Κάθε μήνα εκλογές; Λεωνίδας Καστανάς, Άστριντ Ζωή Όκλαντ



Λεωνίδας Καστανάς και Άστριντ Ζωή Όκλαντ

Είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει μια κυβέρνηση συνεργασίας Πασοκ - ΝΔ - Δημ.Αρ ώστε
να έχει την πολιτική νομιμοποίηση της πλειοψηφίας των πολιτών και έτσι ανεμπόδιστα:
Να προχωρήσει σε εφαρμογές των διατάξεων που επιβάλλει το μνημόνιο (ή έστω εκείνο το διαφορετικό μνημόνιο –εντούτοις, μνημόνιο, ας μην γελιόμαστε–  που θα προκύψει ως αποτέλεσμα της όποιας επαναδιαπραγμάτευσης με σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές βελτιώσεις των όρων);
Να κάνει τις αναγκαίες αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό;
Να κλείσει τις άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες;
Να κάνει ιδιωτικοποιήσεις;
Να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες;
Να κάνει επενδύσεις;
Να περικόψει περαιτέρω μισθούς και συντάξεις (ακόμη κι αν δεχτούμε ότι ο τρόπος επιλογής αυτή τη φορά δεν θα είναι οριζόντιος, αλλά πιο δίκαιος);

Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΑΡΝΗΤΙΚΗ.
Θα ήταν μια κυβέρνηση που θα αντιπροσώπευε το 40% του εκλογικού σώματος, έχοντας απέναντι –με τάσεις αυξητικές– το 60% να λέει εθνικιστικά, πατριωτικά, και σε όλες τέλος πάντων τις αποχρώσεις φανατικά, «ΟΧΙ»: όχι στο μνημόνιο, όχι και στις μεταρρυθμίσεις. 

Είναι γεγονός, ότι στο νου των περισσότερων πολιτών έχει, δικαιολογημένα,  αποδοθεί αρνητικό πρόσημο στην έννοια της μεταρρύθμισης  η οποία έχει ταυτιστεί με τις επιταγές του μνημονίου και των κακών δανειστών μας. ΄Έτσι, ένα τέτοιο αποδυναμωμένο κυβερνητικό σχήμα δεν θα μπορούσε να έχει μέλλον. Από τη μία, σταδιακά θα έχανε την όποια (ελάχιστη) αξιοπιστία του, εντός και εκτός Ελλάδας, και από την άλλη θα είχε συνεχή αιμορραγία δυνάμεων τόσο εντός όσο και εκτός βουλής. Ακόμη και αν κατάφερνε να αποφασίσει και να νομοθετήσει, θα ήταν αδύνατον να εφαρμόσει οτιδήποτε  εκτείνεται πέραν της σφαίρας των λεκτικών παροχών και του προσφιλούς στον κόσμο «λεφτά υπάρχουν». 

Κακά τα ψέματα: κρίνοντας από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, ζητούμενο δεν είναι πλέον ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης στη βάση παλιών προτύπων λαοφιλίας. Ζητούμενο είναι να προκύψει ένα σταθερό κυβερνητικό σχήμα ευρείας αποδοχής ώστε να δώσει προοπτική στον τόπο και να εγγυηθεί ότι μια σειρά από καυτά ζητήματα θα προχωρήσουν. Η αναγκαία συμμετοχή του Συριζα σε αυτό το σχήμα έγκειται ακριβώς σε αυτό το γεγονός: δημιουργεί προϋποθέσεις ευρείας αποδοχής από τον κόσμο, σταθερότητας και διάρκειας.  Γιατί, εκείνο που χρειάζεται, κατά κύριο λόγο, είναι χρόνος έτσι ώστε να τεθούν με ψυχραιμία εκ νέου, σε ένα διαφορετικό –πιο ειλικρινές και πιο ρεαλιστικό– πλαίσιο, τα φλέγοντα ερωτήματα και διλήμματα που κυριάρχησαν τους τελευταίους μήνες στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν το μνημόνιο (ή έστω το νέο μνημόνιο), κατόπιν επαναδιαπραγμάτευσης, θα είναι εφαρμόσιμο. Όπως κι αν έχει, δεν θα το μάθουμε ποτέ εάν δεν συνοδεύεται από την απαραίτητη συναίνεση του ελληνικού λαού (μια προϋπόθεση αναγκαία, όχι όμως και ικανή). Όχι απλώς για λόγους δημοκρατίας, αλλά για λόγους πρακτικούς. Χρειάζεται σύμπνοια που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Αντιθέτως, υπάρχει απόλυτο χάος, μανία καταστροφής και άγνοια κινδύνου.

Στην περίπτωση αδιαλλαξίας του Συριζα τι κάνουμε;
Η απάντηση είναι απλή, σαφής και μία: αφήνουμε το λαό να καταστραφεί  (αν πράγματι αυτό θέλει). Ας του δώσουμε την ευκαιρία να ψηφίσει και πάλι, με περισσότερη ψυχραιμία και με γνώση των συσχετισμών. Αν δεν έχει καταφέρει να ξεχωρίσει τους τσαρλατάνους και τους δημαγωγούς μέχρι τώρα, ας του δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία να το κάνει. Αν πράγματι το θέλει, ας ανεβάσει μια κυβέρνηση Αριστεράς με ηγετική δύναμη το Σύριζα και πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Αν πιστεύει ότι τα λεφτά και οι λύσεις υπάρχουν χωρίς τους δανειστές,  και ο Τσίπρας ξέρει το πού και το πώς, αμ’ έπος αμ’ έργο. Αλλιώς θα παραμείνουν οι στρεβλώσεις,  η δυσπιστία στις προτεινόμενες λύσεις, οι θεωρίες συνομωσίας και τα περί κατοχής, και όλα τα άλλα που μας ταλανίζουν εδώ και δύο χρόνια τώρα και δεν μας αφήνουν να δούμε την πραγματικότητα. Θα μείνουν σαν σαράκι να τρώνε το κοινωνικό σώμα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια μας, όσο τραυματική και αν είναι. Είτε στη δραχμή, είτε στο Ευρώ, είτε κάπου ενδιάμεσα. Χρειαζόμαστε ομοψυχία και καθαρό μυαλό για να τα καταφέρουμε. Για να χτίσουμε μια υγιή οικονομία, έναν άλλο πολιτισμό με τους απατεώνες στη γωνία και τις δυνάμεις της κοινής λογικής στο τιμόνι. Και σήμερα αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν.  Αύριο;

Η Άστριντ Ζωή Όκλαντ και ο Λεωνίδας Καστανάς είναι μέλη της ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς


Σχόλια

  1. Γιάννης Αντωνίου13 Μαΐου 2012 στις 2:31 π.μ.

    Κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι πολιτικές ελίτ στη Ρωσία τον ταραγμένο Οκτώβρη του 1917. Ας τον αφήσουμε το τρελό να δοκιμάσει. Η διάρκεια του μπολσεβίκικου πειράματος προεξοφλείτο σύντομη και η προοπτική της αποτυχίας του βέβαιη. Ωστόσο το πείραμα κράτησε 70 χρόνια με τα γνωστά επακόλουθα για τη Ρωσία και τον κόσμο. Και εδώ οι προβλέψεις λένε ότι το πείραμα δεν θα αντέξει πολύ. Ωστόσο κι ένας μήνας εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει για να οδηγήσει τη χώρα στον πλήρη εκτροχιασμό από την ευρωπαϊκή της τροχιά, να τη φυλακίσει στο βαλκανικό απομονωτισμό, να εξανεμίσει ό,τι κερδήθηκε στην περίοδο της μεταπολίτευσης στο πεδίο της οικονομίας και μένει ακόμη όρθιο παρά την κρίση, στη δημοκρατική οργάνωση του πολιτεύματος στη γεωπολιτική θέση της χώρας. Η κρίση που βιώνουμε σήμερα με τραυματικό τρόπο θα μοιάζει παιδική χαρά εάν ο εφιάλτης γίνει πραγματικότητα.
    Όσοι ταυτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης πλανώνται πλάνην οικτρά. Οι όποιες αναλογίες στην λαϊκίστικη επαγγελία, και τη δημαγωγία δεν φτάνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εξημερώσιμος στο πλαίσιο της λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η Οκτωβριανή παράδοση κυλάει στις φλέβες τους και αυτήν την καταστροφική ιδεοληψία θα επιχειρήσουν να εφαρμόσουν.
    Υπάρχει μόνο μία πολιτική επιλογή για όσους έχουν καταλάβει και δεν είναι διατεθειμένοι να ζήσουν τον επερχόμενο εφιάλτη, να τους σταματήσουμε πάση θυσία.
    Γιάννης Αντωνίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργος Β. Ριτζούλης13 Μαΐου 2012 στις 3:05 π.μ.

    Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
    Αριθμητικά, διότι οι 19 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ πλάι στους 108 της ΝΔ θα είναι ασθενής μερίδα.
    Προγραμματικά, διότι στο θέμα της οικονομικής κρίσης οι θέσεις της ΔΗΜΑΡ είναι πολύ πλησιέστερες με του ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε και πρόσφατη αρθρογραφία του κ. Δραγασάκη), παρά με της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ.
    Πολιτικά, διότι με την αρχόμενη ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού σε όλη την Ευρώπη, η πλάστιγγα πρέπει να γείρει, να ωθηθεί (Ευρωπαικά, χωρίς να σπάσει). Διανοίγεται νέο Ευρωπαικά νόμιμο έδαφος για διαπραγμάτευση.
    Στο κυβερνητικό πεδίο, ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ πάνε πλέον πακέτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δύσκολο το δίλημμα.
    Κανένας δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων ποιά είναι η σωστή απάντηση.
    Είναι γεγονός ότι μια κοινωνία δεν μπορεί να σωθεί δια της βίας.
    Οι συνθήκες πάντως δεν επιτρέπουν εκτροπές τύπου Ρωσσίας 1917.
    Ποιό πιθανόν είναι το λυντσάρισμα κάποιων σημαντικών στελεχών του Σύριζα, ΝΔΠΑΣΟΚ, (ίσως και των άλλων κομμάτων αν θεωρηθούν συνυπεύθυνοι)μόλις ο όχλος αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε κανένα σχέδιο, παρά μόνο εφηβικές φαντασιώσεις επανάστασης σε συνδυασμό με κομματικά παιχνίδια.
    Το κλειδί στις εξελίξεις θα είναι η επιλογή ανάμεσα στην συντεταγμένη αποχώρηση απο το ευρώ και την ευρωζώνη, σε συνεννόηση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους και η άτακτη χωρίς σχέδιο αποχώρηση που θα οδηγήσει σε οικονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή.
    Στην πρώτη περίπτωση η κατάσταση θα είναι διαχειρήσιμη, έστω και με την επιστροφή σε βιωτικό επίπεδο ανάλογο της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας (περίπου στα επίπεδα της Βουλγαρίας).
    Στην δεύτερη περίπτωση η κατάσταση θα θυμίζει Αλβανία αμέσως μετά την κατάρρευση του Εμβέρ Χότζα και πολύ πιθανόν να καταλήξει σε στρατιωτικό πραξικόπημα για να σταματήσουν οι λεηλασίες και οι πράξεις αντεκδίκησης προς τους πολιτικούς που θα έχουν μείνει στη χώρα, απο τον όχλο που θα ζητά αίμα υπο την καθοδήγηση της ΧΑ και άλλων ακραίων σχηματισμών.
    Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει αρκετή συνεννόηση και προετοιμασία μεταξύ των κομμάτων για να πετύχουμε το πρώτο σενάριο.
    Το πιο πιθανό φυσικά είναι να οδηγηθούμε στο δεύτερο χωρίς καν να το καταλάβουμε, γιατί όλοι θα είναι απασχολημένοι με τις μεθεπόμενες εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος στο σχήμα αυτό μόνο και μόνο επειδή έχει ρίζες στα κοινωνικά κινήματα και φοβούνται ακριβώς αυτή τη δυναμική. Εξάλλου, η ΝΔΣΟΚ πασχίζει με κάθε τρόπο εμπρός στην πιθανότητα επιτυχίας εκλογικής του ΣΥΡΙΖΑ να ολοκληρώσουν όλες τις μεταρρυθμίσεις.

    Αλλά αναρωτιέμαι γιατί άραγε -τυχαία- έχουν κακό όνομα οι μεταρρυθμίσεις; Ποιες μεταρρυθμίσεις άραγε; Εκείνες που έκλεισαν σχολεία και νοσοκομεία ή ενέτειναν τους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία και την υγεία; Εκείνες που φέρνουν το μεσαιωνικό παράδεισο σε επιχειρήσεις (μετενέργεια, μειώσεις μισθών κλπ), τα ξεπουλήματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλες οι μεταρρυθμίσεις Δείμο έχουν κακό όνομα γιατί κανείς δεν τις θέλει, κανείς δεν θέλει να χάσει προνόμια και επιδόματα και χαλαρά ωράρια στο δημόσιο. Προκειμένου να μην ενοχληθούν οι πελάτες ο δικομματισμός χτύπησε όλους οριζόντια φροντίζοντας να εξαφανίσει τους πιο αδύναμους. Η καταφυγή στο ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία ελπίδα του κόσμου για συνέχεια της προηγούμενης ζωής του. Ξέχασαν όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Χωρίς χρήμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή όλοι τρέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή χάνουν προνόμια; Όχι επειδή χάνουν λεφτά και δεν μπορούν να θρέψουν οικογένεια; Όχι επειδή είναι άνεργοι;
      Μεταρρύθμιση είναι και το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων. Ομοίως και η άρση της μετενέργειας ή η μείωση των μισθών.
      Νομίζεις τα προνόμια τους έδωσαν άσχημο όνομα κι όχι η ουσία τους; Δεν είναι όλες οι μεταρρυθμίσεις σαν τα γενόσημα ή τα ΑΕΙ. Η επανάληψη των θέσεων περί προνομίων είναι συλλήβδην υποστήριξη σε όλες τις μεταρρυθμίσεις που διαλύουν το κεντρικό κράτος.

      Διαγραφή
    2. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν αρνητικό πρόσημο διότι κάθε περικοπή και κάθε επιπλέον φόρο ή χαράτσι τα βαφτίζουν μεταρρύθμιση, όπως στη νηστεία το κρέας ψάρι...

      Διαγραφή
    3. Δυστυχώς θα συμφωνήσω και εγώ με το leo. Προφανως και δεν τρέχουν όλοι. Είναι όμως πολλοί αυτοί που βλέπουν στο Σύριζα, με τις όποιες αναγωγές ασφαλώς λόγω των συνθηκων και των καιρών, τον Καραμανλή του 2004 που θα ξήλωνε την κομματοκρατία, τον Γαπ του 09 που είχε λεφτα, την ελπίδα πως μαγικα κατι θα συμβεί χωρίς επιπτώσεις στα κεκτημένα του ή ακόμα και στο σταματημα των απολεσθέντων του αλλα παντα με τη λογική ανεύρεσης του "σωτήρα".

      Διαγραφή
  6. Λεό, καλημέρα. Έχω πει την άποψη μου σε προηγούμενα σχόλια. Σήμερα, θέλω να ρωτήσω τα εξής:

    Μετά τις νέες εκλογές, θα προκύψει και πάλι ένας ενισχυμένος -περισσότερο- ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει φυσικά να εφαρμοστούν τα Μνημόνια και να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αρνείται και θα καταγγέλλει τα πάντα (δεν θα αλλάξει αυτό με τις εκλογές, κάθε άλλο).

    Επομένως θα τεθεί και πάλι -με χειρότερους όρους- θέμα κυβερνητικών συνεργασιών.

    Τι θα κάνει τότε η ΔΗΜΑΡ? Με ποιους θα συνεργαστεί? Με τους τσαρλατάνους που σήμερα καταγγέλλει? Και σε ποια βάση θα μπορούσε να γίνει μια τέτοια συνεργασία, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται τις μεταρρυθμίσεις, τις οποίες -και βάσει του άρθρου σου- η ΔΗΜΑΡ θεωρεί αναγκαίες?

    Εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα απλώς μετατίθεται -με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.

    Επιπλέον, δεν θεωρώ ότι συνιστά σοβαρή πολιτική στάση (σε μια τέτοια συγκυρία μάλιστα) το: "Να καταστραφούμε,για να μάθετε".

    Και τέλος η ΔΗΜΑΡ έχει θολώσει τόσο πολύ τα νερά όλες αυτές τις μέρες,σε ό,τι αφορά τη στάση της απέναντι στα επικίνδυνα καμώματα των ΣΥριζαίων, ώστε πραγματικά μας έχει καταμπερδέψει!

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κατανοώ και σε ένα βαθμό συμμερίζομαι τις παρατηρήσεις των φίλων από την Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ. Αλλά πρέπει να συνυπολογίσουμε, πριν αποφασίσουμε, πως αυτό που θα ακολουθήσει την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης θα είναι πιθανόν πολύ χειρότερο. θεωρώ πως η ΔΗΜΑΡ χειρίστηκε με σύνεση την όλη υπόθεση, αλλά ίσως πρέπει να υπερβούμε τις φοβίες μας και να τολμήσουμε τη συνεργασία με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, καλώντας ταυτόχρονα φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που έμειναν εκτός Βουλής να συμβάλλουν με τις απόψεις τους και να αναλάβουν ρόλους σε πόστα κυβερνητικής ευθύνης. Ταυτόχρονα να απευθυνθούμε στην ομάδα Παπαδήμου που διαχειρίστηκε με ρεαλισμό και ορθολογικότητα την υπόθεση PSI να συμμετέχει στη συγκρότηση του κυβερνητικού σχήματος. Αν η χώρα καταρρεύσει κανείς δε θα μας αποδώσει εύσημα τιμιότητας και καθαρού μετώπου.
    Αν τίποτα από αυτά δεν συμβεί και πάμε σε επόμενες εκλογές υπάρχει μόνο μια τελευταία ευκαιρία για να αναχαιτιστεί ο πολιτικός σπαραγμός της ελληνικής κοινωνίας και η αποκοπή της χώρας από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Μια κοινή σταυροφορία των όσων δυνάμεων εθνικής συνεννόησης έχουν απομείνει στους χώρους της κοινωνίας, της διανόησης και των κομμάτων για τη συγκρότηση ενός εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης και της χρεωκοπίας. Αυτό σημαίνει εκλογικό μέτωπο και όχι διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές. Ξέρω πως μια τέτοια δυνατότητα φαντάζει σήμερα σχεδόν απίθανη. Αλλά στο δρόμο προς τη Δαμασκό δεν ήταν που ο Σαούλ άλλαξε ;
    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κωστας Παπαδοπουλος13 Μαΐου 2012 στις 3:24 μ.μ.

    κυριοι και κυριες της δημαρ πειτε στον κοσμο ποια η σχεση σας με τον ομιλο βαρδηνογιαννη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα παπαδόπουλε. Δεν έχουμε σχέση με τον όμιλο, είμαστε εμείς οι ίδιοι ο όμιλος. Εγώ είμαι ο ΒΑρδής

      Διαγραφή
  9. Η σχέση που έχεις εσύ με τη λογική, δηλαδή καμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η κριτική που γίνεται από την ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες με βρίσκει 100% σύμφωνο. Παρόλαυτα, την κρίσιμη στιγμή η ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Θεωρώ ότι έχει πολλά κοινά, και μπορεί να βρει ακόμα περισσότερα, με τον Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο, παρά με οποιοδήποτε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και πάει να επαναδιαπραγματευτεί, ποιος θα κάτσει στο τραπέζι με την Μέρκελ κτλ. Ο Στρατούλης και ο Σκουρλέτης; Μάλλον όχι. Ο Δραγασάκης θα κάτσει με τον Τσακαλώτο, τον Σταθάκη και τον Παπαδημούλη. Έτσι βέβαια θέλω να ελπίζω!
    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία