Ποιος θα κλείσει πρώτος μια άχρηστη κρατική υπηρεσία;




του Λεωνίδα Καστανά (και στη Μεταρρύθμιση)

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν μας γέμισε αισιοδοξία για το μέλλον, τόσο το δικό της όσο και της χώρας. Πολλά ονόματα γνωστών αποτυχημένων πολιτικών βρίσκονται σε καίριες θέσεις. 

Πολιτικών που διακρίθηκαν για την πελατειακή τους αντίληψη περί την πολιτική, τουλάχιστον κατά το πρόσφατο παρελθόν. Δίπλα τους λίγα λαμπερά ονόματα ανθρώπων που κοσμούν με τη δράση τους  τη δημόσια ζωή και δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Ονόματα με έντονα μεταρρυθμιστικές απόψεις, με όραμα και κέφι για δουλειά. Στον περίγυρο πολλά άγνωστα ονόματα που ελπίζουμε τα περισσότερα εξ αυτών να αποδειχθούν καλές περιπτώσεις.  Το πώς θα δουλέψει το ετερόκλητο αυτό σύνολο, μέλει να αποδειχθεί. Δυστυχώς η χώρα έχασε την ευκαιρία να έχει ένα πολύ συμπαγές οικονομικό επιτελείο από τους καλύτερους που διαθέτει. Και αναφέρομαι στους Α. Παπαδόπουλο, Στουρνάρα, Μαραβέγια, Ζαννιά, Ηλ. Κικίκλια οι οποίοι μαζί με το Ράπανο και το Χατζηδάκη   θα έφτιαχναν την  dream team της οικονομίας με μεγάλες πιθανότητες να επιτύχουν και να οδηγήσουν στη χώρα με ασφάλεια στη νέα εποχή. Οι πληροφορίες λέγουν ότι ήταν ο Βενιζέλος αυτός που δεν θέλησε να γίνει κάτι τέτοιο. Ενώ με παρέμβαση του Φ. Κουβέλη είχε εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους, ο αρχηγός του ΠαΣόκ δεν την υποστήριξε και μάλιστα απουσίαζε από τη διαπραγμάτευση για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Θα πορευτούμε με ότι έχουμε. Στο αποτέλεσμα της σύνθεσης αποτυπώνεται το συμπέρασμα ότι αυτή η κυβέρνηση χωρίς την ανάμειξη της ΔΗΜΑΡ θα ήταν πολύ χειρότερη και με την ενεργό ανάμειξη του ΠαΣοκ θα ήταν πολύ καλύτερη. Δυστυχώς τα πολιτικά παιχνίδια δεν λείπουν ούτε στις πιο δύσκολες ώρες.
Το πλαίσιο διακυβέρνησης είναι ρεαλιστικό, αλλά και προοδευτικό με την ουσιαστική σημασία των λέξεων. Προωθεί μεταρρυθμίσεις και προοδευτικές διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, την αναδιοργάνωση του κράτους, τις στρατηγικές επιλογές της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, στη βιομηχανία, την ενέργεια, τις μεταφορές και τα δίκτυα, τις υπηρεσίες και τον πρωτογενή τομέα.

Η κόκκινη κλωστή που το διαπερνά είναι η υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας στις αμοιβές και τα δικαιώματα, η καταπολέμηση της ανεργίας με ενεργητικές πολιτικές, η διεύρυνση των ευκαιριών απασχόλησης και επιχειρηματικότητας, ιδιαίτερα για τους νέους.
Θέλουμε να πετύχει η κυβερνητική προσπάθεια για το καλό της χώρας και των εργαζομένων και θα εργαστούμε για το σκοπό αυτό όλοι μαζί στην κυβέρνηση, στο κράτος και τη διοίκηση, στη Βουλή, στους θεσμούς ΤΑ, στο μαζικό κίνημα. Η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι και επιτυχία της ΔΗΜΑΡ.
Έχουμε συνείδηση ότι η πολιτική επιτυχία στο προγραμματικό πλαίσιο είναι αντιστρόφως ανάλογη της εκλογικής καταγραφής στο συσχετισμό ΝΔ –ΔΗΜΑΡ. Είμαστε περήφανοι διότι οι θεμελιώδεις πολιτικές αρχές και της διεκδίκησης για την αναδιαπραγμάτευση και της διακομματικής συμπαράταξης στη διαπραγμάτευση είχαν τεθεί από τη Δημοκρατική Αριστερά.
Ωστόσο το πρόγραμμα θα τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές. Ελπίζουμε να γίνει σκληρή και εποικοδομητική διαπραγμάτευση και το αποτέλεσμα να είναι θετικό για τη χώρα. Όποιο όμως και αν είναι το πρόγραμμα που εν τέλει θα εφαρμοστεί, θα πρέπει να γίνει πράξη και μάλιστα άμεσα. Γιατί το πολιτικό μας σύστημα ενώ είναι μανούλα στις υποσχέσεις, παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσανεξία στην εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών επιλογών. Η πρόσφατη ιστορία υλοποίησης των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων είναι απογοητευτική.
¨Ολοι μας είδαμε και βλέπουμε καθημερινά μεγάλες επιχειρήσεις να κλείνουν, μικρά μαγαζιά να βάζουν λουκέτο, πολυεθνικές να αποχωρούν από τη χώρα, χρέη να αυξάνονται, δουλειές να ματαιώνονται, χιλιάδες ανθρώπους να μένουν στο δρόμο. Είδαμε σχολεία να κλείνουν και άλλα να συγχωνεύονται, στα πλαίσια της δραστικής περικοπής των δαπανών, του καλύτερου εκπαιδευτικού αποτελέσματος και του νοικοκυρέματος του κράτους. Ακούμε για νοσοκομεία που θα ακολουθήσουν και ανησυχούμε.  Αυτό που δεν έχουμε δει είναι, το κλείσιμο, το σφράγισμα, την εξαφάνιση από το διοικητικό χάρτη της χώρας μια άχρηστης δημόσιας υπηρεσίας. Ας μας υποσχεθεί κάποιος ότι θα το δούμε και ας μας φωνάξει να ανοίξουμε σαμπάνιες τη μέρα που θα γίνεται η μετακόμιση. Όχι για να μείνουν και άλλοι συμπολίτες μας στο δρόμο. Αλλά για να απορροφηθούν σε εκείνες τις υπηρεσίες που πραγματικά τους χρειάζονται. Για να σταματήσει η αιμορραγία όλων μας σε νοίκια και λειτουργικά έξοδα για τη συντήρηση κτιρίων που στεγάζουν ελάχιστους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο. Για να μην πληρωθούν ποτέ πια υπέρογκοι λογαριασμοί για τηλέφωνα και internet που δεν χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες της υπηρεσίας αλλά για αυτές των άπραγων υπαλλήλων τους. Για να χάσουν πια οι οθόνες των pc, το φέγγος του facebook και της πασιέντζας. Αλήθεια ποιος θα είναι ο υπουργός που θα βάλει το πρώτο λουκέτο να τον σηκώσουμε στα χέρια; Γιατί αυτή ή αυτός θα είναι ο πρωταθλητής της νέας κυβέρνησης.

Αλήθεια, ο Καλλικράτης δεν έγινε για να περιοριστούν τα έξοδα των ΟΤΑ; Αμ δε. Αυξήθηκαν. Όπως διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ, τα 2 τελευταία χρόνια οι προσλήψεις συνεχίζονται με αποτέλεσμα, ενώ συνταξιοδοτήθηκαν 53.365 άτομα, το σύνολο του προσωπικού της γενικής κυβέρνησης έμεινε σταθερό στα 629.301 άτομα. Η συμφωνία για μία πρόσληψη σε κάθε 5 αποχωρήσεις δεν τηρήθηκε. Με τι μούτρα θα πάμε σε οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση; Τόσο χαζούς θεωρούμε τους κουτόφραγκους;
Μόνο στους ΟΤΑ έγιναν 12000 προσλήψεις. Σε αυτούς τους άθλιους ΟΤΑ των οποίων η παροχή υπηρεσιών γίνεται καθημερινά και αθλιότερη έγιναν 12000 προσλήψεις. Για να είναι οι πόλεις πιο βρώμικες, τα σκουπίδια να σωρεύονται στους δημόσιους χώρους, οι «πνεύμονες πρασίνου» να είναι μικρές έρημοι, τα περιαστικά άλση σκουπιδότοποι και βάσεις εγκληματιών. Για να φοβάσαι το βράδυ να βγάλεις το σκύλο μια βόλτα, άοπλος. Για να χρειάζεται να εμπλακούν 5 υπάλληλοι μέχρι να σου δώσουν ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Για να είναι οι πόλεις σκοτεινές, επειδή κάηκαν οι λάμπες και δεν αλλάχτηκαν ποτέ.
Το ΕΣΥ έκανε το 2011, 6000 νέες προσλήψεις. Και όμως ακόμα έχουμε νοσοκομεία που μοιάζουν με στρατιωτικές  μονάδες στο μέτωπο, εν καιρώ πολέμου. Ναι χρειαζόμαστε υγειονομικό προσωπικό, αλλά και σωστές διοικήσεις με οργανόγραμμα και διαφάνεια, ώστε να το κατανείμουν, να το οργανώσουν και να το αξιολογήσουν. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να μπουν μπροστά.
 Πρόσφατα φιλικό μου πρόσωπο χρειάστηκε να νοσηλευθεί στην Ουρολογική Κλινική του Λαϊκού Νοσοκομείου. Σας πληροφορώ ότι οι ιδιωτικές κλινικές ωχριούν μπροστά της. Καθαριότητα, οργάνωση, ψυχολογική συμπαράσταση στους ασθενείς, υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες. Ο διευθυντής παρών από τις 7πμ, ένας σεβάσμιος κέρβερος, συντόνιζε τα πάντα, με πυγμή και χαμόγελο. Οι υφιστάμενοι τον κοιτούσαν στα μάτια. Τιμούσε την Ιατρική και τη χώρα, τόσο αυτός όσο και το προσωπικό. Την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση στο Αττικό νοσοκομείο. Η ίδια εικόνα. Ένα σύγχρονο νοσοκομείο, με άριστο προσωπικό σε συνεχή εγρήγορση, παρήγαγε μόνο θετικά αποτελέσματα. Είναι όμως παντού έτσι; Πόσοι θα είχαν να αναφέρουν δεκάδες αρνητικά περιστατικά;
Χρειαζόμαστε ένα άλλο παράδειγμα. Δεν είναι οι προσλήψεις κατ’ ανάγκη αρνητικές, πρέπει όμως  να είναι στοχευμένες. Να είναι τελείως απαραίτητες, να μη γίνονται για να εξυπηρετηθούν οι κομματικοί φίλοι. Κάπως θα πρέπει να ελεγχθεί η κατάσταση. Κάτι θα πρέπει να παρουσιάσουμε στους δανειστές. Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να δικαιολογήσουμε τις απαιτήσεις μας.  Ελπίζουμε τα στελέχη της νέας κυβέρνησης να έχουν την αίσθηση της πραγματικότητας. Να εγκαταλείψουν την πελατειακή λογική. Να αποφύγουν τους μικροκομματισμούς. Να γράψουν ιστορία, έστω για μια φορά στη ζωή τους.

Η συμμετοχή ενός τμήματος της Αριστεράς στην κυβέρνηση δεν έγινε μόνο για να της δώσει ευρύτερη πολιτική νομιμοποίηση. Έγινε για να αλλάξει ο τρόπος που ασκείται η εξουσία.
Χρειάζεται πολιτική και οργανωτική εγρήγορση της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και όλων των προοδευτικών δυνάμεων για την επιτυχή εφαρμογή και προώθηση των προγραμματικών δεσμεύσεων στην κυβερνητική πολιτική. Αν η  Αριστερά θέλει το καλό των εργαζομένων και του τόπου θα πρέπει να εγκαταλείψει τα κεραμίδια και να πατήσει στη γη. Να έχει μάτια παντού και λύσεις για τα πάντα, ώστε να στρέφει κάθε στιγμή το καράβι στη ρότα της σωτηρίας. Η πολεμική, η καταγγελία, η βία, ο στείρος αρνητισμός, απλά θα φτιάξουν το κλίμα μέσα στο οποίο οι φαύλοι θα κυριαρχήσουν. Θα βαθύνουν τον κατακερματισμό, θα ενδυναμώσουν τα πολιτικά άκρα. Η αλλαγή δεν θα έρθει με δράσεις μόνο σε επίπεδο κορυφής. Χρειάζεται μια νέα κοινωνική συμφωνία. Η αριστερά έχει ιστορική ευθύνη. 

Σχόλια

  1. Λεό, καλημέρα και σιδερένιος!

    Εφαρμοσμένο παράδειγμα λειτουργίας νευραλγικής δημόσιας υπηρεσίας (που την επιθεωρεί και η τρόικα): Χρειάστηκα ένα πιστοποιητικό από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (προκειμένου να ικανοποιήσω παρανοϊκή απαίτηση άλλης υπηρεσίας). Κατέθεσα αίτηση -με συνημμένο επίσημο αντίγραφο δημοσίου εγγράφου, από το οποίο προέκυπτε βεβαιωμένο το ακριβές περιεχόμενο του πιστοποιητικού που ζητούσα (δεν χρειαζόταν δηλαδή καμμία έρευνα).

    Τηλεφώνησα δέκα μέρες μετά την κατάθεση της αίτησης για να μάθω πότε θα είναι έτοιμο το πιστοποιητικό. Ο υπάλληλος με ρώτησε ποιου ΕΤΟΥΣ είναι η αίτηση. Θεώρησα ότι δεν είχα συνεννοηθεί σωστά και πήγα επιτόπου, για να πληροφορηθώ ότι στο ΓΛΚ υπάρχουν αδιεκπεραίωτες αιτήσεις (για έκδοση πιστοποιητικών) από το 2009!!!
    Σε όποιο γραφείο χτύπησα και μπήκα, μέχρι να εντοπισω το σωστό, είδα παρέες υπαλλήλων να κουβεντιάζουν, πίνοντας καφέ.
    Τα συμπεράσματα δικά σου!

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τι στοίχημα πας ότι το κύριο θέμα συζήτησης είναι το κακό μνημόνιο που επιτίθεται στα κεκτημένα όλων αυτών των "σκληρά εργαζόμενων" και στο βγαλμένο με "ιδρώτα" εισόδημά τους;

      ΣΧ

      Διαγραφή
  2. ΣΧ. Η προεκλογική συζήτηση συσκότισε και αποπροσανατόλισε από τον πυρήνα του προβλήματος. Και ο πυρήνας είναι ότι υπάρχει έλλειμμα, δεν υπάρχουν χρήματα, το χρέος είναι τεράστιο, η οικονομία είναι σε ύφεση, η ανεργία σαρώνει, το κράτος δεν μπορεί να συμβάλει έτσι όπως είναι σε καμιά λύση. Αυτός είναι ο πυρήνας με τα νουκλεόνιά του που θα λέγαμε στην πυρηνική φυσική. Ας ξεκινήσουμε από κάπου. Να μειωθούν τα έξοδα. Βρίσκουμε κωδικούς και τους ξηλώνουμε. 400 μύρια είναι οι υπερωρίες προς τα στελέχη. Υπερωρίες οι περισσότερες μαιμού. Βρίσκουμε υπηρεσίες άχρηστες και τις ξηλώνουμε. Πολλά δις. Σταματάμε τους διορισμούς και κάνουμε ανακατανομή του προσωπικού. Μαζεύουμε φόρους με αναδιάρθρωση της φορολογικής δικαιοσύνης. Ξεμπλοκάρουμε το ΕΣΠΑ. Ανοίγουμε τα κλειστά επαγγέλματα. Ενοποιούμε ταμεία, κλπ. Τα ισοδύναμα είναι πολλά και έχουν εντοπιστεί. Η πολιτική βούληση χρειάζεται για να γίνουν πράξη. Αντιθέτως πετάμε το μπαλάκι στην ΕΕ και ζητάμε επιμήκυνση χωρίς να έχουμε προχωρήσει σε κάτι. ΚΑι βέβαια θα μας βοηθήσει, αλλά θα πρέπει να πείσουμε τα κοινοβούλια να χρηματοδοτήσουν το χρέος μας με άλλα 15 δισ. Είναι εύκολο; Οχι αλλά θα το παλέψουμε. Στην Ελλάδα όμως ακόμα πιστεύουμε ότι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να μας σώσουν. Ετσι δε γίνεται. Στα πλαίσια αυτά αγωνιζόμενοι να σώσουμε τα 1400Ε ενός καθηγητή ΜΕ με ωράριο 16 ώρες ανά εβδομάδα, κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα, δηλαδή και τα 700Ε του νεοδιόριστου για 21 ώρες. Αν το καταλάβουμε αυτό και συμφωνήσουμε σε μια δίκαιη λιτότητα έχουμε κάποια ελπίδα,.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσυπογράφω αυτά που λες με χέρια και πόδια, αλλά δεν αισιοδοξώ ότι μπορούν να γίνουν. Όχι όσο το πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται μόνο για τους πελάτες του, ενώ, ταυτόχρονα, οι πελάτες του αρνούνται να γίνουν πολίτες. Το πάντα αναποτελεσματικό, γραφειοκρατικό, ευθυνόφοβο και ωχαδερφίστικο δημόσιο χειροτερεύει με γεωμετρική πρόοδο, κυριευμένο από τη νοοτροπία :αφού εσείς μου κόψατε το επίδομα πασιέντζας, ξυσίματος, ξαπλώματος και παπλώματος και εγώ δεν δουλεύω ούτε τις δύο ώρες που δούλευα πριν. Μακάρι να γίνονταν έστω και το 1/20 αυτών που πρέπει να γίνουν. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι το πελατειακό σύστημα πολεμάει να ακυρώσει και τα λίγα σωστά που έγιναν (πανεπιστήμια, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, διαύγεια)

      ΣΧ

      Διαγραφή
    2. Προσυπογράφω με χέρια και με πόδια αυτά που λες. Δεν αισιοδοξώ όμως ότι μπορούν να γίνουν. Όχι όσο το πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται μόνο για τους πελάτες του και οι πελάτες του συστήματος αρνούνται σθεναρά να γίνουν πολίτες. Το πάντα αναποτελεσματικό, ευθυνόφοβο, γραφειοκρατικό και ωχαδερφίστικο δημόσιο διαλύεται με γεωμετρική πρόοδο κυριευμένο από την νοοτροπία: αφού εσείς μου κόψατε το επίδομα πασιέντζας, ξυσίματος, ξαπλώματος , παπλώματος, κι εγώ δεν θα δουλεύω πια ούτε τις δύο ώρες που δούλευα πριν. Μακάρι να μπορούσε να γίνει έστω και το 1/20 των μεταρρυθμίσεων που είναι απαραίτητες, αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι το πελατειακό σύστημα προσπαθεί να σταματήσει και τις λίγες που έγιναν (πανεπιστήμια, διαύγεια, ηλεκτρονική συνταγογράφηση).

      ΣΧ

      Διαγραφή
    3. Nαι το πολιτικό σύστημα νοιάζεται μόνο για τους πελάτες του. Κάποια στιγμή όμως καταλαβαίνει ότι για να τους σώσει και να σωθεί και το ίδιο πρέπει να σώσει και τη χώρα. Σε αυτήν την κατάσταση ποντάρουμε. Αν το καταλάβει και αν προλάβουμε και αν ξέρει να τη σώσει. Θάχει ενδιαφέρον η εξέλιξη.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία