Εκ γενετής παράλυτη




H άλλη Αριστερά,  στα καλύτερά της

Παρέμβαση  του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη στην παρουσίαση του βιβλίου  «Για μια Δημοκρατικήκαι Οικολογική Αριστερά» του Κέντρου Πολιτικού Προβληματισμού « ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ».

Ξεκινώ από την διαπίστωση πως από τα μικρά μου χρόνια , πάντα με εντυπωσίαζε το υψηλότατο επίπεδο αναλύσεων και Θεωρητικής τεκμηρίωσης του ανανεωτικού χώρου και σε τούτο το βιβλίο όντως επιβεβαιώνεται το ρηθέν υπό του προφήτου.

Επειδή όμως δεν μ΄αρέσει, στην ηλικία μου, πια να ομιλώ για τα γενικά και θεωρητικά και ζητάω πάντα τις πρακτικές λύσεις, επέλεξα μερικά σημεία να επικεντρωθώ.

1) Για το πρώτο ερώτημα που θέτει το βιβλίο με το που το ανοίγεις για το εάν μπορεί να υπάρξει  Δημοκρατική Αριστερά και πόσο δημοκρατική κλπ σκέφτομαι τα εξής.

Πολλά χρόνια πριν, μπορεί και 30,  ο Νοριμπέρτο Μπόμπιο επέμενε πως πρέπει να υπάρξει αναδιατύπωση και κυρίως αυτογνωσία για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τους όρους Αριστερά, Δεξιά. Πολύ περισσότερο σήμερα, όπου πρέπει να έχει γίνει φανερό στους πάντες ότι η Αριστερά σε καμία περίπτωση δεν είναι ούτε οι ιδεοληψίες, τα ιδεολογήματα ή ότι άλλο νομίζουμε, πολύ δε περισσότερο δεν είναι η καμαρίλα που αποπνέουν οι φετφάδες που απαγγέλουν οι επαγγελματίες του είδους.

Η ίδια η Αριστερά θα πρέπει να αποδιώξει από πάνω της τις ουτοπίες, ν’ αντιληφθεί τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες η προσέγγιση των όρων ελευθερία και ισότητα, πως μπορεί να σχεδιάζει και προσδοκά την κοινωνία της δίκαιης ανισότητας.

Αριστερά κατά τη ταπεινή μου γνώμη, σήμερα, σημαίνει καθαρότητα και εντιμότητα στο λόγο, σημαίνει πίστη στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι φανερό βέβαια πως για τη δημοκρατία δεν είναι εύκολο να πείσουμε περί την αυθεντία των λεγομένων μας, λόγω του ότι τη μάθαμε λειψή, τι μάθαμε χωλή, την εφαρμόσαμε περίπου ως ΑΜΕΑ σε όλα τα επίπεδα.
Στα κόμματά μας, στους μαζικούς φορείς που συμμετείχαμε και να το παραδεχτούμε ακόμη και στην ίδια μας τη ζωή και την  οικογένειά μας.

2) Χρειαζόμαστε μία στροφή στη γεωργική παραγωγή, μία ριζική στροφή στις πολιτικές για την ύπαιθρο.

Με ποια πρόταση?
Με τα σχέδια βελτίωσης του Ταυτσάρη? Με το ιπποφαές και τα σαλιγκάρια των επιτήδειων  συμβούλων του Σκανδαλίδη και τις ροδιές του?
Με το θα εξετάσουμε τα δίκαια αιτήματα των αγροτών μας, που κλείσανε με τα τρακτέρια τους δρόμους για το πετρέλαιο και την άθλια απάτη της επιστροφής του ΦΠΑ?

Χωρίς να προτείνουμε πολύ συγκεκριμένο μοντέλο?
Με τις Ενώσεις των παραγωγών στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Με τα μικρά δίκτυα που παίζουν τον ρόλο του φορέα που εξοικονομεί κέρδη για τους μικρούς αγρότες κάνοντας οικονομίες κλίμακας.

Αλλά αυτά δεν τα βλέπω να προτείνονται πουθενά και ακόμη περισσότερο να παιδευόμαστε να τα εφαρμόσουμε.

3) Ανεργία και θέσεις εργασίας

Έχουν απομείνει να λειτουργούν, στη χώρα μας, 65.000 ΕΠΕ και ΑΕ.

Με 1,5 εκατομμύριο ανέργους , πόσες δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις ακόμη χρειαζόμαστε για να απορροφήσουν έστω ένα μικρό ποσοστό?
Κι ευτυχώς οι νέοι που φτύνουν σιγά-σιγά την άθλια συμβουλή των γονιών τους για μια θέση σίγουρη στο δημόσιο και πλημμυρίζουν  τα Start up weekends με αναφαίρετο το δικαίωμα τους να σφάλουν και ν’ αποτύχουν και μία και δύο φορές αρκεί να σκέφτονται να γεννήσουν και να δημιουργήσουν. Ετσι στηρίζεται η επιχειρηματικότητα και αντιμετωπίζεται βήμα, βήμα η λαίλαπα της ανεργίας.

Τα είδε αυτά κανένας από εκείνον τον Οργανισμό εξυπηρέτησης ΚΕΚ, ΜΕΚ και άλλων τινών εγκαταστάσεων που διανέμουν αντίδωρα και ελεημοσύνες, αποπροσανατολίζοντας πλήρως τους ανέργους από  την όποια έστω και ελάχιστη πιθανότητα επανένταξης τους στην αγορά εργασίας?
Και τα λεφτά του Κοινωνικού Ταμείου πλουτίζουν τους επιτήδειους , οι δε άνεργοι συνεχίζουν εξαρτώμενοι να παρακολουθούν άπραγοι και ανήμποροι.

4) Μιλάμε για τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη.

Απαιτήσαμε και  εκλέγεται πλέον και η  περιφερειακή αυτοδιοίκηση.
Ποιος το ζητάει αυτό?

Η Αριστερά που λειτουργεί με τον απόλυτο συγκεντρωτισμό στο μυαλό της?
Εκ γενετής παράλυτη στον ευαίσθητο αυτό τομέα της αποκεντρωμένης λειτουργίας.
Που τα περιφερειακά της όργανα μάλλον διακοσμητικά είναι , παρά λειτουργικά και φυσικά παρέσυρε σ’ αυτό ακόμη και τους φιλελεύθερους που μάθανε στο Δημοκρατικό συγκεντρωτισμό με αργά και σταθερά βήματα και βολεύτηκαν και αυτοί.

Τι προτείνουμε για να δείξουμε την άλλη λογική?
Αυτήν που αντιμετωπίζει δυναμικά το παρόν πολιτικό σύστημα που καταρρέει?
Ποιες προτάσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση  εκεί όπου υποτίθεται είναι και προνομιακός χώρος για τη δημιουργία και ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών?

5) Συνδικαλισμός, νέες συλλογικότητες και ότι αυτό συνεπάγεται.

Η Αριστερά δεν έχει κάνει την αυτοκριτική της για τα λάθη της σ΄αυτόν τον τομέα όπως η επιθετικότητα απέναντι στο άρθρο 4 για παράδειγμα. Αυτό που μας έφερε στις σημερινές συνθήκες των Φωτόπουλων, Μπαλασόπουλων, Πναγόπουλων και όποιων  άλλων –όπουλων, μάλλον νότια  όλοι τους, καθαρά ελληνικής καταγωγής.

Ακόμη και σήμερα που είναι απολύτως επιβεβλημένο να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων οι πάντες , φοβόμαστε την καθολικότητα της ψήφου  των εργαζομένων με κάλπες, σε ζωτικούς  τομείς  της οικονομίας, για να αποφασιστεί μια απεργία.

Όπως παντού και πάντα θα αποφασίζουν οι νομενκλατούρες και οι επί της γης εκπρόσωποι των δυνάμεων της «σωτηρίας».

Φρασεολογίες ξεπερασμένες , ακαταλαβίστικες όταν χρειάζεσαι να μιλήσεις για τα απολύτως ταπεινά, δεκάδες επιθετικούς προσδιορισμούς χρησιμοποιείς , όταν δεν έχεις  τι να πεις  τελικά.

Κι όμως χρειαζόμαστε νέες συλλογικότητες και χρειάζεται να παιδευτούμε για να κατανοήσουμε την ισοτιμία και την ισονομία στην πράξη.
Κοπιώδης προσπάθεια αλλά απολύτως απαραίτητη αν δεν περάσουμε  από τούτη τη βάσανο είναι φανερό πως δεν πρόκειται να βρούμε λύσεις για το ξεκόλλημα της κοινωνίας.

Κι όλα αυτά παιδεύουμε τα μυαλά μας να τα δούμε,  πού μπορεί να  ταιριάζουν με τα κόμματα και τη σημερινή τοπογραφία της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα.

Όχι πως στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Με ενοχλούν αφάνταστα οι μονομανίες.

Από την μια, όσοι θέλουν να έρθουν να μας βρουν.
Από την άλλη πάμε να βρούμε την Κεντροαριστερά.

Δεν μας ενοχλεί διόλου  βέβαια το ότι το ακροατήριο μας δεν λέει να πέσει ηλικιακά κάτω από τα 50.

Κι έτσι επιμένουμε λίγο πριν την συνταξιοδότηση να σφαχτούμε για ένα ακόμη ψευτοδίλλημα , γιατί ούτε το να ΄ρθουν σε μας σημαίνει τίποτε, γιατί δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο, ζωντανό και οργανικό για να‘ ρθούνε.
Και ούτε η Κεντροαριστερά είναι κάτι τις που το έχουμε απέναντί  μας και μπορούμε να το προσεγγίσουμε. Ότι έχει ο καθένας στο μυαλό του ως περιγραφή του όρου. Έτσι όμως δουλειά δεν γίνεται.

Ν’ ανοίξει τώρα ο διάλογος. Ναι.
Να μην περιμένουμε φυσικά τις μάζες ξετρελαμένες να συρρέουν.
Να ξεκινήσουμε για τα πολύ συγκεκριμένα και πρακτικά και για το σοσιαλισμό και την σωτηρία των ψυχών ημών άσε να τα πούμε άλλη φορά.

Σήμερα πρέπει να απαντήσουμε πρακτικά στο ότι τα πιτσιρίκα στον Ευοσμο έχουν ανάγκη από κολατσιό, στο ότι πρέπει να βρούμε λύσεις για να δείξουν οι Αυτοδιοικήσεις άλλο πρόσωπο από το άθλιο γραφειοκρατικό που δείχνουν και στο ότι πρέπει να παράξουμε και το 72% της ποσότητας της ντομάτας που καταναλώνουμε γιατί ολούρμου πια με τους εισαγωγείς.

Θέματα για συζήτηση και προβληματισμό κυρίως για να μπορέσουμε να βρεθούμε με τον άλλον.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία