Μια απάντηση στο γράμμα των τριών υπουργών

Ως ήταν αναμενόμενο  το  άρθρο των 3 υπουργών δεν προκάλεσε κανένα πολιτικό θέμα. Και πως να προκαλέσει. Αμέσως αφομοιώθηκε από το ΠΑΣΟΚ και ακυρώθηκε. Αντί οι 3 υπουργοί να κατηγορούν απλά τις συντεχνίες, θα είχε ενδιαφέρον να αποκαλύψουν το σχέδιο βάσει του οποίου αυτές δρουν, πως συνεργάζονται με το πολιτικό σύστημα και πως υπηρετούν τους στόχους τους, που είναι το ηθικό του λαού, η διάλυση της χώρας και η παράδοσή της στην ακροδεξιά. Αντί να καλούν σε στήριξη αυτής της κακής και ανίκανης κυβέρνησης, ενδιαφέρον θα είχε αν προκαλούσαν και "εκβίαζαν" μια λύση με κυβέρνηση εθνικής  σωτηρίας. 

Οι καιροί δεν είναι για απλές διαπιστώσεις της πραγματικότητας και για ανακαλύψεις της Αμερικής το 2011.  Εκτός και αν τώρα αυτοί τα κατάλαβαν, τι έκανε το κόμμα τους 30 χρόνια τώρα. (Leo)

  

του Γιώργου Προκοπάκη  

Διάβασα με προσοχή το κοινό σας άρθρο. 

Η συγκυρία δημοσίευσής του είναι χαρακτηριστική. 

Ο φιλικός προς το ΠΑΣΟΚ τύπος, την ίδια μέρα δημοσιεύει επικήδεια αφιερώματα για το κόμμα σας και ο αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός με άρθρα και συνεντεύξεις περιγράφει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα, χρεώνοντας τα προβλήματα στον τρόπο διακυβέρνησης τα τελευταία τριάντα χρόνια και την άνδρωση του πελατειακού κράτους. Έτοιμος για την πατροκτονία στην οποία τον έχει καλέσει εδώ και καιρό ο διεθνής τύπος. 

Η πελατεία που υπήρξε επί δεκαετίες ο στυλοβάτης ενός άρρωστου πολιτικού συστήματος, με αμοιβαίο όφελος και εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, απειλεί να τραβήξει ολόκληρη τη χώρα στο άλμα στο κενό. Μπροστά στον κίνδυνο αυτό, επί τέλους βγαίνει ο πρωθυπουργός και μιλάει για το "δομικό" πρόβλημα, όπως κάνετε και σεις, πιο συγκεκριμένα και στοχευμένα όμως.

Ζητάτε την συμπαράσταση των πολιτών ώστε στις λίγες ημέρες ή εβδομάδες που απομένουν μέχρις αυτό που διαφαίνεται ή απειλείται να είναι η τελική λύση να μπορέσει η Ελλάδα να πείσει τους εταίρους και υποστηρικτές της χώρας ότι πραγματικά θέλει και ίσως μπορεί να σωθεί, ή μάλλον να περισώσει κάτι. 
Ζητάτε από τους πολίτες να βάλουν πλάτη στην αντιστροφή της τριακονταετούς πολιτικής του ΠΑΣΟΚ πέντε μόλις ημέρες πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής. 
Αυτό που διστάζετε να εκστομίσετε είναι το πασιφανές: παρά το ότι η κυβέρνησή σας αντιμετώπισε μεν συσσωρευμένα προβλήματα, είχε όμως ως βασικό καθήκον τη διαχείριση της κρίσης με το μεγαλύτερο δάνειο που έχει δοθεί στην ιστορία και απέτυχε. 
Πολύ χειρότερα, όταν η διεθνής κοινότητα έστερξε με περισσότερη βοήθεια, η κυβέρνησή σας απέτυχε τόσο στη διαχείριση της κατάστασης με απίστευτους ερασιτεχνισμούς οι οποίοι τάχιστα μεταφράσθηκαν σε καταιγίδα ατελέσφορων βαρών προς τους πολίτες, όσο και στη διαμόρφωση πολιτικών όρων για μια κάποια διέξοδο που δεν θα διαλύει την κοινωνία. 
Αυτό που ζητάτε σεις και ο πρωθυπουργός σήμερα είναι όχι μόνο η αντιστροφή της πολιτικής δεκαετιών αλλά και η αντιστροφή της πολιτικής της κυβέρνησής σας μέχρι μόλις πριν μερικές εβδομάδες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Ας αφήσουμε την παρελθοντολογία και ας βάλουμε πρόθυμοι πλάτη. 
Σε ποιά πολιτική και με ποιούς στο τιμόνι; 
Ο πρωθυπουργεύων κ. Βενιζέλος βρίσκεται στη θέση του "διαχειριστή της κρίσης" μετά από αυτό που σήμερα μόλις ο φιλικός σας τύπος ονομάζει μίνι-πραξικόπημα του Ιουνίου. 

Είναι πασιφανές ότι το διακύβευμα του Ιουνίου δεν ήταν η αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης - από αστοχία σε λάθος πηγαίνουμε έκτοτε - αλλά η διαχείριση της διανομής του κόμματός σας εν όψει της λευκής πετσέτας που πέταξε ο καταρρέων (καταρρεύσας;) πρωθυπουργός και αρχηγός του κόμματός σας. Η διανομή των πασοκικών ιματίων δεν αφορά την κοινωνία, παρά μόνο σε δεύτερο ή τρίτο χρόνο. 

Η διαχείριση από τον Ιούνιο και μετά ξεκίνησε με την μεγαλοφυή κουτοπόνηρη προσπάθεια να κοροϊδέψουμε ή και να εκβιάσουμε την επάρατη Τρόικα, με αποτέλεσμα ακόμη και η, ερήμην (ευτυχώς!) της ελληνικής κυβέρνησης, διευθέτηση του Ιουλίου να μετατραπεί στον εφιάλτη που ζη η ελληνική κοινωνία τους τελευταίους μήνες. 

Η κουτοπόνηρη πολιτική υπόκλισης στα συντεχνειακά συμφέροντα με τα παιχνίδια σχετικά με την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου, το ενιαίο βαθμολόγιο-μισθολόγιο, τις εξαιρέσεις των ΔΕΚΟ από τα οριζόντια μέτρα, την πεισματική άρνηση μείωσης δαπανών, αλλά και σε κάθε αυτιστική "εθνικώς υπερήφανη" κραυγή για τη δημόσια περιουσία που επιβουλεύονται οι πάντες, την επιτροπεία που έρχεται, τις εγγυήσεις που ζητούν δανειστές μας. 

Η διαχείριση της κυβέρνησής σας είχε μέχρι πριν λίγες μόλις εβδομάδες πρωταρχικό μέλημα την προστασία των συντεχνιών εις βάρος της κοινωνίας. 

Να σας θυμίσω ότι στο Υπουργικό Συμβούλιο κάθεστε δίπλα σε Υπουργούς που μέχρι πολύ πρόσφατα είτε χωρίς αιδώ εξεθείαζαν ως διαμάντια της κοινωνίας και της πολιτικής αυτούς ακριβώς που σήμερα ζητάτε από την κοινωνία να τους απομονώσει, ή που επιχειρούσαν εκτός της αρμοδιότητάς τους να νοθεύσουν την δική σας προσωπική μεταρρυθμιστική προσπάθεια, ή που διατυμπάνιζαν στα πρωινάδικα την κόπωση των Υπουργών (!!!) και των Βουλευτών (!!!), ή που επιχειρούν με μια δημοψηφισματική ζαριά να παρακάμψουν το πρόβλημα ελλείμματος διακυβέρνησης με κίνδυνο να έλθει το απόλυτο χάος το οποίο σεις, με την παρέμβασή σας, επιχειρείτε να ανποτρέψετε (αναφέρομαι συγκεκριμένα στους κκ. Χρυσοχοίδη, Ρέππα, Κουκουλόπουλο, Καστανίδη - μόνο ως παραδείγματα που βγάζουν μάτι).


Οι πολίτες μπορεί να κατανοούν το πρόβλημα του κυβερνητικού κόμματος, τόσο συλλογικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Θα συμφωνήσετε όμως ότι δεν είναι δυνατόν να τεθεί το πρόβλημα του κάθε κουρασμένου Κουκουλόπουλου ή κάθε απογοητευμένης Τώνιας Αντωνίου πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας. Ακόμη και για τους πολίτες που δεν θα ήθελαν την αποσάθρωση του κόμματός σας για το καλό της δημοκρατικής λειτουργίας.

Ας είμαστε όλοι ειλικρινείς. 

Η παρέμβασή σας δεν είναι μόνο έκκληση στους πολίτες να βάλουν πλάτη. Αν αυτή ήταν η πρόθεσή σας, θα ετίθετο στην κυβέρνηση και θα είχαμε τη συλλογική τοποθέτηση που θα άρμοζε στην περίπτωση. Εκτός εάν βέβαια υπάρχουν συνάδελφοί σας Υπουργοί οι οποίοι δεν προσυπογράφουν την έκκλησή σας! 

Η παρέμβασή σας είχε ως δεύτερο αποδέκτη τον πρωθυπουργό και τον πρωθυπουργεύοντα, κκ. Παπανδρέου και Βενιζέλο. Προς τους διαχειριστές είναι μια τριπλή κατάθεση: (α) προχωρήστε σε συγκρούσεις με την κοινή μας (σας, δηλαδή) πελατεία και θα στηρίξουμε, (β) θεωρούμε τη διαχείριση αναποτελεσματική και πρέπει να αλλάξει η ρότα, (γ) η διανομή των ιματίων του ΠΑΣΟΚ δεν έχει λήξει, εδώ είμαστε.

Ο κ. Βενιζέλος, ευφυής ών, τόπιασε αμέσως. Με τις δηλώσεις του σας καπέλλωσε, σας ενέταξε αμέσως στο στρατόπεδο των υποστηρικτών του, ευνούχισε την παρέμβαση. 

Αν είχατε οποιαδήποτε άλλη πρόθεση από το να ενισχύσετε την θέση Βενιζέλου, πρέπει κάτι να πείτε. 

Διαφορετικά εντάσσεσθε στην πολυπληθή ομάδα των άτολμων, πολιτικώς αφελών, πολιτικώς αναποτελεσματικών στελεχών του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού μας. Ανεξαρτήτως προθέσεων, επί της ουσίας δεν διαφοροποιείσθε ιδιαίτερα από τους κκ. Καστανίδη, Ρέππα, Κουκουλόπουλο. Δυστυχώς για την κοινωνία αλλά και για σας και τις πολιτικές θέσεις που φαίνετε να πρεσβεύετε.

Αυτό το κείμενο γράφεται, εκτός από την αγωνία για την τύχη της κοινωνίας μας, από εκτίμηση για κάθε ένα εκ των τριών Υπουργών. 

Για την κα Διαμαντοπούλου γιατί έδειξε με το νόμο για τα ΑΕΙ/ΤΕΙ πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζει η εκτελεστική εξουσία τις μεταρρυθμίσεις μέσα σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο. Αταλάντευτη στις συντεχνίες, με πρωτόγνωσρη πολιτική ωριμότητα επ΄τυχε ευρύτατη συναίνεση - όχι γιατί δεν μπορούσε να "περάσει" το νόμο με τα κουκιά του ΠΑΣΟΚ, αλλά γιατί υποχωρώντας σε κάποια σημεία κατάφερε να αποκτήσει η ανώτατη εκπαίδευση ένα νόμο που θα σκεφθεί διπλά ο επόμενος υπουργός αν θα τον κάνει γιο-γιο. 

Ο κ. Ραγκούσης επέδειξε μια αταλάντευτη συνέπεια σε μια εκσυγχρονιστική/μεταρρυθμιστική πολιτική. Με τον "Καλλικράτη" τον μπουρδούκλωσαν σε κάποιο βαθμό, όμως η αποφασιστική του στάση στη νέα του θέση και μάλιστα ενάντια σε συναδέλφους του Υπουργούς είναι αξιέπαινη. 

Ο κ. Λοβέρδος είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση. 

Στην πρώτη υπουργική του θέση ήταν το ίδιο αντιμνημονιακός και προστάτης συντεχνειακών συμφερόντων. Από κάποια στιγμή όμως διιέγνωσε ότι η αυτοϋπονόμευση της προσπάθειας διάσωσης δεν οδηγεί πουθενά και με παρρησία εδήλωσε μια Δευτέρα μεσημέρι ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ακολουθήσουμε το Μνημόνιο. Εντός ωρών, οι ες αεί δελφίνοι Διαμαντοπούλου και Βενιζέλος, ακολούθησαν ασθμαίνοντες. Σε σχέση με συναδέλφους του Υπουργούς, ο κ. Λοβέρδος έχει σημαντικές επιτυχίες, αν και όλοι όσοι γνωρίζουν τον χώρο της Υγείας λένε ότι θα μπορούσε να είχε κάνει πολύ περισσότερα. 

Ο κ. Λοβέρδος είναι το παράδειγμα που χρειάζεται η κοινωνία: από τον αυτισμό στην αναγνώριση της πραγματικότητας και την ενασχόληση με όποιες - όσες είναι αυτές - δυνάμεις έχει με τα προβλήματα του αντικειμένου του. Πρέπει να είναι παράδειγμα, ακόμη και εάν η στάση του είχε και την ιδιοτέλεια του πλασσαρίσματος στην κούρσα διαδοχής του καταρρέοντος Παπανδρέου. Επέδειξε σεβασμό προς την κοινωνία, καταθέτοντας μια διακριτή, μέχρι τότε, στάση εκτιθέμενος στην αντιμνημονιακή λαίλαπα.

Κυρία και κύριοι Υπουργοί,

Εάν η παρέμβασή σας στόχο είχε να επισείσει στους πολίτες τον κίνδυνο της καταστροφής με την τακτική που ακολουθούν οι πρώην πελάτες σας, δεν καταφέρατε ιδιαίτερα πράγματα. 

Το πρόβλημα της χώρας είναι το έλλειμμα διακυβέρνησης. 

Ο κόσμος αποσβολωμένος από τη λαίλαπα των άδικων, αρπακολλατζήδικων, ατελέσφορων μέτρων σιγά σιγά συνήθισε στην ιδέα της καταστροφής. 

Δεν έχει πια αντανακλαστικά. 

Όπως όταν 300 άνθρωποι παραλύουν τη χώρα ζητώντας από την άλλη πλευρά της πελατειακής σχέσης να τιμήσει το καταστροφικό συμβόλαιο της διαπλοκής τους με οποιοδήποτε κόστος για την κοινωνία, και η κοινωνία μένει απαθής, να είστε βέβαιοι ότι το ίδιοι απαθής θα μείνει όταν ανοίξουν 100 ή 1.000 κεφάλια. 

Η κοινωνία δεν χρειάζεται ηθικολογικά μανιφέστα - χρειάζεται πολιτική. Πολιτική που να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.

Είναι περισσότερο από προφανές ότι η διακυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου κάθε άλλο παρά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Οι όποιες δικαιολογίες και ελαφρυντικά είναι αδιάφορα. Μετά τον Ιούνιο η διακυβέρνηση έχει πλέον χαρακτηριστικά ανερμάτιστης πολιτικής, ιδιαίτερα επικίνδυνης. 

Εάν λοιπόν η παρέμβασή σας είχε και κάποιον άλλο στόχο, λείπει το πολιτικό "δια ταύτα". Να σας βοηθήσω, αν μου επιτρέπετε.

1. Η διακυβέρνηση Παπανδρέου υπήρξε απολύτως αποτυχημένη. Ανεξαρτήτως προθέσεων. Με τις γνωστές από τη δεκαετία του 1980 προδιαγραφές διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η αποτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη. Αν υποθέσουμε ότι ο κ. πρωθυπουργός είδε επί τέλους το φως, πώς είναι δυνατόν να αλλάξει πορεία με το ίδιο προσωπικό;

2. Ο κ. Βενιζέλος έχει αποδείξει παγκοσμίως ότι είναι ο κατ' εξοχήν ακατάλληλος άνθρωπος να διαχειρισθεί την ελληνική κρίση. Είναι αδαής, τακτικιστής χωρίς καμιά στρατηγική με μόνη έγνοια να σπρώχνει κάτω από το χαλί κάθε πρόβλημα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει όταν η σκόνη έχει γίνει πια χιονοστιβάδα είναι να να δικαιολογήσει τις αστοχίες του. Τις αστοχίες αυτές πληρώνει ο λαός με τα επαναλαμβανόμενα τσουνάμι ατελέσφορων μέτρων και με την επί μήνες πια πορεία σε κατάσταση απόλυτης αβεβαιότητας.

3. Η διαδοχή στην ηγεσία του ό,τι απομείνει από το ΠΑΣΟΚ είναι αδιάφορη. Βρείτε τα μεταξύ σας, με τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Παπανδρέου και την κα Αντωνίου. Μοιράστε ο,τι θέλετε και όπως θέλετε, απομονώστε όμως το πρόβλημα διαχείρισης της ελληνικής κρίσης από τους εσωκομματικούς βυζαντινισμούς. Μη ξεχνάτε ότι μια συνεννόηση τεσσάρων ανθρώπων από το κόμμα σας έσωσε την Ελλάδα από την διακυβέρνηση από αστρολόγους. Βρείτε τα λοιπόν και αφήστε ήσυχους μ' αυτά. Στην ανάγκη δώστε το απομένον ΠΑΣΟΚ στον κ. Βενιζέλο - δεν υπάρχει κανείς άλλος που να το θέλει άλλως τε.

4. Όπως έχουν τα πράγματα, ενεχόμενες εκλογές περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσουν παρά θα λύσουν. Όσον αφορά δε τα δημοψηφίσματα, μόνον οι επενδυτές της χρεοκοπίας είναι δυνατόν να μιλούν γι αυτά.

5. Η κυβέρνηση ως έχει και με τους εσωκομματικούς συσχετισμούς όπως έχουν διαμορφωθεί στην Κοινοβουλευτική σας Ομάδα είναι αδύνατον να προχωρήσει στις συγκρούσεις και τις τομές που απαιτεί η συγκυρία.

Τούτων δοθέντων, ας μιλήσετε πολιτικά για την πολιτική μπροστά στην απειλούμενη καταστροφή. 

Πιέστε και στην ανάγκη εκβιάστε πολιτικά για αλλαγή πλεύσης. 

Δηλώστε τα αυτονόητα, ότι δηλαδή όποια κι αν είναι η κατάληξη της Συνόδου Κορυφής της 23 Οκτωβρίου, η συγκεκριμένη ομάδα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει - μόνη της τουλάχιστον. 

Ζητείστε συγκεκριμένα από συμπολίτες μας, πολιτικούς, τεχνοκράτες ή ό,τι άλλο, αποδεδειγμένα ικανούς και προσηλωμένους στην προσπάθεια σωτηρίας, να διαθέσουν εαυτούς. 

Μαζί τους μιλήστε στο λαό και περιγράψτε την πραγματικότητα της κατάστασης. Μαζί τους μιλήστε σε βουλευτές όλων των κομμάτων. Μαζί τους μιλήστε στον πρωθυπουργό και στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Να βρεθεί επί τέλους μια στοιχειωδώς επαρκής ομάδα διαχείρισης για το πρόβλημα της κοινωνίας μας, χωρίς βαρίδια και χωρίς κρυμμένη ατζέντα. 

Τότε θα πείσετε για τις προθέσεις σας και για την δυνατότητά σας να είστε μέρος της λύσης. Διαφορετικά θα κάνετε παρέα στους κκ. Ρέππα, Καστανίδη, Κουκουλόπουλο και τα άλλα παιδιά, με μερικούς παραπάνω Έλληνες να σας συμπαθούν ή να σας μισουύν λιγότερο. 

Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και χαραγμένοι. Η απόφαση δική σας. 

Γιώργος Προκοπάκης