Ποιος ποντάρει στη Δημοκρατική Αριστερά;


 του Λεωνίδα Καστανά                                                                                               
                                                                                            Στο σ. Γιώργο Αδαμόπουλο
 Ένα μεγάλο μέρος από το δημοσκοπικό, 10%, της ΔΗΜ.ΑΡ είναι ΠαΣόκ. Δεν προέρχεται απλά από εκεί, αλλά εκεί ανήκει. Πολίτες με μόρφωση ανώτατης εκπαίδευσης, υπάλληλοι δημόσιοι και ιδιωτικοί, μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, νέοι και νέες με σπουδές. Τη δεκαετία του 90 πίστεψαν στον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή προοπτική του Κ. Σημίτη. Ίσως κάποιοι να δοκίμασαν και το δεξιό λαϊκισμό του Κωστάκη. Πριν δυο χρόνια εμπιστεύτηκαν το ΓΑΠ, έπεσαν πάνω στην κρίση, έφαγαν χτυπήματα, φοβούνται το αύριο. Παρακολούθησαν με ενδιαφέρον το κίνημα των αγανακτισμένων, αλλά δε μούτζωσαν, δεν σκέφτηκαν ούτε μια στιγμή να μην πληρώσουν διόδια ή χαράτσια. Είναι κατά των καταλήψεων στα σχολεία, αλλά οι περισσότεροι συμμετέχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Δεν κατάλαβαν και πολλά από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ, τους τη δίνουν οι ταξιτζήδες, αλλά λυπούνται τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Για την εφεδρεία ούτε λόγος, το άνοιγμα των κλειστών το συζητούν κατά περίπτωση. Θέλουν το Ευρώ, αλλά έχουν πρόβλημα με τα μνημόνια. Για τους μετανάστες έχουν περίπου την άποψη της δεξιάς, δηλαδή να μπει πλέον ένας φραγμός και να φύγουν αυτοί που δεν έχουν χαρτιά και εργασία. Είναι υπέρ της φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου και κατά της φορολόγησης του μικρού.  Για τους διεφθαρμένους κρατικούς υπαλλήλους και πολιτικούς θέλουν δίκες και καταδίκες. Θέλουν μεταρρυθμίσεις, γενικώς, αρκεί να μη θίγουν τους ίδιους, αντίθετα να τους ωφελούν. Η κρίση τους έθιξε όπως και όλη τη μεσαία τάξη. Την έλλειψη της ομπρέλας  τη χρεώνουν στο ΓΑΠ και στην πολιτική του. Είναι θυμωμένοι. Καταλαβαίνουν ότι το κόμμα τους, το ΠαΣόκ, δεν έχει ηγέτη που θα πάρει το παιχνίδι πάνω του και θα τους οδηγήσει. Δεν έχει όμως και όραμα, τώρα που ο δανεισμός τελείωσε. Η αποτυχία του Βενιζέλου τους πανικόβαλε. Τον Παπαδήμο τον εμπιστεύονται με ερωτηματικά, ακόμα τον ανέχονται. Όσο δεν βγάζει λαγούς από το καπέλο, θα τον εγκαταλείπουν.
Αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η λύση βρίσκεται σε κάτι πιο συλλογικό, συναινετικό, μετριοπαθές, κάτι που παίζουν πολλοί και ως εκ τούτου υπόσχεται περισσότερη ασφάλεια.

Και τότε συνάντησαν το Φώτη Κουβέλη και τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Δεν φαντάζονται ότι ένα μικρό κόμμα θα τους κυβερνήσει. Ελπίζουν όμως ότι θα αποτελέσει τον καταλύτη της συνεννόησης. Η αρχικά αμφιλεγόμενη πολιτική, τα στρογγυλέματα, οι δισταγμοί, δεν τους εμπόδισαν να πλησιάσουν. Εξάλλου κάπως έτσι νιώθουν και οι ίδιοι. Καταλαβαίνουν ότι οι λύσεις δεν είναι μονοσήμαντες, ούτε μαγικές. Δεν τους ενδιαφέρει η αντιμαχία μέσα στην Αριστερά, δεν επιζητούν αριστερές λύσεις, τουλάχιστον με την παραδοσιακή ερμηνεία του όρου. Επιζητούν όμως  πολιτικές που θα τους σώσουν από τη χρεωκοπία και θα τους δώσουν προοπτική. Όσο η κρίση θα προχωρά και οι δανειακές συμβάσεις θα εκτελούνται, τόσο θα απαιτούν αντισταθμιστικά μέτρα, μεταρρυθμίσεις, βελτίωση των οικονομικών δεικτών, έναρξη εργασιών, ανάπτυξη που θα τους βάλλει ξανά στο παιχνίδι της κατανάλωσης με την οποία δεν πήραν ποτέ διαζύγιο.
Δηλώνουν σήμερα την προτίμησή τους στη ΔΗΜ.ΑΡ, έχοντας το μάτι στις εξελίξεις στο ΠαΣόκ.
Αναμένουν από τη ΔΗΜ.ΑΡ συγκεκριμένες προτάσεις που θα ξεκολλήσουν τη χώρα από τη θανατερή στασιμότητα, αλλά προσβλέπουν σε μια ευρύτερη συμμαχία που θα τις εκτελέσει. Δεν φαντάζονται ένα στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ στη θέση του υπουργού οικονομικών, αλλά έναν τεχνοκράτη ή έμπειρο πολιτικό του ΠαΣόκ που θα υλοποιεί όμως και τις ιδέες της έλλογης Αριστεράς. Η ΔΗΜ.ΑΡ είναι γι’ αυτούς ένας μοχλός πίεσης επί του συγκεκριμένου. Αν δουν ότι δεν…, θα ψάξουν για άλλον.
Η ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού τους φέρνει πάνω στο σύρμα των επίδικων σε μια ισορροπία ασταθή. Η μετατόπισή τους είναι τολμηρή, αλλά όχι μόνιμη. Προσβλέπουν σε οφέλη, αλλά είναι και ανοικτοί σε ιδέες και ρήξεις τις οποίες πάντοτε φοβούνται, αλλά καταλαβαίνουν ότι μάλλον δεν έχουν και πολλές δυνατότητες επιλογής. Εκεί ακριβώς πετούν τη μπάλα στη ΔΗΜ.ΑΡ. Δεν θα την περιμένουν για πολύ, γιατί τους είναι αδύνατο. Η κρίση τρέχει και είναι δική τους.     
Η ΔΗΜΑΡ είναι υποχρεωμένη να πάρει τη μπάλα και να κάνει παιχνίδι. Να ανοίξει σαφή μέτωπα με το πολιτικό σύστημα, αλλά και με τις χρόνιες παθολογίες της κοινωνίας μας. Να κάνει σαφές για ποια ανάπτυξη αγωνίζεται, ποια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θέλει, ποια φορολογική πολιτική ταιριάζει, ποιες λύσεις για τις πόλεις και το μεταναστευτικό προκρίνει. Τι θέλει και τι είναι άμεσα εφικτό. Και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να ανέβει λίγο πάνω από το πολιτικό κόστος. Ο φόβος ότι, «αν καινοτομήσει κάποιους θα δυσαρεστήσει», είναι θεμιτός, αλλά πίσω του αναδύεται ο άλλος φόβος του «αν δεν μιλήσει αιχμηρά, θα απογοητεύσει και θα χάσει το πλεονέκτημα του φρέσκου».
 Το 10 % περιμένει τη ΔΗΜΑΡ, να ορίσει  το συμμαχικό σχήμα που μπορεί να υλοποιήσει τις ιδέες της. Να αναδεύσει το σοσιαλιστικό χώρο και όχι να τον παρακολουθεί καθώς αυτός καθιζάνει προς την ήττα, μαζί με τη χώρα. Δεν τους αρκεί η προγραμματική συμφωνία. Δεν είναι και χθεσινοί. Ξέρουν ότι τα προγράμματα φτιάχνονται για να μην υλοποιούνται. Ξέρουν ότι η δανειακή συμφωνία και το PSI δεν είναι υπόθεση ελληνική, αλλά ευρωπαϊκή. Πέρα από αυτή, το σημερινό μοντέλο της κοινωνίας μας έχει κάψει φλάντζα και χρειάζεται αντικατάσταση, όχι αναδιάρθρωση. Φοβούνται ότι οι οδυνηρές αλλαγές περιλαμβάνουν και τους ίδιους, αλλά σιγά - σιγά πείθονται ότι η προηγούμενη ζωή τους έχει χαθεί για πάντα. Τουλάχιστον τα παιδιά τους να μην καταστραφούν.

Η ΔΗΜ.ΑΡ πρέπει να δείξει ότι έχει ένα ολοκληρωμένο πακέτο για τη μεθεπόμενη μέρα. Τα ισοδύναμα πρέπει να οριστούν με μαθηματική ακρίβεια. Αν όχι τα ίδια, ο γεωμετρικός τόπος μέσα στον οποίο θα αναζητηθούν. Η επανεκκίνηση του πρωτογενή τομέα οικονομίας, μήπως προϋποθέτει μείωση του δημόσιου, καταργήσεις άχρηστων φορέων, απολύσεις πλεονάζοντος προσωπικού που διορίστηκε πρόσφατα με αδιαφανείς και αναξιοκρατικές μεθόδους; Μήπως πρέπει 1.000.000 άνθρωποι να μεταναστεύσουν προς την επαρχία και να αλλάξουν επάγγελμα; Υπάρχουν συγκεκριμένα project που ανοίγουν θέσεις εργασίας και υπόσχονται ανάπτυξη; Είναι πολυεθνικές μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης, είναι αγροτικά κιμπούτς, είναι τουριστικές επενδύσεις με φορολογικές διευκολύνσεις προς όφελος του δημοσίου και όχι προς όφελος διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων; Ή μήπως είναι δραστικές αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ;
Καταλαβαίνω ότι η «Ελλάδα δεν αντέχει» καταλαβαίνω και την «ανάγκη» να είμαστε μέσα στο αντιμνημονιακό μπλοκ (εγώ δεν είμαι), αλλά ακούω από υπεύθυνα χείλη ότι χωρίς τραπεζική ρευστότητα και σταθερότητα δεν υπάρχει ανάπτυξη. Μήπως όμως κάποιοι αντέχουν και πρέπει να δώσουν μια χείρα βοηθείας στους αδύναμους; Τα 20 δις από τα φέσια του δημοσίου, των ΟΤΑ και των νοσοκομείων που λείπουν από την αγορά αναμένεται να αντικατασταθούν, μέχρι το Μάρτη, από τη νέα δανειακή σύμβαση της «επάρατης» τρόικας, να επενδυθούν, να μοχλευτούν και να αυγατήσουν. Μήπως πρέπει να πούμε ναι και μετά να παλέψουμε για να πάνε στην αγορά και στην ανάπτυξη και όχι στις τσέπες επιτήδειων και στην Ελβετία;  Μήπως η εποπτεία και η επιτροπεία, σε αυτό το κράτος και με αυτό το διαχειριστικό σύστημα είναι αναγκαίες;
Στη σημερινή φάση, οι τίμιοι, οι καθαροί, οι μετριοπαθείς  πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Πολύ πιθανό γι’ αυτό και να κληθούν να κυβερνήσουν. Αλλά δεν αρκούν αυτά για να σωθεί η χώρα. Θα πρέπει να έχουν και άλλη αντίληψη για το πλαίσιο της πολιτικής συζήτησης, πνεύμα σύγκρουσης με την παθολογία του λαού, ένστικτο επαναστατικής επιβίωσης σε συνθήκες κοινωνικού πολέμου και διάθεση δημιουργικού ρίσκου. Πάνω απ’ όλα, να έχουν λίγες, αιχμηρές και δουλεμένες σε βάθος προτάσεις για το εδώ και τώρα.
Αν η Δημοκρατική Αριστερά έχει διάθεση να κολυμπήσει στα βαθιά και δεν της αρκεί η εκλογική επιβίωση, μήπως θα πρέπει να ανοίξει ένα πολιτικό διάλογο στο εσωτερικό της πριν πάρει τις αποφάσεις της; Να ακούσει με ενδιαφέρον, όλες τις δικές της και μη, υπεύθυνες και επαΐουσες φωνές, χωρίς αποκλεισμούς και ετικέτες; Μήπως η Πρωτοβουλία των 18 «Για την Ελλάδα τώρα» θα μπορούσε να γίνει το think tank της;
Στην επιτυχία της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν ποντάρει απλά μια πολιτική ομάδα, αλλά ολόκληρη η κουλτούρα του Αριστερού Μεταρρυθμισμού. Ίσως, ενδόμυχα, και ένας ολόκληρος λαός. Το βλέποντας και κάνοντας δεν της ταιριάζει.

*Στο Γιώργο Προκοπάκη χρωστάω και δεν είναι χρήματα.

Σχόλια

  1. πολύ ουσιαστικές και δημιουργικές παραινέσεις Λεό. Το αναρτώ και εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα διαχειριστεί ο Κουβέλης τις απολύσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου δεν είναι υπόθεση του Κουβέλη οι πιθανές απολύσεις από το δημόσιο. Δεν θα κάνει κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ. Αυτές θα έρθουν μόνες τους ως αποτέλεσμα της οικονομικής ασφυξίας του δημόσιου και θα τις διαχειριστεί η όποια κυβέρνηση της οποίας μέρος μπορεί να είναι και η ΔΗΜΑΡ. Φυσικά η στροφή προς την πρωτογενή παραγωγή συνεπάγεται και κίνητρα και διευκολύνσεις σε όσους θέλουν να εγκαταλείψουν τα 500Ε του δημοσίου ( εκεί θα φτάσουν οι μισθοί για τους (ΜΕ) και να αναζητήσουν την τύχη τους σε αγροτικό κιμπούτσ. Η ζωή έχει γυρίσματα. Αν θέλουμε να διαφυλάξουμε την τύχη των παιδιών μας θα πρέπει να την ψάξουμε αλλιώς.

      Διαγραφή
  3. Λεο πολύ εύστοχος όπως πάντα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ξεχασα...
    Η αφιέρωση εξαιρετική, ευχαριστούμε και σένα και τον Μάνο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Leo συγχαρητηρια!!!
    To πλεον σημαντικο αποσπασμα του αρθρου σου :
    "Στη σημερινή φάση, οι τίμιοι, οι καθαροί, οι μετριοπαθείς πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Πολύ πιθανό γι’ αυτό και να κληθούν να κυβερνήσουν. Αλλά δεν αρκούν αυτά για να σωθεί η χώρα. Θα πρέπει να έχουν και άλλη αντίληψη για το πλαίσιο της πολιτικής συζήτησης, πνεύμα σύγκρουσης "

    Ας προσελθουν επιτελους οι τιμιοτεροι, οι καθαροτεροι, οι νηφαλιοτεροι αλλα και οι ικανοτεροι, ωστε να τους βοηθησουμε και να τους ψηφισουμε!!!

    Δεν εννοω τους επαγγελματιες πολιτικους-"αριστερο αλλοθι " του ΠΑΣΟΚ, κατα τις εποχες Λαλιωτη και Χρυσοχοιδη, υφυπουργους, Γενικους και Ειδικους Γραμματεις και αλλους μεγαλο-συμβουλους.


    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφώτιστε
      Να προσέλθουν εξοπλισμένοι και πειστικοί. Για να προστατεύσουν το βιος των ανθρώπων. Να βομβαρδίσουν με τις προτάσεις του την έρημο της πολιτικής και να αναδείξουν τα επίδικα.

      Διαγραφή
  6. Για μια ακόμα φορά, πολλές και καλές προτάσεις βασισμένες πάνω σε μια ρεαλιστική ανάγνωση της πραγματικότητας.

    Μακάρι να κινητοποιήσουν αυτούς που μπορούν να τις μετατρέψουν σε πολιτική πλατφόρμα και να τις υποστήριξουν χωρίς εκλογικούς υπολογισμούς, οι οποίοι ούτως ή άλλως στο τέλος αποδεικνύονται λάθος.

    Φυσικά, όπως πάντα, έχω κάποιους ενδοιασμούς όσον αφορά τα εντελώς εξειδικευμένα μέτρα (επιστροφή στην επαρχία - χωρίς να έχω αντίρρηση αν προκύψει μέσα απο ώριμες αποφάσεις των ενδιαφερομένων κλπ). Θα προτιμούσα τα κίνητρα να ήταν πιο γενικά και να ανοίγουν ταυτόχρονα όλες τις διεξόδους για τις ικανότητες και τις γνώσεις των συμπατριωτών μας.

    1. σημαντική μείωση φορολογίας για νέους επαγγελματίες και επιχειρηματίες για 5-10 χρόνια μέχρι κάποιο λογικό ποσό κερδών πχ € 50.000

    2. Μηδενισμό της φορολογίας σε κέρδη επιχειρήσεων που επενδύονται την επόμενη χρονιά

    3. ολοκληρωτική κατάργηση της σχετικής γραφειοκρατίας και του κόστους έναρξης λειτουργίας επιχειρήσεων που θα απασχολήσουν πχ απο 1-20 εργαζόμενους

    4. κατάργηση του ΚΒΣ και του αντίστοιχου τρομακτικού κόστους λογιστικής παρακολούθησης για όλους. Το κόστος αυτό αφαιρεί τουλάχιστον 2-3 % απο το ΑΕΠ κάθε χρόνο.

    5. κατάργηση των διάφορων τεκμαρτών για τα πρώτα πχ 5 χρόνια για νέους επαγγελματίες.

    6. πραγματικό και πλήρες άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων, με ένα νόμο μιας παραγράφου

    κλπ κλπ

    Αν γίνουν αυτά και ίσως πολλά άλλα που θα τα βρούμε στην πορεία, οι πιο πολλοί μπορούν να βρούν το δρόμο που τους ταιριάζει, είτε μόνοι είτε σε ομάδες ή συνεταιρισμούς με συμφοιτητές, συνεργάτες, γνωστούς, φίλους ή συγγενείς.

    Αν πάψει το κράτος να προσθέτει δυσβάστακτο κόστος έναρξης και λειτουργίας στους νέους επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες, πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο άμεσο και επιτυχημένο απο ότι νομίζουμε.

    Την οικονομική κρίση μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε καλύτερα με περισσότερη οικονομική ελευθερία σε αυτούς που καλούνται να την ξεπεράσουν.

    Φυσικά δεν πιστεύω ότι θα γίνει τίποτα απο τα παραπάνω.Αντίθετα, στο όνομα της πάταξης της φοροδιαφυγής, θα υπάρξει αδυσώπητο κυνήγι απέναντι σε οποιονδήποτε προσπαθήσει να ξεφύγει απο την μοιρολατρεία του επιδόματος ανεργίας, μέχρι να καταλήξουν όλοι εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. M.O Πρόσθεσες και πάλι πράγματα που μου διέφυγαν, Υπήρξα στο παρελθόν "επιχειρηματίας", και τα ξέρω από πρώτο χέρι. Το σημαντικό κατά την ταπεινή μου γνώμη, να μην παρεμβαίνουν άνθρωποι μεταξύ της επιχείρησης και του υπολογισμού του φόρου. Δεν ξέρω πως και αν γίνεται αλλά έχω ακούσει ότι κάπως έτσι γίνεται σε κάποιες χώρες. Πάλι θα σου βάλω δουλειά. Γίνεται και πως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μπορούσα να γράψω ένα μικρό σχόλιο γύρω απο το θέμα της επανεκκίνησης, της φορολογίας και της ταυτόχρονης προσπάθειας μείωσης κατα το δυνατόν της διαφθοράς, αν υπάρχει ενδιαφέρον.

      Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος ούτε για την χώρα μας αλλά ούτε και για την Ευρώπη γενικότερα. Φοβάμαι ότι είναι πολύ αργά για όλους μας. Οι ευρωπαικές κοινωνίες γενικότερα δεν θα δεχθούν να προσαρμοστούν σε μια νέα οικονομική πραγματικότητα, τόσο για λόγους κουλτούρας όσο και για λόγους αντικειμενικούς. Για παράδειγμα δεν είναι εύκολο να ξαναμπούν σε παραγωγική διαδικασία συνταξιούχοι των 55-65 ίσως και παραπάνω χρόνων, σφραγιδοφύλακες του ΙΚΑ και του Υπουργείου Εμπορίου κλπ.

      Έζησα την ίδια κατάσταση στην Κύπρο απο το 1970-74. Όλοι βλέπαμε για χρόνια την καταστροφή να έρχεται και κανένας δεν έκανε το παραμικρό για να την αποφύγουμε. Όταν τελικά ήρθε, όλοι ξύπνησαν ξαφνικά σαν απο εφιάλτη και άρχισαν να συμπεριφέρονται σαν άλλοι άνθρωποι. Ομόνοια, συνεργασία και πάρα πολύ σκληρή δουλειά. Σε 5 χρόνια η Κύπρος είχε επανακάμψει σε καλύτερη πολιτική και οικονομική κατάσταση απο πριν τον πόλεμο.

      Ίσως η πορεία προς την καταστροφή είναι μερικές φορές αναπόφευκτη γιατί στηρίζεται πάνω στην προσωπική, κοινωνική και πολιτική κουλτούρα που έχει ένας λαός την συγκεκριμένη περίοδο. Θυμίζει λίγο την πορεία του Οιδίποδα προς την ολοκληρωτική καταστροφή, όχι γιατί τον έχουν καταραστεί οι θεοί, αλλά γιατί είναι τελικά βρωμοχαρακτήρας.

      Διαγραφή
  8. leo,
    το θέτεις πάρα πολύ καλά: "Θέλουν μεταρρυθμίσεις, γενικώς, αρκεί να μη θίγουν τους ίδιους, αντίθετα να τους ωφελούν." Τι είδους μεταρρυθμίσεις όμως θέλουν να προωθηθούν, έστω και σαν πολιτικό πρόγραμμα, αίτημα, κλπ., όταν η αυτοκριτική παραμένει ακόμη λέξη και στάση εξοβελισμένη από το λεξιλόγιο και τη πολιτική τους στάση; Είναι ευδιάκριτο πως συνεχίζουν να σκέφτονται με όρους του παρελθόντους και προσπαθούν να διατηρήσουν την υπάρχουσα θέση τους με όλα τα προνόμια απολάμβαναν - έστω κι αυτά που τους απέμειναν- στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό που αποδομείται. Όσο για τα παιδιά τους δε φοβούνται τόσο να μην καταστραφούν, αλλά στεναχωριούνται που δε μπορούν "τακτοποιηθούν" (εδώ συνεχίζει να εκλαμβάνεται ως τακτοποίηση ο διορισμός στο δημόσιο).
    Και πριν προσέλθουν να συζητήσουν "οι τίμιοι, οι καθαροί, οι μετριοπαθείς", πρέπει πρώτα οι όποιοι πολιτικοί σχηματισμοί ενδιαφέρονται πραγματικά να τους ακούσουν να χαρακτηρίζονται από το θεσμικά κατοχυρωμένο σεβασμό στην διαφορετική άποψη, την ισότιμη αντιμετώπιση, να προβάλλεται η καινοτομία που θα δυσαρεστήσει, ο αιχμηρός λόγος δίχως να υπολογίζεται το εκλογικό κόστος. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γρηγόρη καλή χρονιά. Ετσι είναι ρε φίλε. Το εκλογικό κόστος διαπαιδαγώγησε γενιές πολιτικών και πολιτών με τα γνωστά αποτελέσματα. Αναγκαστικά θα πρέπει να γίνει αλλαγή παραδείγματος. Θα ζήσουμε πιο κοντά στη φύση, πιο κοντά στην πραγματικότητα της ύπαρξής μας. Πιο κοντά ο ένας με τον άλλο. Κάπως έτσι φαντάζομαι το σοσιαλισμό.

      Διαγραφή
  9. Από την αρχή αισθάνθηκα αντίθετος με τη πρώτη φράση της ανάρτσης. Κι όσο διάβαζα παρακάτω η αντίθεση μου σε αυτήν διογκωνόταν. Οχι, αυτοί οι άνθρωποι που περιγράφονται στην ανάρτηση δεν "είναι" ΠΑΣΟΚ. Ψήφισαν κάποια στιγμή την εκσυγχρονιστική του μορφή,καταψήφισαν ίσως τους προηγουμενους (τους οποίους ενδεχομένως είχαν ψηφίσει), αισθάνονται απογοητευμένοι, αναζητούν σήμερα την μετριοπάθεια, αλλά ΠΑΣΟΚ δεν "είναι"! Και για ποιον λόγο άραγε να θέλουν κάποιοι που δημοσκοπικά "ψηφίζουν" ΔΗΜ.ΑΡ. ένα έμπειρο πολιτικό του ΠΑΣΟΚ (!!!) να εφαρμόζει τις συμβουλές της "έλλογης Αριστεράς";
    Αν έχει να πει κα΄τι διαφορετικό η Δημοκρατική Αριστερά ας το πει θαρρετά να το ακούσουμε. Αν η φιλοδοξία της είναι με κάποιο συγκυριακό 5-7-8% (ήδη ανέβασα παραπολύ το ποσοστό) να πιέσει τον σύμμαχο ΠΑΣΟΚο υπουργό να κάνει το δικό της ίσως και να αυτουπονομεύεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. firiki καλησπέρα/
      Κατ'α τη γνώμη μου είναι Πασόκ και γιαυτό μετατοπίζονται ευκαιριακά και κοιτούν και προς τα πίσω, τον επόμενο αρχηγό. Αναγκαστικά θα πάμε από δω και μετά σε κυβερνήσεις συνεργασίας και συνεπώς ένα σχήμα της σοσιαλδημοκρατίας με ΔΗΜΑΡ, εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ ίσως και φιλελεύθερους έχει πιθανότητες να κυβερνήσει. Το στελεχικό δυναμικό της ΔΗΜΑΡ δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό συνεπώς οι προερχόμενοι από το ΠΑσόκ γιατί να μην εμπιστεύονται κάποιους καθαρούς και ικανούς πολιτικούς από εκεί. Με ποια λογική όλοι στο ΠΑσοκ είναι σάπιοι; Η ΔΗΜΑΡ επειδή ακριβώς φοβάται αυτό που θέτεις την ταύτιση με το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να φαίνεται μακρυά του και είναι μακρυά στο μέτρο που ακολουθεί αντιμνημονιακή πολιτική. Αν όμως κατατάσσει τον εαυτό της στην κυβερνώσα Αριστερά και δεν τα βρίσκει με τον ΣΥΝ τότε τι της απομένει; ΝΑ τα βρει με κάποιους από το ΠΑΣΟΚ. Εγώ πχ τα βρίσκω σε πολλά με τη Διαμαντοπούλου και σε τίποτα με το Ρέπα ή το Σκανδαλίδη. Δεν βλέπω πρόβλημα. Το θέμα είναι αν η ΔΗΜΑΡ έχει επεξεργασίες εξόδου από την κρίση ώστε να τις επιβάλλει ως μπούσουλα σε μια μελλοντική διακυβέρνηση, ή σε μια μελλοντική ισχυρή αντιπολίτευση.

      Διαγραφή
    2. H διαφωνία μου ίσως ξεκινάει από το ότι θεωρώ το "είμαι ΠΑΣΟΚ", "είμαι ΝΔ", είμαι ΣΥΡΙΖΑ" στρεβλή αντίληψη της πολιτικής και δεν είναι καθόλου ίδιο με το " ψήφισα ΝΔ" ή "υποστηρίζω ΣΥΡΙΖΑ". Απαξ και "είσαι" ΠΑΣΟΚ η δημοσκοπική έκφραση στήριξης στην ΔΗΜΑΡ δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα(ίσως μόνο ντροπή γι αυτό που είσαι)
      Φαντάζεσαι ένα σχήμα με εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ίσως και φιλελεύθερους. Και το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ; (Χωρίς το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει) Με ποιους φιλελεύθερους; Και γιατί άραγε να επιβάλει η ΔΗΜΑΡ τις επεξεργασμένες θέσεις της ως μπούσουλα όπως λες σε μια μελλοντική διακυβέρνηση αφού θα είναι μειοψηφία; Και γιατί να μην τις επιβάλουν οι φιλελεύθεροι; Στο κάτω-κάτω κομμάτια του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο κοντά σε θέσεις φιλελεύθερες παρά σε αυτές της Αριστεράς (έστω και μεταρρυθμιστικής).

      Διαγραφή
    3. καλή η κουβέντα καταρχήν/
      Παλιότερα το είμαι ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που περιγράφεις. Σήμερα όμως; Πόσο σταθερά είναι αυτά τα πράγματα;
      Το φαντάζομαι εγώ δεν σημαίνει και πολλά, αλλά δεν βλέπω κυβερνήσεις αυτοδύναμες στο μέλλον. Και επειδή τα κόμματα και οι ομάδες είναι από άποψη επεξεργασιών παιδικές χαρές, μια δυναμική συνιστώσα με άποψη και ισχυρό think tank θα μπορούσε να "κυβερνήσει" αν ήξερε να κάνει και πολιτική. Σε συνεργασία με όλους. ΤΑ πράγματα είναι πια ρευστά. Οι ανάγκες που βάζει η ίδια η κρίση, η εποπτεία της Ευρώπης και η θέληση μιας ομάδας εντός, με ένα πρωθυπουργό που να θέλει να κάνει "επανάσταση" αλλάζει το παιχνίδι. Τουλάχιστον δίνει προοπτικές. Θέλουμε να βγούμε στις αγορές; Πρέπει να δείξουμε ότι κάτι αλλάζει στη χώρα μας. Αυτό που ζητάει σήμερα η πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος είναι χαρίστε μας τα χρέη, συνεχίστε να μας δανείζετε με χαμηλό επιτόκιο και μεις θα συνεχίσουμε αυτά που κάναμε. Ε αυτό δεν γίνεται προφανώς. Είτε τους πούμε νεοφιλελεύθερους, είτε φασίστες είτε καπιταλιστές αυτό δεν γίνεται.
      Καλή Κυριακή.

      Διαγραφή
  10. Αν οι εκλογές αλλάζανε κάτι θα ήταν παράνομες. Εσύ ο μνημονιακός Καστανάς ξέρεις ότι η Δημ.Αρ. συγκαταλέγετε στους χρήσιμους ηλίθιους της επόμενης μέρας. Το άρθρο σας είναι μία πάρα πολύ καλή προπαγάνδα. Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε αν θεωρείς ηλίθιους ΄όλους αυτούς που αναζητούν λύσεις για το μισθό σου, ή το ψωμί των παιδιών σου, δηλαδή για τη σωτηρία της χώρας που ζεις, τότε πρέπει να είσαι πολύ απογοητευμένος από τη ζωή εδώ μέσα, φιλαράκο. Όχι πως δεν υπάρχουν ηλίθιοι παντού. Μερικοί κυβέρνησαν και κυβερνούν. Άλλοι κάνουν κριτική, άλλοι απλά δουλεύουν.Ένα κόμμα όμως δεν μπορεί να αποτελείται εξ ολοκλήρου από ηλίθιους.
      Προπαγάνδα; Ίσως κάνω υπέρ των ιδεών μου. Κάνε και συ για τις δικές σου. Φρόντισε όμως όταν ξανασχολιάσεις να μας αναπτύξεις τις απόψεις σου επί του άρθρου. Για να συζητάμε.

      Διαγραφή
  11. Ενδιαφέρον άρθρο και θέτεις μερικά πολύ καίρια ζητήματα. Ένα βασικό ζητούμενο είναι η ξαφνική άνοδος ορισμένων κομμάτων, τα οποία όμως στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση "σβήνουν", λόγω της ανασυγκρότησης των δύο μεγάλων κομμάτων και την παράλληλη μη ικανοποίηση του φαντασιακού (συν ορισμένες αστοχίες) των μεσοαστών ψηφοφόρων. Κατά τη γνώμη μου η ΔΗΜΑ.ΑΡ ακόμα δεν ανοίχτηκε στον κόσμο. Απέχει από όλα τα κινηματικά χαρακτηριστικά της αριστεράς και στηρίζεται μόνο στο τύπο και ορισμένα κεντροαριστερά στελέχη. Αυτή είναι και η αχίλλειος φτέρνα της.

    Από την άλλη, δεν κατάλαβα πώς εξήγαγες όλα τα χαρακτηριστικά της α΄ παραγράφου. Σε ποια μελέτη στηρίζονται αυτά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δείμο. Όλοι οι δημοσκόποι αυτά μας λένε. Αλλά και ως πολιτική εικόνα, εσύ έχεις διαφορετική; Κινηματική η ΔΗΜΑΡ δεν θα γίνει ποτέ με την κλασσική έννοια του όρου.Αν θα κάνει κάτι μεγάλο θα το κάνει με την καθαρότητα και με τις επεξεργασμένες προτάσεις της, οι οποίες όταν είναι σοβαρές, εύστοχες και εφαρμόσιμες αναγκαστικά προβάλλονται στον τύπο και δημιουργούν κίνημα μέσα στην κοινή γνώμη.

      Διαγραφή
  12. κ..Καστανά, πέραν του ότι είστε ειλικρινής μνημονιακός, το 10% της ΔΗΜ.ΑΡ υπάρχει μόνο στα όνειρά σας και σε αυτά του κ. Αλαφούζου.

    Η ΔΗΜ.ΑΡ. σε καμμία δημοσκόπηση δεν ξεπέρασε το 3-7% , και η μόνη φορά που το έκανε ήταν σε δημοσκόπηση του ΣΚΑΙ (τυχαίο;). Κάτι ανάλογο έκανε και το ΚΕΠ του Αβραμόπουλου. Η ΔΗΜ.ΑΡ είναι απολύτως ανύπαρκτη στην επαρχία, και προσωπικά δεν έχω ακούσει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ να τη στηρίζει σταθερά.

    Τώρα, για το ποιοί ψηφίζουν ΔΗΜ.ΑΡ θα σας ρωτήσω: Ποιοί ψηφίζουν ένα κόμμα, του οποίου οι βουλευτές έχουν δημόσια πει ότι θα ψήφιζαν το μνημόνιο, της οποίας η κεντρική επιτροπή ψήφισε να στηρίξουν τον Παπαδήμο και την καπέλωσε ο Κουβέλης για να μη χαλάσει η αντομνημονιακή βιτρίνα του κόμματος; Ποιοί ψηφίζουν ένα κόμμα στο οποίο πρωταγωνιστεί η Θάλεια Δραγώνα, η οποία εισήγαγε τα τουρκικά στα Πομαμικά νηπιαγωγεία (αλλά όχι τα ελληνικά στα πομακικά νηπιαγωγεία) συμβάλλοντας στη Λευκή γενοκτονία των Πομάκων και στη δημιουργία "εξισορροπητικού αντιβάρου" στο ελληνικό εθνικό κράτος το οποίο θεωρεί μηχανισμό καταπίεσης;

    Σας απαντώ: Όσοι έφαγαν, ήπιαν, υποκρίθηκαν και επιθυμούν να συνεχίσουν να υποκρίνονται, αλλά το ξεγύμνωμα του ΠΑΣΟΚ δεν τους αφήνει,.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε έτσι που το βάζεις, το μνημονιακός είναι κάτι σαν κρυφό κουσούρι που παραδέχομαι ότι έχω. Τα κοινά όνειρα με τον Αλαφούζο καταλαβαίνω ότι είναι πάλι κάτι κακό, που έχει διαπλοκή και κακά πράγματα. Τα νούμερα μπορεί να είναι αυτά που γ΄ραφεις δεν θα μαλώσουμε γιαυτό. Τα υπόλοιπα με τους Πομάκους δεν τάχω και δεν ξέρω τι να σου πω. Η Δραγώνα δεν είναι ΔΗΜΑΡ, η Ρεπούση είναι ( άλλη κακιά αυτή;). Με τον εθνικισμό μην με μπλέκεις δεν παίζω

      Διαγραφή
    2. Αν μου επιτρέπετε αμφότεροι μια μικρή παρέμβαση: Οι ετικέτες "μνημονιακός- αντιμνημονιακός" συνήθως δεν διευκολύνουν συζητήσεις γιατί απλά δεν σημαίνουν τίποτα. Υπάρχουν λογιών-λογιών "μνημονιακοί" , όπως και λογιών-λογιών "αντιμνημονιακοί". Αν ας πούμε θεωρείς ότι το μνημόνιο έπρεπε και μπορούσε να αποφευχθεί ακόμα και τον Γενάρη του 2010, αν θεωρείς ότι ήταν εξ αρχής κακοσχεδιασμένο αλλά τον Απρίλιο ήταν πια μονόδρομος, αν θεωρείς ότι εφάρμόσθηκε επιλεκτικά και καταστροφικά από την κυβέρνηση, αν θεωρείς ότι οι στόχοι του είναι σωστοί και διαφωνείς με κάποιες από τις πολιτικές του, αν δεν θεωρείς την τρόΙκα "δυνάμεις κατοχής" τι είσαι;

      Διαγραφή
    3. firiki 2010 Συμφωνώ απόλυτα. Επιλεκτικά και καταστροφικά.

      Διαγραφή
  13. Κάθε φορά κάποιος πρεπει να κάνει τη σκατοδουλειά . Να ξεγελάσει τον κόσμο. Ο κλήρος έλαχε στον Κουβέλη και τη ΔΗΜ.ΑΡ . Ελα όμως που δεν τραβάει το κάρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ε καλά τώρα διαβάζεις βουλωμένο γράμμα. Αλλά πως γίνεται και οι απατεώνες είναι τόσο καταφερτζήδες ρε γαμώτο και οι έντιμοι, οι φίλοι του λαού δεν καταφέρνουν να τους αποκαλύψουν και να τους απομονώσουν; Τόσα χρόνια παλεύει το ΚΚΕ, είτε μόνο του, είτε με δορυφόρους (ΣΥΝ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ)και δεν καταφέρνει κάτι. Αναρωτήθηκες γιατί, ποτέ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. firiki εγραψε "αν δεν θεωρείς την τρόικα δυνάμεις κατοχής "
    Μιά ξένη αντιπροσωπεία σκανδαλωδώς υψηλά αμοιβόμενων "λογιστάκων" που επιτίθεται με σφοδρότητα και επιλεκτικά μόνο σε μισθούς και συντάξεις οριακά αμειβόμένων ανθρώπων ενώ από την άλλη δεν έχουν καν θέσει θέμα για καταπολέμηση της αισχροκέρδειας και της υπερτιμολόγησης των αγαθών από τα ντόπια και ξένα ολιγοπώλια, που βάζει αγριο χέρι σε παροχές υγείας προς ανήμπορους και αναξιοπαθούντες (πρόσφατα για να φέρω μόνο ένα παράδειγμα έβλεπα ρεπορτάζ στην τηλεόραση για το ψυχιατρικό νοσοκομείο Τριπόλεως όπου οι ψυχασθενείς ξεπαγιάζουν με τεράστιες επιπτώσεις στην ψυχοσωματική τους υγεία , λόγω περικοπής κονδυλίων) , ενώ δεν θέτει καν θέμα για το τσάκισμα και την παραπομπή στην δικαιοσύνη των εταιριών φαρμάκου και νοσοκομειακού υλικού που υπερτιμολογούσαν σε ανήκουστα επίπεδα φάρμακα και αναλώσιμα , που πιέζει για περικοπές σε επιδόματα ανεργίας και την ίδια στιγμή τα αφεντικά τους οι νταβατζήδες επιβάλλουν ακόμα και τώρα αγορές πολεμικού υλικού ύψους δισεκατομμυρίων , που , που , που.....
    Στρατός κατοχής είναι λοιπόν και οι υποστηρικτές τους νέοι δοσίλογοι ταγματασφαλίτες και ο λαός πρέπει αυτήν τη φορά να μην τους αφήσει να ξεφύγουν και να λογοδοτήσουν στα χέρια του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ένα ερώτημα έθεσα για να δείξω την δυσκολία προσδιορισμού του τι είναι "μνημονιακός" και τι "αντιμνημονιακός". Εσύ μου εξηγείς γιατί η τρόΙκα είναι στρατός κατοχής. Τέλος πάντων.
      Σε κάθε περίπτωση να σου επισημάνω ότι οι "κατοχικές δυνάμεις" ήρθαν κατόπιν προσκλήσεως-παρακλήσεως θα έλεγα- εκλεγμένης κυβέρνησης και ανα πάσα στιγμή σ' αυτές τις "κατοχικές δυνάμεις" η κυβέρνηση της Ελλάδος μπορεί να πεί :"Ευχαριστούμε πολύ, αλλά δεν σας θέλουμε άλλο. Πηγαίνετε στο καλό!" Και θα πάνε. Σχεδον ευτυχισμένοι. Ολα αυτά δεν μου μοιάζουν χαρακτηριστικά "κατοχικής δύναμης".

      Διαγραφή
  16. Πολύ ... αληθινό ρεαλιστικό και ειλικρινές είναι το άρθρο του Λεωνίδα Καστανά περιγράφει σαφώς το μήνυμα και το ζητούμενο των καιρών . (Με την άδεια σας θα το αναρτήσω στην ιστοσελίδα μου ευχαριστώ κε Καστανά )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το σημαντικό: "...Στην επιτυχία της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν ποντάρει απλά μια πολιτική ομάδα, αλλά ολόκληρη η κουλτούρα του Αριστερού Μεταρρυθμισμού. Ίσως, ενδόμυχα, και ένας ολόκληρος λαός..."
    Και να μου επιτρέψεις φίλε Λεωνίδα να επισυνάψω: Θέλει αρετή και τόλμη για να ποντάρει ο καθένας, και ο λαός, στη Δημοκρατική Αριστερά. Ίδωμεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Παναγιώτη ίδωμεν. Τόλμη χρειάζεται απόλους.
    Dimsyntetas, ευχαρίστως και ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. αγροτικα κιμπουτζ. αλλο παλι τουτο. κυριε leo εχεις παει ποτε σε χωριο καθημερινη; η μονο σαββατοκυριακο. και με την ευκαιρια. μιλας για την σοβαρη και υπευθυνη ελλαδα που εκπροσωπουν οι μεταρρυθμιστες και προσδοκας προτασεις απο αυτους (δημαρ-σημιτικο πασοκ) . ολοι αυτοι τοσα χρονια ζουνε πουλωντας πνευμα γνωριμιες διασυνδεσεις. αληθεια τι να πει ο χατζησωκρατης αραγε για εργασια; και συ ποτε προλαβαινεις και απαντας καθε μερα σε καμμια δεκαπενταρια αναρτησεις; ειναι η αληθεια οτι δεν ξερω τι χρειαζεται η χωρα. αλλα σιγουρα με κοινοτυπιες ,δηθεν αυτοκριτικες και αναλυσεις του καφενειου δεν σωζεται η παρτιδα. σημασια εχει οχι τι λεει ο καθενας αλλα ποιος το λεει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία