H Αριστερά της ευθύνης




του Μιχάλη Κυριακίδη από τη Μεταρρύθμιση


Αυτές τις ώρες ολοκληρώνονται οι διαδικασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης, που για πρώτη φορά, τουλάχιστον στη μεταπολίτευση, θα έχει τα χαρακτηριστικά μια πραγματικής κυβέρνησης συνεργασίας με κοινό πρόγραμμα και ορίζοντα τετραετίας.

Είναι η πρώτη φορά που ένα τμήμα της Αριστεράς, η Δημοκρατική Αριστερά, συνεπής στις προεκλογικές της εξαγγελίες, τολμά να κατέβει από την εξέδρα και να μπει στο γήπεδο, αναλαμβάνοντας κυβερνητικές ευθύνες, σε μια ιδιαίτερα -όπως όλοι γνωρίζουμε- κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Διακινδυνεύοντας, μάλιστα, να «λερωθεί και ματώσει» από τυχόν κυβερνητικά λάθη, αδυναμίες και αποτυχίες, που θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξουν.

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά. Θα δώσει το αριστερό στίγμα σε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει με την ελληνική κεντροδεξιά και μάλιστα του Αντ. Σαμαρά.

Η πορεία θα είναι δύσκολη, ιδιαίτερα δύσκολη και όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Σάκης Κουρουζίδης στο χθεσινό άρθρο του στην «Μ», υπάρχει το σενάριο να μην υπάρξει καμιά αλλαγή και να συνεχιστεί η μέχρι τώρα πολιτική της τρόικας, «η πιστή, περίπου, εφαρμογή του ισχύοντος μνημονίου, με μικρές αλλαγές». Εξάλλου, τέτοια μηνύματα υπάρχουν πολλά από την ΕΕ αυτές τις ημέρες.

Υπάρχει όμως και το άλλο σενάριο, όπως ο ίδιος επισημαίνει, να υπάρξουν αλλαγές, σημαντικές αλλαγές, κυρίως στον τομέα των μεταρρυθμίσεων και των συνθηκών ανάπτυξης, που θα αντιστρέψουν την ύφεση και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, αναζωογόνηση της αγοράς και κυρίως ελπίδα στο λαό ότι υπάρχει φώς στο βάθος του τούνελ.

Ποιο σενάριο θα επικρατήσει, θα εξαρτηθεί και από εμάς. Από το κατά πόσο θα σταματήσουμε να παίζουμε τα «άτακτα παιδιά», ή τους γραφικούς της Ευρώπης και θα καταφέρουμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να συντονιστούμε με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στο δεύτερο σενάριο. Στις δυνάμεις της προόδου, τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Οι δυνάμεις αυτές παίρνουν το επάνω χέρι σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και τολμά να το βάλει. Το στοίχημα εμπεριέχει άλλη μία παράμετρο που αφορά στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το βάθεμά της. Το στοίχημα της συνεργασίας, της αναζήτησης κοινών σημείων και όχι μόνον των διαφορών. Να σταματήσουμε να λέμε, «δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών» και να κρυβόμαστε πίσω από αυτό. Η παράμετρος αυτή, είναι πολύ σημαντική κληρονομιά για το μέλλον.

Αυτή είναι η Αριστερά της ευθύνης. Η ΚΕ της ΔΗΜΑΡ  ενέκρινε την   πρόταση του Φώτη Κουβέλη για στήριξη της κυβέρνησης, «χωρίς τη συμμετοχή κομματικών στελεχών της ΔΗΜΑΡ ή συνεργαζόμενων βουλευτών της, αλλά με συμβολή στην επιλογή φερέγγυων προσώπων, κοινής αποδοχής». Μου μένει μια πικρή γεύση στα χείλη, διότι το βήμα δεν γίνεται ολοκληρωμένο. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, γιατί δεν συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις σε μια κυβέρνηση την οποία στηρίζει. Τώρα, μάλιστα που χρειάζεται να δωθούν σκληρές μάχες, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.  Ωστόσο, ανήκω στην ανανεωτική Αριστερά εδώ και 40 χρόνια και τα έχω συνηθίσει αυτά… Κρατάω το γεγονός ότι έγιναν τα ¾ του βήματος.

O Μιχάλης Κυριακίδης είναι δημοσιογράφος, διευθυντής Σύνταξης της «Μεταρρύθμισης»

Σχόλια

  1. Ερώτηση κρίσης (πριν κάνω κριτική): πώς θα πετύχει η ΔΗΜΑΡ που δεν απειλεί αριθμητικά τη νέα κυβέρνηση να επηρεάσει προοδευτικά τις μεταρρυθμίσεις;

    Και τώρα η κριτική με την οποία σίγουρα θα διαφωνήσεις, αλλά ήθελα μία άποψη/κρίση:
    Την προηγούμενη φορά πραγματικά δεν καταλάβαινα γιατί οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν έκαναν κυβέρνηση. Αυτή τη φορά όμως όντως, δεν καταλαβαίνω γιατί η ΔΗΜΑΡ θέλει τόσο πολύ να συμμετάσχει (δεν είναι αναγκαία αριθμητικά). Το σύστημα δείχνει σαν να έχει ανάγκη ένα αριστερώνυμο κόμμα μπας για να μειώσει τη λαϊκή αντίδραση και να περιορίσει την κοινωνική αντιπολίτευση.
    Ουσιαστικά πράττουν τώρα αυτό που μπορούσαν κάνουν τότε. Μόνο που στο ανάμεσα χάσαμε ένα και πλέον μήνα (με οικονομικές συνέπειες), ενισχύθηκε η ΝΔ σημαντικά κι εκτίθεται η ΔΗΜΑΡ, αφού δεν είναι καν αναγκαία.
    Στόχος της προηγούμενης άρνησης -με ευθύνη πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ, που κόντεψε να το ξανακάνει- ήταν απλά να εκτεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε νέα εκλογική αναμέτρηση και να επανακάμψουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος και η ΔΗΜΑΡ πίστεψαν ότι θα καρπωθούν τους αριστερούς/κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, θεωρώντας ειδικά το ΠΑΣΟΚ εκλογικούς δουλοπάροικους τους Πολίτες και η ΔΗΜΑΡ ελπίζοντας στα εκλογικά ψίχουλα της αγανάκτησης. Δε διάβασαν τα αποτελέσματα σωστά και τώρα τρέχουν να αποκαλύψουν τις ουσιαστικές τους συμφωνίες με τη ΝΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά την 6η Μαϊου το ΠΑΣόκ δεν ήθελε κυβέρνηση χωρίς το Σϋριζα. Προτιμούσε εκλογές. Υπήρχε ο φόβος της λαϊκής αντίδρασης. Σήμερα προφανώς είναι αλλιώς χωρίς ουσιαστικά να έχει αλλάξει τίποτα εκτός από ένα. Ο λαός "θέλει" το Σύριζα στην αντιπολίτευση. Η ΔΗΜΑΡ αν και δεν είναι απαραίτητη αριθμητικά θα κάνει ότι μπορεί για να ηρεμήσει το κλίμα και να στέψει όσο μπορεί τις επιλογές προς τη δική της κατεύθυνση. Τη θέλουν και οι άλλοι προφανώς για να πετύχουν μεγαλύτερη ομοψυχία. Το αν θα βγει κάτι καλό μένει να φανεί. Εδώ θα είμαστε να τα συζητάμε.

      Διαγραφή
    2. Δηλαδή στην ουσία συμφωνούμε για το ρόλο της ΔΗΜΑΡ, αλλά χρησιμοποιούμε άλλες λεξιλόγιο...

      Διαγραφή
  2. Είναι ένα σημαντικό βήμα (κακώς μόνο τριών τετάρτων) μπροστά. Πιστεύω
    ότι με τους κατάλληλους χειρισμούς κι επιμέρους επιλογές, μπορούν να τεθούν οι βάσεις για τη δημιουργία μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς, που θα είναι σε θέση να προωθήσει πολιτικές ανάπτυξης με ανθρώπινο πρόσωπο και θα επηρεάσει θετικά την κατεύθυνση της κοινωνίας και της χώρας σε μια πορεία δημιουργικής συνεργασίας και συλλογικής ευθύνης για το μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία