Λύση, με τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια και ευρύτητα, του Λεωνίδα Καστανά



του Λεωνίδα Καστανά

Εδώ και ένα χρόνο γράφουμε για την ανάγκη μιας κυβέρνησης συνεργασίας με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή κοινοβουλευτικών και μη κομμάτων. Μιας κυβέρνησης  με αξιόπιστα πολιτικά πρόσωπα, με συμμετοχή σοβαρών τεχνοκρατών, όπου χρειάζεται. Που θα έχει ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Μιας κυβέρνησης μακράς διάρκειας, με ισχυρό πρωθυπουργό και ισχυρό επιτελείο.  Νομίζω ότι ακόμα και αυτό το αντιφατικό εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση.

Η πρόταση του Φώτη Κουβέλη είναι αυτό που χρειάζεται η χώρα, αυτή τη στιγμή.

Οι προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ των κομμάτων είναι απαραίτητες, αλλά δεν καθορίζουν και την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος. Η πολιτική δεν είναι θετική επιστήμη για να βαδίζει πάνω σε αξιώματα και ισχυρά θεωρήματα. Είναι η τέχνη του εφικτού και ως τέχνη πρέπει να είναι ευέλικτη και αναθεωρητική. Πρέπει όμως να έχει μια κεντρική ιδέα, ένα σχέδιο, έστω και κακό. Το να μην έχει, όπως αυτή η χώρα, είναι το ολέθριο. Το μνημόνιο είναι ένα σχέδιο που άλλοι μας επέβαλαν , ακριβώς γιατί δεν είχαμε καμιά διάθεση να φτιάξουμε δικό μας. Με τα κακά και τα καλά του. Και αν ένα μεγάλο μέρος του λαού δηλώνει ότι δεν το θέλει, δεν είναι γιατί αντιλαμβάνεται ότι είναι λάθος, αλλά γιατί δεν θέλει σχέδια στη ζωή του και μάλιστα πιεστικά.

Η κυβερνητική ομάδα που θα δουλέψει πάνω στο σχέδιο, θα χρειαστεί και να αυτοσχεδιάσει, να αποκλίνει, να διαπραγματευτεί, να θέσει κόκκινες γραμμές και να τις αθετήσει, να αντεπιτεθεί, να υποχωρήσει. Θα κάνει νίκες και ήττες. Συνεπώς θα απαιτεί συνεχώς την υποστήριξη των κομμάτων που την στηρίζουν, αλλά και την ευρύτερη κοινωνική αποδοχή. Θα είναι μια κυβέρνηση παλλαϊκής συνεργασίας. Έτσι με το εσωτερικό μέτωπο κλειστό θα μπορεί να παλέψει καλύτερα στο δυσμενές, λόγω της κρίσης, διεθνές περιβάλλον για να μας απαγκιστρώσει από το μνημόνιο των δανειστών και να μας αγκιστρώσει σε ένα δικό μας μνημόνιο. Πάντα μέσα στην Ευρώπη, εννοείται.

Δηλαδή, χτυπήματα κάτω από τη μέση, μαχαιρώματα, κωλοτούμπες, «φεύγω αν δεν γίνει το δικό μου» και άλλες τέτοιες αλητείες λογικά απαγορεύονται.

Οι πολιτικοί που θα στελεχώσουν μια τέτοια κυβέρνηση πρέπει να έχουν αξιοπιστία. Σαφώς. Τι σημαίνει αυτό; Να μην έχουν κλέψει; Να μην είναι λαϊκιστές; Να γνωρίζουν το αντικείμενο; Να ξέρουν να συνεργάζονται; Να μην υπολογίζουν το πολιτικό κόστος; Είναι φανερό, ότι οι λέξεις αδυνατούν να δώσουν ακριβές περιεχόμενο στα πρόσωπα που θα αναλάβουν να οδηγήσουν. Απλά πρέπει να είναι αυτοί που θα κάνουν τη δουλειά και πρέπει να είναι οι καλύτεροι. Η χώρα είναι μικρή και οι μάστορες γνωρίζονται μεταξύ τους. Τα στερεότυπα περί αριστεροσύνης και προσήμων,  απλά δεν υπάρχουν. Οι ανόητοι αριστεροί βερμπαλισμοί που καθόρισαν και την πορεία της χώρας προς την έκπτωση, χρησιμοποιήθηκαν από δεξιούς και αριστερούς για να δικαιολογήσουν τις συμμορίες των insiders. Να τελειώνουμε με αυτά.

Αριστερό  τώρα είναι ότι μειώνει την ανεργία, εξασφαλίζει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε όλους και εμπεδώνει ένα κλίμα ασφάλειας σε κάθε γωνιά της χώρας.

Πως τα καλύπτεις όμως όλα αυτά;
Με απόλυτη διαφάνεια και τη μέγιστη δυνατή ευρύτητα του σχήματος. Αν σήμερα δεν μπορούμε να αποκτήσουμε αυτού του είδους τη συναίνεση, ας πάμε ξανά σε εκλογές. Δεν θα χαθούμε. Μην τρελαθούμε, σάμπως μια κακή κυβέρνηση δεν αρκεί για να μας στείλει στο γκρεμό; Μόνο η ακυβερνησία 30 ημερών μπορεί; Σχήματα με δυο - τρία κόμματα θα αντιμετωπίσουν την τεράστια δυσπιστία και τις θεωρίες συνομωσίας του όχλου και η κυβέρνησή τους γρήγορα θα διαλυθεί, ειδικά αν στελεχώνεται μόνο ή κυρίως από ΠαΣόκ -ΝΔ. 

Πηγαίνοντας όμως προς τις νέες εκλογές με απλή αναλογική θα πρέπει όλοι να κάνουν σαφές στους πολίτες, ότι αν και μετά από αυτές δεν αποκτήσει κανείς αυτοδυναμία, θα σχηματιστεί αυτόματα οικουμενική κυβέρνηση με όσους συμφωνούν και συγκροτούν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 
Να το ξέρει ο κυρίαρχος λαός  αυτό, πριν πάει να ρίξει την ψήφο του όπου λάχει.
Τότε δεν θα υπάρχει δικαιολογία για κανένα. 
Αν ένα μέρος της Αριστεράς και αναφέρομαι στο Σύριζα, θέλει να μείνει απέξω, ας το κάνει, έστω και αν είναι το πρώτο κόμμα. Θα ζήσουμε και χωρίς  αυτούς και κυρίως θα ζήσουμε ενάντια σε αυτούς. Μετά όμως δεν θα πρέπει υπάρχει έλεος. Οι νόμοι θα εφαρμόζονται με σιδηρά πειθαρχία, οι απατεώνες θα μπαίνουν φυλακή με γρήγορες διαδικασίες, οι προνομιούχοι θα παραχωρήσουν μέρος των προνομίων τους στους αδύναμους, οι ανίκανοι θα παραμεριστούν, η δίκαιη λιτότητα θα γίνει ο κανόνας.

Α και να μην το ξεχάσω. Τότε τα παιδιά που κάνουν πλάκα θα πρέπει να μεταφέρουν το παιχνίδι τους στην πίσω αυλή, γιατί στη φάτσα θα δουλεύουν οι μαστόροι.

Σχόλια

  1. My Dear Leo,
    Simera ise ligo epithetikos apenanti ston Siriza. Mipos Alex and Co exoun dikio? Mipos prepi na epanakratikopiithoun i Olimpiakes ke ta ala kratikomagaza ton kathe (dia)logis Fotopoulon? Mipos prepi na kratikopiithoun ola ta ipolipa opos lene sto programa tous [ektos fisika apo tis viomixanies pou den iparxoun pia, ke ta xorafia pou den kaliergounte pia (ala epidotounte apo tous fostires ton Vrixelon)]? Isos na ine aftos o dromos ekso apo tin krisi! I Elada den domimase pote ton 100% katharoemo Sovietismo. Xriazete amesa simvoulous apo ti Voria Korea.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Makis έχει πλάκα που όλη αυτή η Αριστερά αυτό ακριβώς έχει στο μυαλό της τον επανασοβιετισμό. Αυτόν πουλάνε τώρα και στους εντόπιους χαχόλους. Στο σχολείο σκέφτονται ότι με Σϋριζα, θα γίνουν αφεντικά της εκπαίδευσης οι συνδικαλιστές, οπότε τέρμα οι συγχωνεύσεις, η αξιολόγηση κλπ. Άσε που οι μισθοί θα γυρίσουν στα προ κρίσης επίπεδα. Αυτή είναι η προσδοκία. Και αντί να βγει ένα κόμμα επίσημα να εξηγήσει στον κόσμο τι συμβαίνει ακριβώς, κάθονται και λένε του Αλέξη να κυβερνήσει και αυτός πηγαίνει στο Χάγιο και εκείνος τους λέει ότι θέλει να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και να γυρίσουμε στο χωροφύλακα της γειτονιάς, όταν το έγκλημα έχει καλάσνικοφ και ούζι. Και αυτό για να μπορούν οι μπάχαλοι και οι αντάρτες να καίνε ανενόχλητοι όποτε καυλώσουν την Αθήνα και τα σινεμαδάκια που πηγαίναμε όταν ήμασταν φοιτητές. Και κάθονται και τα βλέπουν όλα αυτά και δε σχολιάζουν. Και ο κόσμος τα χαύτει. Στη ΔΗΜΑΡ δεν θέλανε να κάνουν κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ, τον έχουμε αφήσει πίσω λέγανε. Και ξαφνικά τον βλέπουν μπροστά τους νάχει 25% και να θέλει να κυβερνήσει. ΚΑι ρωτάνε πως έγινε. Μα 2 χρόνια τώρα κανείς δεν τον ενόχλησε, αντιθέτως. Μονάχα κάτι blog μιλούσαν. Μα η προπαγάνδα ήδη έχει κάνει τη δουλειά της. Το κόμμα του δημοσίου βρήκε νέο νταλαβεριτζή. Και ακόμα κάθονται και τον βλέπουν και δεν μιλούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια σοβαρή αδικία του Μνημονίου, που πρέπει να μπεί κατα προτεραιότητα και επειγόντος στην ατζέντα των αντιμνημονιακών δυνάμεων, είναι το θέμα της Καβάλας και του Ολυμπιακού Βόλου.
    Οι συναγωνιστές (πολιτικοί κρατούμενοι) Μπέος και Ψωμιάδης πρέπει να απελευθερωθούν άμεσα, να αναγνωριστεί ο ρόλος τους στον αντιμνημονιακό αγώνα και να αποκατασταθούν ηθικά, όπως τους αξίζει. Και μιας που "Λεφτά Υπάρχουν" να αποκατασταθούν και υλικά για τα διαφυγόντα κέρδη απο το στοίχημα.
    Μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να γυρίσουμε στο 2009 ή στο 1959 ή σε όποια άλλη ημερομηνία αποφασίσουμε μέσα απο δημοκρατικές διαδικασίες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και φυσικά δεν πρέπει να αφήσουμε και τον σύντροφο Άκη να σαπίζει οικογενειακώς στις Μνημονιακές φυλακές τη στιγμή που η επανάσταση χρειάζεται όλα της τα παιδιά στην πρώτη γραμμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αφελής ρητορική ερώτηση:
    Γιατί λοιπόν η ΔΗΜΑΡ επιμένει ότι στην κυβέρνηση πρέπει να μπει και Ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν έχει το θάρρος να προχωρήσει (ή έστω να προτείνει) σε αυτό που θεωρεί τον ενδεδειγμένο δρόμο; Για να μην αφήσουμε τον Αλέξη μόνο του στην αντιπολίτευση να αλωνίζει; Είναι αυτός επαρκής λόγος; Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θα πάμε σε εκλογές με το δίλημμα Τσίπρας ή Σαμαράς. Ξερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στάμο, καθόλου ρητορική. Πραγματική. Για 3 λόγους.
    1. Μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ θα ήταν ιδιαίτερα βραχύβια με τεράστια λαική πίεση, και καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη ΔΗΜΑΡ.
    2. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εισέπραττε τεράστια κέρδη που θα τον καθιστούσαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη καταστροφής.
    3. Γιατί κάποιοι πιστεύουν ακόμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερή δύναμη και θα ήταν καλό για τη χώρα να την κυβερνήσει. Όχι εγώ.
    Συνεπώς για να τον αντιμετωπίσεις θα πρέπει να τον αποκαλύψεις στο λαό, ώστε να του αφαιρέσεις και όχι να του προσθέσεις δύναμη.
    Δυστυχώς οι βασικοί πυλώνες του συστήματος, δεξιά και κέντρο είναι σήμερα ιδιαίτερα αδύναμοι πολιτικά για να κρατήσουν την ισορροπία. Προσωπικά πιστεύω ότι με νέες εκλογές θα επανασυσπειρωθούν η δεξιά και ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας αλλά και ο λαός θα βρεθεί προ των ευθυνών του, θα καταλάβει τι έκανε.
    Καταλαβαίνω ότι η απάντηση δεν είναι πειστική, αλλά εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει καλό σενάριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Λεό, απαντώ στα παραπάνω επιχειρήματα:

      Μια κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ θα ήταν βραχύβια: Πώς το ξέρουμε και γιατί το προεξοφλούμε; Εξαρτάται από τις όποιες ικανότητες και αποφασιστικότητα θα επιδείκνυε η κυβέρνηση αυτή. Και, ναι θα υπήρχε λαϊκή πίεση, αυτές είναι συνθήκες -τι να κάνουμε;
      Εν πάση περιπτώσει, είναι αυτό κριτήριο για να παραιτηθεί ένας πολιτικός χώρος εκ των προτέρων από την ανάληψη των τεράστιων ευθυνών του; Αν πρέπει να είναι ο δρόμος στρωμένος με ρόδοπέταλα για να ευδοκήσει η ΔΗΜΑΡ να συγκυβερνήσει, τότε να μην διανοηθεί να ξαναμιλήσει για Αριστερά της ευθύνης.

      Άλλωστε και το να κερδηθεί έστω ένα μικρό χρονικό περιθώριο αυτή τη στιγμή μπορεί να είναι ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΟ -δεν το αναλογίζονται αυτό;

      Όσο για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έβγαινε ενισχυμένος: και τώρα ενισχυμένος θα βγει. Και θα βρέθούμε μπροστά σε νέο αδιέξοδο -μεγαλύτερο: κυβερνητική πλειοψηφία δεν θα εξασφαλίσει βέβαια, αλλά έχοντας μεγαλύτερη δύναμη θα μπορεί να κραυγάζει περισσότερο και πιο πειστικά για φαλκίδευση της λαϊκής βούλησης και κυβερνήσεις Τσιριμώκου. Τι θα εξυπηρετήσουν λοιπόν αυτές οι εκλογές, πέρα απ' το να μην "φθαρούν" ορισμένοι -λες και μπορούν να το αποφύγουν και λες και μας ενδιαφέρει στο κάτω-κάτω.
      Επιπλέον, μετά τις εκλογές οι συνεργασίες θα είναι ακόμη πιο προβληματικές, ενώ εν τω μεταξύ ενισχύονται οι πιθανότητες καταστροφής.

      Το επιχείρημα του δήθεν ξεμπροστιάσματος του ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο αυτόν, είναι ευτελέστατος τακτικισμός επιπέδου Μαθητικού Συμβουλίου, τόσο κατώτερο των περιστάσεων που προκαλεί θλίψη.

      Προσωπικά πιστεύω ότι το κρίσιμο για τη διαμόρφωση της στάσης της ΔΗΜΑΡ υπήρξε αυτό που λες: Ότι συμμετοχή σε μια τέτοια κυβέρνηση θα την έβλαπτε. Δηλαδή, θα την έβλαπτε κομματικά -αυτή την έννοια μπορεί να έχει. Αν αυτό είναι το καθοριστικό κριτήριο σε μια τέτοια συγκυρία, ο καθένας μπορεί να το αξιολογήσει με τον τρόπο που του αξίζει!


      Αλίκη

      Διαγραφή
  7. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχεται απο πολιτικά επιχειρήματα και προτάσεις. Γι αυτό και δεν πρόκειται να ανακοπεί, άσχετα με το τι θα κάνουν τα υπόλοιπα κόμματα.
    Το ερώτημα είναι με ποιόν χρονικό ορίζοντα αντιμετωπίζεται η πολιτική κρίση απο τα διάφορα κόμματα.
    Σε τρείς μήνες απο τώρα, χωρίς μισθούς και συντάξεις και με άδεια τα ΑΤΜ, η ελληνική κοινωνία θα αρχίσει την επιστροφή στην πραγματικότητα και θα αξιολογήσει ανάλογα την συμμετοχή του κάθε πολιτικού σχηματισμού στην καταστροφή.
    Παρά την κατάρρευση του πολιτικού χρηματιστηρίου, πιστεύω ότι είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για να μεσομακροπρόθεσμες επενδύσεις, σε σοβαρές πολιτικές προτάσεις που σήμερα φαίνονται χρεοκοπημένες.
    Δυστυχώς όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, προσπαθούν να διαφυλάξουν το πολιτικό τους κεφάλαιο και αποφεύγουν τις επενδύσεις με ρίσκο.
    Αυτός είναι και ο πιο σίγουρος τρόπος για να χάσεις το τραίνο όταν οι συνθήκες αντιστραφούν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. minority opinion

    Εμπνευσμενο απο το ως ανω σχολιο σου.

    Το φραγμα του βολεματος και της 10ετους αναβολης αντιμετωπισης των ευθυνων εσπασε και τα νερα κυλουν ανεξελεγκτα ακροδεξια, εθνικολαϊκα και "Συριζικα". Αλλα συντομα θα αρχισουν να ηρεμουν.

    Τα κομματα και τα στελεχη τους εχουν βιλλες και πολυτελη σπιτια σε υψωματα και λοφους. Περιμενουν λοιπον ασφαλεις να περασει η πολιτικη και οικονομικη πλημμυρα, για να κατεβουν στην πολιτικη αγορα.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Min ksexname ke tin epistimi tis arithmitikis: se mia xora pou den exi politiko politismo (ke polous alous), den mporis na kivernisis me 37% (pou kapios mpori na pi, an theorisis ke tin apoxi, oti ine pragmatika kapou metaksi 24 ke 37%). Idika otan i Lafazanides lene sta kanalia oti i Elada exi pia protogenes pleonasma ke mpori, apo moni tis, na plirosi misthous ke sintaksis! Ala, ola afta pou leme den exoun simasia. I xora ine idi pethameni. An i tafoplaka ine apo marmaro i apo graniti, exi na kani mono me pio lamogio tha pari tin doulia (xoris diagonismo). Ke i plaka tha ine kalpiki, apo asvestomeno amiantotsimento...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία