Αν η γιαγια μου είχε ρουλεμάν θα ήτανε πατίνι.




της Κατερίνας Επιτροπάκη

Τις τελευταίες μέρες, μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου στο χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς ακούστηκε μια επιχειρηματολογία που επιχειρούσε να δικαιώσει έστω και εκ των υστέρων την απόφαση της Κ.Ε. για καταψήφιση της νέας κυβέρνησης, απόφαση που υλοποίησαν οι 3 από τους 4 βουλευτές του κόμματος στη βουλή. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία αυτή, δικαίως η ΔΗΜΑΡ τάχθηκε “κατά”. Σε μία κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει το ακροδεξιό ΛΑΟΣ με τρεις  εκπροσώπους του, ένας τέτοιος φαιός πολιτικός χώρος, πώς θα μπορούσε η ΔΗΜΑΡ να δώσει ψήφο έστω και ανοχής; Δεν θα ήταν αυτό ανοχή στις φασίζουσες ιδέες του; Στην εύλογη παρατήρηση βέβαια ότι συμμετέχουν μόνο τα τρία κόμματα επειδή  δεν συμμετέχουν με δική τους ευθύνη  τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, δηλαδή τα δύο της Αριστεράς, και ότι το ΛΑΟΣ είναι ψηφισμένο από τη λαϊκή ετυμηγορία, η απάντηση είναι ότι αυτό δεν μετριάζει ούτε την δέουσα απέχθεια απέναντί του, ούτε την ανάγκη της μη νομιμοποίησής του δια της ψήφου έστω και ανοχής από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ.
Όλοι βέβαια οι φίλοι και σύντροφοι σπεύδουν να τονίσουν ότι ασφαλώς ασπάζονται την ιδέα των συνεργασιών και ότι επιθυμούν την ΔΗΜΑΡ σε ρόλο συμμετοχής, με κουλτούρα κυβερνώσας αριστεράς. Αλλά, εν πάσει περιπτώσει, μέσα σ΄όλα τα άλλα υπάρχουν και συνταγματικές ατασθαλείες και η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν έχει και τη νομιμοποίηση του ελληνικού λαού, αφού δεν προέκυψε από εκλογές.
Οι εκλογές όμως, φίλοι μου, αυτή τη φορά θα προκύψουν αναγκαστικά, όπως συνηθίζαν να λένε και οι σχετικές ανακοινώσεις μας όλο το προηγούμενο διάστημα. Πιθανότερα τον Φλεβάρη, ίσως λίγο αργότερα, σε κάθε περίπτωση ειναι θέμα ολίγου χρονου. Το αποτύπωμα των μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεων αλλά και η περιρρέουσα κατάσταση που ο καθένας μας εισπράττει, δείχνει ότι ο καιρός των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχει για την ώρα περάσει..  Ανεπιστρεπτί; θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις πιστεύω.
Υποτεθείσθω λοιπόν, ότι την ερχόμενη Κυριακή ο μήνας ήταν Φεβρουάριος και είχε 19. Εξι κόμματα μπαίνουν στη νέα βουλή (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ), ενώ οι Οικολόγοι δεν καταφέρνουν αυτή τη φορά να κάνουν ταμείο με το brand name, η συμπαθεστάτη Δημοκρατική Συμμαχία φτάνει στην πηγή και δεν καταφέρνει να πιει νερό με κάτι λιγότερο από 3% και οι διάφοροι Αρματωμένοι έχουν αφιππεύσει το άρμα προ πολλού.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό, μπορεί κανείς να φανταστεί το τοπίο της Δευτέρας, στις 20 του μηνός; ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ με διαγωνισμό επαναστατικού λόγου ανάμεσα στους κ.κ. Μεντρέκα και Σκουρλέτη θα διαγκωνίζονται ποιος θα βροντοφωνάξει πρώτος το ΟΧΙ σε όλα και ποιος θα παρουσιάσει πρώτος με υπερηφάνεια την καθαρότητα της αριστερής ψυχής του.
Τόσο τα οριακά ποσοστά, όσο και οι ανάγκες των καιρών που σε καμμιά περίπτωση δεν “σηκώνουν” άλλο 88-89 με σύρσιμο της χώρας σε επαναληπτικές εκλογές και πολιτικές περιπέτειες, θα προκύψει άμεσα η ανάγκη σχηματισμού μιας κυβέρνησης που αυτή τη φορά θα είναι και πραγματικά εθνικής ανάγκης, και συνεννόησης, και θα διαθέτει την πιστοποίηση της λαϊκής ετυμηγορίας. Τα τρία κόμματα, που και τώρα απέδειξαν ότι παρά τις μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφορές τους, παρά τις αποκλίνουσες ή συγκλίνουσες ιδεολογίες τους στις ώρες ευθύνης δίνουν το παρόν, θα είναι εκεί. Τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ; Θα ακολουθήσει την πεπατημένη των ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ μη μπορώντας να υπερβεί τα συνήθη αντανακλαστικά της αριστεράς; θα συμπράξει σε μια κυβέρνηση όπου και πάλι θα συμμετέχει το ΛΑΟΣ και τα κόμματα του δικομματισμού;
Ευχόμενη ολόψυχα να διαψευστώ, φοβάμαι ότι η απάντηση είναι η πρώτη. Χωρίς κραυγές κι αναθέματα βέβαια, με έναν νηφάλιο και πολιτισμένο λόγο, η ΔΗΜΑΡ θα εξηγήσει τον αναχωρητισμό της ομιλώντας περί προγραμματικών συγκιλίσεων που δεν υπάρχουν. Κι αν υπήρχαν συγκλίσεις και αν υπήρχαν συμπτώσεις τότε θα.... Περίπου όπως λέγαμε στα χρόνια του γυμνασιακού μας χιούμορ “αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θάταν τρόλλεϋ”
Αν πραγματικά στεκόταν ο καθένας από μας στον καθρέφτη και προσπαθούσε να είναι ειλικρινής στον ίδιο του τον εαυτό, θα παραδεχόταν ότι απόλυτες  συμπτώσεις δεν υπάρχουν ούτε στο εσωτερικό μας, εφόσον για πολλά θέματα υπάρχουν έως και πλήρως αποκλίνουσες εκτιμήσεις. Ποιος ισχυρίζεται πχ. ότι συμφωνούν όλοι με τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ, των Λιμανιών, άλλων ΔΕΚΟ, με την μή εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, με το άνοιγμα των επαγγελμάτων και ποιων, με την άρση ή μη της μονιμότητας στο δημόσιο και μέχρι πού, με την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμέιων και σε πόσα και άλλα πολλά. Το ίδιο ασφαλώς συμβαίνει -και με πολύ μεγαλύτερες πιστεύω αποκκλίσεις- στο εσωτερικό όλων των κομμάτων. Πώς λοιπόν θα πετύχεις “προγραμματικές συγκλίσεις” με πολιτικούς χώρους που έχεις από ελάχιστη έως καμμία σχέση;
Οι συνεννοήσεις, οι συνδιοικήσεις και οι συνκυβερνήσεις, δεν ειναι δυνατόν για να προκύψουν να περιμένουν προγραμματικές συγκλίσεις. Πρέπει να αρκεστούν σε μίνιμουμ συμφωνίες. Και αυτές οι προτάσεις για συμφωνίες πρέπει να γίνονται λαμβάνοντας υπόψη τον παρόντα χρόνο, τις πραγματικές συγκυρίες, τις πραγματικές δυνατότητες και τελικά την ίδια την πραγματικότητα. Ενδεχομένως να διεκδικήσεις τη συμμετοχή σου για να πετύχεις για παράδειγμα την εξασφάλιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και για τους ανέργους. Να διεκδικήσεις ότι ακόμα κι αν δεν ανακόπτεται η κατάλυση των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα θα διασφαλιστεί ένας μίνιμουμ μισθός που δεν θα μπορεί να είναι κάτω από 700 π.χ. ευρώ. Να είσαι εκεί για να ελέγξεις με ποιο τρόπο θα διανεμηθούν οι πόροι από το ΕΣΠΑ, ή να διεκδικήσεις ποσοστό από το δάνειο που παίρνει η χώρα  για κοινωνική πολιτική και άλλα πολλά.
Οι δύσκολοι καιροί απαιτούν ουσιαστικές και εφικτές απαντήσεις. Οι αριστερές, οι ολοκληρωμένες, προωθημένες, προοδευτικές, φιλολαϊκές και ό,τι άλλο προτάσεις από μόνες τους αποτελούν πολιτική in vitro. Και δεν αρκούν όταν καλείσαι να απαντήσεις σε μια πραγματικότητα της οποίας η διαχείριση πρέπει να σε αφορά, τουλάχιστον όσο και τους άλλους. Ούτε  μπορείς να βαδίζεις το δρόμο του αναχωρητισμού χρεώνοντας την ευθύνη στους άλλους και επιλέγοντας μία στάση άρνησης που εάν γενικευόταν, δηλαδή την ακολουθούσαν όλα τα κόμματα, θα οδηγούσε στην καταστροφή. Για να φανταστούμε για παράδειγμα, εάν το ερχόμενο διάστημα που θα προταθεί η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου στη Βουλή που αφορά στη λήψη ή μη της δανειακής σύμβασης, η ΔΗΜΑΡ προτείνει τη στάση του ΟΧΙ και η στάση αυτή υιοθετηθεί απ' όλους, τι θα συμβεί; Απλά η Ελλάδα θα πτωχεύσει με συνοπτικές διαδικασίες.
Κάποτε ένας γέροντας,  σύντροφος της “δρακογενιάς” που δεν είναι πια στη ζωή, μου είχε πει: “Αχ, κορίτσι μου, ευτυχώς που στον εμφύλιο δεν νικήσαμε εμείς”! Θα νοιώσω πολύ άσχημα εάν φτάσω να πω σ'ένα νέο παιδί σήμερα: “Αχ, παιδί μου, ευτυχώς που δεν εξαρτάται από μας η τύχη αυτής της χώρας»!

Κατερίνα Επιτροπάκη

Σχόλια

  1. Νομίζω οτι αργά ή γρήγορα όλοι θα απαιτήσουμε ένα Ενιαίο Προοδευτικό Ψηφοδέλτιο που θα "στεγάζει" δυνάμεις από ΔΗΜΑΡ, ΔΗΣΥ ΠΑΣΟΚ κ.α. Οι προγραμματικές συγκλίσεις είναι δύσκολες γι' αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα με την κυρία Επιτροπάκη οτι χρειάζεται συμφωνία πάνω σε ένα minimum κοινών διεκδικήσεων. Η εποχή που καταρτιζόντουσαν ουτοπικά προγράμματα έχει παρέλθει. Αρκεί νομίζω ένας κοινός οδικός χάρτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η συλλογιστική περιέχει πολλές ακροβασίες.
    Π.χ.
    Η ΔΗΜΑΡ ή πρέπει να συμπράξει σε κυβέρνηση που συμμετέχει το ΛΑΟΣ ή ακολουθεί την πεπατημένη ΚΕΕ - ΣΥΡΖΑ.
    Από που συνάγεται ότι υπάρχουν μόνο οι δύο παραπάνω επιλογές.
    Επίσης
    πόσο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή πλην της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου ή η καταστροφή;
    Προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι ο τρόπος διαχείρισης της ελληνικής κρίσης από την ΕΕ (λέγε Γερμανία) με αυτόν τον τρόπο, προσβλέπει στο πως θα βγεί η Ελλάδα από το Ευρώ χωρίς αυτό να σημάνει και το τέλος του ευρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τσούγδω
    Πως πάει; Σε βλέπω επί των επάλξεων. Μα και βέβαια. Οι προσχηματικές ενστάσεις περί συμφωνίας αρχών και πάνω σε προγράμματα είναι μια από τις ανοησίες του παρελθόντος. Τελειώσαμε. Τα μακρόπνοα πενταετή βγαλμένα από το σταλινικό παρελθόν είναι νεκρά. Καθήκον όσων είμαστε στη ΔΗΜΑΡ είναι να πείσουμε τους υπόλοιπους να ανοίξουμε το δρόμο προς την εξουσία. Αλλιώς δεν έχει νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτργη ανεξάρτητα από τους στόχους της Γερμανίας, και την παραμονή μας ή όχι στο Ευρώ, χρειαζόμαστε κυβερνήσεις συνεργασίας, μάζεμα, οργάνωση και τις δυνάμεις της κοινής λογικής στην εξουσία. Στα πλαίσια αυτά Η ΔΑ πρέπει να έχει κυβερνητικές βλέψεις. Ο λαός της δείχνει το δρόμο. Είναι ο καιρός της, αλλά φοβάμαι ότι η ηγεσία της δεν το έχει καταλάβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @leo

    Κοιτάξτε εγώ όπως ξέρετε δεν είμαι στη ΔΗΜΑΡ αλλά ο περισσότερος κόσμος γύρω μου (φίλοι, συγγενείς) είναι. Κι εγώ το σκέφτομαι. Αλλά οι επιλογές που κάνει κάποιος θεωρώ οτι πρέπει να είναι πλέον και επιλογές εξουσίας. Δηλαδή εάν καταλαβαίνω από τη ΔΗΜΑΡ οτι δεν θέλει να "λερώσει τα χέρια της" τότε η ψήφος μου θα είναι θεωρητικά χαμένη. Θα μου άρεσε να δω μία συμφωνία προοδευτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από το εάν μιλάμε για δεξιούς ή αριστερούς συμπολίτες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μήπως... κάτι για το περιεχόμενο των πολιτικών θα προσέδιδε ενδιαφέρον στη συζήτηση...?
    Μήπως παίζει καθόλου η 'δικαίωση' ή 'υπέρβαση' του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος που οδήγησε την χώρα μέχρις εδώ, και θα έπρεπε να ληφθεί υπ'όψιν στην κατατεθείσα πρώϊμη σεναριογραφία..?
    Μήπως παίζει κάτι από αναγκαία αλλαγή συσχετισμών ή όχι?
    Μήπως άλλο πράγμα η άσκηση πολιτικής που απαντά στα πραγματικά προτάγματα και άλλο η.... 'πολιτική αφέλεια'?
    Ανευ παρεξήγησης, απλές απορίες μου προσπαθώ να λύσω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρείτε μου ένα (ΕΝΑ) κόμμα που θα σπρώξει προς την κατεύθυνση της έντιμης (ΕΝΤΙΜΗΣ) διαχείρισης, με όρους κοινής (ΚΟΙΝΗΣ) λογικής. Δεν ζητώ πια τίποτα (ΤΙΠΟΤΑ) παραπάνω.
    Κόμματα εξουσίας; Είναι ο ορισμός της ανέντιμης κομματοκρατίας
    σύριζα και κκε; Επενδύουν στην καταστροφή της χώρας, είναι απαράδεκτοι (και ανέντιμοι)
    ΛΑΟΣ; έφτασε να ακούγεται λογικότερος από όλους.. που καταντήσαμε σαν πολιτικό σύστημα... διαμόρφωσε την ατζέντα.. αν η ΔΗΜΑΡ ήταν παρούσα και δεν ένιπτε χείρας, αυτό δεν θα γινόταν.
    ΔΗΣΥ; το ιστορικό της αρχηγού δεν πείθει
    ΔΡΑΣΗ; Θέλει, αλλά δεν μπορεί... δεν ακούγεται η φωνή του..
    Οικολόγοι; κοντόφθαλμοι, δεν βλέπουν τους ευφυέστερους οικολόγους στην Ευρώπη, που μπαίνουν στη λογική άσκησης εξουσίας. Αν ξυπνήσουν, τότε θα πάνε ψηλά και θα κάνουν δουλειά. Για την ώρα, αργούν...
    ΔΗΜΑΡ; Αυτή ΜΠΟΡΕΙ.. Ένα μεγάλο μέρος του χώρου της ΘΕΛΕΙ. Η ηγεσία όμως, παρά τα θετικά της, παραμένει δέσμια της λογικής του κόμματος διαμαρτυρίας και φοβάται να λερώσει τα χέρια της με την εξουσία... Αν δεν αλλάξει η στρατηγική, δεν θα είναι και πολύ χρήσιμη...
    Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε συνέχεια του ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ, προσθέτω ότι εκείνη την εποχή (2007-2008) το ΠΑΣΟΚ φυλλοροούσε ακατάσχετα. Ο κόσμος στρεφόταν προς τον σύριζα με τον νέο και άφθαρτο Τσίπρα. 'Ηταν ένα πραγματικό κύμα, που όμως έσβησε χάρη στην ανοησία Τσίπρα-Αλαβάνου, με τις δικαιολογίες για αυτούς που τα σπάνε κλπ... Ο κόσμος όμως δεν τα σήκωνε αυτά... Και έφυγε, αλλά πάλι έψαχνε την εναλλακτική επιλογή. Οπότε, ακολούθησε δεύτερο κύμα, λιγότερο έντονο, προς του οικολόγους. Τους ανέβασε δημοσκοπικά προς το 10%. Απεδείχθησαν και αυτοί ολίγοι όμως. Στις επιθέσεις που δέχθηκαν για το Μακεδονικό (τις προκάλεσε άκαιρη δήλωση του Τρεμόπουλου), αντί να βγουν επιθετικά και τολμηρά, να πουν ότι η αρχαία Μακεδονία ήταν Ελλάδα και ότι Σλάβοι τότε δεν υπάρχαν καν, το έπαιξαν "δεν είναι αυτό το ζήτημα". Πιο ανόητη στάση δεν μπορώ να φανταστώ. Το δεύτερο κύμα έσβησε και αυτό... Και ο κόσμος, απογοητευμένος από την έλλειψη εναλλακτικής προοπτικής, επέστρεψε στις αγκάλες του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ με το "λεφτά υπάρχουν", δίνοντας τη διαφορά του 10% από την ΝΔ του Καραμανλή. Που ξύπνησε ΠΟΛΥ αργά για να μας πει ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι.
    Ας μην αποδειχθεί σήμερα και η ΔΗΜΑΡ το ίδιο ανόητη, όπως απεδείχθησαν ο σύριζα και οι οικολόγοι το 2008.
    Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τσούγδω καλημέρα αν και μεσημέριασε. Κάτι όπως η ΔΗΜΑΡ. Για να κάνεις την υπέρβαση ως κόμμα πρέπει να είσαι και λίγο αλλιώς, υπεύθυνος αλλά και τολμηρός, να έχεις λόγο πειστικό και μοντέλο για το αύριο. ΚΑι κυρίως να μην έχεις τρίπτυχα του στυλ δημοκρατικός σοσιαλισμός- ευρωπαικός...... κλπ. Δεν τα ακούει κανένας γιατί δεν λένε τίποτα. Στο συνέδριο τους είπα να αναλύσουν τι είναι σήμερα ο δημ.σοσιαλισμός. Τσιμουδιά. Κανείς δεν ξέρει. Ενώ η Παπαρήγα ξέρει. Γκούλαγκ δηλαδή Μακρόνησος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χ
    "Ας μην αποδειχθεί σήμερα και η ΔΗΜΑΡ το ίδιο ανόητη, όπως απεδείχθησαν ο σύριζα και οι οικολόγοι το 2008."
    Και όμως δείχνει ότι θα αποδειχθεί. Και επειδή κάποιοι το βλέπουν έχουν στηλώσει τα πόδια και χτυπούν καμπάνες αλλά όταν είσαι καβάλα στο 6% δεν καταλαβαίνεις και πολλά, και προβάρεις κουστούμια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ leo

    Καλησπέρα. Το ζήτημα είναι απλό: θέλει η ΔΗΜΑΡ να ασκήσει εξουσία ή την τρομάζει η ανάληψη ευθυνών; Τα τρίπτυχα δεν είναι άσχημο να υπάρχουν, είναι συνήθως μία συμπυκνωμένη ιδεολογική πλατφόρμα, αρκεί να μην εγκλωβίζεται κανείς μέσα σε αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Οχι Τσούγδω δεν θέλει. Οπότε τα 3πτυχα καλύπτουν αυτήν την αδυναμία. Συμφωνίες σε προγραμματική βάση σημαίνει ότι μπαίνω μόνο σε συνεργασία για το δημοκρατικό σοσιαλισμό.Μια αντίστοιχη λογική ΚΚΕ.Στο θέμα των ΑΕΙ όταν αισθάνθηκαν ότι σύμφωνα με τα όσο είχε πει και γράψει ο τομέας παιδείας έπρεπε να ψηφίσουν το νομοσχέδιο, ανακάλυψαν ότι οι αλλαγές δεν ήταν όπως ακριβώς τις είχαμε προτείνει και πισωπάτησαν. Μια άλλη δικαιολογία είναι ο ΛΑΟΣ. Από τη στιγμή που ο ΛΑΟΣ ψηφίζει κάτι η ΔΗΜΑΡ πρέπει να είναι απέναντι μην την κατηγορήσουν για συνεργασία με την ακροδεξιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία