Το κρυπτόμενο δίλημμα


του Γιώργου Θεοτοκά από τη Μεταρρύθμιση

Στις τελευταίες εκλογές, η ΔΗΜΑΡ είχε ως βασικό προγραμματικό κορμό τους δύο γνωστούς στόχους, τους οποίους έθετε ως προϋπόθεση και για τη συμμετοχή της σε κυβέρνηση συνεργασίας: α)τη διασφάλιση της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη και το ευρώ και, β)τον σταδιακό απεγκλωβισμό («απαγκίστρωση») από τους επαχθείς όρους του μνημονίου.

Ποτέ βέβαια δεν ιεραρχήθηκαν από άποψη προτεραιότητας οι δύο παραπάνω προγραμματικοί άξονες, αλλά παρουσιάσθηκαν σωρευτικά ως ισοδύναμοι, ως ταυτόχρονα επιδιώξιμοι και μη αντικρουόμενοι μεταξύ τους. Είναι δε παράδοξο που η ισάξια και ισότιμη προβολή και των δύο κατά την μακρά προεκλογική περίοδο, δεν ανέδειξε ιδιαίτερα την κρυπτόμενη και εν δυνάμει μεταξύ τους αντινομία, ούτε σε επίπεδο αντίλογου από τα άλλα κόμματα, αλλά ούτε (κυρίως) σε επίπεδο εσωκομματικού διαλόγου και προβληματισμού.

Η μετεκλογική πραγματικότητα των τριών τελευταίων μηνών, έφερε στην επιφάνεια, δυστυχώς, τον διλημματικό, τον διαζευκτικό χαρακτήρα των δύο στόχων και, συνακόλουθα, την ανάγκη ιεράρχησής τους για τη χάραξη των νέων αναγκαστικών προτεραιοτήτων. Ήδη, εκ των πραγμάτων, η νέα κυβέρνηση, στο ερώτημα (ή μάλλον δίλημμα), παραμονή στην ευρωζώνη ή επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών προβλέψεων των δανειακών συμβάσεων, έχει επιλέξει το πρώτο, με την «απαγκίστρωση» (όπως τουλάχιστον την προσδιόριζε προεκλογικά η ΔΗΜΑΡ) να φαίνεται πια μη εφικτός στόχος.

Είμαστε πλέον στη φάση που η χώρα είχε να επιλέξει ανάμεσα στη διασφάλιση της θέσης της στην ευρωζώνη, ή στην επαναδιαπραγμάτευση όλων των δυσβάσταχτων όρων των μνημονίων. Στην αναγκαστική ιεράρχηση των δύο βασικών προτεραιοτήτων, η νέα κυβέρνηση και η ΔΗΜΑΡ, επέλεξαν βέβαια τη διασφάλιση της συνέχισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Εύλογη και σώφρων επιλογή, από τη στιγμή που η επίτευξη ταυτόχρονα και των δύο στόχων δεν ήταν εφικτή. Δυστυχώς, η χώρα δεν μπορεί να καθορίσει μόνη της τις επιλογές της, εκτός βέβαια και αν επιλέξει την αυτοκαταστροφή, για την οποία πάντα υπάρχει η δυνατότητα. Σωστά, παρά ταύτα, παρουσιάσθηκαν προεκλογικά και οι δύο προτεραιότητες ως ισότιμες και υλοποιήσιμες. Η προγραμματική επιδίωξη πάντα είναι το μέγιστο εφικτό, με την έννοια όχι απαραίτητα του ρεαλιστικού, αλλά του εν δυνάμει, του επιθυμητού στόχου.

Από τη στιγμή όμως που μετεκλογικά, το ευρωπαϊκό (αλλά και διεθνές) τοπίο μας ανάγκασε να ιεραρχήσουμε τις στοχεύσεις μας και να επιλέξουμε, η πολιτική που ακολουθήθηκε τελικά ήταν η αυτονόητη, αλλά και η πιο συνεπής στην προγραμματική εξαγγελία. Και εξηγούμαι: Η επιμονή στη δεύτερη επιλογή, με δεδομένο τον διλημματικό χαρακτήρα των δύο στόχων, θα ήταν στην ουσία μεγαλύτερη παρέκκλιση από την προεκλογική εξαγγελία της ΔΗΜΑΡ (αλλά και των άλλων κομμάτων της κυβέρνησης), αφού θα οδηγούσε τελικά στην καταγγελία των μνημονίων (και των δανειακών συμβάσεων) και στη συνέχεια, στην έξοδο από την ευρωζώνη και το ευρώ. Θα ήταν, δηλαδή, εκ των πραγμάτων, προσχώρηση στην πολιτική και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αντιευρωπαϊκων δυνάμεων, αφού η χώρα θα οδηγείτο εκτός Ευρώπης, σε απομόνωση και, αναπόφευκτα, σε επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και χρεωκοπία. Επιλέχθηκε, συνεπώς, όχι μόνο η καλύτερη δυνατή λύση, αλλά και η πλέον συμβατή με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ.

Σχόλια

  1. και σ αυτη τη περιπτωση,γιατι η ΔΗΜΑΡ κανει πως δεν βλεπει την αδικια των μετρων -που ισως παλι δεν θ αποδωσουν τα αμενομενα -και στοχευουν τα ιδια στρωματα ; τι λετε γι αυτο...http://aristeristrouthokamilos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_28.html Σ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αδικία των μέτρων υπάρχει και η ΔΗΜΑΡ τη βλέπει. Αλλά βλέπει και την μεγάλη εικόνα που εσύ ανώνυμε 6.05 δεν βλέπεις. Και η μεγάλη εικόνα λέει ότι αν δεν τα δέχεσαι τα μέτρα δεν παίρνεις και τα 30 ζεστά δις και δεν βγαίνεις ποτέ από το λαγούμι. Τα δώρα τα ξαναδίνεις στους ΔΥ, την ΕΕ όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε των 7: Εδώ μέσα γράφουμε σχόλια με απόψεις πολιτικές και όχι κοροϊδίες. Αλλά ο πολιτισμός είναι δύσκολη υπόθεση για σένα. Ως εκ τούτου delete.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΠ.Καλημερα. Δεν ειμαι κατ αρχας ΔΥ,φιλε Λεωνιδα,(το φιλε ειναι επειδη σε διαβαζω και συμφωνω με πολλα απο τα γραπτα σου ).Το ξεχαρβαλωμα του ιδιωτικου τομεα,η υποχωρηση στο θεμα της φορολογησης της εκκλησιας καιτου μισθου των κληρικων,η διατηρηση των αχρηστων ΑΕ και οργανισμων του δημοσιου και η μη απολυση οσων ΔΥ προσληφτηκαν εκτος ΑΣΕΠ τα τελευταια χρονια,η μη αξιολογηση ολων των ΔΥ και οι μεταρρυθμισεις που δεν εγιναν στα δυο προηγουμενα χρονια ,δεν νομιζω οτι ειναι αναγκαια συνθηκη (η μεγαλη εικονα)για να παρουμε τα 30δις.Αυτα περιμεναμε απο τη ΔΗΜΑΡ,και μας απογοητευει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΠ. Και γω τα περίμενα, αλλά δεν τα είδα. Γιαυτό κινδυνεύουν τα 30 δις, οχι να μην τα πάρουμε αλλά να μην πιάσουν τόπο.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία