Ποιος φταίει για την γενιά των 450 ευρώ...


Προφανή και αυτονόητα πράγματα λέει ο φίλος μου ο Κώστας αλλά τόσο μα τόσο πολύτιμα για το επίπεδο της συζήτησης που γίνεται συχνά στη χώρα μας σχετικά με την οικονομία.
Αυτά τα προφανή , που τα ζούμε όλοι χρόνια τώρα, είναι ακατανόητα για πολλούς συμπατριώτες μας και για τους περισσότερους αριστερούς. Ειδικά οι καρεκλοκένταυροι, κρατικοδίαιτοι και διαδρομο-γραφειο-βιούντες πολιτικοί παράγοντες της Αριστεράς είναι αδύνατον να καταλάβουν τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία. Ψάχνουν ακόμα να βρουν που πήγαν οι μισθοί του 2008 και φαντάζονται νεοφιλελεύθερη επίθεση. Και θέλουν και να μας σώσουν. (leo)

Κώστας Στούπας από το Capital

 Ποιος  φταίει για την γενιά των 450 ευρώ...

Η κοινοτυπία μέχρι πριν δύο χρόνια για όποιον ήθελε να κάνει καριέρα στην πολιτική και το συνδικαλισμό ήταν η επίκληση της γενιάς των 700 ευρώ.

Σήμερα το όριο έχει κατέβει στα 400 - 500 ευρώ το μήνα, αλλά ελάχιστοι έχουν κατανοήσει τα αίτια της ένδειάς μας. Προφανώς γιατί  η υλική ένδεια είναι αποτέλεσμα της πνευματικής.

Επιπλέον, μερικοί από τους βασικούς υπεύθυνους της «κατηφόρας» προσπαθούν να εμφανιστούν σαν τιμητές και υπερασπιστές του υψηλού μεροκάματου...

Με ένα άρθρο θα επαναφέρει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους μισθούς στην προτεραία κατάσταση, λες και έχουμε να κάνουμε με την κατάργηση των συντάξεων των άγαμων θυγατέρων...

Οι Έλληνες, με κάποια καθυστέρηση είναι η αλήθεια, διαπιστώνουμε πως είναι αδύνατο και συνάμα οδυνηρό να ζήσει κάποιος με 500 ευρώ το μήνα...

Κανείς δεν μας λέει ή και να μας το πει, δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι σημαίνει πως ο μισός πληθυσμός του πλανήτη βιοπορίζεται  με 2 δολάρια την ημέρα...

Γιατί εμείς με 450  το μήνα και οι άλλοι με 40 ευρώ;

Γιατί εμείς 450 ευρώ και οι  Γερμανοί τα τριπλάσια με φθηνότερες τιμές;

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους λαούς να πληρώνονται και να ζουν καλύτερα και κάποιους άλλους όχι.  Είναι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή η μορφή της οργάνωσης της οικονομίας;

Οι συλλογικές συμβάσεις και τα επιδόματα γάμου και τοκετού είναι κενό γράμμα όταν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις να τα καταβάλουν.

Είναι το μορφωτικό επίπεδο; Τότε, αν κάποιος ρίξει μια ματιά στα ελληνικά πανεπιστήμια που θα τα τοποθετήσει εγγύτερα, στο Χαρτούμ ή  αυτά των χωρών που πληρώνουν καλύτερους μισθούς;

Είναι μήπως ο μαχητικός συνδικαλισμός που εξασφαλίζει καλύτερες αμοιβές; Τότε η Λατινική Αμερική και η Αφρική θα ήταν Σουηδία και ΗΠΑ και αντίστροφα...

Είναι μήπως οι πλούσιοι φυσικοί πόροι αποκλειστικά που εξασφαλίζουν σε ένα λαό υψηλότερους μισθούς; Η Ιαπωνία δεν διαθέτει καθόλου φυσικούς πόρους και η Γερμανία ελάχιστους και διαθέτουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα που «βουλιάζουν» από φυσικούς πόρους...

Μήπως είναι οι κρατικές επιχειρήσεις και η κρατική οικονομία που εξασφαλίζουν πλούτο και ευημερία; Τότε η πάλε ποτέ σοβιετική Βουλγαρία θα δεχόταν μετανάστες από τις ΗΠΑ και την Βρετανία και όχι το αντίστροφο... Κανένας Ευρωπαίος ή Αμερικάνος δεν μετανάστευσε στην Κούβα για να εργαστεί και να ζήσει καλύτερα, σε αντίθεση με τους Κουβανούς που περνάνε με σχεδίες στη Φλόριδα αψηφώντας τους καρχαρίες...

Είναι προφανές πως για να μειώνονται οι μισθοί στην Ελλάδα κάτι δεν έχουμε κάνει σωστά και αν δεν το διορθώσουμε θα συνεχίσουν να μειώνονται. Θα  κινηθούμε  με ορόσημο την Ευρώπη και τη Γερμανία ή το Σουδάν, την Αργεντινή και την Κούβα πατριώτες;

Ο ελληνικός τρόπος...

Στην Ελλάδα μειώνονται οι μισθοί γιατί επί 30 χρόνια οι επιχειρήσεις που κλείνουν είναι περισσότερες από αυτές που ανοίγουν.

Οι μισθοί πέφτουν στην Ελλάδα όχι από το μνημόνιο ή την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αλλά γιατί από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και μετά αδιαφορούσαμε αν κλείνουν τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο, αφού το δημόσιο, οι ΔΕΚΟ και η Τοπική Αυτοδιοίκηση είχαν ανοίξει τις πόρτες και προσελάμβαναν κόσμο με αντάλλαγμα ψήφους...

Τα συνδικάτα με την κάλυψη όλων των κομμάτων ζητούσαν ό,τι τους κατέβει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα NAMCO στη Θεσσαλονίκη που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80 κατασκεύαζε το αυτοκίνητο Ponny. Εμπνευσμένοι από τον άρτι αφιχθέντα «σοσιαλιστικό» άνεμο της εποχής οι εργαζόμενοι ζητούσαν αυξήσεις 35% και μετά από κατάληψη του εργοστασίου επί 4 μήνες η εταιρεία έβαλε λουκέτο...

Παρόμοια γεγονότα ακολούθησαν στην Pirelli, την Goodyear... και εκατοντάδες άλλες παραγωγικές επιχειρήσεις.

Το κενό που άφηναν οι επιχειρήσεις που έφευγαν το κάλυπτε η  αύξηση των προσλήψεων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ο χαμηλός δανεισμός της χώρας μέχρι τότε επέτρεπε στο κράτος να δανείζεται και να προσλαμβάνει. Επιπλέον ο Καραμανλής είχε βάλει τη χώρα στην ΕΟΚ και είχαν αρχίσει οι εισροές των επιδοτήσεων, που αποδείχτηκαν μεγάλη και καταστρεπτική πληγή γατί αύξησαν τη ροπή προς την «αρπαχτή» και το κέρδος χωρίς προσπάθεια ή επιχειρηματικό ρίσκο.

Ο γερμανικός τρόπος...

Λίγα χρόνια αργότερα λόγω των παγκόσμιων ανακατατάξεων κατ’ αναλογίαν πάντα παρόμοια προβλήματα αντιμετώπισε και η Mercedes. Τα γιαπωνέζικα επαγγελματικά φορτηγάκια  έβγαζαν λιγότερες βλάβες και το κυριότερο στοίχιζαν φθηνότερα.

Ο επικεφαλής της εταιρείας κάλεσε τους συνδικαλιστές και τους παράθεσε τα στοιχεία. Η δική μας μηχανή στοιχίζει τρεις χιλιάδες μάρκα και η Μιτσουμπίσι κατασκευάζει και μας προσφέρει μια ανάλογη μηχανή για 2.000 μάρκα.  Η παράγουμε και εμείς τη μηχανή με 2.000 μάρκα ή κλείνουμε τη μονάδα των μηχανών και πουλάμε τα φορτηγάκια με γιαπωνέζικες μηχανές.

Τα συνδικάτα τότε συμφώνησαν σε ένα πλάνο περιορισμού του κόστους παραγωγής μειώνοντας τις εβδομάδες των διακοπών, περιορίζοντας τις απουσίες λόγω ασθένειας όπου γίνονταν καταχρήσεις και κατά τι περιορίζοντας τις απαιτήσεις για μελλοντικές αυξήσεις.

Αυτή είναι μια ιστορία που την θυμάμαι γιατί την είχα διαβάσει στο WirschaftsWoche και την είχαν μεταφράσει και δημοσιεύσει στον Επενδυτή στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Υποθέτω πως υπήρξαν χιλιάδες ανάλογες ιστορίες στην Γερμανία. Το φαινόμενο αυτό εντάθηκε την περασμένη δεκαετία με την ατζέντα 2010 που επέβαλε ο αριστερός συνασπισμός σοσιαλδημοκρατών Πρασίνων.

Από τις παραπάνω δυο ιστορίες είναι φανερό γιατί το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε. Αυτό συνέβη γιατί είχε χρεοκοπήσει νωρίτερα η ελληνική οικονομία και όλο το σύστημα συντηρούνταν με δανεικά και θέσεις εργασίας που μοίραζε το κράτος.

Αν δεν επιχειρήσουμε να ανασυστήσουμε την ελληνική οικονομία δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ίδρυση νέων παραγωγικών και εξωστρεφών επιχειρήσεων τα 450 -500 σαν χαμηλός μισθός θα αποτελούν την οροφή των υψηλόμισθων σε λίγα χρόνια...
 
Σίγουρα τα κόμματα που κυβέρνησαν φέρνουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, αλλά η αριστερά που υποτίθεται πως αγωνίζεται για την ευημερία του λαού, έχει σημαντική ευθύνη με τις καταλήψεις εργοστασίων όπως της Ελληνικής Χαλυβουργίας για ένα χρόνο, την απειλή πως θα προβεί σε εθνικοποιήσεις αν κερδίσει τις εκλογές, δήμευση των καταθέσεων.

Όλα αυτά  δεν προσελκύουν νέες επενδύσεις και διώχνουν τις ήδη υπάρχουσες. Οι απειλές για δήμευση καταθέσεων διώχνουν τις καταθέσεις στο εξωτερικό και κάνουν αδύνατη την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων.

Όσο θα φεύγουν ή θα κλείνουν επιχειρήσεις και δεν θα ανοίγουν άλλες τόσο θα μειώνονται οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας και θα μειώνονται οι μισθοί.

Αυτή είναι η πραγματική αιτία της μείωσης των μισθών στην Ελλάδα. Αν δεν αναστρέψουμε το αρνητικό κλίμα τα 450 ευρώ θα γίνουν η κορυφή των υψηλόμισθων και όχι η βάση εκκίνησης των χαμηλόμισθων...


Πηγή:www.capital.gr



Σχόλια

  1. Εχετε δικιο. Ακου ο Ελληνας να θελει δικαιωματα! Να θελει σπιτι, φαι τρεις φορες τη μερα, χρονο για αναπαυση και εκπαθδευση για το παιδι του!
    Σε λιγο θα μας ξεπερασει σε αναπτυξη το Πακισταν. Εκει δουλευουν οι ανθρωποι, ζουν με ενα πιατο φαι την ημερα, δεκα σε ενα δωματιο και τα παιδια τους ταβαζουν στη δουλεια απο τα πεντε τους χρονια, τι φραπεδες και μαλακιες. Και ουτε συνδικαλισμους ουτε τιποτε, και το παιδι τους για να χαιρεται το αφεντικο τους το δινουνε.
    Τετοιους εργαζομενους θελουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοιους εργαζόμενους έχουμε. Αυτά που περιγράφεις ισχύουν ήδη στην Πλατεία Βάθης. Όσο εισάγουμε αναλφάβητους Παστούν από Αφγανιστάν και Πακιστάν για τα μελλοντικά ψηφαλάκια, τόσο θα πέφτει ο κατώτατος μισθός, μέχρι να φτάσει στο επίπεδο του κατώτατου εργαζόμενου.

      Το τράφικινγκ είναι οργανωμένο έγκλημα, τα λέει κι ο ΟΗΕ.

      Το δε Πακιστάν παράγει δικά του μαχητικά αεροπλάνα και πυρηνικά όπλα. Σε εμάς εξάγει υφάσματα. Μια χαρά αναπτύσσεται, εξάγοντας την ισλαμιστική του φτώχεια στο Ελλαδιστάν. Λίγα λόγια λοιπόν. Άσε που αν πας να περάσεις παράνομα τα Πακιστανικά σύνορα έχεις φάει σφαίρα στο ψαχνό χωρίς προειδοποίηση. ¨Οποιος θέλει να προοδεύσει φαίνεται λοιπόν.

      Διαγραφή
  2. Leo, δε μπορώ να πάρω στα σοβαρά το άρθρο(ας λέει και σωστά/προφανή πράγματα) όταν επαναλαμβάνει για χιλιοστή φορά την ιστορία με την Pirelli από τη μία και τον υπεύθυνο γερμανικό συνδικαλισμό από την άλλη, καταλήγοντας: "Από τις παραπάνω δυο ιστορίες είναι φανερό γιατί το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε". Ναι, είναι ολοφάνερο!!!

    Δηλαδή ο διαπλεκόμενος ελληνικός καπιταλισμός θα είχε καταφέρει να περάσει από το στάδιο του manufacturing στην υψηλή τεχνολογία και τα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας αλλά τους σταμάτησε η αριστερά με τις ... "καταλήψεις εργοστασίων όπως της Ελληνικής Χαλυβουργίας"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν λέει ο Στούπας τέτοια πράγματα Κώστα. Λέει απλά ότι ως έθνος την είδαμε κράτος και δανεικά και όχι παραγωγικότητα. Και έτσι είναι. Χωρίς παραγωγή αληθινού πλούτου, χωρίς προστιθέμενη αξία και με υψηλούς μισθούς απλά κάποια στιγμή χρεοκωπείς και πεινάς. Προφανώς και δεν φταίει μόνο η Αριστερά γιαυτό. Ευθύνη έχουν αυτοί που αποφάσιζαν, η Αριστερά απλά σιγοντάριζε. ¨Οταν οι εταιρίες έφευγαν η μια πίσω από την άλλη για Βουλγαρία, άκουσες κανένα να θελήσει να τις σταματήσει με κάποιο τρόπο; Να κάνει κάποιες συμφωνίες; Οχι. Ας φύγουν. Τώρα η ανεργία χτυπάει κόκκινο, Εισάγουμε αυτά που παράγουν οι δικές μας εταιρίες στα Βαλκάνια. Εμείς ακόμα τρέχουμε για τις διαθεσιμότητες των ΔΥ. Η Ελλάδα θα πεινάσει πραγματικά και μαζικά φίλε. Ερχεται.

      Διαγραφή
    2. Μα λέει ξεκάθαρα ο Στούπας ότι για το κλείσιμο των επιχειρήσεων έχουν μεγάλη ευθύνη τα συνδικάτα και το παπαγαλίζει σε πολλά άρθρα του όχι μόνο σε αυτό (γενικά το Στούπα τον θεωρώ πολύ μονοδιάστατο / κολλημένο φιλελεύθερο). Όπως έγραψα και πάνω πολύ δύσκολα εργοστάσια που κάνουν manufacturing προϊόντων χαμηλής προστιθέμενης αξίας μένουν σε χώρα με σκληρό νόμισμα και υψηλό βιωτικό επίπεδο, αυτό συμβαίνει παγκοσμίως (βλέπε Αμερική - Κίνα). Σίγουρα μετράει και το εχθρικό περιβάλλον στην Ελλάδα αλλά σκέψου π.χ. πόση διαφθορά και πόσος κρατισμός υπάρχει στην Κίνα! Για μια πιο επιστημονική προσέγγιση δες το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ άρθρο του Νικ. Προγούλη: http://bit.ly/SeiWYK

      Διαγραφή
  3. Θυμάμαι ότι, το 2002 αγόραζα το γάλα με 150 δραχμές. Επίσης με ένα 100ρικο προμηθευόμουν ένα κιλό ψωμί. Με ένα 5000ρο θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μπορούσα να πάω στον κινηματογράφο, να πιω μετά μια μπύρα, να πάρω ταξί να πάω σπίτι μου και στο τέλος βγάζοντας το χέρι από την τσέπη να αραδιάζω πάνω στο γραφείο ένα μάτσο ρέστα.

    Εκείνη την εποχή φουλάριζα το nissan micra με 5000 δραχμές, σήμερα χρειάζομαι αντίστοιχα 17.000 δρχ και ενίοτε παραπάνω.

    Αν τυχόν με έπιανε μια λιγούρα στο δρόμο με 100-150 δραχμές έπαιρνα μια τυρόπιτα ή ένα σουβλάκι. Σήμερα με τα αντίστοιχα χρήματα θα μου δοθεί μόνο η σφολιάτα ή η πίτα.

    Το τυρί και τα αλλαντικά μας ήταν φθηνά. Τώρα είναι απλησίαστα. Βέβαια είναι πια φθηνότερες η Porsche Cayenne, η BMW και η Mercedes. Ασφαλώς μπορεί να μην μπορώ να αγοράσω ούτε τον προφυλακτήρα τους αλλά η τιμή τους έπεσε!

    Και τα ηλεκτρονικοηλεκτρικά μειώθηκαν (που είχαν ήδη από δραχμής αρχίσει να πέφτουν) αλλά πόσες τηλεοράσεις, ψυγεία και υπολογιστές χρειάζεται κανείς;

    Τα τροφεία του παιδιού στο δημοτικό παιδικό σταθμό διπλασιάστηκαν μόλις σε 2 χρόνια και ας είμαι σε χειρότερη οικονομική κατάσταση.

    Στις διακοπές - όταν πάω - δε διανοούμαι καν να καθίσω σε ένα μαγαζί. Ακόμη και το ψωμί είναι απλησίαστο. Το πιο φθηνό είναι το κουβέρ. Άσε που αν αποφασίσεις να καθίσεις και να παραγγείλεις, λυπάσαι να φας πράγματα τόσο μεγάλης αξίας. Κι όμως πριν 10 χρόνια τρώγαμε του σκασμού με 2-3 1000ρικα.

    Βέβαια όλα αυτά τότε γίνονταν με μια ταπεινή, βρωμερή, πατσαβουριασμένη με τη γνωστή χαρακτηριστική μυρωδιά δραχμή. Για αυτό και ποτέ δε μου άρεσε η μετάβαση στο ευρώ ενώ μέχρι και σήμερα δεν έπαψα να σκέπτομαι δραχμικά.

    Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ενώ ήμασταν αξιοπρεπώς, έπρεπε να μεταβούμε στο άγνωστο. Τώρα όμως πια το έχω καταλάβει.

    Σήμερα μετά μια από εποχή ψεύτικης υλικής ευδαιμονίας για ορισμένους, το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν φαντάζει άπιαστο όνειρο μέσα στη δίνη του τυφώνα.

    Υπάρχει όμως κάτι πολύ σημαντικό. Τουλάχιστον είμαστε στο ΕΥΡΩ!

    Με τις υγείες σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτός που έγραψε το άρθρο πήρε σίγουρα πάνω από 450 ευρώ για να το συντάξει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Χαραυγή: Αυτά που γράφετε για τις τιμές τα ζήσαμε και τα ζούμε όλοι(και τα παρουσιάζετε με παραστατικό, συγκεκριμένο και συγκινητικό τρόπο). Έχουν λεχθεί πολλά -σωστά- για τα αίτια: καρτέλ, αισχροκέρδεια, στρεβλή επιχειρηματικότητα κλπ.

    Όμως, είναι επίσης δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία έχει μηδαμινή παραγωγική βάση και τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (είναι συντριπτικά εισαγωγική). Ακόμα και οι πρώτες ύλες για την όποια εγχώρια παραγωγή εισάγονται. Επιπλέον, υστερεί σε δομές, τεχνογνωσία και καινοτομία. Είναι, δηλαδή, μια οικονομία με χαμηλή αξία.

    Αν λάβουμε υπόψιν ότι το νόμισμα δεν εκφράζει την αξία που φέρει επάνω του το τυπωμένο χαρτί, αλλά την αξία της οικονομίας που αυτό αντιπροσωπεύει, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι με τη δραχμή θα ευημερούσαμε -και μάλιστα εν μέσω οικονομικής θύελλας- και ότι το πρόβλημά μας είναι το ευρώ;
    Ποια θα ήταν η αγοραστική δύναμη του νομίσματος μιας αδύναμης, μη ανταγωνιστικής και κλειστής οικονομίας; Αναρωτιέμαι.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχόλιο του φίλου μου ¨Χάρη Μοβσεσιάν από το fb:
    η μείωση του πραγματικού μισθού από τα 700 ας πούμε στα 450 , περνάει στην ανάπτυξη και πως τη βοηθάει ? Οι μειώσεις του εργατικού κόστους γιατί δεν περνάνε ας πούμε στις τελικές τιμές? Το τετρακοσάρι που θα πάρει ο νεαρός ή η νεαρά στην Ελλάδα (αν το πάρει ) είναι ισοδύναμο με το εκατονπενηντάρι που παίρνει ο Βούλγαρος ή Ρουμάνος συνομήλικός του ? Το κόστος εργασίας , αγαπητέ φίλε , αποτελεί κατά μέσο όρο το πολύ το ¼ του συνολικού κόστους παραγωγής στην Ελλάδα (υποθέτω ότι δεν αναφερόμαστε μόνο στο χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας) , οι επιχειρήσεις κλείνουν δυστυχώς κυρίως λόγω των άλλων σημαντικών στοιχείων του κόστους τους π.χ. το κόστος της ενέργειας και των πρώτων υλών που είναι στο 90% τους εισαγόμενα (αλήθεια γιατί η επιχειρηματική δραστηριότητα δεν αναλαμβάνει τόσα χρόνια το λελογισμένο ρίσκο να στραφεί στη κατεύθυνση αυτή ? Πόσα προγράμματα ευρωπαϊκών προγραμμάτων πάνε χαμένα τόσα χρόνια?). Επιχειρήσεις κλείνουν επιπλέον λόγω των εκτακτων φορολογικών επιβαρύνσεων , του κόστους κεφαλαίου και χρήματος αλλά και λόγω κακού κουμάντου που γίνεται σε ορισμένες περιπτώσεις.
    Ας υποθέσουμε ότι σε λίγο καιρό λεφτά θα υπάρχουν, ικανά για να διαμορφωθεί θετικό κλίμα και φιλικό περιβάλλον για επιχειρηματικές δραστηριότητες . Μπορούμε επίσης να περιμένουμε λογικά ,ότι σιγά σιγά θα ξεπερνιούνται οι δυσκολίες στους θεσμούς που νοσούν. Πιστεύω ακράδαντα ότι εύκολα η δύσκολα , μπορούμε να έχουμε λειτουργικό κράτος και εξομάλυνση της χρηματοδότησης των επιχειρήσεων.
    Και μετά τι γίνεται ?
    Για να βγει η αριθμητική της ανάπτυξης χρειάζεται να υπάρχει ένα σταθερό επίπεδο ιδιωτικής κατανάλωσης. Το μίκρεμα του πλούτου των νοικοκυριών (που υπάρχει τα τελευταία δύο χρόνια κυρίως) και τη δραματική μείωση των πραγματικών μισθών , εγώ νομίζω πως είναι η χειρότερη συνταγή στα (ορθά γενικά) πακέτα των μνημονιακών δεσμεύσεων .Μπορεί οι ενδιαφέρουσες επισημάνσεις του άρθρου κ. Στούπα να είναι «κατανοητές από τους περισσότερους αριστερούς» , (τουλάχιστον της δικής μας παράταξης) να ψαχτούμε όμως περισσότερο από το «ποιος φταίει για τη γενιά των 450 ευρώ» στον αν μπορεί και θέλει μια γενιά ,κατά τεκμήριο πιο ικανή και πιο μορφωμένη , να συμβάλει στην ανάπτυξη που προσδοκούμε , με τέτοιους μισθούς , με εργασιακούς περιορισμούς και εντεινόμενη ανασφάλεια…
    (like για την επιλογή της φωτογραφίας Λεώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ με το άρθρο, αν μαι μου φαίνεται λίγο μονοδιάστατο. Κανένα άρθρο όμως δεν καταπιάνεται με τα πάντα.
    Η γνώμη μου είναι ότι οι λόγοι της χρεοκοπίας δεν είναι μόνο οι συνδικαλιστικές συμπεριφορές. Οι εργοδοτικές πρακτικές της αρπαχτής, της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και της φοροδιαφυγής φταίνε το ίδιο. Η ανυπαρξία κράτους δικαίου στην κατανομή των κοινωνικών παροχών, στην διαφθορά στο δημόσιο και στην καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης διώχνουν τις περισσότερες επιχειρήσεις.
    Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι η φυγή ελληνικών επιχειρήσεων σε χώρες χαμηλότερου εργατικού κόστους, αλλά το ότι δεν δημιουργήθηκαν άλλες επιχειρήσεις στα πλαίσια διαρκών αναδιαρθρώσεων που συμβαίνουν πάντα στον καπιταλισμό. Στη Γερμανία έφυγε μεγάλο μέρος της παραγωγής προς τις ανατολικές χώρες μετά το 1990, αλλά δημιουργήθηκαν άλλες επιχειρήσεις. Δεν μπορούμε, για παράδειγμα,να ζητάμε να μην χαθεί το επάγγελμα του σαμαρά αλόγων, αλλά πρέπει να συμμετέχουμε στην κατασκευή αυτοκινήτων που αντικαθιστούν τα άλογα.
    Η Ιρλανδία έχει κατώτατο μισθό τα 1100€ και δεν της λέει κανείς να τον μειώσει, αν και είναι σε μνημόνιο, επειδή έχει υψηλή παραγωγικότητα. Κανείς δεν μας λέει ο εργαζόμενος των 500€ τι ξέρει, τι μπορεί και τι θέλει να κάνει ως εργαζόμενος. Ο πιο σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη ενός τόπου είναι το ανθρώπινο δυναμικό (σωστό το παράδειγμα της Ιαπωνίας). Ας δούμε λοιπόν την εκπαίδευσή μας, την εργατικότητά μας και το εργασιακό ήθος μας και ας μην ψάχνουμε αλλού για ενόχους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία