Το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" είναι "εκβιαστικό";
Μια σύντομη και όπως πάντα εύστοχη παρέμβαση στα γεγονότα από το φίλο μας Μάνο Ματσαγγάνη
Η αναγγελία της πρότασης του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα με έπεισε ότι
αυτή η κυβέρνηση όχι απλώς δεν μπορεί να μας σώσει, επειδή δεν ξέρει πώς
γίνεται (αυτό το είχα καταλάβει), αλλά ότι δεν θέλει καν να μας σώσει.
(Για την ακρίβεια, υποθέτω ότι η κυβέρνηση δεν θα είχε αντίρρηση να σωθούμε (με κάποιο μαγικό τρόπο). Όμως βασικά την απασχολούν άλλα. Όπως π.χ. το πώς θα κάνουμε μια τελευταία ζεϊμπεκιά εθνικής υπερηφάνειας, επανασυνδεόμενοι με τις εθνολαϊκές παραδόσεις του ιδρυτή.)
Αυτό που δεν φαίνεται να απασχολεί πολλούς στην κυβέρνηση είναι ότι την εθνική υπερηφάνεια έπρεπε να τη σκεφτούμε νωρίτερα, και όχι την ώρα που γυρνάμε τις ξένες πρωτεύουσες με χέρι απλωμένο.
Μέχρι εδώ καλά (τρόπος του λέγειν).
Αλλά τι να πει κανείς για όλα ανεξαιρέτως τα υπόλοιπα κόμματα, από τη ΝΔ έως τους Οικολόγους-Πράσινους, τα οποία συμφώνησαν ότι το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" είναι "εκβιαστικό";;;
Κανένας δεν θέλει δημοψήφισμα, ώστε να μην υποχρεωθεί να πάρει θέση. Ώστε να μην χρειαστεί να εξηγήσει στους ψηφοφόρους ότι ευρώ σημαίνει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Ότι αυτό που κάναμε μέχρι τώρα (να πηδάμε την τελευταία στιγμή στο τελευταίο βαγόνι της Ευρώπης, και μετά να μην πληρώνουμε εισιτήριο), δεν μπορούμε να το κάνουμε πια.
Κανένας δεν θέλει δημοψήφισμα - ώστε να μην χρειαστεί να εξηγήσει ότι, αν θέλουμε, μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε σαν την Αλβανία του Χότζα: πολύ εθνικά υπερήφανοι, αλλά και πολύ φτωχότεροι. Ή αν προτιμάμε, μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε μια μικρή Ευρωπαϊκή χώρα σαν όλες τις άλλες, χωρίς ψευδαισθήσεις μεγαλείου, χωρίς την πεποίθηση ότι οι άλλοι της χρωστάνε, με ένα βιοτικό επίπεδο αντίστοιχο με την εργατικότητα και την επινοητικότητα των κατοίκων της.
Ότι και τα δύο μαζί (κατανάλωση Βόρειας Ευρώπης, με παραγωγή - και πολιτική κουλτούρα - Μέσης Ανατολής) δεν γίνονται. Ότι κάποτε θα πρέπει να μεγαλώσουμε.
Αλλά αυτά είναι δυσάρεστα πράγματα για να τα λέει κανείς στους ψηφοφόρους του.
Οπότε καλύτερα εκλογές. Θα μοιραστούν όλοι οι υπόλοιποι τα κομμάτια του ΠΑΣΟΚ, και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Εν τω μεταξύ θα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στα αδιέξοδα, θα απομακρυνόμαστε από την Ευρώπη. Θα έχουμε μια ανεκδιήγητη και επικίνδυνη κυβέρνηση Σαμαρά-Φαήλου-Χρύσανθου. Αλλά δεν πειράζει.
Η κυβέρνηση θα διορίζει ημετέρους, θα δίνει προμήθειες σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, θα αγοράζει όπλα με τεράστιες μίζες. Η αντιπολίτευση θα καταγγέλλει την κυβέρνηση, θα έχει βουλευτές, θα παίρνει κρατική επιχορήγηση.
Και η ζωή συνεχίζεται. Εάν χρειαστεί θα τυπώσουμε και χρήμα για να συνεχίσουμε να ζούμε όπως μάθαμε - όλοι.
(Για την ακρίβεια, υποθέτω ότι η κυβέρνηση δεν θα είχε αντίρρηση να σωθούμε (με κάποιο μαγικό τρόπο). Όμως βασικά την απασχολούν άλλα. Όπως π.χ. το πώς θα κάνουμε μια τελευταία ζεϊμπεκιά εθνικής υπερηφάνειας, επανασυνδεόμενοι με τις εθνολαϊκές παραδόσεις του ιδρυτή.)
Αυτό που δεν φαίνεται να απασχολεί πολλούς στην κυβέρνηση είναι ότι την εθνική υπερηφάνεια έπρεπε να τη σκεφτούμε νωρίτερα, και όχι την ώρα που γυρνάμε τις ξένες πρωτεύουσες με χέρι απλωμένο.
Μέχρι εδώ καλά (τρόπος του λέγειν).
Αλλά τι να πει κανείς για όλα ανεξαιρέτως τα υπόλοιπα κόμματα, από τη ΝΔ έως τους Οικολόγους-Πράσινους, τα οποία συμφώνησαν ότι το δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" είναι "εκβιαστικό";;;
Κανένας δεν θέλει δημοψήφισμα, ώστε να μην υποχρεωθεί να πάρει θέση. Ώστε να μην χρειαστεί να εξηγήσει στους ψηφοφόρους ότι ευρώ σημαίνει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Ότι αυτό που κάναμε μέχρι τώρα (να πηδάμε την τελευταία στιγμή στο τελευταίο βαγόνι της Ευρώπης, και μετά να μην πληρώνουμε εισιτήριο), δεν μπορούμε να το κάνουμε πια.
Κανένας δεν θέλει δημοψήφισμα - ώστε να μην χρειαστεί να εξηγήσει ότι, αν θέλουμε, μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε σαν την Αλβανία του Χότζα: πολύ εθνικά υπερήφανοι, αλλά και πολύ φτωχότεροι. Ή αν προτιμάμε, μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε μια μικρή Ευρωπαϊκή χώρα σαν όλες τις άλλες, χωρίς ψευδαισθήσεις μεγαλείου, χωρίς την πεποίθηση ότι οι άλλοι της χρωστάνε, με ένα βιοτικό επίπεδο αντίστοιχο με την εργατικότητα και την επινοητικότητα των κατοίκων της.
Ότι και τα δύο μαζί (κατανάλωση Βόρειας Ευρώπης, με παραγωγή - και πολιτική κουλτούρα - Μέσης Ανατολής) δεν γίνονται. Ότι κάποτε θα πρέπει να μεγαλώσουμε.
Αλλά αυτά είναι δυσάρεστα πράγματα για να τα λέει κανείς στους ψηφοφόρους του.
Οπότε καλύτερα εκλογές. Θα μοιραστούν όλοι οι υπόλοιποι τα κομμάτια του ΠΑΣΟΚ, και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Εν τω μεταξύ θα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στα αδιέξοδα, θα απομακρυνόμαστε από την Ευρώπη. Θα έχουμε μια ανεκδιήγητη και επικίνδυνη κυβέρνηση Σαμαρά-Φαήλου-Χρύσανθου. Αλλά δεν πειράζει.
Η κυβέρνηση θα διορίζει ημετέρους, θα δίνει προμήθειες σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, θα αγοράζει όπλα με τεράστιες μίζες. Η αντιπολίτευση θα καταγγέλλει την κυβέρνηση, θα έχει βουλευτές, θα παίρνει κρατική επιχορήγηση.
Και η ζωή συνεχίζεται. Εάν χρειαστεί θα τυπώσουμε και χρήμα για να συνεχίσουμε να ζούμε όπως μάθαμε - όλοι.
Ενώ σε ενάμιση-δύο χρόνια που θα' χουμε εκλογές η Κυβερνηση με μία θεαματική αλλαγή θα έχει αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας, θα έχει κινητοποιήσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου και θα έχει βάλει τη χώρα σε σταθερή τροχιά εξόδου από τη στενωπό που βρίσκεται. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα στιβαρό "ναι" στο δημοψήφισμα. Αλλά μπροστά στην προοπτική της αναγέννησης της χώρας και ένα ενδεχόμενο "όχι" δεν πρέπει να γίνει τροχοπέδη στην τιτάνια προσπάθεια της κυβέρνησης δεσμέυοντάς την σε επικίνδυνες ατραπούς.'Αλλωστε ο μωρός λαός έχει δικαίωμα να "σφάλει" σε χαμένα δημοψηφίσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γενικότερη ερώτηση: Η απάντηση "ΝΑΙ" σημαίνει ότι επικροτείται και ο τρόπος που η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση ή όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιπλέον:
1. "ότι ευρώ σημαίνει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις"
Αυτό δεν ισχύει μόνο στο ευρώ αλλά γενικά για τα δικαιώματα.
2. "...κατανάλωση Βόρειας Ευρώπης, με παραγωγή - και πολιτική κουλτούρα - Μέσης Ανατολής) δεν γίνονται.
Συμφωνούμε. Η μείωση της κατανάλωσης ή/και η αύξηση της παραγωγής (πρέπει να) γίνονται με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική;
Όσο για την επιλογή μεταξύ Αλβανίας του Χότζα και μιας ευρωπαϊκής χώρας σαν όλες τις άλλες, πολύ φοβάμαι, ότι οι κυβερνητικές επιλογές μας οδηγούν σε μια ευρωπαϊκή χώρα σαν την Αλβανία του Χότζα, και μάλιστα στην χειρότερη περίοδό της.
Δημήτρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κυβερνητικές επιλογές μας οδηγούν στη δραχμή και την απομόνωση. Εκεί που οδηγεί και η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ. Με ή χωρίς δημοψήφισμα, με ή χωρίς εκλογές, το θέμα είναι αν θέλει κανείς να βάλει τη χώρα σε μια ορθολογική πορεία. Τα υπόλοιπα είναι μικροπολιτική, χρήσιμη αλλά όχι σημαίνουσα. Αδυνατώ να πάρω απόφαση τι συμφέρει από όλα αυτά τη χώρα. Καταλαβαίνω τι συμφέρει στο μαγαζί του καθενός. Νομίζω ότι αυτήν την προβληματική επεξεργάζεται ο Μάνος και
υπαινίσσεται ο LLS.
Η κυβέρνηση πάρει δεν πάρει στιβαρό ΝΑΙ ή πάρει ΟΧΙ ή πάρει τα αρχ..... μας δεν μπορεί να κάνει τίποτα που να συμφέρει κανένα μακροπρόθεσμα. Ούτε να σώσει το πελατειακό κράτος, και να κρατήσει τη χώρα στην ΕΕ, ούτε να κάνει μεταρρυθμίσεις, ούτε να την βάλει στη δραχμή αλλά με τρόπο βιώσιμο. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και ΔΕΝ θέλει. Ροκανίζει χρόνο. Απλά οι αντίπαλοί της δεν έχουν όλοι τον ίδιο στόχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι θέλουν να αλλάξει για να επανέλθουν στην εποχή των δανεικών, κλπ. Πως; Δεν έχει σημασία το θέλουν.
Κάποιοι άλλοι θέλουν να την ρίξουν για να φέρουν το σοσιαλισμό.\
Άλλοι για να φάνε αυτοί την έξωθεν βοήθεια και πάει λέγοντας. Το θέμα δεν είναι αν είμαστε κατά ή υπέρ της κυβέρνησης. Κανείς δεν είναι υπέρ. Το θέμα είναι τι θέλουμε από μια κυβέρνηση σε αυτήν τη φάση. Και εκεί υπάρχουν τρελές διαφορές, δυστυχώς.
Σήμερα αριστερό είναι να ζητάς εκλογές αν καταλαβαίνω καλά. Για να πάρει την εξουσία η ακροδεξιά ( ΝΔ + ΛΑΟΣ) και νάχει η Αριστερά σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, να έχει πολλά έσοδα από την επιδότηση και πολλά επαγγελματικά στελέχη. Συμφωνώ και γω αν η Δεξιά μπορεί να σώσει τη χώρα μέσα στην ΕΕ. Μπορεί; Θέλει; Και η Αριστερά; Τι θέλει; τα προνόμια των πελατών αυξημένα; Ψωμί για όλους ανάλογα με τις παραγωγικές μας δυνατότητες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσυπογράψω ένα σχόλιο του Μάνου στο fb:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξεκαθαρίσω ότι ούτε εγώ θέλω δημοψήφισμα. Κατ' αρχήν γιατί εκθέτουμε τους εταίρους μας στην Ευρώπη. Γιατί να ψηφίσουν μόνο οι Έλληνες αν θέλουν να πάρουν τη βοήθεια, και όχι π.χ. οι Φινλανδοί ή οι Σλοβάκοι ή οι Γερμανοί αν θέλουν να τη δώσουν;
"Από εκεί και πέρα όμως, ομολογώ ότι κάποια στιγμή θα ήθελα να μετρηθούμε: πόσοι είμαστε υπέρ του ευρώ (και διατεθειμένοι να κάνουμε αυτό που πρέπει για να παραμείνουμε σε αυτό) και πόσοι κατά. Τα περί "εκβιαστικού διλήμματος" μου είναι εντελώς ανυπόφορα."
Μα αγαπητέ leo για να μη σου είναι ανυπόφορα έπρεπε να είσαι ή ο Σαμαράς ή κάποιος παρατρεχάμενός του. Το "ελληνικό σκεπτικό" περί δημοψηφίσματος έχει το υπόβαθρο για την εθνική κυριαρχία (ελαφρώς εθνικιστικό ή μου φαίνεται γιατρέ μου;): Να πάρουμε τη βοήθεια αλλά χωρίς απώλειες εθνική κυριαρχίας (που λέει ο Σόιμπλε). Τώρα αν αυτή την εθνική κυριαρχία την έχουμε απεμπολήσει δεκαετίες πριν... είναι άλλου παπά βαγγέλιο. Αντιγράφω κι εγώ ένα σχόλιο από το μπλογκ της Le Monde: "Οι Έλληνες κλήθηκαν να πάρουν ένα δάνειο - πακέτο στήριξης χωρίς καν να ερωτηθούν για τους όρους του - και βγαίνει ο Σαρκοζί να τους μεμφθεί; Ωραίο Πρόεδρο έχουμε!" για να πάρει αμέσως την απάντηση πως "οι Έλληνες δεν παράγουν αεροπλάνα, τρένα, υπολογιστές, πώς θέλουν να έχουν λεφτά;". Φαίνεται πως οι χώρες που δεν παράγουν τα παραπάνω δεν αξίζει να λέγονται χώρες και μάλιστα να ανήκουν στη ζώνη του ευρώ. Μετά μιλούν για "ενωμένη Ευρώπη", αλλά Ευρώπη που κάποιες χώρες θα είναι πιο... ισότιμες από τις άλλες - κι άντε να με πείσουν για το αντίθετο. Να ψηφίσουν λοιπόν κι αυτοί αν θέλουν να τη δώσουν τη βοήθεια, αλλά αν ψηφίσουν "Όχι" να είναι έτοιμοι για τις συνέπειες - γιατί καλώς ή κακώς συνέπειες θα υπάρξουν, οι "αγορές" (μπρρρ....) καραδοκούν (έχετε δει γύπες να περιμένουν ζώο να πεθάνει για να το φάνε;).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανερχόμενος στα δικά μας: Όλοι που θέλουν δημοψηφίσματα, εκλογές και άλλα... συναφή έχουν ένα μόνο στόχο: Να πάρουν ψηφαλάκια για να αυξήσουν τους πελάτες και τις επιδοτήσεις τους - τίποτα περισσότερο. Μας λέει π.χ. ο κ. Τσίπρας πως θα πετάξει μνημόνια, δάνεια, βοήθειες, πακέτα και τα σχετικά, έξω. Δεν μας εξηγεί ούτε πώς θα το κάνει αλλά ούτε βεβαίως τι θα κάνει μετά το... ξωπέταγμα: Θα βάλει τον κυρ-Αντώνη να πληρώνει μισθούς και συντάξεις και να αποτρέπει το βούλιαγμα των τραπεζών; Έλεος πλέον, ας πάρουν χαμπάρι πως δεν απευθύνονται πλέον σε βολεψάκηδες ανεγκέφαλους, πολλοί ήταν έτσι αλλά, δυστυχώς γι' αυτούς, ανένηψαν.
Όχι τέτοιον εξευτελισμό...είμαι πλέον θυμωμένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερισσότερα στο
http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/11/blog-post_03.html
leo,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραψα τα παραπάνω γιατί διαφωνώ με την κύρια θέση της ανάρτησης ότι "Κανένας δεν θέλει δημοψήφισμα, ώστε να μην υποχρεωθεί να πάρει θέση", λέγοντας στην ουσία, ότι η πολυπλοκότητα του ζητήματος δεν επιτρέπει διαχωρισμούς του τύπου "Α" και "μη Α", όπου "μη Α" ισούται με "Β".
Όσο και να ισχύει ότι η πλειοψηφία δεν θέλει να πάρει θέση, δεν παύει να ισχύει επίσης ότι η διενέργεια δημοψηφίσματος είναι ανοησία (χωρίς νόημα).
Τι λες αγαπητέ Δημήτρη που είναι χωρίς νόημα! Έχει και παραέχει νόημα, είπαμε, πώς θα αυξήσουμε τα ψηφαλάκια και τους... πελάτες μας; Από την άλλη, όμως, κανείς δεν θέλει να πάρει (σαφή) θέση - τα κάστανα είναι ΠΟΛΥ καυτά για να τα βγάλει κάποιος που δεν το λέει η καρδιά του από τη φωτιά (κι άμα μου δείξετε κάποιον που να το λέει η καρδιά του, πλην του ίδιου του ΓΑΠ που μπορεί να κάνει πατατιές πλανητικής εμβέλειας αλλά κότσια έχει, δυνατότητα να τα βγάλει απ' τη φωτιά δεν έχει) θα αθλοθετήσω και βραβείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από την ΕΕ υπάρχουν κι άλλες πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια! Να βράσω την επιστημοσύνη σας, που μιλάτε για τον εθνικό μας νταβατζή ως τον μόνο επί γης νταβατζή ! Για ελάτε στα σύγκαλά σας, ρε ευρωμαμούχαλοι !
ΑπάντησηΔιαγραφή