Φίλοι θεατές έξοδος (;)




Ο φίλος μας Ευθύμης Δημόπουλος βλέπει εκλογές και προτείνει άμεση συγκρότηση εκλογικού μετώπου των δυνάμεων της μεταρρύθμισης και της παραμονής στο Ευρώ.
του Ευθύμη Δημόπουλου
Αναμφίβολα, το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» δεν είναι εκβιαστικό. Αντιθέτως είναι απολύτως πραγματικό και επείγει να απαντηθεί. Εξίσου όμως πραγματικό και επείγον είναι το δίλημμα «μεταρρύθμιση ή εξάχνωση της ελληνικής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας». Χωρίς μεταρρυθμιστική δυναμική στην ελληνική πραγματικότητα κράτος και οικονομία δεν μπορούν να λειτουργήσουν, ούτε να καρποφορήσουν η ευρωπαϊκή βοήθεια και επιτήρηση, το κούρεμα του χρέους. Χωρίς μεταρρυθμιστική δυναμική τόσο η διάσωση της χώρας όσο και η παραμονή στο ευρώ είναι, αργά ή γρήγορα, απλώς ανέφικτες.

Η κυρίαρχη πολιτική τακτική της κυβέρνησης αυτά τα δύο χρόνια είναι να ομνύει ρητορικά στο ευρώ και να υπονομεύει εμπράκτως τη μεταρρύθμιση. Να ζητάει ψήφο στήριξης, να εξασφαλίζει προσωρινά τυπική νομιμοποίηση και στη συνέχεια να αποδίδεται σε μια υπερπροσπάθεια που περιλαμβάνει ψέματα, αποκρύψεις, τρυκ, λεονταρισμούς, οριζόντια μέτρα και ότι κατεβάσει ο νους προκειμένου να σωθούν οι καρέκλες και η πελατεία του μαγαζιού, προκειμένου να κερδίσει άλλη μια ευρωπαϊκή παράταση.

Οφείλουμε να μην αγνοούμε βέβαια πως είναι τελείως διαφορετικό να κυβερνάς, δηλαδή να πράττεις από το να ρητορεύεις, οφείλουμε να μην ξεχνάμε πως υπάρχουν κυβερνητικές δυνάμεις που προσπαθούν διαρκώς και κυρίως οφείλουμε να μην αποσιωπήσουμε την εγκληματική ανευθυνότητα με την οποία κόμματα, παλαβή αριστερά, συντεχνίες και ΜΜΕ σπρώχνουν τη χώρα στο γκρεμό, στήνοντας καθημερινά έναν αντιπολιτευτικό χορό κοτζαμπάσικου θράσους, πολέμου, παραπληροφόρησης και ηλίθιας «επαναστατικής χαράς». Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η κυβέρνηση και ο Παπανδρέου, λόγω και έργω, αποϊδεολογικοποιούν τη μεταρρύθμιση, την απογυμνώνουν από το απελευθερωτικό και δημιουργικό περιεχόμενό της, την παρουσιάζουν ως ευρωπαϊκή επιβολή ως βορειοευρωπαϊκό σκιάχτρο και τελικά τη νοθεύουν. Έτσι τα μέτρα εκλαμβάνονται από την κοινή γνώμη ως τιμωρία και το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα συκοφαντείται.

Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα, στο πλαίσιο αυτής της αντιπαράθεσης θα ενταχθεί. Ο Παπανδρέου και η περί αυτόν ομάδα θα ζητήσουν το ΝΑΙ χωρίς να εξηγήσουν τι σημαίνει αυτό σε θυσίες και μέτρα, γιατί δε θέλουν και γιατί δεν μπορούν. Με τη σειρά της η αντιπολίτευση θα προπαγανδίσει το ΟΧΙ χωρίς να αποκαλύπτει τους εφιαλτικούς κινδύνους των ακροβασιών της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» και του εκβιασμού απέναντι στους «κουτόφραγκους», ναρκώνοντας διαρκώς τους πολίτες με το νανούρισμα του χαμένου παράδεισου.

Το βέβαιο είναι πως έτσι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, όσα δημοψηφίσματα και αν κάνουμε όσες ψήφους εμπιστοσύνης και να πάρει η κυβέρνηση. Η ανομία που επικρατεί είναι τέτοια ώστε η εφιαλτική πιθανότητα να μετατραπούμε σε αυτό που ο Hobsbawm αποκαλεί «ελλειμματικό κράτος» (κάτι σαν την Κολομβία δηλαδή) θα πολλαπλασιάζεται καθημερινά.  

Χρειάζεται ρήξη των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Χρειάζεται έξοδος από αυτό το πλαίσιο. Αυτό σήμερα σημαίνει  άμεση συγκρότηση εκλογικού μετώπου για τη διενέργεια εκλογών με άξονες την παραμονή στην ευρωζώνη και τη διάσωση της χώρας μέσα από μεταρρυθμίσεις. Στη δημιουργία αυτού του μετώπου να συμπράξουν όλες οι δυνάμεις του ευρωπαϊσμού, του ορθολογισμού και της μεταρρύθμισης στη χώρα μας: από τον Αλ. Παπαδόπουλο και το Σημίτη μέχρι το Στέφανο Μάνο, από τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη μέχρι τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ του Στουρνάρα και των Δοξιάδηδων,   από το Λομβέρδο και τη Διαμαντοπούλου μέχρι  την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, από τους ATENISTAS  μέχρι τον Καμίνη και τον Μπουτάρη, από όλους τους πολίτες, μισθωτούς και επιχειρηματίες, που συνειδητοποιούν την κρισιμότητα των στιγμών μέχρι ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης που αναζητεί μια σώφρονα και έντιμη ηγεσία.

Ας μην ξεχνάμε ότι το ‘ 46  και το ‘ 67 οι δυνάμεις του χάους επικράτησαν όχι γιατί ήταν αριθμητικά υπέρτερες στην κοινωνία αλλά γιατί το υπάρχον πολιτικό προσωπικό υπήρξε κατώτερο των περιστάσεων και οι συνετοί σιώπησαν.

Δημόπουλος Ευθύμης

Σχόλια

  1. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο αλλά υπάρχει κανείς να ακούσει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμείς, ο κόσμος όλος, αλλά κανείς από το πολιτικό σύστημα δεν τολμά,να πράξει γιατί ο καθένας θέλει να σώσει το μαγαζί του και όχι τη χώρα. Κάτσε να δούμε γιατί βλέπω κάτι νάρχεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όχι τέτοιον εξευτελισμό. . . είμαι πλέον θυμωμένος. . .
    . . . . Δυστυχώς, δεν τον σταμάτησαν στο υπουργικό συμβούλιο…και το πρώτο αποτέλεσμα ήρθε … από τις Κάννες…Εξευτελισμός της χώρας…ίσως και να τον αξίζει…μόνο και μόνο γιατί έχει τον ΓΑΠ πρωθυπουργό …και αυτό το υπουργικό συμβούλιο…
    Περισσότερα στο
    http://panayotiskoutsopinis. blogspot. com/2011/11/blog-post_03. html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ φυσικά με την ιδέα. Αλλά ρε γαμώτο, όταν μπαίνουμε και σε πρόταση προσώπων, να μην αναιρούμε οι ίδιοι την καλή ιδέα!!! Ε όχι και Παπαδόπουλος, Σημίτης, Διαμαντοπούλου (!!!!), Λοβέρδος (!!!!), Μάνος, Καμίνης (!!!!) στην πρόταση. Έλεος!! Παράδειγμα, ο κ. Δήμαρχος δεν έχει κανένα πρόβλημα της Αθήνας να λύσει, τα έλυσε όλα και ασχολείται με τις μαύρες κορδέλλες των μουσικών της μπάντας στην παρέλαση??? Με τέτοιους "σοβαρούς" τύπους προτείνετε να υλοποιηθεί η κατά τα άλλα σοβαρότατη πρόταση???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σπύρο. Και όμως έχεις δίκιο και όμως δεν υπάρχουν άλλοι, αν ψάξουμε για πολιτικούς. Το χειρότερο; Απομειώθηκε το πολιτικό κεφάλαιο της Αριστεράς με την ολική επαναφορά στον παλαιοκομμουνισμό. Δυστυχώς όσο και αν ψάξουμε δεν θα βρούμε 50 σοβαρούς πολιτικούς να φτιάξουμε το μέτωπο. Αρα θα πρέπει να ψαχνόμαστε μεταξύ μας. Αυτοοργάνωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Leo
    Συμφωνώ με το Σπύρο. Ο Σημίτης ήταν ο άνθρωπος που έκανε τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στη χώρα υπέρ των ελαχίστων μέσω χρηματιστηρίου, Ο Στουρνάρας και οι αντίστοιχοι "τεχνοκράτες" δεν αποτελούν τεχνοκράτες δοκιμασμένους με την πραγματική έννοια του όρου. Μια ματιά στο βιογραφικό τους και θα δεί κανείς πως υπηρέτησαν σε θέσεις managment μόνο σε κρατικές θέσεις, διορισμένοι είτε ως παιδιά του κομματικού σωλήνα, είτε λόγω PR. Ο Στέφανος Μάνος είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ γιατί έχει μια ξεκάθαρη θέση και άποψη, μόνο που...είναι απέναντι με αυτό που οι περισσότεροι θεωρούμε προοδευτική κατεύθυνση. Η πρόταση είναι σωστή, όμως τα παραδείγματα είναι απο mediaka βαφτισμένους μετριοπαθείς. Αν θέλουμε να ξεφύγουμε απο αυτά που μας έφεραν ως εδώ θα πρέπει να αποτάξουμε και αυτή τη νοοτροπια των "αναγνωρισμένων" που μας προσφέρουν στο πιάτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στη δημιουργία αυτού του μετώπου να συμπράξουν όλες οι μυθικες δυνάμεις του ευρωπαϊσμού, του ορθολογισμού και της μεταρρύθμισης στη χώρα μας: από τον Σόλωνα και τον Περικλη μέχρι τον , από τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη μέχρι τον ΟΙΝΙΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ του Αλκιβιαδη και των Δοξιάδηδων (αυτοι θα προσπαθησουν να εκπαιδευσουν την νεα εθνικη αστικη ταξη που πρεπει να δημιουργηθει), από το Μεγα Αλεξανδρο και τη Διαμαντοπούλου (για ψαξτε λιγο ...την θητεια της ηδη απο τον ΕΟΜΜΕΧ) μέχρι τους παπυρους των Αιγυπτιων σοφων και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, από τους Μυριους και τους ATENISTAS μέχρι τον Καμίνη και τους παιδες εν καμινω και τον Μπουτάρη (αυτος θα μας προμηθευει τον οινο της ληθης), από όλους τους πολίτες, μισθωτούς και επιχειρηματίες, που συνειδητοποιούν την κρισιμότητα των στιγμών μέχρι ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης που αναζητεί μια σώφρονα και έντιμη ηγεσία.
    Τα περισσοτερα ειναι ηδη νεκροι, οι υπολοιποι ειναι σχεδον νεκροι πολιτικα. Απομενουν οι πολιτες.

    Παναρχαιος Σοσιαλιστης (οχι σοσια-ληστης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλοι υπομονή....Στο «παπαντζιλίκι» (από το παπαντζής), μπροστά στον Γιώργο οι προηγηθέντες Παπανδρέου ήταν του νηπιαγωγείου....ο ΓΑΠ αναδείχτηκε καθηγητής…κοιτάτε πως παίζει...
    http://panayotiskoutsopinis. blogspot. com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία