Δύο ισοδύναμα με ιδεολογικό φορτίο: Να πληρώσουν η εκκλησία και οι «αιώνιοι» φοιτητές.



του Λεωνίδα Καστανά

Μέχρι τις 23 Ιουλίου, ημέρα έλευσης της τρόικας, θα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις περιορισμού των δημοσίων δαπανών κατά 11,5 δις. Οι περικοπές αυτές θα πρέπει να γίνουν σε 2 ή 4 χρόνια, αλλά θα πρέπει να γίνουν. Φυσικά και επιβάλλονται από το «κακό» μνημόνιο, αφού σε αυτήν τη χώρα κανείς δεν είχε, τόσα χρόνια, την πολιτική βούληση να μαζέψει τα κρατικά έξοδα, ανεξάρτητα από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Αντίθετα σύσσωμο το πολιτικό σύστημα μοίραζε απλόχερα χρήμα που δεν είχε, αναπαράγοντας έτσι την εξουσία του.

Περικοπές, λοιπόν, αλλά από πού;
Η κυβέρνηση δεν θέλει να βάλει χοντρό χέρι στα ειδικά μισθολόγια. Λογικό, αφού μια τέτοια κίνηση, θα δυσαρεστούσε ευαίσθητους κλάδους κρατικών υπαλλήλων, όπως γιατρούς, στρατιωτικούς, καθηγητές πανεπιστημίου, δικαστικούς, διπλωμάτες και θα πυροδοτούσε νέες κοινωνικές εντάσεις. Λογικό όμως και από την πλευρά της πραγματικής οικονομίας. Μια τέτοια μείωση θα είχε επιπτώσεις στην κατανάλωση, άρα και στη ρευστότητα της αγοράς. Ωστόσο θα ήταν ορθολογικό να διερευνηθεί, ποιοι συγκεκριμένα και γιατί απολαμβάνουν τεράστιους, για τα σημερινά δεδομένα, μισθούς και συντάξεις και να γίνουν στοχευμένες περικοπές. Είναι άδικο να ενοχοποιούμε όλους τους γιατρούς ή όλους τους ένστολους. Αν ένας νοσοκομειακός γιατρός που δίνει καθημερινά τη μάχη της ζωής και του θανάτου, στις πιο αντίξοες συνθήκες, αμείβεται με 1850Ευρώ, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να θεωρείται υψηλόμισθος. Το ίδιο ισχύει και για τους ένστολους. Τα παιδιά που κυνηγούν το έγκλημα στους δρόμους, πάνω σε δυο τροχούς, προσφέροντας στην κοινωνία πραγματικές υπηρεσίες, δεν μπορούν να το κάνουν για ένα κομμάτι ψωμί. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχουν γραφειοκράτες που λιώνουν από την απραξία μέσα σε κλιματιζόμενα γραφεία, που εισπράττουν ποσά τελείως δυσανάλογα με τις υπηρεσίες που (δεν) προσφέρουν.

Αν οι συγκεκριμένοι κλάδοι απορροφούν γύρω στα 6 δις ετησίως, δηλαδή το 33% της μισθοδοσίας των ΔΥ, δεν φταίνε οι εργαζόμενοι, αλλά η οργάνωση του κράτους. Η πραγματική οικονομία θα γίνει από την αναδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών, την κατάργηση της πολυνομίας και της γιγαντονομίας, όπως είπε και ο Μανιτάκης, τη δραστική μείωση της γραφειοκρατίας, την περικοπή επιδομάτων σε όσους δεν το αξίζουν, τις μετατάξεις του πλεονάζοντος προσωπικού.  Αν ο στρατός είναι πολυέξοδος, ας κλείσουν εδώ και τώρα στρατόπεδα, ας μειωθούν οι εξοπλισμοί, ας αυξηθεί κατά 3 μήνες η θητεία, ας τα βρούμε με την Τουρκία. Αλλά ας δούμε και το μισθολόγιο όσων υπηρετούν σε μια ετοιμοπόλεμη μονάδα σε σχέση με τους ομοιόβαθμους συναδέλφους τους που υπηρετούν στο Πεντάγωνο. Δεν είναι άδικο για παράδειγμα να συνεχίζουν να παίρνουν πτητικό επίδομα και όσοι σταμάτησαν να πετούν με πολεμικό αεροπλάνο;

 Άρα, οι οριζόντιες και άκριτες περικοπές δεν θα βοηθήσουν την κοινωνία να βγει από την κρίση, το αντίθετο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η αναδιάρθρωση των κρατικών δομών, η  αξιολόγηση προσώπων και υπηρεσιών και η επιστημονική κοστολόγηση αυτών. Δηλαδή μεταρρυθμίσεις. Και η πολιτεία κάποια στιγμή θα πρέπει να τολμήσει να γίνει δικαιότερη.


Διάβασα όμως ότι το οικονομικό επιτελείο σκέφτεται δυο καινοτόμες δράσεις περικοπής δαπανών της τάξης κάποιων εκατομμυρίων ευρώ. Δεν ξέρω αν είναι πραγματικές σκέψεις, αλλά νομίζω ότι έχουν εκτός από οικονομικό και σημαντικό ιδεολογικό ενδιαφέρον.

Η πρώτη, αναφέρεται στη μισθοδοσία 10.000 ιερέων και 100 αρχιερέων. Το κόστος για το κράτος είναι 200 εκατομμύρια. Η σκέψη είναι να αναλάβει το μισό η ίδια η εκκλησία. Το σωστό θα ήταν φυσικά να το αναλάβει όλο. Και μόνο το γεγονός ότι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας πληρώνουν τους διακόνους μιας συγκεκριμένης θρησκείας είναι εξωφρενικό για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά οποιαδήποτε ελάφρυνση και αν γίνει θα ήταν πολύ σημαντική. Κυρίως σε ιδεολογικό επίπεδο. Θα σηματοδοτούσε την έναρξη του πολυπόθητου διαχωρισμού της εκκλησίας από το κράτος. Το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας δεν αφορά την πολιτεία. Αφορά αυτήν την ίδια. Το ίδιο έργο μπορεί να κάνει και ένα σωματείο ή μια επιχείρηση. Είναι μέρος της κοσμοθεωρίας ή της προπαγάνδας της. Δεν ανταλλάσσεται με θέσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ούτε θα πρέπει να μας απασχολεί, αν αυτή έχει τους αναγκαίους πόρους (που τους έχει). Αν η κοινωνική προσφορά της εκκλησίας προς τους αδύναμους είναι σημαντική να την χειροκροτήσουμε. Αλλά φαντάζομαι ότι ούτε η ίδια θα ήθελε να αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής με την πολιτεία.

Η δεύτερη, αφορά την υποχρέωση των «αιώνιων» φοιτητών να πληρώνουν δίδακτρα για τις υπηρεσίες που απολαμβάνουν από τα δημόσια πανεπιστήμια. Φαντάζομαι ότι αυτό το μέτρο μπορεί να ορίζει ότι, ένας φοιτητής σχολής τετραετούς φοίτησης, ο οποίος μετά από 6 χρόνια δεν έχει πάρει πτυχίο, θα είναι υποχρεωμένος να πληρώνει δίδακτρα, αν θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του. Υποτίθεται βέβαια ότι αυτός δεν έχει αρρωστήσει από σοβαρή ασθένεια ή δεν έμεινε στάσιμος επειδή η σχολή του ήταν κατειλημμένη  από κάποιο κόμμα. Θα μου πείτε ότι και τα δύο είναι δύσκολα και επίφοβα κριτήρια. Γιατί σε αυτή τη χώρα θα βρισκόντουσαν πολλοί επίορκοι που θα υπέγραφαν γνωματεύσεις καθολικού καρκίνου σε υγιείς. Ή η κατάληψη μιας σχολής δεν είναι και το πιο σπάνιο πράγμα στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Θα μπορούσε όμως να βρεθεί μια λύση, αν υπήρχε η πολιτική βούληση. Για παράδειγμα, να πάνε τώρα φυλακή, όσοι υπέγραψαν πιστοποιητικά απόλυτης τυφλότητας σε ανοικτομάτηδες. Ή να εφαρμόζεται ο νόμος στις καταλήψεις των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Και αυτό το μέτρο θα είχε τεράστια ιδεολογική σημασία, γιατί θα σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους για το μπάχαλο που επικρατεί στην ανώτατη εκπαίδευση. Θα ήταν μια νίκη απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν το σχέδιο της διάλυσης της δημόσιας παιδείας στο όνομα της δικής τους σκοταδιστικής και ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Θα ήταν ένα μήνυμα προς τους νέους και τις νέες μας, τεράστιας παιδαγωγικής αξίας. Παιδιά, η ελληνική κοινωνία ματώνει για να σας σπουδάζει σε ένα από τα 20 πανεπιστήμια που διαθέτει. Αν εσείς ήρθατε στο πανεπιστήμιο μόνο για να παίζετε, θα πρέπει να πληρώσετε. Το τσάμπα παιχνίδι τέλειωσε, εδώ δεν είναι “site free games”.

Η κοινωνία μας αντιστέκεται σε κάθε ιδέα μεταρρύθμισης. Είναι λογικό. Σαράντα χρόνια έμαθε να ζει με επιδοτήσεις, δανεικά και σοβιετική ιδεολογία. Έμαθε να συναλλάσσεται κάτω από το τραπέζι, να ξεσκίζει το κράτος, να απαξιώνει το δημόσιο, να αυτοκτονεί καθημερινά. Ήρθε όμως η κρίση για να αλλάξει τα δεδομένα, ήρθαν τα μνημόνια για να δείξουν με τον πιο εμφατικό τρόπο τα όσα όφειλε να διορθώσει αυτή η ίδια. Αν η κυβέρνηση συνεργασίας θέλει να σώσει τη χώρα, θα πρέπει να τολμήσει. Θα πρέπει να γίνει σκληρή, όχι για να εξουθενώσει τους ήδη εξουθενωμένους, αλλά για να αποδώσει ένα κομμάτι δικαιοσύνης. Να εμφυσήσει στους πολίτες μια πνοή ορθολογισμού. Η εκκλησία και τα πανεπιστήμια της δίνουν γήπεδο. Ας το εκμεταλλευτεί.        

Σχόλια

  1. //Αν ένας νοσοκομειακός γιατρός που δίνει καθημερινά τη μάχη της ζωής και του θανάτου, στις πιο αντίξοες συνθήκες, αμείβεται με 1850Ευρώ, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να θεωρείται υψηλόμισθος.//

    Επειδή είναι. Το ύψος μιας αμοιβής δεν μπορεί να έχει απόλυτη σχέση με το προσφερόμενο έργο. Ακριβώς κάποιοι άλλοι ίδιας κατάρτισης γιατροί σώζουν κάποιες άλλες ζωές, που κινδυνεύουν από ίδιες αρρώστιες σε ένα πολυτελές νοσοκομείο της Ελβετίας. Το έργο είναι συγκρίσιμο, ο μισθός, όμως, δεν μπορεί να είναι ο ίδιος. Διότι αντίστοιχα κάποιοι άλλοι γιατροί σώζουν κάποιες άλλες ζωές σε ένα νοσοκομείο της Αφρικής και πληρώνονται με 2 δολάρια την ημέρα. Με αυτήν την λογική ο μισθός του Έλληνα γιατρού θα πρέπει να θεωρηθεί δυσθεώρητα υψηλός, χωρίς να είναι. Αυτό που μετράει είναι το πλαίσιο αναφοράς του κλειστού συστήματος στο οποίο λειτουργεί κάθε ένας από τους τρεις. Και για να το βρούμε θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το επίδομα του ανέργου και το κατώφλι της αντικειμενικά επιτεύξιμης αξιοπρεπούς διαβίωσης σε κάθε σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννης Κ. Μπασιάκος13 Ιουλίου 2012 στις 2:20 μ.μ.

      Το κατώφλι της φτώχιας για μια τετραμελή οικογένεια στην Αθήνα που ζει στο νοίκι είναι περίπου 1900 ευρώ, σύμφωνα με έρευνα του Παρατηρίου της Φτώχιας της ΓΣΕΕ που διεξάγει το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΕΚΠΑ (http://www.ineobservatory.gr/). Βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Ι.Κ. Μπασιάκος

      Διαγραφή
    2. Ερμιππε, τη γνωρίζω την άποψή σου, είναι βάσιμη. Γιαυτό δεν είπα ότι είναι πολλά, αλλά ούτε λίγα. Στο δοσμένο κλειστό πλαίσιο που ανέφερες ένας καθηγητής ΜΕ με 20 χρόνια προυπηρεσία διδάσκει 16 ώρες και παίρνει 1400Ε. Χωρίς αξιολόγηση και χωρίς καμιά υποχρέωση και ανάγκη να ανοίξει βιβλίο για να μάθε τίποτα καινούργιο. Άρα; Το 1850 είναι κάπου δίκαιο, αν λάβουμε υπόψη και το σχόλιο του φίλου μου ΙΚ Μπασιάκου.

      Διαγραφή
    3. "Ένας νοσοκομειακός γιατρός"
      Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ νοσοκομειακός γιατρός, όπως δεν υπάρχει ΕΝΑΣ δάσκαλος ΜΕ.
      Για κάποιους γιατρούς ή δασκάλους τα 1,900 είναι ελάχιστα και για κάποιους άλλους πάρα πολλά.
      Απο τη στιγμή που ο ασθενής ή ο μαθητής απουσιάζει απο την εξίσωση, δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να μάθουμε ποιός πρέπει να πάρει 5,000 και ποιός πρέπει να πάει σπίτι του γιατί είναι επικίνδυνος για τη ζωή του αρρώστου ή για το μέλλον του μαθητή.

      Διαγραφή
    4. Συμπληρωματικά σημειώνω ότι στην εταιρεία που δουλεύω, προυπολογίζουμε το κόστος της ανάπτυξης μιας νέας εφαρμογής λογισμικού ως εξής:
      5 προγραμματιστές των € 1,000 για έξη μήνες
      η
      3 προγραμματιστές των € 3.000 για τρείς μήνες
      και αποφασίζουμε ανάλογα.

      Η απάντηση συνθήθως είναι του στύλ " η υγεία, παιδεία, ρεύμα, ζάχαρη, νερό κλπ είναι πολύ σημαντική για την κοινωνία. Γι αυτό και πρέπει να παραμείνει στον έλεγχο κλπ κλπ"

      Η ανταπάντηση σε αυτήν την απάντηση είναι ακριβώς ότι "η υγεία, παιδεία, ρεύμα, ζάχαρη, νερό κλπ είναι πολύ σημαντική για την κοινωνία. Γι αυτό και ΔΕΝ πρέπει να μείνει κλπ κλπ"

      Διαγραφή
  2. Διαφωνώ με το μέτρο για τους αιώνιους φοιτητές που πληρώνουν!!!. Δημιουργείται έτσι κίνητρο στις διοικήσεις των ΑΕΙ να "συντηρούν" εξεπίτηδες αιώνιους φοιτητές ώστε να αυξήσουν τα έσοδά τους. Και το timing είναι αισχρό! (Προκειμένου να μην μειώσουμε τα ειδικά μισθολόγια της συντεχνίας των καθηγητών, βάζουμε τους φοιτητές να πληρώνουν!!!) Είναι απείρως προτιμότερο ηθικά, παιδαγωγικά αλλα και παραγωγικά να τους διαγράφεις από τη σχολή όταν παραβιάζουν τον πρόβλεπόμενο χρόνο φοίτησης παρά να τους βάζεις να πληρώνουν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι διοικήσεις των ΑΕΙ μάλλον το αντίθετο θα κάνουν, θα τους περνούν όλους. Ο φοιτητοπατερισμός είναι βασική παράμετρος του εκπαιδευτικούς μας συστήματος.

      Διαγραφή
  3. Το ζητούμενο είναι η εύρεση ισοδύναμων για την διατήρηση των ειδικών μισθολογίων.

    Ναι μεν υπάρχουν τα παραδείγματα που αναφέρεις, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι όλα "τα δικά τους παιδιά" συνήθως εντάσσονται σε αυτήν την κατηγορία.

    "Τα παιδιά που κυνηγούν το έγκλημα στους δρόμους, πάνω σε δυο τροχούς, προσφέροντας στην κοινωνία πραγματικές υπηρεσίες, δεν μπορούν να το κάνουν για ένα κομμάτι ψωμί"

    Αν όμως αυτο το ίδιο παιδί τα καταφέρει και αποσπασθεί στην Βουλή θα δεί τον μισθό του να διπλασιάζεται.
    Ας ξεκινήσουν από τα του οίκου τους. Το έχουμε πεί πολλές φορές, η δύναμη του παραδείγματος.

    Τώρα γιατί είναι πιο εύκολο να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα από το να εντοπισθούν εκείνοι"που εισπράττουν ποσά τελείως δυσανάλογα με τις υπηρεσίες που (δεν) προσφέρουν" δεν μου είναι προφανές. Για αυτά τα ισοδύναμα δεν χρειάζεται μελέτη; Ας γίνουν και τα δύο.

    Αν επιτευχθεί εξοικονόμηση με μέτρα σαν αυτά που αναφέρεις δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να διατεθούν στην διατήρηση των προνομίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρη: Aς γίνουν και τα δύο και τα τρία. Καμιά αντίρρηση. Απλά θέλω να πω ότι υπάρχουν πολλές λεπτές διαφορές στους κλάδους των ειδικών μισθολογίων που πρέπει να εξεταστούν. Πχ δεν ξέρω το έργο που παράγουν οι διπλωματικοί υπάλληλοι. Κάποιοι ναι αλλά και κάποιοι σε πρεσβείες του εξωτερικού απολύτως τίποτα. Οι μισθοί; Άστα καλύτερα

      Διαγραφή
    2. leo, Μην τα μπερδεύουμε,
      Καταλαβαίνω ότι πρέπει να εξεταστούν οι "πολλές λεπτές διαφορές στους κλάδους των ειδικών μισθολογίων".
      όμως:
      Σε άλλες αντίστοιχες μειώσεις δεν εξετάσθηκαν αυτές οι "λεπτές διαφορές" ούτε στάθηκε αφορμή να μην γίνουν οι περικοπές.
      Δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί να πιστέψουν ότι αυτές οι "λεπτές διαφορές" (και όχι ότι πρόκειται για τα δικά τους παιδιά) είναι η αιτία να διατηρηθούν στο σύνολό τους τα ειδικά μισθολόγια (ούτε εμένα πείθουν).
      Είναι αυτή ακριβώς η διαφορετική αντιμετώπιση που κάνει την "λεπτή διαφορά" και τον κόσμο να δυσπιστεί.

      Διαγραφή
  4. Πώς ακριβώς και πόσο επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό οι "αιώνιοι φοιτητές";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολλές χιλιάδες. Αν πριν 10 ή 15 χρόνια παράτησες το πανεπιστήμιο είσαι ακόμα γραμμένος και μπορείς να συνεχίσεις τις σπουδές σου όποτε θέλεις. Εως τότε αθροίζεσαι στη δύναμη της σχολής και το κράτος δηλαδή εμείς δίνει το χρήμα στο πανεπιστήμιο με βάση τον αριθμό των φοιτητών. Δηλαδή πλασματικά. Αυτό γίνεται και στα επαγγελματικά λύκεια. Εκεί υπάρχει και κωδική ονομασία. Λέει πχ ο διευθυντής έχω 500 μαθητές εκ των οποίων οι 400 είναι ζωντανοί. Η σχολική επιτροπή όμως πληρώνει και για τους 500, με ότι σημαίνει αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλλά δεν είναι οικονομικό το όφελος. Είναι παιδαγωγικό. Να μάθουμε ότι το πανεπιστήμιο είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το οποίο όλη η κοινωνία πληρώνει και περιμένει από τη φοιτήτρια και το φοιτητή να της το ανταποδώσουν. Αυτό είναι η αλληλεγγύη. Δεν είναι τσάμπα. Αλλά στη χώρα αυτή λέμε δημόσιο αγαθό και εννοούμε τσάμπα, δηλαδή αγορασμένο με δανεικά. Τώρα αυτά είναι που πληρώνουμε όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, ακόμα και αν εξαρτώνταν από τον αριθμό των φοιτητών - που δεν συμβαίνει και δεν συμβαίνει γιατί προφανώς το υπουργείο γνωρίζει πόσοι είναι οι εισακτέοι κάθε έτους και μπορεί να συγκρίνει με τον συνολικό αριθμό κάθε ιδρύματος - δεν σημαίνει πως "χάνονται τα χρήματα στις τσέπες κάποιων".
    Όσον αφορά στο παιδαγωγικό όφελος και την υποχρέωση ανταπόδωσης προς την κοινωνία, αυτό θα ίσχυε αν όλοι οι απόφοιτοι ασκούσαν υποχρεωτικά κάποο δημόσιο λειτούργημα μετά. Για παράδειγμα οι γιατροί να δουλέψουν για κάποια χρόνια υποχεωτικά σε δημόσια νοσοκομεία, οι μηχανικοί να κάνουν το ίδιο κλπ κλπ. Και γενικά αυτή η "σοβαρή" υπόθεση της επιβολής διδάκτρων σε όσους καθυστερούν για κάποιους λόγους να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, οδηγεί τελικά στην επιβολή διδάκτρων γενικώς καθώς το επιχείρημα - γιατί να πληρώνω εγώ τις σπουδές κάποιου άλλου - μας οδηγεί κατευθείαν στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και αυτό με τη σειρά του στην παιδεία για λίγους.
    Επίσης παρακαλώ να μη συγχέουμε την έννοια της αλληλεγγύης με την έννοια της παροχής δημόσιου αγαθού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία