Η πιο σκοτεινή πλευρά του κουρέματος, από τον Έρμιππο

Αυτήν την στιγμή 12.000 περίπου οικογένειες στην Ελλάδα (και άγνωστος αριθμός στο εξωτερικό), κάτοχοι ομολόγων του δημοσίου, -Έλληνες ή Ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας προφανώς αυτοί-, πρόκειται να υποστούν το επαχθές μέτρο της αυθαίρετης δήμευσης της περιουσίας τους, μέσω του περίφημου "κουρέματος", επειδή κάποτε, στο πρόσφατο παρελθόν, είχαν την ατυχή έμπνευση να εμπιστευθούν το ελληνικό κράτος και να χρηματοδοτήσουν με τις οικονομίες τους τις ανάγκες του.

Από το blog  Έρμιππος

Πρέπει να σώσουμε το "κοινωνικό κράτος", διαβάζω κάπου σήμερα. Τις "υλικές προϋποθέσεις" της δημοκρατίας.

Το βαθύτερο θεμέλιο του κοινωνικού κράτους, όμως, το πρώτο έρεισμα της ύπαρξης του, είναι το δίκαιο κράτος. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί η αναδιανομή, που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει, να μετατραπεί, από μηχανισμό απόσβεσης κραδασμών και εξισορρόπησης, σε βραδυφλεγή βόμβα, στην βάση που στηρίζει την συνύπαρξη. 

Αυτήν την στιγμή 12.000 περίπου οικογένειες στην Ελλάδα (και άγνωστος αριθμός στο εξωτερικό), κάτοχοι ομολόγων του δημοσίου, -Έλληνες ή Ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας προφανώς αυτοί-, πρόκειται να υποστούν το επαχθές μέτρο της αυθαίρετης δήμευσης της περιουσίας τους, μέσω του περίφημου "κουρέματος", επειδή κάποτε, στο πρόσφατο παρελθόν, είχαν την ατυχή έμπνευση να εμπιστευθούν το ελληνικό κράτος και να χρηματοδοτήσουν με τις οικονομίες τους τις ανάγκες του.

Με την απροκάλυπτη κλοπή των χρημάτων των ανθρώπων αυτών, τώρα, θα συνεχίσουν να καλύπτονται οι ανάγκες και να "προστατεύεται η συνοχή" της υπόλοιπης αγνής και άμωμης εγχώριας κοινωνίας. Θα δοθούν επιδόματα. Θα πληρωθούν αθώοι υπάλληλοι ειδικών μισθολογίων και δροσεροί, έφηβοι υψηλοσυνταξιούχοι. Θα ρυθμιστούν τα ληξιπρόθεσμα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια κάποιων άλλων. Κυρίως, θα εξασφαλισθούν οι λαϊκές τραπεζικές καταθέσεις των καλών από τους αποταμιευτές. Ακόμη και όλων εκείνων που τα προηγούμενα χρόνια τοποθετούσαν τζογαδόρικα τις δικές τους οικονομίες στην Proton του πρωτοπόρου επιχειρηματία Λαυρεντιάδη, για να επωφεληθούν από τα γενναιόδωρα επιτόκια του 7, 8 και 9%. Αυτές οι προσοδοφόρες καταθέσεις υψηλού ρίσκου ήταν, φαίνεται, από τις άλλες, τις ηθικές αποταμιεύσεις, που αξίζει τον κόπο να προστατευθούν.

Ανάμεσα σε αυτούς, τους νέας κοπής "τοκογλύφους ομολογιούχους", που θα θυσιασθούν, υπάρχουν και κάποιοι που δεν αποταμίευσαν το υστέρημα ή το πλεόνασμα τους. Ήταν απλά επιχειρηματίες, μικροί, μεσαίοι ή μεγάλοι, που πούλησαν τα εμπορεύματα και τις υπηρεσίες τους στην συλλογική έκφραση των υπόλοιπων Ελλήνων. Και για λόγους ανάγκης, -έτσι τους είπαν τότε-, πληρώθηκαν το αντίτιμο με τα άτοκα χαρτιά του δημοσίου. Και γι' αυτούς, βέβαια, η απάντηση είναι έτοιμη και εύκολη. Αφού συνεργάστηκαν με το ελληνικό κράτος, αλλά, κυρίως, αφού υπήρξαν επιχειρηματίες, είναι σίγουρο ότι εξαπάτησαν και έκλεψαν. Ή τουλάχιστον ωφελήθηκαν υπέρμετρα και ήρθε η ώρα να πληρώσουν. Στα κράτη δικαίου, όμως, τα κάθε είδους αδικήματα αποδεικνύονται ακριβοδίκαια και με δημόσιες διαδικασίες μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Και καταλογίζονται και τιμωρούνται με τους τρόπους που ορίζουν οι συντεταγμένοι θεσμοί και όχι συλλογικά και οριζόντια, με τον θολό αντίλαλο των άναρθρων κραυγών της αγοράς και του οργισμένου πλήθους.

Ένα μέρος της αξίας των χαμένων ομολόγων θα αποδοθεί στους "κουρεμένους" πολίτες με νέα, εγγυημένα από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς αξιόγραφα, διάρκειας 30 ετών. Πόση γενναιοδωρία αλήθεια! Τα φυσικά πρόσωπα, με τον περιορισμένο χρόνο ύπαρξης, εξομοιώνονται αναίσχυντα με τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους επενδυτικούς οίκους. Τους αθάνατους ναούς του καπιταλιστικού συστήματος. Οι σημερινοί καλόπιστοι πενηντάρηδες μπορούν τώρα να βάλουν ήσυχοι τους γιούς και τις κόρες τους στην βαθειά κατάψυξη. Θα σπουδάσουν τους μεν και θα προικίσουν γενναιόδωρα τις δε το 2042, όταν ο περήφανος λαός των Ελλήνων τους επιστρέψει τα χρωστούμενα, τηρώντας τα συμβόλαιο τιμής που υπέγραψε μαζί τους.

Το κοινωνικό κράτος είναι αποτέλεσμα δικαιοσύνης και όχι ανθρωποφαγίας. Επειδή αλλιώς δεν είναι ούτε κοινωνικό ούτε κράτος. Αλλά μόνο ένα δοχείο συσσώρευσης αδικίας, αντιφάσεων και μίσους, που, κάτω από την εξωραϊσμένη επιφάνειά του, αυξάνει μέρα με την μέρα την καταστροφική εκρηκτική του δύναμη.

Όσοι σήμερα αισθάνονται ανακουφισμένοι επειδή θα χορτάσουν την πείνα τους απλώνοντας το χέρι στο πιάτο του ανυπεράσπιστου γείτονα ας μην εφησυχάζουν. Η δική τους σειρά είναι πιθανό να έρθει πολύ σύντομα. Η απουσία των κανόνων το εγγυάται. Η πρόγευση είναι ήδη εδώ.