Δυστυχώς δεν έχουμε πρόχειρους τίποτα καλύτερους




Στη χτεσινή συνεδρίαση της βουλής είδα ένα ΓΑΠ που έλεγε ότι φεύγει, που καλούσε το Σαμαρά να συνεργαστεί, αλλά ήλπιζε αυτός να αρνηθεί και έτσι ο ίδιος να παραμείνει. Είδα και ένα Βενιζέλο να μην κρατιέται να γίνει πρωθυπουργός και σχεδόν να εκλιπαρεί τον Σαμαρά για συνεργασία. Είδα και τον Αντώνη να πιάνει την ευκαιρία στον αέρα και να αρνείται, ζητώντας εκλογές. Ας βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα και μετά εγώ το σκοτώνω και δοξάζομαι. Είδα Καρατζαφέρη, θεσμικό, συνεργάσιμο, έτοιμο για υπουργική καρέκλα. Είδα την Αλέκα να λέει ότι δεν εκβιάζεται, δεν θέλει τη δανειακή σύμβαση για να μην πεινάσει ο λαός της. Η ίδια δεν υπάρχει περίπτωση να πεινάσει. Τον Αλέξη δεν τον είδα, γέρασα, δεν βλέπω και καλά, ιδιαίτερα τα ασήμαντα, τα μικρά πράγματα.

Δεν θέλω άμεσα εκλογές, φοβάμαι ότι αυτό που θάρθει θα είναι χειρότερο από αυτό το χάλι που είναι τώρα. Και μέχρι νάρθει και να κάτσει και να μονταριστεί αυτό το χειρότερο, τα πράγματα θα έχουν βαρύνει κι’ άλλο και η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας θα έχει υπονομευτεί πλήρως. Μια κυβέρνηση ΝΔ -ΛΑΟΣ με πρωθυπουργό Αντώνη, κινητήριο μοχλό Δίκτυο 21 και ακροδεξιά ιδεολογικά καύσιμα μπορεί και να μας οδηγήσει στεγνά στη δραχμή, μέσα σε καπνούς εθνικής ανατριχίλας, υπερηφάνειας και ανεξαρτησίας. Μετά ο Λαφαζάνης θα βγει στο βουνό και θα κηρύξει την Ελεύθερη Ελλάδα.
Θέλω να τα βρουν αυτοί οι ανεκδιήγητοι τύποι μεταξύ τους να φτιάξουν ένα κυβερνητικό σχήμα που σε ορίζοντα 4-5 μηνών θα κάνει κάποια στοιχειώδη, υπό την εποπτεία της ΕΕ. Θα εισπράξει την 6η δόση, για να πληρωθώ, θα επικυρώσει τη νέα δανειακή σύμβαση, θα φτιάξει μια επιτροπή σοβαρών ανθρώπων για να διαπραγματευτεί τις ουσιώδεις λεπτομέρειες. Ίσως βάλει μπροστά και την υπόθεση των αποκρατικοποιήσεων. Δεν είμαι αλαφροΐσκιωτος να πιστεύω ότι μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά σωστά και προς όφελος των πολιτών. Αλλά αυτούς έχουμε προς το παρόν. Μερικά εκατομμύρια πολιτών στην Ελλάδα εμπιστεύονται Γιώργο και Αντώνη. Τι να κάνουμε, τα είπαμε, το πρόβλημα δεν είναι μόνο το πολιτικό σύστημα είναι και ο λαός που το στηρίζει και το αναπαράγει. Πρέπει να τους «εμπιστευτούμε», έστω και με βαριά καρδιά, για να γλιτώσουμε τα χειρότερα.
Μια κυβέρνηση συνεργασίας ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΣ), χωρίς βέβαια τον ΓΑΠ, υπό τον συνεχή έλεγχο της ΕΕ και το φόβο των επικείμενων εκλογών, ίσως τα καταφέρει. Και τότε θα είναι πολύ πιο δύσκολο στους τυχοδιώκτες της ακροδεξιάς, που θα ακολουθήσουν, να μας θέσουν εκτός Ευρώπης.
Σήμερα είναι η ευκαιρία για μια σειρά των βουλευτών της ΝΔ και του ΠαΣοκ και όσων συνετών στελεχών έχουν απομείνει στα κόμματα αυτά να χειραφετηθούν από τον προεδροκεντρισμό και να εξωθήσουν τους αρχηγούς τους σε  μια πραγματική συνεργασία. Ήδη στο ΠαΣοκ κάτι κατάφεραν. Ανάγκασαν τον ΓΑΠ έστω και έτσι να αποδεχθεί μια κυβέρνηση χωρίς αυτόν. Είναι ευκαιρία σε παράγοντες της Αριστεράς της ευθύνης να πιέσουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ένα τέτοιο οριζόντιο, χειραφετημένο φιλοευρωπαϊκό μόρφωμα θα μπορούσε να αναλάβει γενικότερες πρωτοβουλίες, στο χειρισμό της εφαρμογής των συμφωνιών και στην ουσιαστική πληροφόρηση της κοινής γνώμης. Αυτή η κίνηση θα προτάξει ένα ανάχωμα κοινής λογικής, απέναντι στην κυριαρχία του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού. Στο φινάλε, αν δεν κινηθούν τώρα, δεν θα κινηθούν ποτέ. Αλλά και μια τέτοια χειραφέτηση, αν προχωρήσει και γίνει ριζοσπαστική μπορεί να οδηγήσει σε αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων και σχηματισμό νέων πολιτικών σχημάτων.  
Βέβαια μια τέτοια κυβέρνηση θα είχε την καθολική εναντίωση της παραδοσιακής Αριστεράς και του συνδικαλιστικού - συντεχνιακού κινήματος. Αλλά μετά τα τελευταία γεγονότα στο Σύνταγμα και στις παρελάσεις και τα όσα «όμορφα» θα οργανώσουν στις 17 Νοέμβρη, νομίζω ότι οι όλοι αυτοί αρχίζουν να ξεθυμαίνουν. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται αναγκαστικά ότι τα πράγματα  είναι δύσκολα και οι λύσεις που έχουμε δεν φτουράνε. Οι υψωμένες γροθιές χωρίς πολιτική και επίγνωση της πραγματικότητας δεν θα φέρουν πίσω τα επιδόματα, αντιθέτως μπορούν να εξαφανίσουν και το μεροκάματο. Και το σκέφτονται.  
Περιμένουμε και ελπίζουμε. Όχι πως ελπίζουμε και πολλά απ’ όλους αυτούς. Αλλά είπαμε δεν έχουμε πρόχειρους τίποτα  καλύτερους.    

Σχόλια

  1. Μια κυβέρνηση συνεργασίας ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΣ)...
    γιατί δεν συμπληρώνεις και... ΔΗΜΑΡ..???
    νομίζω ότι η ΔΗΜΑΡ έχει στελέχη πολύ ικανά για να βοηθήσουν σ ένα τέτοιο εγχείρημα...

    όσο για ΚΚΕ και ΣΥΝ δεν το συζητώ γιατί είναι "αλού γι' αλλου".... όπως δεν θα ήθελα να δω το ΛΑΟΣ σε μια τέτοιας συγκυβέρνηση... δεν μπορώ να φανταστώ ακροδεξια στοιχεία να προσπαθούν να σώσουν την Ελλάδα...

    ez

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ez. Καλό το ερώτημα. Ήδη το έθεσε ο Προκοπάκης όπως θα είδες και στο απόφθεγμα των ημερών. Ξέρω όμως ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Η πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ δεν το θέλει και αυτός είναι και ο λόγος που ο Κουβέλης επιμένει σε άμεσες εκλογές. Βέβαια δεν λέει όχι στις συζητήσεις, αλλά αμφιβάλω αν έχει στο μυαλό του τη συμμετοχή. Προφανώς και για μένα θα ήταν ότι το καλύτερο. Αλλά η ΔΗΜΑΡ δεν παύει να είναι μέρος της παραδοσιακής Αριστεράς και ως εκ τούτου καλό είναι να αποφεύγει τις κακοτοπιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δηλαδή ένα κόμμα που είναι αριστερό έχει ως προτεραιότητα να "αποφευγει τις κακοτοπιες".... ???
    και η σωτηρία της χώρας?? θα την αφήσετε στα ακροδεξιά στοιχεία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε δεν έπιασες το υπονοούμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργος Χριστοδουλάτος5 Νοεμβρίου 2011 στις 9:27 μ.μ.

    Πέραν όλων των άλλων, η ατάκα σου για Τσίπρα έγραψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aν η παραδοσιακή Αριστερά έχει ένα τρόπο να πληρωθούμε χωρίς να υπογράψουμε καμιά δανειακή σύμβαση, ας τον διατυπώσει ευθαρσώς και ας κερδίσει τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Θα είμαστε μαζί της. Αλλά δεν έχει. Δεν μπορεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Το 65% των καταναλωτικών μας προϊόντων είναι εισαγόμενα. Ούτε Αλβανία του 60 δεν μπορούμε να γίνουμε, πια. Φρόντισε και αυτή γιαυτό, συνηγορώντας στην καταστροφή της παραγωγικής βάσης. Συνεπώς άλλη λύση δεν υπάρχει παρά να στηρίξει μια κοινή προσπάθεια διάσωσης, παραβλέποντας το ποιοι είναι οι συνεργαζόμενοι. Αν νομίζει ότι έχει κάτι να δώσει στον τόπο, ας διαμορφώσει τις εξελίξεις, ας ηγεμονεύσει στην επίλυση. Αλλά που; Κάθεται και περιμένει να μαζέψει τις ψήφους. Για να τις κάνει τι; Για να έχει περισσότερους βουλευτές να λένε μονότονα σε όλα όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιώργο. Αν κάτι δεν γουστάρω είναι η υποκριτική οργή των χορτασμένων. Όσα λεπτά μιλούσε αυτό έβλεπα στα μάτια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία