Όταν ο συνδικαλισμός χάνει τη μπάλα



Από τη ανακοίνωση της ΟΛΜΕ

Οι καθηγητές υπογραμμίζουν ότι η αναπλήρωση της ύλης πρέπει να γίνεται με ρυθμούς που να επιτρέπουν την αφομοίωσή της από τους μαθητές και κάνουν λόγο για «απλουστευτική και μηχανιστική διαχείριση» από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας του ζητήματος που «λειτουργεί τιμωρητικά σε σχέση με τις μαθητικές κινητοποιήσεις».

 Η απόφαση της ΟΛΜΕ δεν είναι απλά πολιτικά κατάπτυστη. Είναι και γελοία. Όταν είσαι μακριά από την εκπαιδευτική διαδικασία ανακαλύπτεις και προβλήματα αφομοίωσης της ύλης, στην αναπλήρωση κάποιων χαμένων μαθημάτων που θα γίνουν σε εργάσιμες ημέρες αντί σχολικών εορτών ή εκδρομών. Και αν γίνουν. Το μάθημα κατά την ΟΛΜΕ είναι «τιμωρητική διαδικασία».

ΟΛΜΕ: «Θεωρούμε υποκριτικό το ενδιαφέρον του υπουργείου για την απώλεια διδακτικών ωρών και από το γεγονός της ξαφνικής περσινής απόφασής του με την οποία έληξαν τα μαθήματα στα σχολεία το Μάιο, κατά μία εβδομάδα νωρίτερα», αναφέρει η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας.

Δηλαδή αν το  υπουργείο έληξε πέρυσι το σχολικό έτος μια εβδομάδα νωρίτερα, πράγμα προφανώς αρνητικό, η ΟΛΜΕ νομιμοποιείται να ζητά κάτι αντίστοιχο και φέτος, δηλαδή να μην ολοκληρωθεί η ύλη και να περικοπεί, επειδή μικρές μειοψηφίες μαθητών υπό την ευλογία της κατέλαβαν και κατέστρεψαν σχολεία.

Αλλά και μια ανακοίνωση της Γ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ αναφέρει:

«Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να απορρίψουν την εγκύκλιο του υπουργείου, να μην υιοθετήσουν καμία από τις προτάσεις της  και να σταθούν στο πλάι των μαθητών τους υπηρετώντας τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Οι κρατούντες μας θέλουν συνένοχους «εξαρτήματα απορρόφησης κραδασμών». Των κραδασμών που γεννάει η υποχρηματοδότηση, ο αυταρχισμός και η εγκατάλειψη. Όχι δεν θα γίνουμε σαν αυτούς.

Προφανώς για τους συνδικαλιστές που την υπογράφουν, ο παιδαγωγικός ρόλος των δασκάλων είναι να μην διδάσκουν την διδακτέα ύλη, γιατί έτσι γίνονται συνένοχοι στον αυταρχισμό και την εγκατάλειψη. Δηλαδή αν λουφάρουν μαζί με τους μαθητές τους θα είναι αντιαυταρχικοί και θα έχουν δείξει ενδιαφέρον.
Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου;
Όχι μιλάμε για την επιτομή των σαμποτέρ της δημόσιας εκπαίδευσης. Αν κάποιο παιδί δεν έχει χρήματα να πάει φροντιστήριο και να καλύψει τις ελλείψεις του, να μείνει αγράμματο, γιατί έτσι οι καθηγητές του θα έχουν υπηρετήσει τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Για τι μιλάμε και τι κριτικάρουμε ρε γαμώτο;

Η ΟΛΜΕ δεν είναι αριστερίστικο ή αναρχικό σωματείο. Η πλειοψηφία της διοίκησης ανήκει στη ΝΔ και το ΠαΣόκ. Αλλά προκειμένου να κάνει το γνώριμο δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλισμό αυτό - γελοιοποιείται.
Η ΟΛΜΕ κλείνει το μάτι στους πλέον οκνηρούς εκ των μαθητών και καθηγητών  και τους προτρέπει να κάνουν ή να ανεχτούν τις καταλήψεις γιατί έτσι βεβαίως «αγωνίζονται για τα προβλήματα της εκπαίδευσης», αλλά και γλιτώνουν παράλληλα μάθημα και δουλειά. Καλό φαίνεται ε;
Ευτυχώς η προτροπή αυτή δεν βρήκε κοινό να τη συμμεριστεί και να την υποστηρίξει. Οι σύλλογοι των καθηγητών ήδη δρομολόγησαν προγράμματα αναπλήρωσης, αξιοποιώντας τις πολλές, συνήθως, χαμένες ώρες του σχολικού προγράμματος. Οι δάσκαλοι γνωρίζουν το καθήκον τους και αδιαφορούν για όλον αυτόν τον συνδικαλιστικό συρφετό.

Καταλαβαίνουμε ότι γινόμαστε ενοχλητικοί στην Αριστερά που συνεχίζει να πιστεύει ότι οι διοικήσεις σωματείων, όπως η ΟΛΜΕ, είναι προοδευτικές και νοιάζονται για το συμφέρον της κοινωνίας. Δεν φταίμε εμείς. Δεν μας αφήνουν ήσυχους. Τα έργα τους το δείχνουν. Είναι πλέον τόσο προκλητικές αυτές οι μειοψηφικά εκλεγμένες διοικήσεις, που προσβάλλουν βάρβαρα το δημόσιο αίσθημα. Δεν είναι συντεχνιακές. Είναι εχθροί του δημοσίου συμφέροντος. Απλά ας προσέχουν αυτοί και αυτές που συναγελάζονται μαζί τους, που τους δέχονται ως έγκυρους συνομιλητές για τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης. Εκτίθενται. Εκτός και αν συμφωνούν πολιτικά μαζί τους.     

Σχόλια

  1. Αυτό που δεν διευκρινίζουν είναι γιατί το ενδιαφέρον του Υπουργείου είναι υποκριτικό. Αν δεν ενδιαφερόταν όμως φίλε leo θα έβγαιναν να πουν "Δεν ενδιαφέρεται το Υπουργείο, θέλει τα παιδιά αγράμματα" (όπως και να πέσουν, στο ένα πόδι - δεν τους νοιάζει σε ποιο) θα σταθούν. Όντως ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου, μάλλον ο Ιονέσκο έπρεπε να υπογράφει πλέον τα "χαρτιά" που στέλνει η ΟΛΜΕ, που βεβαίως βεβαίως δεν κάνει λόγο ει μη σε μια γραμμούλα για την απόρριψη της πρότασης 3ήμερης απεργίας του ΔΣ της από τη Συνέλευση Προέδρων, γιατί βέβαια είναι "σφαλιάρα" στις δικές της υποκριτικές προτάσεις για αγώνες: Και ποιος τους δίνει το δικαίωμα να λένε "Οι καθηγητές" στην αρχή του "χαρτιού" τους; Είναι τόσο βέβαιοι πως μας εκπροσωπούν όλους ή έστω μια πλειοψηφία; Αν ναι, να μας πουν στις έκτακτες Γ.Σ. το ποσοστό προσέλευσης ανά ΕΛΜΕ, για να αντιληφθούν πόσο τρίζει η καρεκλίτσα τους. Κύριοι της ΟΛΜΕ, σε όποια παράταξη κι αν ανήκετε, η βάση (όπως λέτε κι εσείς) ξύπνησε: Δεν κάνει πλέον αγώνες για να βγαίνουν οι εκάστοτε πρόεδροί σας βουλευτές στις επόμενες εκλογές - αυτά ανήκουν στις παλιές "καλές" (για σας) μέρες. Και βεβαίως αν πάω στην παρέλαση δεν θα φορώ μαύρο περιβραχιόνιο με... άρωμα αντίστασης, ακόμα δεν πέθανε ο πατέρας μου για να μπορώ να το βάλω. Όταν αυτοί οι κύριοι ξηλωθούν πάντως από τους θώκους τους τότε θα φορέσω περιβραχιόνιο με το χρώμα της ανείπωτης χαράς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο φίλε, τι ωραίο, τέλειο. Τι να πω τα είπες όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φρίκη. Αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται ως δάσκαλοι των νέων παιδιών. Και είναι μόνιμοι. Δεν μπορούμε καν να γλυτώσουμε τα παιδιά μας, από την κατάρα τους. Τουλάχιστον όσοι επιμένουμε στο δημόσιο σχολείο.
    Στην εποχή μου οι καθηγητές μου δούλευαν 25 με 30 ώρες την εβδομάδα στην αίθουσα. Φίλος καθηγητής (από τους φιλότιμους) μου λέει "13 ώρες μπαίνω στην αίθουσα... Κάθε χρόνο έχω διακοπές ατελείωτες... με τι πρόσωπο να ζητήσω αύξηση... Αν είχα 20 ώρες την εβδομάδα, θα μπορούσα να ζητήσω και μια αύξηση..". Αλλά είπαμε, αυτός είναι από τους φιλότιμους, που χαίρεσαι επειδή υπάρχουν.
    Το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να διώξουμε τους αφιλότιμους που καταστρέφουν τα παιδιά μας από τα δημόσια σχολεία... Στα ιδιωτικά να τα στείλουμε, δεν μας παίρνει και δεν θέλουμε κιόλας. Οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι τουλάχιστον να μιλάμε ανοικτά, μπας και ντραπούν μερικοί "δάσκαλοι" καρασυνδικαλιστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για να ντραπεί κάποιος πρέπει να έχει συναίσθηση του τί κάνει, ποιός είναι ο ρόλος του, ποιά είναι η ιεράρχιση των προτεραιοτήτων-και στην προκειμένη περίπτωση αυτή είναι η παίδευση απο την "αντίσταση" - και κυρίως η κοινωνική του παιδεία. Εκ του αποτελέσματος, η ντροπή με τον "καρασυνδικαλισμό" είναι μάλλον οξύμορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η σήψη της γάγγραινας στην δημόσια εκπαίδευση κορυφώνεται. Δυσοσμία βούρκου που εξελίσσεται σε οχετό…Τι να πει κανείς για την κατάντια του συνδικαλισμού στην παιδεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλοι μην ανησυχείτε. Οι συνδικαλιστές δεν κάνουν μάθημα , είναι συνδικαλιστές. Συνεπώς δεν πρόκειται να συναντήσουν τα παιδιά σας πουθενά, ούτε στα κάγκελα του σχολείου όταν θα έχει κατάληψη. Οι μαχόμενοι δάσκαλοι δεν έχουν καμιά σχέση με αυτούς. Κάνουν τη δουλειά τους άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο καλά, όπως παντού.Η ΟΛΜΕ είναι μια τραγική μειοψηφία. Όμως το πολιτικό σύστημα, μέρος του οποίου είναι και αυτή την έχει ως το βασικό συνομιλητή για τα προβλήματα εκπαίδευσης. Αν χαίρομαι για κάτι την Διαμαντοπούλου είναι γιατί τους έκλεισε την πόρτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν είναι μόνο η ΟΛΜΕ αλλά και οι ενώσεις γονέων που καταγγέλλουν την υπουργό ότι τιμωρεί τους μαθητές βάζοντάς τους στην τάξη να κάνουν μάθημα. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό είναι γενικός κανόνας όπως στην περιοχή μου ( η Ένωση γονέων ελέγχεται από την παλαβή αριστερά )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Leo,
    Βλέπω μια διαφοροποίηση στην αντιμετώπιση των διδασκόντων σε σχέση με τους υπολοίπους Δ.Υ. ή μου φαίνεται;
    "Οι μαχόμενοι δάσκαλοι δεν έχουν καμιά σχέση με αυτούς. Κάνουν τη δουλειά τους άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο καλά, όπως παντού"
    Το "παντού" ισχύει και για όλους τους Δ.Υ. στους διάφορους οργανισμούς και υπηρεσίες;
    Το όλο θέμα περιορίζεται στον κακό συνδικαλισμό ή και "οι μαχόμενοι" κατά πλειοψηφία (κατ' εμέ πάλι) βολεύονταν από την δράση τους; (όπως παντού)
    Το λέω αυτό γιατί κατά την γνώμη μου το ζήτημα της παιδείας είναι κυρίως ζήτημα διδασκόντων. Όλα τα χρόνια που παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στην παιδεία δεν θυμάμαι καμία παρέμβαση για αναβάθμιση των ιδίων (πλην του αστείου για ετήσιες εκπαιδευτικές άδειες).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φανταστείτε τώρα την απογοήτευση του κάθε καθηγητή που θέλει να διεκδικήσει το δίκιο του σε σοβαρά προβλήματα, όπως ο μισθός του νεοδιόριστου (άντε να φύγεις από το σπίτι σου και να ζεις σε χωριό η νησί για αρκετά χρόνια μακριά από την οικογένεια σου με μισθό 600 και 700 ευρώ, όταν πρέπει να δώσεις τουλάχιστο 250 σε νοίκι για μια τρύπα)και έχει σαν εκπροσώπους τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ...
    Συνδικαλιστές που σιωπούσαν τόσο καιρό στην σαπίλα που κυριαρχούσε απλά για να γίνονται διορισμοί. Και τώρα που για πολλούς που θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους δημιουργούνται προβλήματα, δεν υπάρχει σοβαρό συνδικαλιστικό όργανο για να τους στηρίξει και να τους προστατέψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δημήτρη
    Οι μαχόμενοι δάσκαλοι είπαμε. Αυτοί που μάχονται, δηλαδή που προσπαθούν, που την ψάχνουν κάνουν λίγο ή πολύ καλά τη δουλειά τους. Με τις αντιφάσεις τους τις αστοχίες κλπ. Αυτό συμβαίνει και αλλαχού στο δημόσιο, δεν είναι όλοι λαμόγια. Οι μαχόμενοι όμως πάντα. Οι άλλοι είναι οι παρατημένοι, οι λουφαδόροι κλπ αλλά δεν είναι μαχόμενοι. Είναι αρακτοί και κοροιδεύουν τον κόσμο. Είναι πολλοί(;) αλλά όχι όλοι. Πόσοι είναι δεν ξέρω. Το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Μια είναι οι δάσκαλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι, βέβαια ισχύει για όλους τους εργαζόμενους στο στενό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Θα πρόσθετα μάλιστα φίλε leo πως οι περισσότεροι ΔΕΝ είναι λαμόγια, αλλά φιλότιμοι εργαζόμενοι - κάποιοι ίσως με λίγο "κολλημένες" αντιλήψεις αλλά το παλεύουν - τουλάχιστον δεν κααααααάθονται! Υπάρχει όμως, δημόσιος ή ακόμη και ιδιωτικός εργασιακός χώρος που δε θα βρει κανείς λουφαδόρους, τεμπέληδες, ανίκανους, γλύφτες κτλ κτλ.; Για τους αραχτούς leo δεν ξέρει το ίδιο το δημόσιο πόσοι είναι, εμείς περιμένεις να ξέρουμε;

    @Δημήτρη: Δίκιο έχεις, απόλυτο δίκιο. Οι συνδικάλες πλέον προστατεύουν μόνο τα συμφέροντα και τις καρέκλες τους και αυτοί που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν έχουν μείνει στο έλεος του θεού που καθένας πιστεύει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία