρης παιδιά αλλά έχει δίκιο. Εκεί που το φτάσατε το πράγμα, πολλοί ακόμα θα βρεθούν να έχουν δίκιο.

Του Γιάννη Πρετεντέρη (σημερινά ΝΕΑ)

Πριν από ελάχιστες μέρες δημοσιοποιήθηκε ο κατάλογος των τετρακοσίων καλύτερων πανεπιστημίων του πλανήτη. Οπως ευλόγως αναμενόταν, κανένα ελληνικό ΑΕΙ δεν βρίσκεται μέσα στα διακόσια πενήντα πρώτα και μόνο το Πανεπιστήμιο Κρήτης συμπεριλαμβάνεται κάπου στην τριακοσιοστή θέση - πίσω από πανεπιστήμια της Τουρκίας, της Σιγκαπούρης, της Κορέας, της Νότιας Αφρικής, της Ταϊβάν, του Ισραήλ... 
Πριν από ενάμιση μήνα και με συντριπτική πλειοψηφία, η Βουλή ψήφισε νέο νόμο για τα ΑΕΙ. Εκτοτε, διάφορα συντεχνιακά και κομματικά συμφέροντα στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας, οι ίδιοι που πάτωσαν στη διεθνή αξιολόγηση των πανεπιστημίων τους, πασχίζουν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την εφαρμογή του. 
Εως εδώ, τίποτα το ασυνήθιστο. Η δημοκρατία είναι υποχρεωμένη να ανέχεται στους κόλπους της και όσους δεν τη σέβονται ή την υπονομεύουν. Είναι γνωστό ότι η τσίπα αποτελεί στη χώρα μας είδος εν ανεπαρκεία. 
Χθες, η υπουργός Παιδείας έφερε στη Βουλή μια σειρά από ρυθμίσεις που θα βοηθήσουν ή θα διευκολύνουν την εφαρμογή του νόμου και, πάντως, θα παρεμποδίσουν όσους τον παρεμποδίζουν. 
Ούτε αυτό είναι ασυνήθιστο. Αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση μιας δημοκρατικής πολιτείας να διασφαλίζει την εφαρμογή των νόμων που η ίδια ψήφισε. 
Σε αυτές τις ρυθμίσεις αντιτάχθηκαν στη Βουλή, ποιοι; Οι ελάχιστοι που δεν ψήφισαν τον νόμο και οι οποίοι φέρουν μεγάλο μερίδιο της πολιτικής ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας. Κοντολογίς, οι συνήγοροι της υπανάπτυξης: Χαλβατζής, Λαφαζάνης και τα άλλα παιδιά. 
Και πάλι τίποτα το ασυνήθιστο. Στην Ελλάδα, κατά εντελώς παρανοϊκό τρόπο, κατηγορούνται ως απολογητές του συστήματος όσοι θέλουν να το αλλάξουν ενώ φιγουράρουν ως αντίπαλοι του συστήματος εκείνου που σκίζονται να μην αλλάξει τίποτα. 
Εκείνο που όντως με εξέπληξε ήταν η επιχειρηματολογία τους. Σύμφωνα με την άποψή τους, ένας νόμος που ψηφίζεται από τη Βουλή δεν είναι υποχρεωτικό να εφαρμόζεται και η εφαρμογή του υπόκειται στην καλή θέληση εκείνων που διαφωνούν μαζί του. 
Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κάνουμε εκλογές. Δεν χρειάζεται να έχουμε Βουλή. Δεν χρειάζεται να υπάρχει κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Θα συγκροτήσουμε διμελή επιτροπή Χαλβατζή-Λαφαζάνη, η οποία εφεξής θα αποφαίνεται τι ισχύει και τι δεν ισχύει στην Ελλάδα. 
Κι όταν τεθεί πάλι θέμα αξιολόγησης των πανεπιστημίων, δηλαδή της ποιότητας των σπουδών που παρέχεται στα παιδιά του ελληνικού λαού, δεν χρειάζεται να τρέχουμε. Θα την κάνει η ίδια διμελής επιτροπή, η οποία (είμαι βέβαιος) θεωρεί ότι η παραγωγή Κνιτών αποτελεί σοβαρότερη ακαδημαϊκή διαδικασία από την παραγωγή επιστημόνων. 
Αλλωστε, αν δεν απατώμαι, άπαντα τα μέλη της διμελούς επιτροπής από αυτή την παραγωγή έχουν προέλθει.