Η ψήφος σας προωθείται



του Σταμάτη Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή


Δεν ξέρω αν οι αριθμοί λένε πάντα όλη την αλήθεια, δεν ξέρω καν αν υπάρχει μία και μάλιστα ολόκληρη αλήθεια, αλλά βρήκα ότι η παρακάτω αριθμητική προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος αποδίδει μια σημαντική πτυχή της ερμηνείας του: «Το ποσοστό της ανεργίας στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από το ποσοστό που έλαβε οποιοδήποτε κόμμα συμμετείχε στις τελευταίες εκλογές». Η χώρα διανύει τον πέμπτο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης (πρόκειται πιθανότατα περί ενός θλιβερού ιστορικού παγκοσμίου ρεκόρ) χωρίς ορατό ορίζοντα ανάκαμψης, το σωρευτικά απολεσθέν Α.Ε.Π υπερβαίνει πια το 18%, η ανεργία εκτινάχθηκε μέσα σε 2-3 χρόνια από μονοψήφια νούμερα στο 21% (επισήμως), ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στερούνται οιουδήποτε εισοδήματος, ακόμη περισσότερες ασφαλιστικής κάλυψης, ενώ η πτώση του βιοτικού επιπέδου και των υπολοίπων υπερβαίνει τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Θα ήταν πραγματικά αδιανόητο μια τέτοια βίαιη μεταβολή των στοιχειωδών υλικών προϋποθέσεων και οριζουσών του βίου των πολιτών να μην παράξει μια σοβαρή μεταβολή των πολιτικών ισορροπιών. Η απότοκη της χρεοκοπίας ακύρωση του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου, μεταξύ μιας εν πολλοίς πνευματικά οκνηρής και σε πολλές περιπτώσεις απόλυτα διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ και μιας καθολικά φοροδιαφεύγουσας, αποχαλινωμένα καταναλωτικής και κατά πλειοψηφία αντιπαραγωγικά δραστηριοποιούμενης κοινωνίας, οδήγησε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα σε μια πρωτόγνωρη πολιτική χειραφέτηση από την παραδοσιακή τους εκλογική συμπεριφορά. Οι νέοι «πολιτικά απελεύθεροι» αγανακτισμένοι του περσινού θέρους, μπορεί να αποχώρησαν άπρακτοι από τις πλατείες, αλλά φαίνεται πως εκεί διαμόρφωσαν μια νέου τύπου πολιτική συνείδηση και συμπεριφορά: οι γαλανόλευκες μούτζες της «πάνω πλατείας» βρήκαν πολιτική στέγη στο ακροδεξιό πατριδοκάπηλο (έως και ναζιστικό) άκρο του πολιτικού φάσματος και η «αμεσοδημοκρατική» ουτοπία της «κάτω πλατείας» φαίνεται πως βρήκε έκφραση σε κάποια από τις συνιστώσες του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
  
    Ανήκω σε αυτούς που δεν είχαν εκτιμήσει σωστά το μέγεθος του επερχόμενου σεισμού. Ανέμενα σημαντική καθίζηση της επιρροής του δικομματισμού (αθροιστικά περί το 41-45%), αλλά όχι τη συντριβή που υπέστη. Έχω την εντύπωση, πως και οι περισσότεροι ψήφισαν, έχοντας διαφορετική εικόνα για το ενδεχόμενο αποτέλεσμα, από αυτό που τελικά προέκυψε. Ενδέχεται αντίστοιχα λανθασμένες εκτιμήσεις να γίνονταν και στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο ή την Φρανκφούρτη, που πίεσαν απερίσκεπτα και ανελέητα τα ελληνικά αστικά κόμματα, με την επιβολή μιας εξαιρετικά βίαιης και παραδειγματικά τιμωρητικής λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, που ξεπέρασε τις πολιτικές αντοχές των ούτως ή άλλως απαξιωμένων πολιτικών αυτών φορέων. Όπως και να έχει, τα αποτελέσματα είναι δεδομένα και δημιούργησαν μια εντελώς νέα πολιτική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα όμως, που όσο σύνθετη και δύσκολη και αν είναι, δεν φαίνεται να αίρει (για μια ακόμη φορά) τους ηγέτες των κομμάτων στο ύψος των περιστάσεων.

  Θα αποπειραθώ μια, κατά το δυνατόν, ψύχραιμη αποτίμηση, αρχής γενομένης από το περιλάλητο «μήνυμα των εκλογών». Είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού καταδίκασε με την ψήφο του την ισοπεδωτική-οριζόντια λιτότητα που εκπορεύεται (ή τουλάχιστον αυτό λέει η κυρίαρχη αφήγηση) από τις προβλέψεις του μνημονίου. Είναι ακόμη σαφές, ότι δεν έδωσε σε κανένα κόμμα την εντολή να διαχειρισθεί μόνο του την κρίση (το αθροιστικό ποσοστό των μη εκπροσωπούμενων στο κοινοβούλιο κομμάτων υπερβαίνει το ποσοστό του πρώτου κόμματος, το οποίο παρεπιμπτόντως δεν είναι....ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.). Είναι τέλος, μάλλον σαφές, αν ληφθούν υπ’όψιν οι διακηρύξεις επί του θέματος των κοινοβουλευτικών κομμάτων, πλην Χρυσής Αυγής και Κ.Κ.Ε,. και των περισσότερων μικρότερων σχημάτων, ότι ΔΕΝ έχει δοθεί εντολή εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. ή την ευρωζώνη. Το αποτέλεσμα αυτό απηχεί και τη γνωστή από προηγούμενες έρευνες διπλή θέση (αντίθεση;) : ΟΧΙ στο μνημόνιο (κατά 70%), ΝΑΙ στο ευρώ και την ΕΕ (κατά επίσης περίπου 70%). Πολλοί ισχυρίζονται, ότι αυτά, και τα δύο μαζί, δε γίνονται, ότι «οι Έλληνες θέλουν και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο». Δεν ξέρω αν είναι έτσι, αλλά οι πολίτες φαίνεται να αποφάσισαν πως γίνεται και έδωσαν στα κόμματα την εντολή να το προσπαθήσουν συνεργαζόμενα.

  Και κάπου εδώ αρχίζουν ...τα ωραία....Φαίνεται πως κανένας δεν επιθυμεί το σχηματισμό κυβέρνησης και όλοι προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο για το μη σχηματισμό της, και τις μάλλον αναπόφευκτες νέες εκλογές, στους άλλους. Εν πρώτοις μπήκε από την αρχή, και από όλους, ως προαπαιτούμενο η συμμετοχή του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. σε αυτήν. Από όλους, εκτός ...από τον ίδιο τον  ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.. Είναι ένα είδος σχιζοφρενικής, και μάλλον χωρίς προηγούμενο στην πολιτική ιστορία, συμπεριφοράς, όπου οι πάντες απαιτούν τη συμμετοχή στην κυβέρνηση ενός κόμματος, που δεν μπαίνει με τίποτα, και το οποίο διακηρύσσει, ότι επιδιώκει να φτιάξει μια άλλη κυβέρνηση (της «αριστεράς»), που με βάση τους αριθμούς δεν φτιάχνεται με τίποτα. Χαμένοι στη μετάφραση μεταξύ «επαναδιαπραγμάτευσης» (ΝΔ), «υπέρβασης» (ΠΑΣΟΚ), «απαγκίστρωσης» (ΔΗΜ.ΑΡ.) και «καταγγελίας»-όταν μιλάμε στους ιθαγενείς ή «επανεξέτασης» -όταν στέλνουμε επιστολές στους Ευρωπαίους- (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.) του μνημονίου, υποδύονται ότι προσπαθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, συνεχίζοντας τα μικροκομματικά παιχνίδια και λαμβάνοντας στην πραγματικότητα θέσεις εν όψει της επόμενης εκλογικής μάχης. Κερασάκι στην τούρτα η αμετροεπής, εξωθεσμική, πρώιμα αλαζονική και μικρομέγαλα ηγεμονική συμπεριφορά του κυρίου Τσίπρα, που, αφού έβγαλε τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον γύρο του θριάμβου, απαίτησε από τους πολιτικούς του αντιπάλους έγγραφες δηλώσεις μεταμέλειας. Απολύτως δικαιολογημένα του υπενθύμισαν κάποιοι από τουςυποστηρικτές του, ότι χιλιάδες αριστερών πέρασαν δεκαετίες στις εξορίες και τα ξερονήσια αρνούμενοι να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των φρονημάτων τους.

   Γιατί λοιπόν, αφού ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. δεν θέλει να συμμετάσχει, δεν σχηματίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. μια κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να «επαναδιαπραγματευθεί», «υπερβεί», «απαγκιστρωθεί» από το μνημόνιο (και μάλιστα με ενισχυμένη διαπραγματευτική θέση από το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα και την παρουσία του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. στην αξιωματική αντιπολίτευση)  με γνώμονα την παραμονή της χώρας σε ευρωπαϊκή τροχιά, αφού διακηρύσσουν ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη πορεία και ο συνομολογημένος ελάχιστος κοινός τους παρονομαστής; Δηλαδή δεν πράττουν αυτό που θεωρούν το σωστό για τη χώρα για να μην αλωνίζει μόνος του ο Αλέξης στην αντιπολίτευση; Είναι αυτό επαρκής λόγος;

   Και, από που και ως πού, προκύπτει αγαπητοί φίλοι του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, ότι ο λαός έδωσε εντολή σχηματισμού «αριστερής κυβέρνησης»; Και τι κυβέρνηση θα σχηματίζατε με το Κ.Κ.Ε., που ορθώς και με συνέπεια προς τον εαυτό του αρνείται, όταν το Κ.Κ.Ε. επιθυμεί την έξοδο, όχι μόνο από το ευρώ, αλλά και από την Ε.Ε., ενώ εσείς ισχυρίζεστε (όταν λέμε όλοι.....εννοούμε όλοι,... εκτός από τον Λαφαζάνη και μερικές ακόμη...συνιστώσες) ότι θέλετε τα ακριβώς αντίθετα;

  Yποκρισία, τερτίπια, τακτικισμός, άτσαλες στρατηγικές προσωπικής πολιτικής επιβίωσης ή ανέλιξης.

   Το δυστύχημα δε για τον τόπο είναι, ότι, εκτός όλων των άλλων, φαίνεται να στερείται και της παρουσίας ενός στιβαρού, δυναμικού και αποφασιστικού Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα μπορούσε -και θα όφειλε- να διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο σε αυτή τη φάση.

   Εύχομαι να (ξανα)διαψευσθώ, αλλά φαίνεται πως βαδίζουμε σε νέες εκλογές, εκλογές που πιθανότατα θα βαθύνουν έναν νέο εθνικό διχασμό που αρχίζει να μορφοποιείται.
Αλλά γι’αυτό, θα επανέλθω σε επόμενο σημείωμα.

Σχόλια

  1. Πολυ καλη αναλυση της ελληνικης πραγματικοτητας

    Οι συνιστωσες του που στεγαζουν επαγγελματιες επαναστατες και τους λιγους οπαδους τους, αποτελουν πηγη αυξησης της “μεγαλης (πολιτικης) αναταραχης” που σιγουρα δεν δημιουργησαν ποτε μια “θαυμασια κατασταση” στην χωρα.

    Ισως επειδη το ΚΚΕ διατηρει τον ελεγχο του σε αρκετους εργατες του ιδιωτικου τομεα,και οι περισσοτεροι επαναστατες ειναι μικροαστκης προελευσης, απο το 2003 δεν ειδα να φυτρωνουν κομμουνες, να γινεται αυτοδιαχειριση σε εργοστασια που κλεινουν, να δημιουργουνται παραγωγικοι συνεταιρισμοι, καποια τελωσπαντων, ενδειξη αρχης σοσιαλιστικης επαναστασης(παρα μονο στον βολονταριστικο νου των συνιστωσων), Αυτην την δεκαετια παραηρουσα μονον δυναμικες διαδηλωσεις, επαναστατικη γυμναστικη συνιστωσων διπλα σε μπαχαλους, μολοτωφ,εμπρησμους, επαναστατικες μεγαλοστομιες και αλλα συναφη.

    Και επειδη η κατασταση εχει ξεφυγει (και σε λιγο σημαντικο ποσοστο του “σοφου” λαου μας θα χρειασθει ψυχιατρικη θεραπεια), υπαρχουν μερικες ενδιαφερουσες δυνατοτητες πολιτικων ανακαταταξεων/συνθεσεων.

    Ενας ψυχρος παρατηρητης θα διαπιστωνε την αναγκη ιδρυτικου συνεδριου της μεγαλης ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλ. του ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζι με τις συνιστωσες του ΣΥΡΙΖΑ. Παραλληλλα θα επρεπε να πλαγιοκοπησουν επαναστατικα το ΚΚΕ, ωστε να παρουν μεταγραφη και τμημα του προλεταριατου, με τελικο στοχο την σοσιαλιστικη επανασταση, οπου η πλειονοτητα των στελεχων θα ειναι σε διευθυντικες θεσεις, ενω το προλεταριατο θα αποτελειται κυριως απο οικονομικους μεταναστες.

    Οποτε, ο ΣΥΝ , απαλλαγμενος απο τις συνιστωσες θα ηρεμουσε ( σ’ αυτο θα συντελουσε και η μεγαλη -πλεον- ηλικια των μονιμων στελεχων του) και θα μπορουσε να συζητησει με την ΔΗΜΑΡ για ενδεχομενη εκλογικη συνεργασια, ισως και με τους ΟΠ.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργος Β. Ριτζούλης13 Μαΐου 2012 στις 3:19 π.μ.

    Το μείγμα του "Μνημονίου" (συμβατικά) ήταν ριζικά λάθος από την αρχή και δεν βελτιωθηκε στην πορεία. Δεν χρειάζεται να καταφύγει κανείς σε επιχειρήματα προερχόμενα από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ για να το τεκμηριώσει.
    Ως ενδεικτική επαρκή τεκμηρίωση από πολιτική άποψη θ' αναφέρω 2 μόνον περιπτώσεις: 1. Σωτήρης Βαλντέν. 2. Κώστας Σημίτης (στο Συνέδριο του Ιδρύματος Heinrich Boell/Die Grünen, Βερολίνο, Ιανουάριος 2012.
    Από την άποψη της οικονομικής σκέψης, θα παρέπεμπα σε ονόματα όπως Stiglitz, Krugman, Roubini, Münchau και πολλά άλλα.
    Ακριβώς αυτή η πολυμορφία τεκμηρίωσης, είναι επιχείρημα και όπλο για πολλές πολιτικές δυνάμεις (και για τον ΣΥΡΙΖΑ), να αναθεωρήσουν εντός της χώρας τις μέχρι τώρα κρατούσες ισορροπίες και να επαναδιαπραγμετευτούν από κοινού στην Ευρώπη από κυβερνητικές θέσεις, σε μια νέα κατάσταση, με επιταχυνόμενο πολιτικό χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία