Ένα ερώτημα από τη Δημιουργική Ελλάδα και δυο απαντήσεις



H κίνηση «Δημιουργική Ελλάδα» μου ζήτησε να απαντήσω σ' αυτό το ερώτημα. « Υπό ποιες προϋποθέσεις είναι δυνατή η ενότητα στην Ελλάδα των χώρων της σοσιαλδημοκρατίας, του πολιτικού φιλελευθερισμού, και της ανανεωτικής Αριστεράς». Να και η απάντησή μου :

Στην Ελλάδα μέχρι χτες η κάθε πολιτική ομάδα νοιαζόταν μόνο για το μαγαζί της, μικρό ή μεγάλο. Για το κεντρικό κατάστημα, δηλαδή τη χώρα, φρόντιζαν τα δανεικά και οι κοινοτικές επιδοτήσεις. Οι καιροί όμως άλλαξαν. Τώρα η χώρα συνθλίβεται ανάμεσα από την ακροδεξιά και τη νεοσταλινική Αριστερά με πιθανότερη κατάληξη την πτώχευση και την έξοδο από την Ευρωζώνη. Οι δυνάμεις των left-liberal έχουν ιστορικό καθήκον να αντιδράσουν οργανωμένα και επιθετικά. Η συζήτηση μεταξύ των χώρων της σοσιαλδημοκρατίας, του πολιτικού φιλελευθερισμού, και της ανανεωτικής Αριστεράς, έπρεπε να είχε ξεκινήσει από χτες και θα πρέπει σύντομα να οδηγήσει σε κοινό οργανωτικό σχήμα. Οι αξίες του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού πρέπει κάποτε να συναντήσουν τις αξίες του κράτους δικαίου, του ελεύθερου δημόσιου χώρου και της πολιτικής οικολογίας, για να γεννήσουν μια σύγχρονη και στέρεα left - liberal θεωρία. Το blog «μη μαδάς της μαργαρίτα» θα είναι παρόν σε κάθε ανάλογη διεργασία.
Λεωνίδας Καστανάς

Και το σχόλιο του παλιού καλού μου φίλου Demos Athanasopoulos από το fb

Φίλτατε και ακαταπόνητε Λεό, καλά τα λες και συμφωνώ. Όμως αν ρωτούσαν έμενα θα το έθετα πιο απλά και θα ενοχλούσα τον θεωρητικό ναρκισσισμό των ερωτούντων.
Πιο συγκεκριμένα θα έλεγα ότι οι πολιτικές κατευθύνσεις που επικαλούνται αναφέρονται σε παραγωγικές κοινωνίες και προσδιορίζουν πολιτικές τάσεις σε σχέση με την διαχείριση και κατανομή του πλεονάσματος. Η Ελληνική κοινωνία και το “παραγωγικό” της μοντέλο δεν έχουν καμιά σχέση. Δεν υπάρχει εσωτερική αγορά και συμμετοχή σε ευρύτερους καταμερισμούς που να μην υπερρυθμίζονται από το κράτος. Ποτέ δε δεν υπήρξε κοινωνική διάσταση του κράτους που να στηρίζει τις πραγματικά οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Όλες οι παροχές και τα προνόμια περιορίζονταν πάντα στους απασχολουμένους στον δημόσιο τομέα. Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα κοινό με τις δυτικές καπιταλιστικές χώρες. Πιο πολύ θυμίζει μετά-αποικίες, όπου οι αποχωρήσαντες αποικιοκράτες άφησαν στο πόδι τους τους κλητήρες τους να κυβερνούν ως ανεξέλεγκτη κάστα. Τι θα πει “αριστερός” η “φιλελεύθερος” στην διαχείριση των δανεικών;
Η τομή βρίσκεται ανάμεσα στην κάστα των κρατικοδίαιτων και σ' αυτούς που επιθυμούν μια ανοικτή κοινωνία. Το πως θα αντιμετωπίσουμε στις προκλήσεις μιας ανοιχτής κοινωνίας, ίσως αποτελέσει το κριτήριο για το πως θα προσανατολισθούν πολιτικά τα εγγόνια μας.

Σχόλια

  1. Πάλι ο δημόσιος τομέας ο προνομιούχος φταίει; Αυτό είναι το ζητούμενο; Δεν αποτελεί ζητούμενο να αυξηθούν τα έσοδα μέσα από μία προοδευτική φορολόγηση και αυστηρούς ελέγχους, αλλά μόνο από την περικοπή του κράτους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και όμως Δείμο φταίει δεν μπορείς να φανταστείς πόσο φταίει. Και που δεν μαζεύονται οι φόροι πάλι αυτός φταίει. Ο δημόσιος τομέας είναι από μόνος του ένας εξουσιαστικός μηχανισμός τελείως μα τελείως αυτονομημένος από την εκάστοτε κυβέρνηση και την όποια εξουσία. Οι νόμοι τον έχουν θωρακίσει, η κοινωνία τον έχει δικαιώσει η πολιτική τον φοβάται. Είναι η απόλυτη εξουσία στη χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Φυσικά και ως ένα βαθμό οποιοσδήποτε χώρος αποκτά δική του δυναμική. Σε αυτόν τον χώρο η "απόλυτη εξουσία" δόθηκε από αυτούς που σήμερα λένε ότι θέλουν να του την αφαιρέσουν.
      2. Ο κρατισμός δεν μπορεί μεν να είναι απάντηση στην κυριαρχία των χρηματοπιστωτικών αγορών, αλλά χωρίς έναν υγιή δημόσιο τομέα δεν υπάρχει καμία ελπίδα αποφυγής της παρούσας ήδη, αλλά και επερχόμενης βαρβαρότητας. Το ζητούμενο είναι η αναμόρφωσή του και όχι η αριθμητική συρρίκνωση ανεξάρτητα των αναγκών. Ο ρόλος του δημόσιου τομέα προκύπτει ως αποτέλεσμα των κοινωνικών αναγκών και όχι αναγκών των αγορών; Το ζητούμενο είναι οι διαφορετικές μορφές που μπορεί να έχει.

      Διαγραφή
  3. Leo, το κράτος φταίει όχι γιατί είναι υπερτροφικό, αλλά γιατί είναι βαθιά γραφειοκρατικό κι ανελαστικό. Δεν φταίει το ότι είναι προνομιούχοι (sic) οι υπάλληλοι, αλλά ότι δεν έχουν δικαιώματα πρωτοβουλιών και συνέχεια βγαίνουν νέες εγκύκλιοι και νόμοι που συμπληρώνουν τον προηγούμενο λαβύρινθο.
    Τα έξοδα του κράτους δεν αυξήθηκαν τρομακτικά την τελευταία δεκαετία (μισθοί και συντάξεις). Αντίθετα, μειώθηκαν τρομακτικά τα έσοδα και για αυτό το λόγο οι κυβερνήσεις στράφηκαν στο δανεισμό.
    Σημειώνω ότι τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα ακούγονται και στη Γαλλία και στην Ιταλία με την Ισπανία και ακόμα και την Ιρλανδία. Το επιχείρημα του μεγάλου κράτους (κλπ) είναι ουσιαστικά τόσο έωλο/παμπάλαιο όσο και ο νεοφιλελευθερισμός. Είναι ακριβώς η ιδεολογική διαχειριστική τάση της Νέας Οικονομίας να μειώσει το κράτος. Βασικό αίτιο είναι οι μεγάλες φοροαπαλλαγές και οι μειωμένοι έλεγχοι που οδήγησαν σε αύξηση του δανεισμού. Και αυτό το βλέπουμε όχι μόνο στον ευρωνότο, αλλά και στις κραταιές οικονομίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ζητούμενο:
    "Η ενότητα, σοσιαλδημοκρατίας, πολιτικού φιλελευθερισμού και ανανεωτικής Αριστεράς".
    Πρόκειται για χώρους με διαφορετική ερμηνεία της πραγματικότητας και διαφορετικά προτάγματα.
    Τι είδους ενότητα ζητάμε;
    Στην προώθηση της τομής των συνόλων;
    Για ποια σοσιαλδημοκρατία (φιλελευθερισμό, ανανεωτική αριστερά) μιλάμε; (Π.χ. τον φιλελευθερισμό του Τζήμερου; Την Σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ;)
    Ποιοι φορείς εκπροσωπούν τους πιο πάνω χώρους στην Ελλάδα;
    Η μήπως στο όνομα της ενότητας καταργούμε την πολιτική και μιλάμε για διαχειριστές σε δεδομένο πλαίσιο χωρίς απαίτηση αλλαγής αυτού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δημλητρη άν λέω αν αισθάνεσαι κομμουνιστής τα προηγούμενα δεν έχουν πράγματι καμιά ενότητα, ούτε τομή κλπ. Αν είσαι κάτι άλλο, οτιδήποτε μπορείς να βγάλεις τα γυαλιά και να ψάξεις ενότητα και συμπόρευση με πολλούς χώρους, αρκεί να ορίσεις κάποια στοιχειώδη. Με ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ μπορώ να βρω πολλά κοινά, όπως και με φιλελεύθερους όπως ο Σκάλκος ή ο Στεφανος Μάνος, αλλά όχι ο Τζίμερος και πάει λέγοντας. Σίγουρα δεν έχω κοινά με το Λαφαζάνη. Οι χώροι πλεόν είναι ρευστοί αυτό απεδείχθη και στις εκλογές. Προέχουν οι πολιτικές. Αν αποφασίσεις να συζητήσεις θα βρεις πολλά κοινά. Η ΔΗΜΑΡ με τη στήριξη στην κυβέρνηση άνοιξε τη λεωφόρο. ΘΑ ακολουθήσει σχετική ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. leo, Η ερώτηση αφορά στις "συνθήκες δυνατότητας για ενότητα" και όχι στην σύμπραξη για "προώθηση κοινών στόχων". Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Διαφορετικά το ερώτημα είναι άνευ ουσίας, αφού η στήριξη της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση έδειξε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες είναι δυνατόν.
      ΥΓ1. Με την επιφύλαξη ότι αυτός που έθεσε την ερώτηση, είχε στον νου του διαφορετικά πράγματα και δυσκολία στην διατύπωση.
      ΥΓ2. Δεν είμαι κομμουνιστής, δεν ήμουνα ποτέ, ούτε καν μαρξιστής (φιλοσοφικά). Ερωτήματα θέτω, και συζητάω προτάσεις χωρίς την αξίωση βεβαιότητας.
      ΥΓ3. Ως μύωπας ναι φοράω γυαλιά, αν όμως τα βγάλω βλέπω μια αλλοιωμένη πραγματικότητα.

      Διαγραφή
    2. Δημήτρη έγινε παρεξηγηση.Το αν είσαι κομμουνιστής δεν αναφερόταν σε σένα.Σχήμα λόγου ήταν. Απλά αν εξαιρέσουμε τα άκρα δηλαδή κομμουνισμό και φασισμό, οι υπόλοιποι μπορούμε να αναζητήσουμε τομές και συμπλεύσεις. Η σημερινή κυβέρνηση το απέδειξε, όπως δέχεσαι και συ. Από εκεί και πέρα θέλω να είμαι τολμηρός και μιλώ και για κοινό σχήμα των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας με συμμετοχή και φιλελευθέρων. Δε βλέπω που υπάρχουν εμπόδια αν στο χώρο της αριστεράς απαρνηθούμε πραγματικά τον κομμουνιστικό εαυτό μας, δηλαδή βγάλουμε τα έγχρωμα γυαλιά. Το θέμα είναι να θέλουμε να συζητήσουμε. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο

      Διαγραφή
  6. Το πρόβλημα δεν είναι ο δημόσιος τομέας αλλά η νοοτροπία του που υπάρχει δυστυχώς και στον ιδιωτικό που κι αυτός κατά κανόνα είναι εσωστρεφής και κρατικοδίαιτος. Τουλάχιστον στις μεγάλες επιχειρήσεις – και εδώ επικαλούμαι την εμπειρία μου τόσο από μια μεγάλη ιδιωτική τράπεζα όσο και από μια αντιστοίχως μεγάλη κατασκευαστική- , η νοοτροπία των υπαλλήλων είναι αντίστοιχη. Με τη διαφορά πως ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει προνόμια και «ασφάλεια» . Η νοοτροπία και η «υπαλληλική εκπαίδευση όμως είναι αντίστοιχη τηρουμένων πάντα των αναλογιών «ελευθερίας» και τιμωρίας ή ατιμωρησίας που υπάρχει ανάμεσα στους δύο τομείς. Σαν να έχει επιλεγεί ένα μοντέλο γραφειοκρατίας και στατικότητας που σαρώνει τα πάντα και εμποδίζει την πρωτοβουλία. Και εδώ θα επικαλεστώ το απόσπασμα από τη συνέντευξη του Καστοριάδη πως «η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».-Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.»
    Κάτι όμως που όταν γίνεται προσπάθεια δεν βρίσκει μόνο τοίχο αλλά και πολεμική.
    Τώρα όσων αφορά τη σύγκλιση απόψεων για ενότητα, κατά την προσωπική μου άποψη ασφαλώς και μπορεί να συμβεί. Αλλά πρέπει πρώτα να μάθουμε ως πολίτες την έννοια της σύνθεσης. Κάτι που αν και λογικά αυτονόητο στην πραγματικότητα μας μοιάζει τόσο εξωπραγματικό…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεωνίδα θεωρώ σημαντική την παρέμβασή σου, Η νοοτροπία είναι κοινή αυτό είναι αλήθεια. Είναι μια ολόκληρη κοινωνία που έμαθε να δουλεύει με ένα τρόπο και τώρα πρέπει να τον αλλάξει αλλά δεν ξέρει ούτε το πως αλλά ούτε και θέλει.

      Διαγραφή
  7. Απο την Ελλαδα του δηθεν ειμαι, ... στην Ελλαδα του ειμαι-πολυ κοντα- σε κατι.
    Στην Ελλαδα (του δηθεν) σχεδον σιγουρα δεν εισαι οτι δηλωσεις.
    Πρεπει -σταδιακα- να βρισκεσαι -πολυ κοντα- σ΄αυτο που δηλωνεις.
    Μερικα παραδειγματα:
    Η αδυναμια αστικοποιησης μεγαλων πληθυσμων εσωτερικων μεταναστων στην Αθηνα και αλλες μεγαλες πολεις.Παρα τις σπουδες, ακομη και ανωτατες, το τμημα αυτο-στην πλειονοτητα του- δεν μπορεσε ποτε να ενσωματωθει στο πνευματικο δυναμικο της πρωτευουσας. Μπορει καποιος να υποστηριξει οτι υπαρχουν λ.χ. 500 χωρια στην Αττικη, μαζι με τα σχεδον συμπαγη αρβανιτικα χωρια της Αττικης. Ακομη και τωρα μπορεις να βρεις τετοιους θυλακες. Για τους λογους αυτους , τα χρονια της ευδαιμονικης αμεριμνησιας με δανεικα, τα μπουζουκομαγαζα και τα σκυλομαγαζα ηταν ολα γεματα καθημερινα, ενω το κοινο που πηγαινει στο θεατρο, στις εκθεσεις ζωγραφικης κ.λ.π. κυμαινεται απο 10 εως 30 χιλιαδες!!!
    Και , αν αφαιρεσεις εναν μικρο και σκληρο πυρηνα καλλιεργημενων αστων, αυτοι που αναγκαζονται για κοινωνικους λογους να πανε στο Ηρωδειο, στο Μεγαρο, στο σοβαρο θεατρο, δεν καταλαβαινουν σχεδον τιποτα, αλλα αυτο δεν πειραζει πανε για κοσμικοτητα, για να τους δουν και να δουν, για να τους γραψουν οι κιτρινες κωλοφυλλαδες κια για να δουν την φατσα τους σε εφημερίδες, περιοδικα και στην τηλεοραση…
    Ενας στους 2 ελληνες δεν εχει διαβασει ενα εξωσχολικο βιβλιο.
    Και τα Σαββατοκυριακα με το SUV και την βαμμενη ξανθια συζυγο στο χωριο για επιδειξη των λαφυρων της κομματοκρατιας και της μαυρης οικονομιας. 30 νεκροι καθε σαββατοκυριακο. Μια εκνευριστικη λεπτομερεια στα προαστεια οι ιδιοκτητες αυθαιρετα νεμονται τον δημοσιο δρομο σε επαφη με την ιδιοκτησια τους ως ιδιωτικο parking.
    Οι διορισμοι ΔΥ -αρκετες φορες- δεν καλυπτουν πραγματικες αναγκες, αλλα εκλογικες αναγκες των υπουργων. Παραδειγματα η αστυνομια, η υγεια, η παιδεια, οι υπαλληλοι του Υπουργειου Οικονομικων.
    Αστυνομια (αδιαφορια για προστασια του πολιτη, εμφαση σε ριψη χημικων και δολοφονικες επιθεσεις συνηθως κατα αθωων διαδηλωτων η βρισκομενων σε διαδηλωσεις για επαγγελματιικους λογους,..)
    Υγεια (χρηση ολοκληρων τμηματων δημοσιων νοσοκομειων ως ιδιωτικων κλινικων, απαιτηση χρηματισμου για επεμβασεις, πολυ μεγαλη ελλειψη νοσηλευτων,ετσι ωστε πολλοι να οδηγουνται στα ιδιωτικα ιατρεια και νοσοσκομεια).
    Παιδεια(τα εχω γραψει πολλες φορες. Χρειαζομαστε μια επικαιροποιημενη μεταρρυθμιση τυπου Παπανουτσου για την βέλτιστη παιδεια εκαστου/ης αναλογα με τα προσοντα και οχι με τις φαντασιακες επιθυμιες της οικογενειας/κοινωνιας, δραστικη μειωση των εισαγομενων ως και 70% σε κορεσμενα επιστημονικα πεδια, ξενογλωσσα πανεπιστημια για αλλοδαπους,…)
    Εφοριες/Τελωνεια
    Απ’ αυτα που ειχα ακουσει ο Προϊσταμενος ΔΟΥ, σχεδον εξαγοραζε την θεση του, ενδεχομενως και οι ελεγκτες υπαλληλοι.Για τα τελωνεια δεν γνωριζω πολλα , αλλα το λαθρεμποριο καυσιμων οργιαζει εδω και 25 ετη.Μονο η 25ετης δραση του Μακη Ψωμιαδη, ο οποίος απο το 2000 δεν ειχε υποβαλλει φορολογικη δηλωση, τα αποδεικνυει.
    ΥΓ Οι πλουσιοι και πολυ ευποροι του ΣΥΡΙΖΑ, να κανουν ενα “αριστερο” σωματειο αλληλεγγυης για να επιστρεψουν στα πιο αδυναμα μελη της κοινωνιας, μεγαλο μερος απο τα χρηματα που κερδισαν απο την επαγγελματικη/συνδικαλιστικη/βουλευτικη /ευρωβουλευτικη δραστηριοτητα τους και να μην αφησουν να επιδεινωθουν οι συνθηκες, (οπως επιθυμουν μερικες συνιστωσες του για δημιουργια χαους και της “σοσιαλιστικης επαναστασης” ) γιατι - σε λιγους μηνες- οι πραγματικοι αποκληροι “οι της γης οι κολασμενοι” θα επιτεθουν σε ολους τους ευπορους , χωρις διακριση, αρα και στους “αριστερους” ευπορους και πλουσιους.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφώτιστε όπως πάντα μας λες αλήθειες φωτισμένες

      Διαγραφή
    2. Leo
      θα προτιμουσα να λεω σκοτεινες ηλιθιοτητες και να πηγαινε η χωρα εστω και λιγο καλυτερα!

      Αφώτιστος Φιλέλλην

      Διαγραφή
  8. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι σε μια χώρα που η ανεργία καλπάζει, ο ιδιωτικός τομέας πνέει τα λοίσθια, οι κερδοφόρες επιχειρήσεις μεταναστεύουν μαζικά σε γειτονικές χώρες, οι αποσβέσεις είναι πολύ μεγαλύτερες απο τις νέες επενδύσεις (δηλαδή πρακτικά τρώμε τις σάρκες μας), εξακολουθεί να εκφράζεται σοβαρά η άποψη ότι θα πρέπει να αυξηθούν οι φόροι των επιχειρήσεων, των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα και των συνταξιούχων, για να επιβιώσει ως έχει ο δημόσιος τομέας.
    Είναι η γνωστή πολιτική όλων των κομμουνιστικών καθεστώτων απο τον Λένιν μέχρι τον Πόλ Πότ.
    Η πολιτική αυτή οδηγεί σε πρώτη φάση σε λιγότερες επιχειρήσεις, λιγότερους μισθωτούς και λιγότερους συνταξιούχους.
    Σε δεύτερη φάση, όπως έχουμε δεί ιστορικά, η ίδια πολιτική οδηγεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, γι αυτούς που βάζουν την επιβίωση της οικογένειάς, τους πάνω απο το "κοινό καλό". Δηλαδή το καθεστώς και τον μηχανισμό που τον στηρίζει.
    Στο επόμενο διάστημα, προβλέπω ότι θα δούμε το καθεστώς, να βάζει χέρι σε ότι έμεινε απο τις οικονομίες και τα σπίτια όσων σέρνουν το κάρο της ελληνικής οικονομίας, για να είναι εντάξει με τους έφεδρους και τους υπεράριθμους, με τα εφάπαξ,τις υπερωρίες και τα πλασματικά συντάξιμα του δημοσίου.
    Πριν 30 χρόνια 9 στους 10 έλληνες τραβούσαν το κάρο σιτίζοντας τον άλλο 1. Στα τελευταία 30 χρόνια ανέβηκαν στο κάρο ακόμα 6-7 (ΔΥ, κρατικοί επιχειρηματίες, κατασκευαστές, ΔΕΚΟ, συνταξιούχοι κλπ).
    Έχω την εντύπωση ότι τα υποζύγια που έχουν απομείνει μπροστά απο το κάρο, βρίσκονται σε οριακό σημείο.
    Άν αναγκαστούν να πουλήσουν το δυάρι στο Παγκράτι που μένουν, για να πληρώσουν την ετήσια "έκτακτη" εισφορά, για να μπορέσει να πάρει πρόωρη σύνταξη ο έφεδρος του ΟΣΕ, μπορεί να επαναστατήσουν.
    Και δεν εννοώ στην κάλπη.
    Εκεί θα φανεί αν η προετοιμασία του καθεστώτος τα τελευταία χρόνια έπιασε τόπο (έκτακτοι φρουροί, αντιτρομοκρατικοί νόμοι κλπ κλπ).
    Απέναντί τους θα έχουν ίσως 1,700,000 καραμπίνες.
    http://www.enimerwsi.gr/2012/06/1700000.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η επανασταση, αν γινει ποτε, θα γινει απο εμας τους παραγωγους, βιοτεχνες, ελευθερους επαγγελματιες και τους αυτοαπασχολουμενους κατ ΄αναλογια με το 1848, οπου εγιναν ".. από την τάξη των τεχνιτών, των αρτιζάνων, .. μια τάξη που κατείχε τα δικά της μέσα παραγωγής –εργαλεία και τεχνογνωσία και η οποίαχαρακτηριζόταν από χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού·..."

    Το μικροαστικοποιημενο "προλεταριατο"* θα ειναι “λακες” της εκαστοτε εξουσιας.

    Αφώτιστος Φιλέλλην
    *ξεκινωντας απο το γαλλικο ρεφορμιστικο προλεταριατο του 1936 με τις καλοκαιρινες αδειες για τα "μικτα μπανια του γαλλικου λαου", μιας χωρας που εκμεταλλευοταν βαναυσα τον πλουτο αρκετων αφρικανικων χωρν

    ΥΓ Perry Anderson, “Διεθνισμός:ένα σκαρίφημα της εξέλιξής του”

    μικρο αποσπασμα (Διαβαστε το πληρες στο λινκ στο τελος)

    “….Η αλυσίδα των επαναστατικών εξεγέρσεων που συγκλόνισαν την Ευρώπη εκείνη την χρονιά συνδύαζαν την εθνικιστική θέρμη και την διεθνή εξάπλωση σε όλατα μήκη και τα πλάτη της ηπείρου, με τα οδοφράγματα των επαναστατών να στήνονται από το Παρίσι και την Βιέννη, και απότο Βερολίνο και την Ρώμη, μέχρι το Μιλάνο και την Βουδαπέστη.Στην Ιταλία, την Γερμανία και την Ουγγαρία οι αγώνες για την εθνική ενότητα και ανεξαρτησία κυριάρχησαν το 1848, μια χρονιά που σημαδεύτηκε επίσης από αποτυχημένες φιλελεύθερες επαναστάσεις αλλά και από την γέννηση των επαναστατικών αγώνων του σοσιαλισμού όπως διακηρύχθηκαν από
    Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
    Οι μεταβολές αυτές δεν ήταν τυχαίες. Οι μορφές του διεθνισμού που θα κυριαρχήσουν αυτή την περίοδο, βρήκαν ιδεολογική στέγη στην Πρώτη Εργατική Διεθνή. Αν αναρωτηθούμε για τα κοινωνικά θεμέλια της Διεθνούς- και του κύματος των λαϊκών εξεγέρσεων στα αστικά κέντρα το 1848- η απάντηση είναι αρκετά ξεκάθαρη. Αντίθετα με τις προσδοκίες οι επαναστάσεις αυτές δεν προήλθαν από το βιομηχανικό προλεταριάτο, αλλά από την τάξη των τεχνιτών, των αρτιζάνων, τάξη που ανήκει στο προβιομηχανικό στάδιο της οικονομίας. Αυτή ήταν μια τάξη που κατείχε τα δικά της μέσα παραγωγής –εργαλεία και τεχνογνωσία και η οποίαχαρακτηριζόταν από χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού· τα μέλη τηςήταν συνήθως εγκατεστημένα κοντά στο κέντρο των πρωτευουσώνκαι εμφάνιζαν αυξημένη γεωγραφική κινητικότητα –χαρακτηριστικά αυτή της κινητικότητας ήταν τα διάσημα ταξίδιαπου πραγματοποιούσαν οι μαθητευόμενοι τεχνίτες είτε εντός είτε εκτός των χωρών τους. Το 1848, υπήρχαν περίπου 30.000 Γερμανοίτεχνίτες στο Παρίσι- ο Heine έλεγε ότι μπορούσες να ακούσεις ναμιλούν γερμανικά κυριολεκτικά σε κάθε γωνιά, και στο Λονδίνο ο Marx και ο Engels έγραφαν το Μανιφέστο απευθυνόμενοι στους Γερμανούς τεχνίτες που εργάζονταν στην Αγγλία· στο Βερολίνο,από την άλλη, βρίσκονταν διεσπαρμένοι Πολωνοί και Ελβετοί αρτιζάνοι ενώ στην Βιέννη Τσέχοι και Ιταλοί. Στο πλευρό του Marx στην ιδρυτική διάσκεψη της Πρώτης Διεθνούς βρίσκονταν έναςταπητουργός και ένας υποδηματοποιός. Με άλλα λόγια αυτή η τάξη του αρτιζανάτου, που στήριξε τα επαναστατικά κινήματα εκείνης της περιόδου ήταν ένα σύνολο που χαρακτηριζόταν από τονπαράδοξο συνδυασμό ενός «κοινωνικού πατριωτισμού» ( αλλά καιενός πολιτισμικού πατριωτισμού ενώ ταυτόχρονα τα μέλη της είχαναναπτύξει μια κατανόηση για τα ζητήματα της υψηλής πολιτικής)και μεγάλης γεωγραφικής κινητικότητας (οι άνθρωποι που άνηκανσε αυτή την κοινωνική ομάδα είχαν βιώσει άλλωστε από πρώτο χέριτην εμπειρία της ζωής στο εξωτερικό και είχαν αναπτύξει κάποιεςπεποιθήσεις περί της αλληλεγγύης των λαών). Αυτή η σύνθεσηεπέτρεψε την μετεξέλιξη των εθνικών επαναστάσεων σε διεθνείςαγώνες, και την έκρηξη της κοινωνικής πάλης, στα οδοφράγματα της περιόδου 1848-9….”

    http://lse.academia.edu/AlexandrosAlexandropoulos/Papers/1265108/Perry_Anderson_Internationalism_translation_in_Greek

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Leo,

    Αφου ασχολεισαι με τα θεωρητικα, και απο οτι θυμαμαι (απο την ολιγοχρονη θητεια μου με την πολιτικη την δεκετια του 70)υπαρχουν πλεον ολα τα στοιχεια, για την λεπτομερη αναλυση της ελληνικης κοινωνιας στην παγκοσμια συγκυρια. Αρα, ειναι δυνατον με νηφαλιοτητα και σημαντικη ακριβεια να γινει κοινωνιολογικη/ πολιτικη αναλυση των πραγματικων και οχι "φαντασιακων" ταξεων και κονωνικων κατηγοριων, απο μορφωτικη, οικονομικη και παραγωγικη αποψη,τις οικονομικες/επαγγελματικες διασυνδεσεις τους, τον πραγματικο ρολο τους στην ελληνικη οικονομια, να αναλυθουν οι ελληνικες ιδιαιτεροτητες οπως:
    πελατειακο κρατος ΔΥ/προμηθευτων Δημοσιου, το πολυ μεγαλο ποσοστο φοιτητων ΑΕΙ και ΤΕΙ καθως και αυτοαπασχολουμενων (οπως και σε αλλες μεσογειακες χωρες) σε σχεση με τις χωρες του πυρηνα της Ε.Ε. και η αξιολογηση του φαινομενου (αν ειναι καλο η κακο),η αναλυση των δαπανων και των εσοδων, αν τα εσοδα πρεπει να προερχονται απο φορους και τελη ή απο μετοχες ΔΕΚΟ (ΟΠΑΠ,ΔΕΗ, Εταιρειες Υποδομων,...)και αλλων επιχειρησεων, η κλεπτοκρατια/μεσαια και μικρη διαφθορα/σπαταλη, μετρα για ελεγχο των τιμων (τριγωνικες πωλησεις, πλασματικα ή ψευδη παραστατικα σε χονδρεμπορους), η γκριζα και μαυρη οικονομια και το διεθνοποιημενο εγκλημα, η γραφειοκρατια, η αποτελεσματικοτητα του δημοσιου τομεα, ο πρωτογενης, δευτερογενης και τριτογενης τονεας της οικονομιας, ο ρολος των οικονομικων μεταναστων (νομιμων και παρανομων), η εγκληματικοτητα, οι "προλεταριοι",οι νταβατζηδες τους, οι ΙΥ, οι εργοδηγοι,...

    Και αφου γινουν ολα αυτα , εστω και συνοπτικα με 3 εως 5 ανθρωπους που γνωριζουν επαγγελματικα τα θεματα, τοτε θα αναδεικνυονταν οι αλληλεξαρτησεις και τα "βαριδια" για την χωρα, και θα αποδεικνυοταν αν η διαισθητικη και -ελαφρως αυθαιρετη- αποψη μου για την "αλλη πρωτοπορια " των παραγωγων και γενικοτερα των αυτοαπασχολουμενων που ενδεχεται να κανει την επανασταση -εστω και ειρηνικα- ή την ριζικη μεταρρυθμιση. Αν ημουν λ.χ στελεχος της ΔΗΜΑΡ θα ετρεχα αμεσως να γινει αυτη η μελετη σε 1 ετος.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Η προηγουμενη αναρτηση ειναι ενδιαφέρον ερέθισμα για μελέτη της και προσαρμογη της στην παρουσα συγκυρια, με μια διαδικασια που προανεφερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία