Οι εντός, οι εκτός και οι επί τα αυτά
του Τάκη Πατσάκη
Mία ( αρκετά τετριμμένη στις μέρες μας ) παροιμία
μας, λέει για τον γιαλό αν είναι στραβός η αν τον αρμενίζουμε στραβά.
Και ασφαλώς ο
γιαλός, δυστυχώς για όλους μας, δεν
είναι στραβός !!
Εχουμε όμως την γενναιότητα να αποδεχτούμε την αλήθεια της
σοφής φύσης ;;
Να το ερώτημα,
όπως έγραψε κάποτε και ο Σαίξπηρ…
Μιλάμε συχνά. Δυστυχώς όμως δεν μιλάμε και
στην ίδια την συχνότητα,
δέσμιοι όλοι μας αντιλήψεων,
πρακτικών, συνηθειών που κληρονομήσαμε
και τις φυλάμε
ως ιερές αγελάδες, αρνούμενοι να ψηλαφίσουμε
( πόσο δε μάλλον
να λυτρωθούμε )
από την ζοφερή
μας πραγματικότητα και τα αίτια που την
δημιούργησαν.
Φοβόμαστε θα έλεγε κανείς, μη τυχόν και ξυπνήσουμε από το λήθαργο
και το «όμορφο όνειρο» που αυτό
δημιούργησε…
Η κοινωνία μας, και ότι την
ορίζει ως τέτοια
( από τον απλό πολίτη, μέχρι και τον
πνευματικό της ταγό ) θυμίζει έντονα την
σκηνή της ταινίας «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ»,
όπου ενώ το πλοίο βυθίζεται, η ορχήστρα παίζει, παριστάνοντας την αμέριμνη
«καθησυχάζοντας», άραγε
ποιος ξέρει πλέον ποιόν και γιατί…;;
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε
πει ότι δεν υπάρχουν αθώοι …πλανημένοι πολίτες.
Και όμως…
10ετίες αργότερα
από αυτή του
την ρήση, το
μοτίβο του αθώου
και «πλανημένου» πολίτη,
εξακολουθεί, δυστυχώς, ακόμα και σήμερα
να μας σαγηνεύει
!!
Οι συμβάσεις
που άλλοι, όχι εμείς, υπέγραψαν...
Οι κακοί
τραπεζίτες και πολιτικοί που
μας έδιναν με
το έτσι θέλω
όλα τα
καλά η και
τα κακά της
μοίρας μας.
Κι ακόμα,
κάποιος Ακης, κάποιος Λάκης…
Κι όλοι
μαζί, ανυποψίαστοι κι ωραίοι, ζούσαμε (και
ζούμε ακόμα εδώ
που τα λέμε )
στην αστείρευτη
νιρβάνα μας με εύπεπτες δικαιολογίες,
χάιδεμα, κανάκεμα… Ολα τα γνωστά
στο μπλέντερ, κι ότι βγει…
Ασε δε που τώρα
σηκώνονται και τα φαιοκοκκινοπράσινα φλάμπουρα
της παλαιοημερολογίτικης αλλα
και της εσχάτως
ανακύψασας Γρηγοριανής
( κατά την
ημερολογιακή λογική, για να
μην παρεξηγηθώ ) «επανάστασης».
Ανατολίτικος, made in Greece , Σοβιετικού αλλα
και τύπου Νυρεμβέργης
Γιαχβεδισμός
( απ’ όλα
τα «βρώμικα» έχει η καντίνα
του πλοίου )
και… Τι
είχες φίλε, τι είχα
πάντα ;; Μη
με ξυπνάτε, όνειρο
εξακολουθώ και ζω.
Προεφηβικές, παιδικές χαρές
και πανηγύρια δηλαδή !!!!
Κι έτσι όλοι μαζί, καπετανάτα,
καπεταναίοι, κουβέρτα, γέφυρα και
επιβάτες,
ανυποψίαστοι κι ωραίοι
βυθιζόμαστε ολοένα και
πιο γρήγορα
στα καταγάλανα νερά
των υπέροχων Ελληνικών
θαλασσών…
Και για να
παραφράσουμε ελαφρώς και
το παλιό εκείνο,
ρετρό τραγουδάκι :
Εις τον αφρό
της θάλασσας,
Εις τον αφρό
της θάλασσας,
η χώρα μου
κοιμάται,
παρακαλώ σας άρχοντες,
μη μου τη’ νε
ξυπνάτε !!!!
Βρισκω εξαιρετικα αστοχη τη συγκριση με την ορχηστρα του 'Τιτανικου'. Βασιζομενος στις δικες σας παραστασεις, το ερμηνευσατε οτι "ενώ το πλοίο βυθίζεται, η ορχήστρα παίζει, παριστάνοντας την αμέριμνη
ΑπάντησηΔιαγραφή«καθησυχάζοντας»". Η εκτος Ελλαδας αναγνωση ειναι οτι η ορχηστρα του Τιτανικου εκανε το καθηκον της μεχρι το τελος, οπως ο καπετανιος που βυθιστηκε με το πλοιο, και σαν τετοια εμεινε στην ιστορια. (google "and the band played on", "The band that played on"). Για τη ακριβεια, συμφωνα με τις μαρτυριες επαιζαν εναν θρησκευτικο υμνο (“Nearer My God to Thee”), ενα τροπαριο αν θελετε που συνοδεψε τους -επι το πλειστον- χριστιανους στο αγωνιωδες τελος τους, πριν οι μουσικοι συναντησουν το δικο τους τελος.
Υπαρχει ενα πολυ ωραιο post που θα μπορουσατε να γραψετε για την Ελλαδα και την ορχηστρα του Τιτανικου -οχι αυτο που γραψατε, αλλα (1) καθηκον, (2) καθηκον, και (3) καθηκον. Ας κανουμε επιτελους ολοι το καθηκον μας, τη δουλεια μας, για τη συνειδηση μας, χωρις να ανησυχουμε οτι καποιος αλλος παιρνει περισσοτερα για λιγοτερη προσπαθεια. Που μπορει να παει η χωρα οταν ολοι συμμετεχουμε σε αυτο το "race to the bottom"? Μονο στον πατο.
Στελλα Κορρε