Το τέλος των ορυχείων;


Σύμφωνα με τη λογική του άρθρου που ακολουθεί κάθε εξόρυξη είναι μια μικρή η μεγάλη περιβαλλοντική τραγωδία. Γιαυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται. Το ότι χιλιάδες ορυχεία λειτουργούν σε όλο τον κόσμο με ασφάλεια δεν περνάει καθόλου από το μυαλό του αρθρογράφου. Στην ίδια λογική καλό είναι να αποφεύγεται και κάθε βιομηχανική δραστηριότητα διότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μολύνει. Και οι ανεμογεννήτριες κάνουν κακό γιατί χαλούν την αισθητική του τοπίου, κυρίως των νησιών μας. Αμ τα φωτοβολταϊκά; 
Οι απόψεις αυτές βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στο χώρο της Αριστερής και μη οικολογίας. Είναι απόψεις αντιαναπτυξιακές. Σεβαστές. Αλλά φοβάμαι ότι μόνο με τα μπιζέλια και τα λούπινα που είναι πράγματι πολύ καλή τροφή , δεν θα τη βγάλουμε καθαρή. Για να ζήσουμε στη σύγχρονη εποχή, κάπως πρέπει να λερωθούμε. (leo)
Δημήτρης Ιμπραήμ από την Greenpeace
Ακούμε συχνά ότι το το ορυχείο εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική μπορεί να είναι εξαιρετικά ασφαλές, αρκεί να εφαρμοστούν και να τηρηθούν οι πιο αυστηρές προδιαγραφές για την ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τις ίδιες φωνές, εφόσον μία τέτοια δραστηριότητα αναπτύσσεται στην περιβαλλοντικά προηγμένη Φινλανδία, τότε γιατί όχι και στην Ελλάδα. Είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα;
Πριν από λίγες μέρες, στο μεταλλωρυχείο Talvivaara, το οποίο ανήκει και λειτουργεί από την Talvivaara Mining Company plc, σημειώθηκε η μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην ιστορία της χώρας όταν παρατηρήθηκε σημαντική διαρροή νερού (5.000 – 6.000 κυβικά μέτρα ανά ώρα) με υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου και ουρανίου. Πιστεύεται ότι η διαρροή συνέβη όταν η δεξαμενή με τα λύματα ξεχείλισε προ ημερών.
Το παρακάτω μήνυμα το στέλνει ένας φίλος από τη Φινλανδία. Πιστεύουμε ότι πολλοί θα θέλουν να το ακούσουν στην Ελλάδα, για αυτό και εμείς το προωθούμε:
«Στην αρχή, το ορυχείο Talvivaara ήταν σαν ένα όνειρο. Μία νέα αρχή. Μία πηγή απασχόλησης και περισσότερων εσόδων από φόρους για τη βόρεια Φινλανδία. Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός, όταν λειτούργησε το νέο ορυχείο στο Kainuu, περίπου 550 χιλιόμετρα από το Ελσίνκι. Ο Pekka Perä, ένας πρώην υπάλληλος της φινλανδικής εταιρίας εξόρυξης Outokumpu είχε αγοράσει την περιοχή απο τον πρώην εργοδότη του για 1 ευρώ!
Η περιοχή είχε θεωρηθεί μη αποδοτική οικονομικά, αλλά ο  Perä ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την ‘Αναγέννηση της εξόρυξης’. Είχε μια ολοκαίνουρια μέθοδο βιοδιύθισης που θα του επέτρεπε  να εξάγει μικροσκοπικές συγκεντρώσεις υλών. Το όνειρο δεν κράτησε πολύ και η αφύπνιση ήταν σκληρή.
Το ορυχείο ξεκίνησε να λειτουργεί τον Οκτώβρη του 2008 και τα πρώτα προβλήματα εμφανίστηκαν το επόμενο καλοκαίρι. Οι τουριστικές επιχειρήσεις γύρω από το ορυχείο παραπονέθηκαν ότι το ορυχείο μύριζε σαν κλούβιο αυγό, απωθώντας τους πελάτες τους.
Καθώς η εταιρία προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παράξενης μυρωδιάς, άρχισαν να εμφανίζονται πολύ χειρότερα προβλήματα. Η δεξαμενή νερού που χρησιμοποιούσαν για τα απόβληταάρχισε να έχει διαρροές για πρώτη φορά το 2008. Η επόμενη διαρροή εντοπίστηκε το 2010. Οι λίμνες κοντά στο ορυχείο έγιναν αλμυρές. Επίσης, οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν κοντά στο ορυχείο έδειξαν ότι τα επίπεδα συγκέντρωσης καδμίου και νικελίου είχαν κατά πολύ ξεπεράσει τα επίσημα επίπεδα ασφαλείας. Και τον περασμένο Μάρτιο, ένας εργάτης που δεν φόρεσε προστατευτική μάσκα πέθανε εισπνέοντας υδρόθειο, την αιτία της μυρωδιάς “κλούβιου αυγού”.
Όλοι ήξεραν γι αυτό το περιστατικό, αλλά η επιβλέπουσα αρχή, το Κέντρο Οικονομικής Ανάπτυξης, Μεταφοράς και Περιβάλλοντος Kainuu δεν έκανε τίποτα στην ανεύθυνη μεταλλευτική εταιρία. Τώρα λένε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, γιατί δεν είχαν ούτε τα μέσα ούτε τις ικανότητες γι' αυτό.
Τελικά, την Κυριακή (4/11/2012) η κατάσταση βγήκε εντελώς εκτός ελέγχου. Όλα τα απόβλητα του ορυχείου κατέληξαν σε μια τεράστια δεξαμενή αποβλήτων, όπου περιέχονται βαρέα μέταλα, επικίνδυνα χημικά και ουράνιο. Ο πάτος αυτής της πισίνας ράγισε και το σοβαρότατα ρυπασμένο νερό άρχισε να διαρρέει κατά χιλιάδες κυβικά μέτρα ανά ώρα. Το όνειρο είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε απόλυτο εφιάλτη. Ακτιβιστές της Greenpeace πήραν δείγματα από το ρυπασμένο νερό. Το ίδιο έκανε και η Φινλανδική Αρχή Πυρηνικής Ασφάλειας και το Φινλανδικό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος. Κανείς όμως δεν μπορεί να πει ακόμα πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είναι επικίνδυνη.
Το ρυπασμένο νερό έχει ήδη πλημμυρίσει αρκετά χιλιόμετρα μέσα από ρέματα και ποτάμια. Οι γύρω όρμοι και οι λίμνες έχουν ρυπανθεί με τοξικό νικέλιο.
Οι όμορφες λίμνες και τα ποτάμια με γλυκά νερά είναι το πολυτιμότερο αγαθό που έχει η Φινλανδία. Κανείς δεν πίστευε ότι θα άφηναν κάποιον να τα δηλητηριάσει. Αλλά το έκαναν. Οι άνθρωποι στην περιοχή νιώθουν ανίσχυροι και φοβούνται το πόσιμο νερό. Πλέον είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε το ορυχείο και να κάνουμε τους υπεύθυνους να ανακοινώσουν πώς σκοπεύουν να εγγυηθούν ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί.
Και εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, δείτε το αυτό σαν μάθημα: να ανησυχείτε όποτε κάποιος λέει ότι μπορεί να βγάλει λεφτά εκμεταλλευόμενος τη φύση. Να είστε έτοιμοι να αγωνιστείτε.Βεβαιωθείτε ότι οι αρχές εκπληρώνουν τα αληθινά καθήκοντά τους και υπερασπίζονται το μέλλον μας. Αυτοί είναι συνήθως δύσκολοι αγώνες, αλλά είναι απαραίτητοι. Μόνο έτσι θα αποφύγετε τον εφιάλτη που ζούμε στην Talvivaara
Περισσότερες φωτογραφίες δείτε εδώ
Δημήτρης ΙμπραήμΣυντονιστής Εκστρατειών της Greenpeace

Σχόλια

  1. Πιο παλιά οι δυτικές κοινωνίες αντιμετώπιζαν κάθε νέο πρόβλημα σαν μια πρόκληση για να επιβεβαιώσουν την συλλογική ευρηματικότητα, εφευρετικότητα και ευφυία.
    Σήμερα κάθε εμπόδιο αποτελεί συναγερμό για επιστροφή στα καταφύγια ή ακόμα και στις σπηλιές.
    Ευτυχώς που τα καράβια, τα αεροπλάνα και τα αυτοκίνητα αφέθηκαν να εξελιχθούν σε αθωότερες εποχές, γιατί σήμερα ένα ναυάγιο τύπου Τιτανικού για παράδειγμα, θα αποτελούσε το τέλος της ναυσιπλοοίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. mo. Γεια σου φίλε. ¨Οπως θα πρόσεξες στο άρθρο μου στην Αthens Voice τσιτάρισα κάτι από ένα παλιό σου σχόλιο. Οφείλω να σε ευχαριστήσω από εδώ.

      Διαγραφή
    2. Σίγουρα απο κάπου αλλού θα το πήρα και εγώ, γι αυτό και δεν κατάφερα να το εντοπίσω.

      Διαγραφή
  2. @leo

    Η BP έφαγε πρόστιμο 4,5 δις όταν κατέστρεψε τον κόλπο του Μεξικού. Ο Μπόμπολας πόσα πιστεύεις ότι θα κληθεί να πληρώσει αν (όταν;) γίνει κάτι ανάλογο στη Χαλκιδική; Εδώ η εταιρία πήρε άδεια να κόψει το δάσος, και αντί για κάποιου είδους ανταπόδοση στους κατοίκους έστειλαν απλά τα ΜΑΤ να τους σαπίσουν στο ξύλο όταν βγήκαν (μαζικότατα) να διαμαρτυρηθούν. Τέτοιου είδους ανάπτυξη να μας λείπει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα 4,5 δις είναι μόνο για μια απο τις χιλιάδες αγωγές που έχουν καταθέσει ιδιώτες, κοινότητες, πόλεις, πολιτείες κλπ που έχουν ακτές στον λόλπο του Μεξικού.
      Το τελικό ποσό θα είναι ίσως και 10 φορές μεγαλύτερο. Και έτσι πρέπει.
      Σε μια οργανωμένη πολιτεία όποιος ρυπαίνει πρέπει να πληρώνει όλους όσους ταλαιπωρούνται απο την ρύπανση (και όχι μόνο το κράτος, όπως καλή ώρα στη χώρα μας).
      Όχι όμως προληπτικά (καλού κακού), γιατί με την ίδια λογική θα έπρεπε να απαγορεύσουμε πχ και τα αυτοκίνητα που είναι η κύρια αιτία για θανάτους απο μη φυσικά αίτια.
      Για να μην μιλήσουμε για τη Μεγαλόπολη και την Πτολεμαίδα, όπου η ρύπανση είναι διαρκής και κανένας δεν μπορεί να κάνει αγωγή γιατί το κράτος έχει φτιάξει ειδική νομική ασπίδα προστασίας για τη ΔΕΗ.
      Είναι γνωστό ότι ο Μπόμπολας, έκλεψε με εκβιασμό το ορυχείο απο τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του, με τη συνεργασία έναντι αμοιβής των γνωστών απατεώνων (δημάρχων, κοινοταρχών, υπουργών, δήθεν "αγανακτισμένων" πολιτών και δήθεν "οικολόγων" κλπ).
      Προφανώς έχει καθυστερήσει τη δεύτερη δόση.
      Αν η προσοχή μας ήταν στραμμένη στον κάθε Μπόμπολα, Σάλλα και Βαρδινογιάννη και όχι σε αυτούς που προσπαθούν να επιχειρήσουν, ίσως να μην φτάναμε στη σημερινή κατάσταση.

      Διαγραφή
  3. Kώστα δεν είναι έτσι.Με τη λογική αυτή πάμε σε αυτό που γράφει ο mo πάνω από σένα. Ανάπτυξη με καταστροφή δεν θέλει κανείς, γιατί δεν θα είναι ανάπτυξη, θα είναι μόνο καταστροφή. Αλλά δεν είναι δυνατό να καταργήσουμε την εξόρυξη μετάλλων επειδή πρέπει να κοπεί ένα μέρος του δάσους. ¨Οταν μάλιστα το δάσος αυτό καίγεται κάθε χρόνο, για λόγους όπως οικιστικούς, κτηνοτροφικούς ή απλά από αμέλεια. Τώρα η ανταπόδοση, η ασφάλεια, η αποκατάσταση είναι πράγματα π[ολύ σοβαρά και εκεί πρέπει να ζτρέψουμε την προσοχή μας. Πράγματι αν γίνει η στραβή ο επιχειρηματίας δεν θα πληρώσει μία στην Ελλάδα που δεν λειτουργούν οι θεσμοί και η διαφθορά βασιλεύει. Γιαυτό μιλάω συνεχώς για ένα άλλο κράτος, άλλη διοίκηση, ευνομία και ισονομία. Αυτό είναι διαφορετικό από το να ισχυριζόμαστε ότι επειδή στην Ελλάδα όλα είναι μπουρδέλο ας μείνουμε άπραγοι. Ετσι δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση.
    Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν ισχυρίστηκα κι εγώ ότι πρέπει να μείνουμε άπραγοι. Απλά από το σχόλιό σου προκύπτει ότι το μόνο πρόβλημα είναι το οικολογικό και όσοι διαμαρτύρονται είναι "αντιαναπτυξιακοί γκρινιάρηδες". Κατά τα λοιπά συμφωνούμε...

      Διαγραφή
  4. Λεωνίδα
    Ελπίζω να έχεις ελλειπή ενημέρωση για το θέμα, για να λές αυτά που διαβάζω. Αν είσαι ενημερωμένος και ξέρεις τι θα γίνει εδώ πάνω και είσαι υπέρ του να γίνει, με τρομάζεις.
    Μην περάσουμε από τον αριστερό κομπλεξισμό και αρνητισμό στην επιχειρηματολαγνεία.
    Θα σου στείλω υλικό για την ενημέρωσή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο καλημέρα
      Δεν έχω πλήρη ενημέρωση για το θέμα της Χαλκιδικής, αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτήν αποκλειστικά. Λέω απλά ότι ένα ατύχημα ή μια λάθος επιλογή ή ακόμα και μια σκοπίμως καταστρεπτική επιλογή δεν είναι επιχείρημα για να κλείσουμε τα ορυχεία. Ευχαρίστως να ανεβάσω τον αντίλογο.

      Διαγραφή
  5. Αγαπητέ κ. Καστανά,

    Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την τοποθέτησή σας πάνω στο άρθρο μου.

    Είναι προφανές από την εισαγωγή σας ότι δεν γνωρίζετε τις θέσεις, τις αρχές και τη δράση της Greenpeace, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό. Στο βαθμό όμως που χρησιμοποιείτε αποσπασματικά (και άδικα κατ' εμέ)ένα άρθρο μου για να τονίσετε μία θέση σας (εν προκειμένω τη θεώρησή σας για τη σχέση της Αριστεράς με την ανάπτυξη και την οικολογία) επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις.

    Υπονοείτε ότι η επικριτική στάση απέναντι στην εξορυκτική δραστηριότητα στη Χαλκιδική συνεπάγεται καθολική άρνηση σε κάθε βιομηχανική ή εξορυκτική δραστηριότητα. Αυτό είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα.

    Μία βιομηχανική (όπως κάθε οικονομική) δραστηριότητα πρέπει να αξιολογείται μέσα στο τρέχον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο. Για παράδειγμα τα ορυχεία λιγνίτη ήταν κάποτε ανάγκη, αλλά με τα σημερινά δεδομένα (κλιματικές αλλαγές, εξωτερικό κόστος, εξάντληση αποθεμάτων, νέες τεχνολογίες) πρέπει να απαλλαγούμε από αυτά.

    Νομίζω ότι η διάκριση που μας αφορά είναι ανάμεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν ένα συγκεκριμένο όραμα που περιλαμβάνει συγκεκριμένους στόχους και κατεύθυνση με πραγματικά μέτρα και πολιτικές και σε εκείνους που στείρα και λαϊκιστικά διακηρύσσουν μία γενική και ασαφή - πλην ασφαλή - συνθηματολογία περί ανάπτυξης και περιβάλλοντος. Συμφωνώ ότι εκεί η Αριστερά πάσχει, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της.

    Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη βιομηχανική δραστηριότητα (υπό αυστηρούς όρους ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος), έχω όμως πρόβλημα με όσους στιγματίζουν τις φιλοπεριβαλλοντικές φωνές - και είναι πολλοί τώρα τελευταία.

    Είναι βρώμικη δουλειά η προστασία του περιβάλλοντος και λερώνει, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει.

    ΜΦΧ,

    Δημήτρης Ιμπραήμ

    ΥΓ: Σας παρακολουθώ σε γενικές γραμμές και βρίσκω αυτά που λέτε πολύ ενδιαφέροντα. Εδώ όμως πετάξατε την μπάλα στις εξέδρες και αδικείτε κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Δημήτρη Ιμπραήμ
      Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση και δε νομίζω ότι σε αδίκησα. Συμφωνούμε απόλυτα με αυτό που γράφεις: "Μία βιομηχανική (όπως κάθε οικονομική) δραστηριότητα πρέπει να αξιολογείται μέσα στο τρέχον οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο. Για παράδειγμα τα ορυχεία λιγνίτη ήταν κάποτε ανάγκη, αλλά με τα σημερινά δεδομένα (κλιματικές αλλαγές, εξωτερικό κόστος, εξάντληση αποθεμάτων, νέες τεχνολογίες) πρέπει να απαλλαγούμε από αυτά."
      Δεν χρησιμοποιήσα κάτι αποσπασματικό, αλλά ένα ολόκληρο άρθρο. Γνωρίζω αυτού του είδους τις οικολογικές καταστροφές. Αλλά θέλω να ξαναδείς την εισαγωγή του άρθρου σου:

      "Ακούμε συχνά ότι το το ορυχείο εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική μπορεί να είναι εξαιρετικά ασφαλές, αρκεί να εφαρμοστούν και να τηρηθούν οι πιο αυστηρές προδιαγραφές για την ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τις ίδιες φωνές, εφόσον μία τέτοια δραστηριότητα αναπτύσσεται στην περιβαλλοντικά προηγμένη Φινλανδία, τότε γιατί όχι και στην Ελλάδα. Είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα;"
      Αυτό οδήγησε το δικό μου σχόλιο. Ξέρεις οι καιροί είναι πονηροί και στο επόμενο διάστημα θα παιχτεί από τις δυνάμεις της αντίδρασης το χαρτί ότι η ανάπτυξη εκτός των άλλων δεινών θα φέρει και την οικολογική καταστροφή. Αυτό φοβάμαι και γιαυτό αντέδρασα έτσι. Μετά τη διευκρίνησή σου νομίζω δεν υπάρχει πρόβλημα.
      Ευχαριστώ για τα σχόλιο. Σας παρακολουθώ και συχνά σας τσιτάρω. Καλήμερα.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία