Για τη στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς στη νέα κυβέρνηση

του Παναγιώτη Δημητράκα

Προς το σ. Ψαριανό, για τη στάση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στη νέα κυβέρνηση.

Αγαπητέ σ. Ψαριανέ, σου εκφράζω την άποψή μου δημόσια γιατί μας αφορά όλους, σχετικά με την δήλωσή σου στο “Bήμα”.

Η ύπαρξη του εγχειρήματος της Δ.Α. οφείλεται και σε σένα, αποτελείς μέλος της ηγετικής ομάδας, ως βουλευτής και ως υποψήφιος στην Αττική στις περιφερειακές εκλογές, που σου προσδίδει μεγαλύτερη ευθύνη.

Αν κατανοώ καλά τη δήλωση σου, λες ότι η απόφαση της Κ.Ε. είναι πρόταση προς την Κοινοβουλευτική ομάδα.

Σαφώς και δεν είναι έτσι, η απόφαση της Κ.Ε., είναι απόφαση που δεσμεύει το κόμμα στο σύνολό του. Βεβαίως αγαπητέ σ. και δικαίωμα έχεις να μη συμφωνείς και να δημοσιοποιείς την διαφορετική σου άποψη, και στο βαθμό που έχεις συνειδησιακό πρόβλημα, εναπόκειται σε σένα και μόνο σε σένα, τι θα πράξεις κατά την ψηφοφορία στη Βουλή.

Όμως εγώ σ. σε καλώ, αναγνωρίζοντας τη συμβουλή σου στην ίδρυση της Δ.Α. και σεβόμενος τη διαφορετική σου άποψη, επειδή βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή, να χειριστείς έτσι την άποψή σου, που να μη μπει σε κίνδυνο το συλλογικό μας εγχείρημα.

Και γι’αυτό σου καταθέτω μερικά επιχειρήματα.

Και εγώ πριν από την πρώτη συνεδρίαση της Κ.Ε., κατέθεσα πρόταση στην ΠΕ Θεσσαλονίκης, εντοπίζοντας τον κίνδυνο αδιεξόδου της χώρας, στάση πληρωμών κλπ, να υποστηρίξουμε την αναγκαιότητα μιας κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης, που να την απομακρύνει από τον κίνδυνο και στην οποία να δώσουμε ψήφο ανοχής, δηλώνοντας ότι αυτό το κάνουμε για τη σωτηρία της χώρας, γιατί αν πτωχεύσει ανοιχτά, η ζημία θα είναι ανεπανόρθωτη, παρόλο την ασυμφωνία μας με την ακολουθούμενη πολιτική. Πρόταση σαφώς υψηλού ρίσκου.

Στην πορεία το πρόβλημα “λύθηκε”, όπως λύθηκε. Η κ. Μέρκελ εκβίασε τα 2 μεγάλα κόμματα, που κατέληξαν μέσα από παλινωδίες στην κυβέρνηση με επικεφαλή τον κ. Παπαδήμο. Συνήλθε η Κ.Ε. και αποφάσισε την καταψήφιση της κυβέρνησης με τη δημοσιευμένη αιτιολογία.

Το δίλλημα που ετέθη ήταν παρών  ή καταψήφιση ;

Πώς προσεγγίζεται αυτό το ερώτημα ;

Η συμφωνία της 27^ης Οκτωβρίου και η δανειακή σύμβαση, παρόλο που ξεφορτώνει ένα μέρος του χρέους και τα αντίστοιχα τοκοχρεολύσια από τους επερχόμενους προϋπολογισμούς, εντάσσεται σε μια ασκούμενη πολιτική, συνέχεια του μνημονίου, του μεσοπροθέσμου , του πολυνομοσχεδίου, που εμείς  καταψηφίσαμε και τη θεωρούμε αδιέξοδη, όπως αδιέξοδη θεωρούμε και την ευρωπαϊκή πολιτική τόσο για τη χώρα μας, όσο και για το ευρώ. Δεν καθιστά το χρέος διαχειρήσιμο, ή αν το καταστήσει, πράγμα κατά τη γνώμη μου αδύνατον, θα το καταστήσει όχι με την κοινωνία όρθια, αλλά συντριμμένη, διότι είναι άδικη και βαθαίνει την ύφεση.

Έτσι η πλειοψηφία της Κ.Ε. με πρόταση του σ. Προέδρου, μάλλον μ’αυτές τις αναλύσεις στο μυαλό της, που αποτελούν προγραμματικές θέσεις του κόμματος και στοιχείο της ταυτότητάς του, συνυπολογίζοντας και τον αρνητικό τρόπο διαχείρισης της σύστασης της κυβέρνησης, κατέληξε στην αρνητική ψήφο.

Αν συμφωνούμε, ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε τη δανειακή σύμβαση που δεσμεύει τη χώρα για μια 10ετία σε άγονη γραμμή, τότε η εναλλακτική πρόταση ήταν, παρών στην κυβέρνηση και καταψήφιση της δανειακής σύμβασης.

Κοντολογίς το παρών είναι ζήτημα τακτικής, σε μια προσπάθεια εναρμόνισης με το κοινό αίσθημα, διότι θα απαιτούνταν και σαφής δήλωση ότι προτείνουμε αλλαγή πολιτικής και ότι θα καταψηφίσουμε τη δανειακή σύμβαση.

Μπορούσε το κόμμα μας να έχει μια τέτοια απόφαση χωρίς να ανατρέψει την πολιτική του στρατηγική και το πρόγραμμα ; Νομίζω θα μπορούσε, θα είχε βεβαίως μια αντιφατικότητα, η οποία θα αίρονταν με την καταψήφιση της δανειακής σύμβασης και τη στάση μας στους εφαρμοστικούς νόμους.

Άρα τίθεται το ερώτημα, γιατί να κάνουμε τον τακτικό ελιγμό ; Ένα επιχείρημα είναι για να προσγειώσουμε ομαλά τον κόσμο που εδέχθη το σοκ του κινδύνου της στάσης πληρωμών, υπαρκτού βεβαίως, και να βρισκόμαστε κοντά στην αίσθηση του, δίνοντας μια ευκαιρία τακτικά στην κυβέρνηση, προς απόδειξη, ενώ γνωρίζουμε ότι δημιουργήθηκε για να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση.

Η άποψη μου όμως είναι, ότι αυτό χρειαζόταν μόνον αν το διακύβευμα από ζήτημα τακτικής, καθίστατο κρίσιμο ζήτημα της στρατηγικής μας, δηλαδή στην περίπτωση μη ύπαρξης κυβέρνησης και μη αποδοχής της άμεσης προσφυγής στις κάλπες από τους εταίρους, μπλοκάρισμα λόγω σύγκρουσης πολιτικής της Ε.Ε. και των κομμάτων, λεγόμενων εξουσίας, με κίνδυνο πολιτικοκοινωνικής αστάθειας, στάσης πληρωμών και ανοικτής χρεωκοπίας, που θα ανέτρεπε τη βάση της πολιτικής και προγραμματικής στρατηγικής μας, για μη χρεωκοπία της χώρας και λύση εντός του ευρώ και της Ε.Ε. Τότε το τακτικό ζήτημα θα γινόταν στρατηγικό. Αποφεύχθη, υπάρχει κυβέρνηση η οποία θα κριθεί κύρια από πλευράς μας με βάση τα σημεία της απόφασης της Κ.Ε.

Το επιχείρημα της ταύτισης μας με ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει, απεναντίας ισχύει η απαίτηση να υπάρχει μια εναλλακτική πολιτική απέναντι στην ακολουθούμενη, εντός του ΕΥΡΩ και της Ε.Ε. και με τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές στη χώρα μας, την οποία μόνο εμείς προτείνουμε.

Σε κάθε περίπτωση ένα πρόβλημα τακτικής, έστω και σε μια τόσο σύνθετη κατάσταση για τη χώρα μας δεν αποτελεί τραγωδία, εκτός αν κάποιοι σ. βάζουν ζήτημα αλλαγής της πολιτικής μας, ώστε να στηρίξουμε και πολιτικά την κυβέρνηση, τότε το θέμα αλλάζει.

Ας πορευτούμε λοιπόν όλοι μαζί, για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος μέσω των εκλογών και της αλλαγής των συσχετισμών δυνάμεων, να αναδειχθούμε η καινοτόμα δύναμη των υπερβάσεων, που έχει ανάγκη η χώρα μας και ας συμβάλουμε στη δημιουργία ενός κόμματος του διαλόγου, της αποδοχής των απόψεων, της σύνθεσης, της συλλογικότητας και της ενότητας στη βάση της πλειοψηφίας.  

                                                                                   Με εκτίμηση,

                                                                  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΑΚΑΣ

                                                                      Θεσσαλονίκη 13/11/2011