Ένα κείμενο πολεμικής υπέρ των εκδηλώσεων κατά της βίας



Ακαλλιέργητα, μισάνθρωπα, ανεύθυνα, βαθύτατα συντηρητικά πολιτικά όντα. Ένας αχταρμάς από διαφορετικές περιόδους και αναφορές της ιστορικής αριστερής εμπειρίας, μόνο που αντί να έχουν συλλεχτεί τα καλύτερα στοιχεία, έχει μαζευτεί ο πολτός από τα κατακάθια. Πέστα ρε Γιώργο

Γράφει ο Γιώργος Στόγιας (από το feleki)
Γράφτηκαν μερικά άρθρα και πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση ενάντια στη ρητορική της  « βίας ως ανάγκη», ενάντια στις ενέργειες που είχαν ως συνέπεια τις καταστροφές της Κυριακής σε κτίρια του Κέντρου, και εισέπραξε σαρκασμό με το κιλό από όλο το φάσμα της αριστεράς πλην ΔΗ.ΜΑΡ.
Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ μια εκδήλωση με συμμετοχή σχετικά μικρή, που ούτε καν τη Σταδίου δεν έκλεισε για να κάνει αισθητή την  παρουσία της;
Ας δούμε συνοπτικά τα επιχειρήματα αυτών που – από διαφορετικές θέσεις του αριστερού πολιτικού φάσματος- έκριναν αρνητικά τη θλίψη για τις καταστροφές,   τη συγκεκριμένη εκδήλωση  και γενικότερα παρόμοιες κινήσεις ενάντια στη βία.
-   Εδώ ο κόσμος καίγεται από τα μέτρα και η ελίτ  κλαίει που τραυματίστηκε η αισθητική επειδή πήραν φωτιά μερικά ντουβάρια και πολυέλαιοι.
-   Απέναντι στη συσσωρευμένη συμβολική βία του συστήματος και την πολύ συγκεκριμένη της Αστυνομίας, η βία που άσκησαν οι διαδηλωτές είναι πταίσμα και αποτελεί νόμιμη άμυνα.
-   Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, για την οποία είναι υπεύθυνη η κυρίαρχη κοινωνικοοικονομική τάξη και τα πολιτικά της μαλάκια, τότε -αύριο κιόλας- η βία του σήμερα  θα φαντάζει παιδικό παραμύθι. Ο λαός είναι απελπισμένος  και μέσα στη δίκαιη οργή του θα τους πάρει όλους η μπάλα. Καλά λοιπόν θα κάνουν να επιβιβαστούν στα ελικόπτερα που λέγαμε γιατί δεν εγγυόμαστε για τίποτα.
-  Αφήστε τα περί δημοκρατίας, η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από το λαό, απλά κατατρύχεστε από το φόβο του πλήθους.
Ο ύπουλος σκοπός τέτοιων λόγων και εκδηλώσεων είναι να μοιράσουν ηθικές ευθύνες σε όλη την αριστερά και σε όποιον διαμαρτύρεται για τις προωθούμενες πολιτικές, σκοπεύοντας ουσιαστικά στην ενοχοποίηση της αντίστασης.
Λοιπόν, πώς απαντάμε σε τέτοιες  αρλούμπες (που δεν είναι σπάνιο να γράφονται και από  μορφωμένους ανθρώπους);
-  Αποφασίστε πρώτα τι είναι αυτοί που τα σπάνε και πετάνε τις μολότοφ.  Ανεγκέφαλοι, απελπισμένοι, προβοκάτορες, μικροαστοί, παρακρατικοί, μπάχαλα που επιδίδονται σε μια πράξη με επιτελεστικό χαρακτήρα, ο λαός σύσσωμος; Καταλαβαίνω να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην προσέγγιση ανάμεσα σε μια π.χ.  ορθόδοξη μαρξιστική και σε μία  μεταμοντέρνα αριστερίστικη, αλλά όταν οι διαφοροποιήσεις γίνονται εντός του ίδιου κειμένου, σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχειρηματολογίας, τότε σαφώς η περιγραφή της πραγματικότητας είναι  προβληματική.
-   Από πότε η απελπισία δίνει σε κάποιον το δικαίωμα να καταστρέψει ξένη περιουσία; Η δε, δημόσια περιουσία,  ανήκει σε όλους με την έννοια του  δικαιώματος  χρήσης με τους όρους που μπαίνουν από την Πολιτεία, δεν είναι τσιφλίκι όποιου δηλώνει «εξεγερμένος».  Έχει  το δικαίωμα ένας που νιώθει απελπισμένος να μαχαιρώσει ένα μετανάστη;  Μπορεί να νιώθει πιο απελπισμένος από τους απελπισμένους σας, το έχετε σκεφτεί αυτό; Εκεί που πολλοί είχαν όλα τα καλούδια σαν τα προστατευμένα παιδιά μιας εποχής πλασματικής οικονομικής ανάπτυξης, που σπουδάσανε και κάνανε μεταπτυχιακά και κάνανε ταξίδια και ψώνια και έρωτες στο εξωτερικό, οι πραγματικοί λούμπεν έπαιζαν μπλιμπλίκια στο συνοικιακό ουφάδικο και εκσπερματώνανε με πολυνοικιασμένες τσόντες. Αν λοιπόν αυτός αύριο τα βάλει με τους πρώην προνομιούχους που τρώγανε  – κατά την εκτίμησή του- τα προγράμματα, τα ερευνητικά και τις επιδοτήσεις, νομίζετε ότι θα κάτσει να ακούσει τίποτα περί ψευδούς συνείδησης;  Όχι, τότε, όταν η βία δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, το από κάτω που είναι το πιο τρομακτικό, αγαπητοί μου μορφωμένοι συμψηφιστές αριστερούληδες θα τα κάνετε πάνω σας και θα φωνάζετε την αστυνομία να σας σώσει που τόσο τώρα την έχετε στη φτύσιμο.
-   Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που βγαίνουν στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν, δεν είναι έτσι θανατολάγνοι και ιδεολογικοί τουρίστες στον πλανήτη πραγματικότητα. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι καλοί στη δουλειά τους, στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, άνθρωποι  που προσπαθούν να είναι σε όλα σωστοί και ό,τι και να κάνουν σε αυτή τη χώρα δε τους βγαίνει, τα οικονομικά τους έχουν γίνει εφιάλτης και η πόλη που ζουν αποσυντίθεται. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν τόσα χρόνια προς τα πού περίπου πρέπει να πάει το κράτος, είναι επιφυλακτικοί στις μεταρρυθμίσεις αλλά μπορούν να τις ακολουθήσουν και να τις στηρίξουν αν πειστούν, ήταν ενάντια στην ανάληψη των Ολυμπιακών, υπέρ της εξομάλυνσης των εθνικών θεμάτων, ενάντια στον επιδεκτικό νεοπλουτισμό της μίζας και της διαπλοκής. Τόσα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι περιμένουν μια κυβερνητική συνεργασία από το χώρο της κεντροαριστεράς και της αριστεράς για να προχωρήσει η χώρα στις αλλαγές που χρειάζεται, αλλά τίποτα.
  Ανάμεσα όμως σε αυτό τον κόσμο υπάρχουν και τα κοράκια, λαλίστατα, με εμβληματική φιγούρα τους τον Αλέξη Τσίπρα. Ακαλλιέργητα, μισάνθρωπα, ανεύθυνα, βαθύτατα συντηρητικά πολιτικά όντα. Ένας αχταρμάς από διαφορετικές περιόδους και αναφορές της ιστορικής αριστερής εμπειρίας, μόνο που αντί να έχουν συλλεχτεί τα καλύτερα στοιχεία, έχει μαζευτεί ο πολτός από τα κατακάθια.
Η ερώτηση μου είναι για αυτούς:  Τι θέλετε; Αίμα, χαβαλέ ή εξουσία;
Αίμα, δε θα σας αφήσουμε να χύσετε, θα είμαστε εκεί να διαδηλώνουμε ειρηνικά κατά της βίας. Κι αν χρειάζεται η αστυνομία – αφού αλλάξει βέβαια αυτός ο άχρηστος υπουργός, απεχθές  χρωστούμενο από τη μεταπολίτευση- θα πρέπει να κάνει τη δουλειά της, επαγγελματικά,  ελεγχόμενη από την πολιτική εξουσία και όχι από τους πολλούς νοσταλγούς της χούντας που κρύβονται πίσω από τη στολή ενός δημόσιου λειτουργού.
Χαβαλέ στο σπίτι σας. Κάντε κανα χασισάκι , ακούστε λίγο Locomondo (ως εκεί φτάνει  το νου κι η ευαισθησία σας), και ονειρευτείτε πως είστε ο στρατηγός Τσάβεζ να κρατικοποιείτε όλη την οικονομία.
Τώρα αν θέλετε εξουσία, αν θέλετε να κυβερνήσετε, δημοκρατία έχουμε, κατεβείτε στις εκλογές με αυτά που λέτε τώρα, ότι θα ακυρώσετε τις συμφωνίες και είτε μόνοι σας είτε σε συνεργασία, πάρτε επιτέλους το τιμόνι της χώρας στα χέρια σας. Υπάρχει μια προϋπόθεση, βέβαια: να σας ψηφίσουνε οι πολίτες. Γιατί σε καλές εποχές και ο Παναθηναϊκός ανέβαζε 80.000 νοματαίους στην Καλογρέζα, δεν θυμάμαι όμως αυτό να σήμαινε παλλαϊκή εξέγερση.
Τέλος, για τους μορφωμένους ανθρώπους που πολιτικά στηρίζουν τα κοράκια, και αρθρογραφούνε και τα πιστεύουνε, έχω και να τους δώσω μια συμβουλή: Όταν είσαι από μέσα, το πλέγμα της ανοησίας φαίνεται αδιαπέραστο. Απ’ έξω είναι κακή κωμωδία, μισό για γέλια, μισό για χασμουρητά. Μπορεί όμως να έχει τραγικά αποτελέσματα.  Αφήστε σήμερα που είναι μοδάτο να αριστερίζεις, έτσι ή αλλιώς. Χρησιμοποιήστε το μυαλό σας!

Σχόλια

  1. Υπάρχει μία τάση στο κείμενο να εξομοιώσει τα πάντα (τη βία των κουκουλοφόρων και συλλήβδην ορισμένες θέσεις υποστήριξής τους). Όσοι παίρνουν θέση υπέρ των αντιεξουσιαστών, ουσιαστικά δεν είχαν κάποιο δικό τους διακύβευμα και μάλλον τους δίνεται πολύ σημασία. Αλλά ότι τα επεισόδια ήταν αναμενόμενα για όποιον έχει την ελάχιστη γνώση του αναρχικού χώρου, είναι γεγονός. Περιμέναμε στον ένα ή άλλο βαθμό (επίθεση ή προβοκάτσια ή άμυνα, αδιάφοροι μου είναι οι όροι) τη χρήση βίας ως αντιβία/αντίθεση στην κρατική βία (ψυχολογική, οικονομική, σωματική, συστημική). Δε σημαίνει ότι επικροτείται.

    Ωστόσο, το άρθρο σχεδόν αποσπασματικά, μένει σε σε μία ρητορεία κατά όσων "υπερασπίστηκαν" τους αντιεξουσιαστές. Μία ρητορεία πολύ περίεργη (γιατί άραγε τόσο αποσπασματική προσέγγιση, τόσο αποπροσανατολσιτική;), που αντί να δώσει βάρος στη συγκέντρωση και στις χιλιάδες των παρόντων πολιτών και των απόντων (όσων εμπόδισαν τα πρώτα επεισόδια και τα χημικά), δίνει έμφαση σε διάφορες παραλλαγές ανώνυμων σχολίων υπέρ της βίας (μάλλον υπέρ της συγκεκριμένης βίας). Ουσιαστικά, χάσαμε το δάσος και το δέντρο και κοιτάμε το κλαδί... Αλίμονο.

    Η δημοκρατία κατάντησε πλήρως αντιδημοκρατική και κινείται στη ρωγμή ενός απολυταρχικού καθεστώτος με αποφάσεις μακριά από το λαό. Κι εμείς κοιτάμε ακόμα το κλαδί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποια είναι τα ανώνυμα Δείμο. Ο Αλαβάνος είναι ανώνυμος; Η δημοκρατία κατάντησε αντιδημοκρατική; Καιρός να την αλλάξουμε να φέρουμε την κουκούλα και τον Τσίπρα στην εξουσία ή την Αλέκα που είναι δημοκράτες και υπερασπιστές της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών; Αμ έπος αμ έργο. Πριν 4 χρόνια οικειοποιήθηκαν τη βία για μικροπολιτικούς λόγους. Σήμερα και προ εκλογών και με μετακινούμενους πασόκους την απέδωσαν σε ξένους πράκτορες. Δέντρο καλδί, ή δάσος, η βία παντός είδους είναι φασιστική και πρέπει να καταδικάζεται/ Δεν ξέρω αν συμφωνείς. Με μπέρδεψες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγνώμη, αλλά δε θυμάμαι αναφορά στον Αλαβάνο συγκεκριμένα, μόνο θέσεις ανώνυμες κάποιων μορφωμένων. Αλλά δεν κατάλαβα στο σχόλιό σου γιατί το αντίβαρο να είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Όπως δεν κατάλαβα και πια βία οικειοποιήθηκαν πριν από 4 χρόνια. Ίσως αναφέρεσαι στο Δεκέμβρη του 2008 που ο Τσίπρας προσπάθησε να προσεταιριστεί, όχι να οικειοποιηθεί. Δεν είδα κανένα ξένο πράκτορα. Αντίθετα, εδώ και καιρό δίπλα στις αδυναμίες της αριστεράς βλέπω και ορισμένες θέσεις που επιβεβαιώνονται. Θέσεις που διαφωνούν με την κυρίαρχη άποψη για τη "σωτηρία" της χώρας (και τουλάχιστον προσωπικά μιλώντας δε βλέπω ποτέ το δικό μου κέρδος ίδιο με αυτό των ελίτ ούτε το ταυτίζω ποτέ με τη χειραγώγηση μέσων).

    Η δε βία δεν είναι ίδια ούτε έχει τους ίδιους στόχους ώστε να καταδικάζεται "απ' όπου κι αν προέρχεται". Πριν καταδικάσω τη βία, πρώτα θα αναζητήσω τα ελατήριά της. Ίσως έτσι βρω ευκολότερα και τα αίτια ώστε να τα θεραπεύσω. Το άρθρο, όμως δεν αναζητά αίτια της ίδιας της βίας, απλά καταδικάζει τους αντιεξουσιαστές, προσπερνώντας την κρατική βία.

    περισσότερα για τη βία έγραψα εδώ και εδώ και σε συνδέσμους που περιλαμβάνονται).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Leo, απορώ για το ότι προσπαθείς να βγάλεις νόημα από τα λεγόμενα του συγκεκριμένου σχολιαστή (Δείμου). Ποτέ δε βγαίνει νόημα απ' αυτά που λέει -μάλλον, λόγω πνευματικής και ιδεολογικής σύγχυσης. Προσωπικά, δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για την άποψή του. Τη σχολιάζω όμως γιατί η συγκεκριμένη "ήξεις αφίξεις" τοποθέτηση επί του προβλήματος της βίας και των καταστροφών χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥριζαίοι). Τοποθετούνται επιλεκτικά και με χιλιάδες υπεκφυγές -αντί να καταδικάσουν απερίφραστα. Χρησιμοποιούν κατά κανόνα μια κουτοπόνηρη λογική συμψηφισμών -ναι, μπορεί να γίνεται κόλαση και να καίγεται η Αθήνα, όμως το μνημόνιο είναικακόν πράγμα και ο καπιταλισμός κακό οικονομικό σύστημα κλπ. Ή -στη συγκεκριμένη περίπτωση-"γιατί δεν αναδεικνύεται το μέγεθος της ειρηνικής συγκέντρωσης" κλπ; Είναι σα να καίνε κάποιοιτο σπίτι σου κιεσύ να συζητάς για τη φύση του καθεστώτος της ατομικής ιδιοκτησίας και να τους απαλλάσσεις των ευθυνών, αναγνωρίζοντας τους το δικαίωμα της ιδεολογικής διαφωνίας. Άσε πια την επίκληση τους ελλείμματος δημοκρατίας, ως επιχείρημα ουσιαστικά υπέρ των φασιστόμουτρων που τα κάνουν λίμπα! Με λίγα λόγια, κουτοπονηριά και πηχτή βλακεία -στην περίπτωση του συγκεκριμένου σχολιαστή, γιατί αλλού δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Θα ήταν μόνο για γέλια, υπό άλλες συνθήκες. Σήμερα όμως δεν δικαιούμαστε να την αγνοούμε, γιατί οι βλάκες έχουν απήχηση σε άλλους βλάκες και -ως γνωστόν- η δύναμη της βλακείας είναι αήττητη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε έτσι είναι συμφωνούμε. Σε ψέγω όμως για τους χαρακτηρισμούς σου στο Δείμο. Είναι φίλος μας και συζητάμε πότε έτσι πότε αλλιώς. Ηρεμία.

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμε, κράτα τις προβοκάτσιες και τους χαρακτηρισμούς για σένα. Για την ατομική περιουσία έχω τοποθετηθεί πολλάκις. Ομοίως όμως έχω και άποψη για τη βία. Ίσως θεωρείς αναγκαίο να συμφωνώ μαζί σου. Αδιαφορώ για τις απαιτήσεις σου. Ξέρω μόνο ότι με το Leo έχω συμφωνήσει δεκάδες φορές (απλά ακόμη θες χρόνο για να μάθεις τι είναι η συμφωνία και ο διάλογος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. να πω κι εγω με τη σειρα μου για τον λιβελο που μολις διαβασα
    "Λοιπόν, πώς απαντάμε σε τέτοιες αρλούμπες (που δεν είναι σπάνιο να γράφονται και από μορφωμένους ανθρώπους);"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. λοιπόν ως οικοδεσπότης θάθελα να κρατήσουμε το διάλογο σε ένα επίπεδο είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε και ως εκ τούτου ας αποφύγουμε τους χαρακτηρισμούς φίλοι μου. Με το Δείμο άλλοτε συμφωνούμε και άλλοτε διαφωνούμε και αυτό έχει την αξία του. Τώρα αν βλέπουμε στα γραπτά του άλλου αρλούμπες δεν έχει νόημα το σχόλιο. Δεν είναι γήπεδο ούτε πηγαδάκι, ουτε συνέλευση. Είναι χώρος διαλόγου, μιας ποιότητας με την οποία όποιος ικανοποιείται συμμετέχει, όποιος δεν, την αποφεύγει. Οκ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειμαι ο παραπανω ανωνυμος, κατ αρχην σε ευχαριστω για τον χωρο και ενω εχεις δικιο, επανερχομαι για να εξηγησω πως το γραπτο για μενα ειναι ενας λιβελος, για τον απλουστατο λογο οτι δεν εχει ειρμο και προδιδει τις εμμονες του συντακτη του. Ξεκινωντας απο καποιες αποδεκτες παραδοχες, παρεκτρεπεται σε απλοικοτατες γενικευσεις που προδιδουν τηλεορασοπληκτο εγκεφαλο, ειρωνικα σχολια και καταληγει σε ενα υβρεολογιο κατα του .... τσιπρα (!) και λοιπων.
      ως εκ τουτου δε βρισκω λογο να καταπιαστω - ο μονος λογος που σχολιαζω ειναι πως βλεπω στα αριστερα μου μπανερ με τον γιγαντιο π.κονδυλη και αναρωτιεμαι πώς ειναι δυνατον ο αναδημοσιευτης ΚΑΙ να εκτιμα τον κονδυλη, ΚΑΙ να μην ειναι σε θεση να δει την χαμηλη ποιοτητα αυτου του αναδημοσιευματος που συσκοτιζει τις σκεψεις μας σε καιρους επικινδυνους.
      ευχαριστω

      Διαγραφή
  8. Δείμο. Και βέβαια η βία έχει αιτίες, ποιότητες, ερμηνείες κλπ κλπ. Αλλά για μένα η βία είναι φασιστική απόπου και αν προέρχεται και για όποια αιτία και αν χρησιμοποιείται. Μόνο ως άμυνα τη δέχομαι. Ιδιαίτερα όταν η βία καίει δημόσια αγαθά. Βλέπω όμως μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί η βία ως αντίδοτο του μνημονίου, από την αριστερά. Φρικώδες. Αλλά φρικώδης είναι και αυτή η Αριστερά. Γιαυτό αναφέρθηκα σε τσιπροαλαβάνους κλπ. Ωστόσο η βία δικαιώνεται και στις δράσεις όλου του μικροαστισμού που έχασε τα επιδόματα και οργίζεται. Συνεπώς αναμένω να μπούμε σε ένα κλίμα βιαιότητας που θάχει και νεκρούς ( τους αναμένουν σαν το μάννα). Απλά την οργή του κόσμου όταν θάρθει η δραχμή και τα παρελκόμενα, θέλουν να την διοχετεύσουν μόνο στα κόμματα εξουσίας και όχι της αριστεράς. Είναι το pro-game

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Leo, ούτε εγώ συμπαθώ τη βία, ούτε την εγκρίνω. Βέβαια, δεν τη χαρακτηρίζω φασιστική (αφού είναι ίδιον του ανθρώπινου είδους, θα δεις και την επόμενή μου ανάρτηση) και σιγουρα δεν την κρίνω με τον ίδιο προσδιορισμό από όπου κι αν προέρχεται, ακριβώς επειδή έχει διαβαθμίσεις.

    Ως 'υπερασπιστής'/απολογητής της μεσαίας τάξης δεν μπορώ να δεχτώ την καταστροφή περιουσιών που αποκτήθηκαν με τόσο κόπο στο όνομα της όποιας ιδέας.

    Ωστόσο, άλλο είναι να καταλαβαίνουμε, να προσεγγίζουμε εκείνον που βιαιοπραγεί κι άλλο να καταδικάζουμε συλλήβδην. Οι πράξεις που είδαμε ήταν αναμενόμενες από μήνες πριν (από τις 11/11/11, ημέρα ορκωμοσίας του Παπαδήμιου). Περιμέναμε τη βία κόντρα στη σχεδόν αντισυγματικότητα, στη σχεδόν κατάλυση της όποιας δημοκρατίας. Αναμενόμενο κι όχι αποδεκτό. Κι αν κάποιοι το ξέραμε, γιατί άλλοι άφησαν να γίνουν καταστροφές;

    Και γιατί το άρθρο αποφεύγει τόσο εύκολα να αναφερθεί στο κέρδος των πράξεων; Προτιμώ τη στείρα αντιπολίτευση στην αριστερά (συλλήβδην και πάλι), αλλά αποφεύγει να δείξει ποιος τελικά κέρδισε από τη βία και τις σκηνές της καιόμενης Αθήνας: το σύστημα, η ακροδεξιά που φοβάται την "κυριαρχία της αριστεράς" και φυσικά η κυβέρνηση.

    Και μη νομίζεις ότι δε θα ξαναζήσουμε τέτοια επεισόδια. Κάθε φορά που το κίνημα θα φουντώνει, θα τα ζούμε ξανά και ξανά. Έτσι, βολεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Leo, , με σοκάρισε αυτό που λες περί νεκρών που αναμένονται ως μάννα εξ ουρανού. Δεν το αμφισβητώ, ο συλλογισμός σου είναι απολύτως βάσιμος. Θα μ' ενδιέφερε όμως να ξέρω αν υπάρχουν ενδείξεις για συγκεκριμένο τέτοιο σχεδιασμό και επιδίωξη. Πιστεύεις ότι αυτά που έγιναν την Κυριακή ήταν περισσότερο ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα απ' όσο μερικοί αφελείς νομίζουν;
    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλίκη δεν μιλώ επειδή ξέρω κάτι που δεν ξέρεις. Αλλά την ψάχνουν καιρό τώρα. Θα προτιμούσα να σου απαντήσω με μια μελλοντική ανάρτηση ως το τέλος της εβδομάδας.

    Δείμο οι σκηνές βίας πήγαν την χώρα πιο κοντά στη δραχμή. Συμφέρουν όσους την επιδιώκουν. Πολλοί κατα τη γνώμη μου. Αλλά ταυτόχρονα εμπέδωσαν ένα κλίμα βίας που βρήκε θιασώτες στην μεσαία τάξη.Παίζονται πολλά, θα δούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία