Keep walking, του Λεωνίδα Καστανά


του Λεωνίδα Καστανά

Παρακολουθώ με αμηχανία όλες τις πολιτικές και μη δυνάμεις να προσπαθούν να δώσουν λύση στο μεταναστευτικό. Αλήθεια πέρασε ποτέ από το μυαλό μας ότι υπάρχουν και προβλήματα που δεν μπορούμε να λύσουμε; Που δεν έχουν πολιτική ή τεχνική λύση. Που ακόμα και αν  υπάρχει λύση δεν εξαρτάται από μας; Προφανώς όχι, γι’ αυτό ακούγονται και γράφονται διάφορα που θέλουν να συμβάλλουν στη λύση, αλλά είναι τόσο ατελέσφορα.
Φτιάξτε φράκτες, βάλτε σκοπιές, στήστε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανοίξτε τα ξερονήσια, βάλτε πολυβόλα στον Έβρο να τους αφανίζουν σαν μπεκάτσες, φωνάξτε την Ευρώπη, τη Frontex, το Ράμπο και τους Γκαούρ - Ταρζάν. Δείξτε τη φρίκη του φόβου σας.
 Οι άνθρωποι θα είναι πάντοτε άνθρωποι και θα πηγαίνουν όπου θέλουν πάνω στη γη. 
Οι προϊστορικοί τους πρόγονοι πριν από 100, 60 ή 15 χιλιάδες χρόνια ξεκίναγαν με τα πόδια από το κέντρο της Αφρικής και απλώνονταν σε όλη την υφήλιο. Άντεξαν τις παγετώδεις περιόδους χωρίς επαρκή ρουχισμό, σίγουρη τροφή και τεχνολογία, επέζησαν, πολλαπλασιάστηκαν,  πέρασαν τον Βερίγγειο πορθμό και έφτασαν ποδαράτο μέχρι τη Χιλή. Σιγά μη  κωλώσουν οι απόγονοί τους στο Χρυσοχοΐδη. Ας είμαστε ρεαλιστές. Μήπως σταμάτησε κανείς τον Αννίβα να πάει από την Καρχηδόνα στη Ρώμη, ή  τους Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου να ανέβουν στα Ιμαλάια;
Οι άνθρωποι, είτε εποχούμενοι, είτε πεζή, ένοπλοι ή άοπλοι, με καλές ή κακές προθέσεις θα μεταναστεύουν αναζητώντας την τύχη τους και κανείς μα κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τους σταματήσει.
«Διασκεδαστικές» για το μεταναστευτικό είναι και οι αφηγήσεις της Αριστεράς, με ιστορίες για τον ιμπεριαλισμό που τους έφαγε τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές και τους ανάγκασε να ξενιτευτούν. Αλήθειες είναι, αλλά τι σημασία έχουν; Και πρέπει λέει εμείς να αγωνιστούμε για την ανάπτυξη των χωρών του 3ου κόσμου, μόλις βέβαια τελειώσουμε με την ανάπτυξη του δικού μας. Και να φροντίσουμε για την κλιματική αλλαγή που ερημοποίησε τα εδάφη τους, και να φροντίσουμε εμείς να απαλλαγούν από τα φαύλα καθεστώτα τους, αφού βέβαια φροντίσουμε πρώτα να απαλλαγούμε από τα δικά μας. Μόνο που αυτά αργούν να γίνουν. Άσε που δεν θα γίνουν και ποτέ.
Ο άνθρωπος μετακινούνταν, παλαιόθεν, αναζητώντας νέους τόπους επιβίωσης. Οι κλιματικές και περιβαλλοντικές αλλαγές επηρέαζαν τη φυτική τροφή του, επηρέαζαν τα ζώα που κυνηγούσε και τα ανάγκαζαν να μεταναστεύσουν με αποτέλεσμα να μετακινείται και αυτός. Ειδικά στις παγετώδεις περιόδους, η επέκταση της ερημοποίησης  στην κεντρική Αφρική ανάγκαζε ανθρώπους και ζώα να μετακινηθούν βορειότερα και ανατολικότερα για να επιβιώσουν.   

Σήμερα ζούμε μια άλλη «παγετώδη» περίοδο. Υπερπληθυσμός, έλλειψη πόσιμου νερού και τροφής, ανίατες ασθένειες,  θρησκευτικές διαμάχες, πόλεμοι και καταπίεση αναγκάζουν τους ανθρώπους να μεταναστεύσουν σε αναπτυγμένες οικονομικά και τεχνολογικά περιοχές, σε πιο ανεκτικές κοινωνίες, όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και για να δοκιμάσουν άλλα πολιτιστικά μοντέλα που τους φαντάζουν ελκυστικά. Μπορεί οι «μαύροι» να μας «ενοχλούν» όταν έρχονται στην αυλή μας, αλλά έχουν και αυτοί το δικαίωμα στον κοσμοπολιτισμό.
Όσοι  κάνουν σήμερα αυτό το τεράστιο και επικίνδυνο ταξίδι είναι οι  πιονιέροι του λαού τους, τα πιο ανήσυχα πνεύματα, οι πιο απελπισμένοι, οι πιο τολμηροί, οι πιο ικανοί; Τι να σας πω, πάντως είναι κάτι διαφορετικό, εγώ τους θαυμάζω.
Νομίζουμε ότι εδώ εξαθλιώνονται επειδή κάνουν δουλειές που κανείς μας δεν καταδέχεται; Μήπως έχουμε ιδέα πως ζούσαν στα χωριά τους; Μήπως ξέρουμε τίποτα για AIDS, για επιδημίες, για καιρικά φαινόμενα, για παιδική θνησιμότητα, για πείνα, όχι από έλλειψη χρημάτων, αλλά από έλλειψη τροφής;  
Ζούμε ένα τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα, βρισκόμαστε στην απαρχή μιας νέας εποχής. Η οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη της Κίνας και της Ινδίας μπορεί να συγκρατεί μεγάλο μέρος αυτών των πολυάριθμων λαών στις χώρες τους, αλλά οι λαοί της υπόλοιπης Ασίας και της Αφρικής που λιμοκτονούν ή ζουν σε ένα ασφυκτικό από κοινωνική και πολιτιστική άποψη περιβάλλον, έχουν ανάγκη τη μετανάστευση και θα την κάνουν, ανατρέποντας τις μέχρι χτες παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες.   
Η μαζική είσοδος των ξένων στην Ευρώπη προκαλεί τεράστια προβλήματα, ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης. Ανατρέπει τις σταθερές στις εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις των βιομηχανικών κέντρων, ενισχύει την εγκληματικότητα, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής κυρίως στις μεγάλες πόλεις. Ωστόσο, είναι ένα ανθρωπολογικό φαινόμενο που είναι αδύνατο να ακυρωθεί.
Μπορούμε αλήθεια να κάνουμε κάτι; Κάτι που να αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως ανθρώπους, να κατανοεί το πρόβλημά τους, χωρίς όμως και να καταργεί και τα δικαιώματα των γηγενών πολιτών στον τόπο τους;    
Φαντάζομαι πως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε και να διευκολύνουμε τη μετακίνησή τους προς όλη την Ευρώπη. Αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τους χορηγούμε ταξιδιωτικά έγγραφα για να φύγουν βορειότερα, θα πρέπει να το κάνουμε. Αν η συσσώρευση στις μεγάλες πόλεις είναι πρόβλημα, θα πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να διαχυθούν σε όλη τη χώρα και να ενταχθούν στις κοινωνίες μας. Για την εγκληματικότητα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από την αστυνόμευση και την πρόληψη. Άλλά όσο γίνονται περισσότεροι και η πείνα αυξάνεται, το έγκλημα θα θεριεύει.  Στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε σημαντικά να στήσουν εδώ τη νέα ζωή τους, σίγουρα όμως χρειαζόμαστε σύγχρονα κέντρα υποδοχής για μια στοιχειώδη πρώτη περίθαλψη και καταγραφή και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Χρειαζόμαστε πιο οργανωμένα δίκτυα αλληλεγγύης, περισσότερα συσσίτια, καλύτερη περίθαλψη και υποστήριξη. Αν τους αφήσουμε να εξαθλιωθούν ακόμα περισσότερο, αν προσθέσουμε περισσότερη βία κάνουμε το πρόβλημα ακόμα χειρότερο, ακόμα πιο άλυτο.
  Καταλαβαίνω ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλους, αλλά μάλλον θα γίνουν χειρότερα.  Δεν υπάρχει μεταναστευτική πολιτική που να είναι αποδοτική, ποτέ κανείς δεν είχε, ούτε θα την αποκτήσει τώρα η χώρα μας, σε εποχή κρίσης.

Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και άλυτο, γιατί είναι μια φυσική εξέλιξη. Ο άνθρωπος περπατάει, μετακινείται, μεταναστεύει. Κάποτε οι μετανάστες ήμασταν εμείς, αύριο, έτσι όπως πάμε, θα είμαστε και πάλι εμείς. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με μνημόνιο και σκούρους άγνωστους ανθρώπους. Επειδή όμως δεν έχουμε αποδεχθεί το πρώτο, μας είναι δύσκολο να αποδεχθούμε και το δεύτερο.

Σχόλια

  1. Επιτέλους, κάποιος που λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους! Συμφωνούμε απόλυτα κύριε Καστανά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Λεό, εξαιρετικό, βαθύτατο και σοφό το κείμενό σου. Από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί για το ζήτημα. Έχω όμως την εξής -κατά κάποιον τρόπο- ένσταση: Όσο είναι στην ανθρώπινη φύση να μετακινείται κανείς για να αναζητήσει καλύτερες συνθήκες ζωής, όταν τα πράγματα στη χώρα του γίνονται αβίωτα, άλλο τόσο δεν είναι και το να αμύνεται μια κοινωνία απέναντι στον ομαδικό εποικισμό της από απελπισμένους και εξαθλιωμένους ανθρώπους που νομοτελειακά απειλούν τη δική της επιβίωση; Ο άνθρωπος είναι εξελικτικά προγραμματισμένος για να προστατεύει το χώρο του, την ασφαλειά του και τις όποιες συνθήκες ζωής έχει κατοχυρώσει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να τα απεμπολήσει υπέρ των άλλων -κάτι τέτοιο θα ήταν ουτοπικό. Υπάρχει βέβαια και ο αλτρουισμός, όμως αυτός ανήκει στη σφαίρα του πολιτισμού, που αποτελεί μια λεπτή μόνο φλούδα επικάλυψης του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης και υποχωρεί υπό συνθήκες απειλής. Έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα κι αυτό ιστορικά έχει συμβεί, μέχρι σήμερα.
    Φιλικότατα
    ΜΙΧΑΛΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα
      Θαυμάσια η δαρβινική αναφορά Μιχάλη. Και βέβαια ο εγχώριος αμύνεται και έχει το ηθικό δικαίωμα να το κάνει. Γιαυτό δεν μιλάω για ρατσισμό, αν και το άρθρο μου νομίζω τώρα ότι θέλει επέκταση μέσα από τη λογική που βάζεις. Αυτό είναι ένα καλό δίδαγμα για όσους πιστεύουν ότι τα πράγματα εξελίσσονται πάντοτε όπως τα θέλουμε εμείς και όχι χαοτικά επηρεαζόμενα από πολλούς παράγοντες.
      Να σου προτείνω να γράψεις εσύ κάτι σχετικό;

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Λεό, χαίρομαι που το σχόλιό μου σού έδωσε έναυσμα για επέκταση του εξαιρετικού άρθρου σου. Ευχαριστώ για την πρόταση, όμως φοβάμαι ότι δεν έχω να πω τίποτε περισσότερο -είμαι βέβαιος ότι εσύ θα αναπτύξεις καλύτερα και αυτή την παράμετρο. Παρακολουθώ πάντα με ενδιαφέρον την σημαντική δουλειά που κάνεις,μέσα απ' αυτό το μπλογκ. Έχεις την απόλυτη εκτίμησή μου. Συγχαρητήρια! Καλημέρα.
      ΜΙΧΑΛΗΣ

      Διαγραφή
  3. leo
    Πολυ ωραια αυτα που εγραψες, ειναι για σεμιναριο αναμορφωσης συνειδησεων ημιμαθων συριζαιων και αλλων "επαναστατικων" δυναμεων. Αν και ...υποψιαζομαι οτι η νιγηριανη μαφια τους κανει ...εκπτωση στις σκλαβες του πληρωμενου ερωτα και δεν τα υποστηριζουν αφιλοκερδως.

    Και ο δαρβινιστης Μιχαλης καλα τα λει και συμφωνω.Μου θυμιζει τον "ΓΥΜΝΟ ΠΙΘΗΚΟ" του Ντεσμοντ Μορρις.


    Αφωτιστος Φιλελην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "..Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με μνημόνιο και σκούρους άγνωστους ανθρώπους. Επειδή όμως δεν έχουμε αποδεχθεί το πρώτο, μας είναι δύσκολο να αποδεχθούμε και το δεύτερο."


    Εκεί λοιπό ήθελες να καταλήξεις κύριε Καστανά. Να αποδεχτούμε το μνημόνιο το ΔΝΤ και το ρημαδιό της ζωής μας. Μπορείς να το δεχτείς και αποδεχτείς όσο θέλεις τόσο εσύ όσο και το συνάφι σου.
    Ο ελληνικός λαός δεν θα το αποδεχτεί ποτέ και θα κάνει τα πάντα ώστε να απαλλαγεί από αυτό. Είτε σας αρέσει είτε όχι...

    Τάσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα και συ και οι άλλοι του "συναφιού" σου το αποδέχονται φυσιολογικά αφού ζουν και εργάζονται κάτω από τα κελεύσματά του. Και το κόμμα σου ( αν έχεις) το αποδέχεται αφού από αύριο θα αρχίσει να εισπράττει το μέρος από τα 45 μύρια που του αναλογεί. Ακόμα και αναρχικός να είσαι η σύνταξη της γιαγιάς που ενδεχομένως να ξεκοκαλίζεις, το μνημόνιο την καθορίζει. Μη μου φορτώνεις λοιπόν χωρίς λόγο και κοίτα να δουλέψεις και συ για να βγούμε από το μνημόνιο κάποια στιγμή με την κοινωνία σε κάποια συνοχή, να προχωρήσουμε. Κανείς δεν θέλει σήμερα να ανατρέψει το μνημόνιο, γιατί αυτό σημαίνει πτώχευση ανοικτή και άτακτη επιστροφή στη δραχμή, εκτός ίσως από κάποια μεγάλα λαμόγια. Το ζήτημα είναι πόσοι θέλουν μια προοδευτική διέξοδο και πόσοι ενδιαφέρονται απλά για τα εκλογικά ποσοστά τους. Ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Και να είσαι πιο ευγενικός όταν μπαίνεις Τάσο εδώ μέσα.

      Διαγραφή
  5. Polisintheto, diskolo provlima pou exi gigantothi, ke distixos oxi mathimatiko. Epomenos den exi akrivi lisi. I lisi mpori na ine momo meriki. Oute afti omos den mpori na dothi apo mia kinonia se aposinthesi ke me igesia (ke efedria) pou apotelite stin pliopsifia tis apo kathe (dia)logis frouta. Epomenos tha dieonizete. Opos pola ala.

    Pantos min exoume psevdesthisis sto onoma ke ta idanika tou antropismou: mia realistiki lisi tha prepi na simperilavi atalantefta ke ipoxreotiko epanapatrismo, kirios eki pou ine anakatomeni doulemporia ke organomeno egklima me exgoria ke ksena afentika.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Makis P
    Και βέβαια ο επαναπατρισμός θα ήταν και αυτός μια μερική λύση. Σε ένα μικρό ποσοστό γίνεται, αλλά εξανεμίζεται με την είσοδο πολύ περισσοτέρων. Οι ίδιοι που απελαύνονται επανέρχονται και την επόμενη φορά είναι πιο προσεκτικοί και πιο δικτυωμένοι ώστε να μην συλληφθούν/
    Προφανώς και οι έχοντες την ευθύνη δεν έχουν ούτε σχέδιο, αλλά ούτε και εργαλεία να λύσουν το πρόβλημα. Μάλλον και αυτό θα "λυθεί" όπως λυθεί με μια ανθρωπολογική καταστροφή που θα περιλαμβάνει όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι αλήθεια, ότι το παράδοξο της χωρίς περιορισμούς διακίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων με την ταυτόχρονη παρουσία φραγμών στη μετακίνηση των ανθρώπων δύσκολα θα αντέξει ειρηνικά σε βάθος χρόνου.
    Το θέμα και από μια άλλη σκοπιά: Λαθρο-λαϊκισμός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έπεσε τυχαία στο mail μου το blog σας, για ένα άλλο άρθρο σας.
    Οι απόψεις σας με εκφράζουν απόλυτα.
    Χαίρομαι που σας ανακάλυψα.
    Ρ.Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία