Θα προκάνουμε, σύντροφοι;


Σύντροφε Σπύρο το βασικότερο χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ που τον κάνει και ιδιαίτερα δημοφιλή είναι η λατρεία της κοινωνίας του δικομματισμού και των δανεικών, την επαναφορά της οποίας υπόσχεται στο πόπολο. Η άρνηση κάθε αλλαγής και κάθε μεταρρύθμισης. Η στασιμότητα ήταν πάντοτε το χαρακτηριστικό της εγχώριας παραδοσιακής Αριστεράς. Τώρα που η κοινωνία μας κοιτάζει έντρομη προ τα πίσω  τη βρίσκει μπροστά της και ταυτίζεται μαζί της. (leo) 


του Σπ. Λυκούδη από την "εφημερίδα των Συντακτών" 

«Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί σήμερα  στο χώρο της ελληνικής Αριστεράς.  Με βάση το εκλογικό του ποσοστό, φαίνεται να είναι αποδεκτός από ευρύ τμήμα των πολιτών.  Αυτή η αποδοχή δεν εξηγείται μόνο με τη δεδομένη ισχύ της υποσχεσιολογίας σε περιόδους βαθειάς κρίσης. Είναι και κάποιες παθογενείς ιδιαιτερότητες της ελληνικής αριστερής θεώρησης των πραγμάτων, ρητές και άρρητες, που σε τέτοιες φάσεις δημιουργούν δυναμικές.  Εντοπίζω  τις 4 συνήθεις, αυτές ακριβώς που  βάζουν τελικά την Αριστερά στη γωνία, παρά τα κέρδη που της αποφέρουν στη φάση της οργής.  
Α) Η αμφισβήτηση των αξιών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των θεσμών της,  με την κατ΄ επιλογήν  τήρηση νόμων και κανόνων, τακτική που υποσκάπτει και αφοπλίζει τελικώς τη Δημοκρατία.  
Β) Η ανοχή απέναντι στη βία, με την ερμηνεία ότι πρόκειται για φαινόμενο που γεννά η κρίση. Η αντίληψη αυτή είναι ελκυστική κυρίως σε ένα δυναμικό και νεανικό ακροατήριο αλλά καλλιεργεί αυταπάτες και προσδοκίες, τις οποίες πολύ δύσκολα θα διαχειριστεί στο μέλλον χωρίς κοινωνικό κόστος. 
Γ) Το επαναλαμβανόμενο στερεότυπο της δαιμονοποίησης των ξένων. Οι οποίοι ευθύνονται για όλα. Τη Χούντα, τη SIEMENS, τα μνημόνια, την αποδιάρθωση του παραγωγικού ιστού της χώρας, τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τον εκμαυλισμό των αγροτών μέσω των επιδοτήσεων, την επιβουλή του ήλιου και του αέρα μας ……και πάει λέγοντας στη βάση διεθνών  ανθελληνικών συνομωσιών. Η αντίληψη αυτή καθιστά ενόχους γενικώς… τους ξένους και αθωώνει  το ντόπιο πελατειακό σύστημα, μια απολύτως ελληνική ιδιαιτερότητα, υποσκάπτει δε τη ρήξη με τις νοοτροπίες που το εξέθρεψαν. 
Δ) Η συνεχής επίκληση της ενότητας της Αριστεράς, που ακολουθείται όμως από συνεχείς διαιρέσεις, με στόχο την επαναπόκτηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Όλες οι παραπάνω παρατηρήσεις αφορούν, κατά την εκτίμησή μου, σε πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις που ενδημούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα. Αυτή η διαφορετικότητά μας, άλλωστε, κρίνουν οι πρώην σύντροφοι μας, ότι συνιστά απομάκρυνση από την αριστερή καθαρότητα και αυτή η συνολική μας αντίθεση είναι  ο λόγος της δικής μας απομάκρυνσης από τον Συνασπισμό προ διετίας. Τα όσα ακολούθησαν τη συγκρότηση της ΔΗΜΑΡ επιβεβαίωσαν τους λόγους της ρήξης. Ακολουθούμε διαφορετικούς δρόμους. Σήμερα η ΔΗΜΑΡ αποφεύγοντας τη βολική επιλογή της διαμαρτυρίας και της ανέξοδης κριτικής, μετέχει με υψηλό κόστος στην προσπάθεια αναζήτησης εθνικής διεξόδου από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει, από διαφορετική βεβαίως αφετηρία, αλλά πάντως συμπίπτει  στις βασικές του πολιτικές εκτιμήσεις με την λαϊκίστικη απολίτικη δεξιά. Συχνά οι ανακοινώσεις τους σχεδόν ταυτίζονται, όπως και τα πεδία αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Αυτό προφανώς δεν περιποιεί τιμή για την αριστερή σκέψη και δράση ούτε προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις για τη χώρα. Έτσι νομίζω πως έχουν τα πράγματα. Όπως όμως αρνούμαι γενικώς τις περιγραφές χωρίς «δια ταύτα», έτσι σ΄αυτό το σημείωμα, δεν θέλω να μείνω κι εγώ κυρίως σε περιγραφές. Γνωρίζω επίσης ότι απέναντι στις δικές μου διαπιστώσεις θα υπάρχουν και διαφορετικές, του ΣΥΡΙΖΑ, με διαφορετικές περιγραφές. Η ζωή όμως περνάει δίπλα μας και όσοι νομίζουν ότι θα τη χειριστούν επαρκώς, με τούτο ή το άλλο, μικρό ή μεγάλο εκλογικό ποσοστό, πλανώνται πλάνην οικτράν. Στο ορατό μέλλον θα κληθεί η Αριστερά, στο σύνολό της, να τοποθετηθεί συγκεκριμένα και ουσιαστικά στα μεγάλα θέματα της προοπτικής της χώρας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Επίσης θα κληθεί να διαμορφώσει τις μεγάλες της συμμαχίες. Από την πλευρά του ΚΚΕ, παρά το ότι θα το επιθυμούσα, δεν αναμένονται εκπλήξεις. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ όμως τα ζητήματα πρέπει να μείνουν ανοικτά. Παρακολουθούμε προσεκτικά τον ΣΥΡΙΖΑ στην επιλογή του να γίνει ενιαίο κόμμα και να αποσαφηνίσει ευρωπαϊκή ταυτότητα και συμμαχίες. Και προλαβαίνω το εύλογο ερώτημα του αναγνώστη, θέτοντάς το ο ίδιος. Μπορεί να συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ;  Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας μας γεννήθηκαν στο θερμοκήπιο των αυτοδυναμιών και του δικομματισμού. Γι΄ αυτό επενδύουμε στην προωθητική δύναμη των συνεργασιών. Πολύ περισσότερο τώρα, που η στροφή στην ανάπτυξη και την πρόοδο απαιτεί να διορθώσουμε γρήγορα και με το μικρότερο δυνατό κοινωνικό κόστος όλα τα κακώς κείμενα του νεοελληνικού κράτους, από τη γέννησή του. Για τούτο είμαστε απολύτως ανοικτοί σε όλα τα  δημοκρατικά κόμματα που επιλέγουν αυτήν την κατεύθυνση. Όμως τη δυνατότητα συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ θα την προδιαγράψει ο ίδιος. Σήμερα απευθύνεται με ένα πολυσυλλεκτικό λόγο στους πολίτες, συσσωματώνει ό,τι έρχεται από το γκρίζο παρελθόν και  καλλιεργεί γέφυρες αποκλειστικά προς το κόμμα του δεξιού λαϊκισμού του Πάνου Καμμένου. Θα συνεχίσει έτσι; Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα αλλάξει ή θα επιστρέψει σε πολιτικά περιθωριακό ρόλο. Αμφιβάλλω όμως αν υπολογίζει τον παράγοντα χρόνο. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι τα χρονικά και τα πολιτικά περιθώρια, για να καταστεί η Ελλάδα ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος,  είναι τόσο ασφυκτικά, που δεν υπάρχει η πολυτέλεια του  λάθους. Το μέλλον έρχεται απαιτητικό και όσον αφορά στην Αριστερά, επαναφέρει το ερώτημα του Χαρίλαου. Θα προκάνουμε, σύντροφοι;

Σχόλια


  1. Ας ενημερώσει κάποιος τον συμπαθέστατο σε μένα τουλάχιστον Σ.Λυκούδη και τους συν αυτώ, δεν θα προκάνετε σύντροφοι.
    Όσο συνεχίζετε με τις παλιές δοξασίες να ερμηνεύετε την πραγματικότητα, θα χτυπάτε λάθος πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα δεν ήταν ο μονοκομματισμός ή ο δικομματισμός αλλά η προσοδοθηρία που μια χαρά υποθάλπεται και σήμερα από τον πολυκομματισμό, και από τους συγκυβερνώντες και από τους αντιπολιτευόμενους κάθε απόχρωσης και ιδεολογικής καθαρότητας.
    Απόδειξη ή συμμετοχή σας στην συγκυβέρνηση που συνεχίζει με κάθε μέσον να στηρίζει τα προνόμια πασών των ευνοημένων και εκβιαζόντων της μεταπολίτευσης.
    Αντιστοίχως οι εν δυνάμει και εφόσον το τολμήσουν σύμμαχοι σας της αποκαλούμενες Αριστεράς, συναγωνίζονται σε άκρατο λαϊκισμό συστατικό της ύπαρξης τους ( ΣΥΡΙΖΑ), και σε δικτατορίες του μηχανισμού τους μέσω δήθεν του προλεταριάτου ( ΚΚΕ ). Το γιατί ακόμα επιθυμείτε συμμαχίες με το ΚΚΕ, γιατί επιμένετε να το συμπεριλαμβάνετε στις δημοκρατικές δυνάμεις, είναι εξόχως ακατανόητο και αποτρεπτικό για τους υπόλοιπους εταίρους μιας μελλοντικής συμμαχίας του μεταρρυθμιστικού χώρου.
    Το δυστύχημα είναι ότι δεν το αντιλαμβάνεστε και επιμένετε με ιδεοληψίες και εμμονές να παίξετε νέους ρόλους.
    Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι μια χαμένη υπόθεση, αντιθέτως έχει κάνει αρκετές υπερβάσεις που έκαναν πολύ κόσμο της Αριστεράς να ποντάρει σε αυτήν. Θα πρέπει όμως τώρα η ηγεσία της να τολμήσει να ξεκαθαρίσει ποιο είναι το πρόβλημα άρα και η στόχευση και ως εκ τούτου να αποφασίσει με ποιος θα πάει και ποιους θα αφήσει.
    Αν δεν στοχεύσει σε ανοιχτό πόλεμο κατή της προσοδοθηρίας, αυτής της γάγγραινας που ταλανίζει το ελληνικό κράτος άπω την ημέρα της σύστασής του, όχι μόνον δεν θα προκάμει αλλά δεν θα έχει σε λίγο και λόγο ύπαρξης.

    Παραθέτω τον ορισμό του φαινομένου για να ξέρουμε γιατί μιλάμε.

    Η προσοδοθηρία είναι η δραστηριότητα ατόμων (συνήθως οργανωμένων σε ομάδες πίεσης) που σκοπό έχει να επηρεάσει την κρατική πολιτική προς ίδιον όφελος – συνήθως για τη διατήρηση των προνομίων τους, αλλά όχι σπάνια και για την επίτευξη ειδικής μεταχείρισης έναντι του υπόλοιπου πληθυσμού. «Η εγκατάσταση των ομάδων αυτών σε μια χώρα λειτουργεί, από τη μία πλευρά, ανασχετικά στην οικονομική της ανάπτυξη – πέρα από τις πελώριες κοινωνικές αδικίες που υποθάλπει και τη χειροτέρευση της θέσης αυτών που δεν συμμετέχουν στις ομάδες –, αφού […] χρηματικές πρόσοδοι αποσπώνται από τους μη προνομιούχους πολίτες με αποτέλεσμα τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και της ευημερίας τους» Ανάλυση της Ελληνικής Οικονομίας: Η Προσοδοθηρία και οι Μεταρρυθμίσεις- Θοδωρής Πελαγίδης και ο Μιχάλης Μητσόπουλος

    Αναγνωρίζει κανείς αυτές τις οργανωμένες ομάδες πίεσης; Αυτό δεν είναι το πάρτι πού γίνεται εδώ και τόσα χρόνια; Μήπως είναι τα επιχειρηματικά λόμπι, τα κραταιά λόγω μονιμότητας συνδικάτα, οι προνομιούχοι των κλειστών επαγγελμάτων, τα ΜΜΕ, οι προσφάτως καταξιοθέντες Δικαστικοί, οι από την πίσω πόρτα ικανοποιηθέντες αγρότες των εθνικών οδών, οι συμβολαιογράφοι, οι δικηγόροι, οι υπάλληλοι της Βουλής, οι βουλευτές, οι μη απολύσιμοι ΔΥ ( τι ταμπού και αυτό), οι κομματικοί στρατοί, κλπ κλπ κλπ ;
    Είναι όλοι αυτοί και πολύ άλλοι που εκβιάζουν και επιβάλλονται τόσα χρόνια στο πολιτικό σύστημα εις βάρος κάποιων άλλων των μη προνομιούχων της μεταπολίτευσης και όχι μόνον ;
    Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε για κακούς καπιταλιστές και κακούς εταίρους και ας κάνουμε σύντροφοι την δουλίτσα. Δεν θα είναι για πολύ η ΤΡΟΙΚΑ εδώ, να σας θυμίζει αυτά που πρέπει να κάνετε και από πάνω να της φορτώνεται και την αμφιθυμία σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντώνη η προσοδοθηρία είναι η αρρώστια της ελληνικής κοινωνίας. Η Αριστερά ανανεωτική και μη δεν έδωσε ποτέ αγώνα εναντίον της απεναντίας τη στήριξε. Η χώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού με τη βοήθεια και τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Η ΔΗΜΑΡ ευτυχώς δείχνει άλλο πρόσωπο απέναντί της χωρίς να είναθι βέβαια αρκετά τα όσα λέεικαι κάνει. Το πολιτικό κόστος είναι αμείλικτο φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παλαιέ σύντροφε Σπύρο. Με συγχωρείς αλλά με μπέρδεψες. Ενώ ξεκινάς σωστά στην καταγραφή της κατάστασης (ανάλυση λέγαμε κάποτε) φτάνεις στο δια ταύτα (σύνθεση, καλά τα θυμάμαι;) και μου τα κάνεις μαντάρα. Δεν ξέρω αν "αύριο" ο συριζα θα εξελιχθεί σε κάτι άλλο, αλλά σήμερα είσαι έτοιμος να συνεργαστείς με τον Μητρόπουλο, την Μαριλίζα, τον Τσουκαλά, την Ζωή - να μην αναφέρω άλλους, ων ουκ έστι αριθμός - είναι δυνατόν; Τώρα γιατί μου θυμίζεις τον μακαρίτη τον Λεωνίδα που έκανε απεγνωσμένες, ειλικρινείς μεν αλλά και ατελέσφορες στους "συντρόφους της άλλης όχθης";
    Μπάμπης (απο παλιά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία