Αναζητώντας το χαμένο λόγο του συγκεκριμένου, του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη

Του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη

Ζούμε σε συνθήκες μιας βαθιάς χαύνωσης. 

Σ’ αυτή την κατάσταση, της παραζάλης, το μυαλό δε λειτουργεί και δε σκέφτεται.
Αποδέχεται άκριτα ότι παραμύθι και να το ταΐσεις.

Το δυστύχημα είναι ότι μετά δεν θα μείνει χρόνος για να σκεφτείς παραπάνω.
Δεν θα μείνει χρόνος για να διορθώσεις το σφάλμα σου, να κάνεις το σταθερό βήμα προς τη διέξοδο.

Ήδη αύριο... οι φαρμακοποιοί κλείνουν τα μαγαζιά τους και καταγγέλλουν την σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Γιατί ενώ έπρεπε να πάρουν κάποιο ποσό έναντι, από τα χρεωστούμενα, το κομμάτι της δανειοδότησης που αφορά κάλυψη ελλειμμάτων δεν ήρθε και ο ΙΚΑς είχε να διαλέξει μεταξύ συντάξεων και προκαταβολών στα φάρμακα.
Και διάλεξε τις πρώτες.
Κατάλαβε κανείς τελικά ότι παίρνουμε παράδες για να καλύπτουμε και τα ελλείμματα μας;;;

Τελικά όμως τον λογαριασμό σε ποιόν τον στέλνουμε;

Έχουν καταλάβει οι φαρμακοποιοί, οι φαρμακέμποροι, οι εταιρίες , όλος αυτός ο κύκλος, έχουν αντιληφθεί που πρέπει να στείλουν τον λογαριασμό;

Εγώ ως πολίτης να τον παραλάβω. Σε αυτούς που επιτείνουν την αγωνίας μου, φαρμακοποιέ, δεν θα πεις καμιά κουβέντα;

Τελικά μονίμως εγώ και εσύ θα μείνουμε να νταλαβεριζόμαστε;

Δεν παίζει όμως, έτσι το παιχνίδι.

Και συνεχίζουμε να τρώμε καθημερινά στην μάπα ότι αερολογία κατεβάσει η γκλάβα των σοφών της πολιτικής γιατί κατά τα άλλα δεν πρέπει να λέμε κακά λόγια γι’ αυτούς.

Γιατί ετούτοι είναι «οι παράκλητοι επί της γης» οι απεσταλμένοι της πολιτικής.
Της οποίας την ήττα απευχόμαστε γκρεμοτσακίζοντας την συνέχεια επάνω στα βράχια. Και νομίζοντας ότι έτσι μπορεί να διασωθεί.