H μεταρρύθμιση επιβιώνει, σε ομιχλώδες ακόμη τοπίο



Ευχαριστώ και από εδώ τον Π. Γκλαβίνη, πανεπιστημιακό δάσκαλο στο ΑΠΘ, για το κείμενο που ακολουθεί σχετικά με τo νέο νόμο πλαίσιο για τις ανώτατες σχολές. Συμμερίζομαι τις ανησυχίες του και συμφωνώ με τον προβληματισμό του. Αν ο νόμος δεν εφαρμοστεί, έστω και με "βελτιώσεις" δεν κινδυνεύει απλά μια μεταρρύθμιση αλλά ολόκληρο το εγχείρημα της κυβέρνησης συνεργασίας. (leo) 

Παναγιώτης Γκλαβίνης  Από την Πανεπιστημιακή Συμπαράταξη ΑΠΘ

Τι είχε, άραγε, η Πανεπιστημιακή Κοινότητα και τι κινδυνεύει να χάσει; Είχε την ευκαιρία να ανασυγκροτήσει τα Τμήματα από τα κάτω, ως προγράμματα σπουδών πλέον, στη βάση όμως αντικειμενικών κριτηρίων που θα ήλεγχε η ΑΔΙΠ. Έτσι, τις συγχωνεύσεις των λειτουργούντων Τμημάτων θα τις έκανε η ίδια η Πανεπιστημιακή Κοινότητα του κάθε Ιδρύματος στο πλαίσιο των Σχολών της. ΘΑ ΤΙΣ ΚΑΝΑΜΕ, ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, πλην όμως με αντικειμενικά κριτήρια και ορθολογικά υπό τον έλεγχο της ΑΔΙΠ. Τώρα, εάν τα Τμήματα δεν αλλάξουν και επιβεβαιωθούν ως έχουν, το ερώτημα που θα τεθεί, και με το οποίο θα έρθει αντιμέτωπο το Υπουργείο, είναι πώς θα κάνει τις συγχωνεύσεις που επαγγέλλεται και που είναι αναγκαίες, στο μέτρο που 500 και πλέον Τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ που λειτουργούν σήμερα και δέχονται κάθε χρόνο εισακτέους δεν είναι βιώσιμα; Με ποια κριτήρια; Μέσα από ποια διαδικασία; Μένει να το δούμε.
Αυτό που κινδυνεύει, τελικά, να εξατμισθεί είναι το πνεύμα μιας μεταρρύθμισης, που αποσκοπούσε στο να καταστήσει υπεύθυνη την ίδια την Πανεπιστημιακή Κοινότητα να κάνει τις επιλογές της στα εκπαιδευτικά θέματα, τις οποίες θα μπορούσε να στηρίξει οικονομικά και διοικητικά με τα μέσα που διέθετε και με όσα μπορούσε να αποκτήσει. Η πρόκληση που μας απηύθυνε ο αρχικός νομοθέτης ήταν μεγάλη. Σε αυτή την πρόκληση, εμείς δεν απαντήσαμε. Το γάντι, με άλλα λόγια, που μας πέταξε η προηγούμενη Βουλή, εμείς δεν μπορέσαμε να το σηκώσαμε. Κι αυτό γιατί μάς εμπόδισαν, και μάλιστα με τη βία. Θα είναι κρίμα να στερηθούμε οριστικά μια τέτοια ευκαιρία στο όνομα της … βελτίωσης της λειτουργικότητας του νέου νόμου.

Γιατί λέμε «ναι» στις νέες ρυθμίσεις

Παρά ταύτα, εμείς λέμε «ναι» στις νέες ρυθμίσεις, στο μέτρο που επιδιώκουν να απεγκλωβίσουν τη μεταρρυθμιστική διαδικασία, να την επαναφέρουν στο δρόμο της και να απελευθερώσουν τη δυναμική της, στην οποία τελικά έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη απ’ ό,τι στο ίδιο το γράμμα των όποιων νέων ρυθμίσεων, όπως και να καταλήξουν.

Λέμε «ναι» στις νέες ρυθμίσεις, διότι τα Πανεπιστήμια θα καταρρεύσουν εάν δεν ξεκινήσει άμεσα η αναδιάρθρωσή τους, μαζί με την αναδιάρθρωση που επιδιώκεται στον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα, του οποίου –ας μην ξεχνάμε– αποτελούμε μέρος. Είμαστε, δηλαδή, μέρος του προβλήματος και δεν καταφέραμε μέχρι σήμερα να γίνουμε μέρος της λύσης, όπως πρέπει. Χάσαμε έναν ολόκληρο χρόνο, σπαταλώντας πολύτιμη ενέργεια σε μάχες χαρακωμάτων με το σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση. Οι μάχες αυτές δεν πήγαν χαμένες. Αποκάλυψαν ποιοι θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα και ποιοι να μείνουμε στα ίδια. Ποιοι θέλουν να παίξουν το νέο παιγνίδι με τους παλιούς όρους και ποιοι ν’ αλλάξουν τους όρους του παιγνιδιού. Το γεγονός παραμένει, ωστόσο, ότι έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο, όπως και για όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να έχουμε κάνει ως χώρα σε όλους τους άλλους τομείς του Κράτους και της Οικονομίας για να βγούμε από την κρίση.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Η μάχη για τη διάσωση της χώρας και η μάχη για την μεταρρύθμιση των ΑΕΙ είναι ίδιες, με τους ίδιους ιδεολογικούς αντιπάλους απέναντι. Οι μεταρρυθμιστικές αντοχές της νέας Κυβέρνησης θα κριθούν πρώτα εδώ μέσα, στα Πανεπιστήμια. Από τις αλλαγές που προτείνει στο ν. 4009, αν και δεν υποχωρεί κατά κράτος, η Κυβέρνηση δεν φαίνεται να τολμά τη ρήξη με τον κατεστημένο Πανεπιστημιακό χώρο, εάν επιλέξει τελικά να διατηρήσει όλα τα Τμήματα ως έχουν σήμερα κι αν διαχωρίσει τις κρίσιμες εκπαιδευτικές από τις διοικητικές αρμοδιότητες και τις κατανείμει μεταξύ δύο ξεχωριστών οργάνων (σε επίπεδο Σχολής μεταξύ Κοσμητείας και Τμημάτων και σε επίπεδο Ιδρύματος μεταξύ Συγκλήτου και Συμβουλίου). Διότι, έτσι, θα μείνουμε στα ίδια. Κι αν είναι μετά τις επιδιωκόμενες αλλαγές να μείνουμε στα ίδια, τότε –πέραν του γεγονότος ότι κάτι τέτοιο θα επιβραβεύσει τη βία που εμπόδισε στο μεταξύ την εφαρμογή της αυθεντικής μεταρρύθμισης– θα τεθεί εν αμφιβόλω και η εν γένει μεταρρυθμιστική διάθεση αυτής της Κυβέρνησης.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία