Λεφτά υπάρχουν... για τηλεφωνήματα!

του Ανδρέα Δρυμιώτη* από Καθημερινή

Από το thebest.gr αλίευσα το ακόλουθο: «Ταμπλάς» του ήρθε του Διοικητή του Νοσοκομείου (τάδε) ΑΛ, όταν του έφεραν τους τελευταίους λογαριασμούς τηλεφωνίας! Το Νοσοκομείο συνήθιζε να πληρώνει 7.000 - 10.000 ευρώ μηνιαίως, και ξαφνικά ο πρώτος από τους δύο τελευταίους λογαριασμούς του εκτινάχτηκε στο ποσό των περίπου 50.000 ευρώ, ενώ ο δεύτερος στις 17.000 ευρώ, αναφέρει η εφημερίδα «Κόσμος». Αμέσως ο Διοικητής διέταξε έρευνα για τους υπέρογκους αυτούς λογαριασμούς και όπως αποδείχτηκε, αρκετά από τα «περίεργα» αυτά τηλεφωνήματα που ανέβασαν τον λογαριασμό στα ύψη είχαν γίνει… σε μέντιουμ! Συγκεκριμένα, υπάλληλος ή υπάλληλοι του Νοσοκομείου τηλεφωνούσαν… με τις ώρες στον πενταψήφιο αριθμό ΧΧΧΧΧ και επικοινωνούσαν με εταιρεία που προσφέρει προβλέψεις… από διάφορους «μελλοντολόγους»! Η χρέωση για κάθε τέτοια κλήση ήταν 1,73 ευρώ ανά λεπτό, οπότε με βάση τις 10.000 ευρώ που πλήρωνε το Νοσοκομείο για τις συνηθισμένες τηλεφωνικές κλήσεις, βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο υπάλληλος που ήθελε να μάθει το μέλλον του είχε μιλήσει με το μέντιουμ (σε χρονικό διάστημα 2 μηνών)… 360 ώρες! Πληροφορίες αναφέρουν πως ο «δράστης», ενώ μιλούσε με κάποιον μελλοντολόγο, στη συνέχεια και για το ίδιο θέμα που τον απασχολούσε, ζητούσε να μιλήσει και με άλλον από την ίδια εταιρεία ώστε να «επιβεβαιώσει» το… αληθές των προβλέψεων!

Πέρα από το φαιδρόν της υπόθεσης, μια πιο προσεκτική ανάγνωση μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά. Ολα τα σύγχρονα τηλεφωνικά κέντρα διαθέτουν μηχανισμούς για τη φραγή αριθμών, οι οποίοι επιφέρουν μεγάλες χρεώσεις. Εδώ δεν υπήρχε καμία φραγή; Είχαν όλοι το δικαίωμα να καλούν οποιονδήποτε αριθμό; Πάμε παρακάτω. Στο δημοσίευμα υπάρχει μια αντίφαση: στην μία παράγραφο αναφέρει ότι «υπάλληλος ή υπάλληλοι» μιλούσαν με μέντιουμ, ενώ στο τέλος μιλάει για έναν υπάλληλο ο οποίος μιλούσε με πολλά μέντιουμ. Αρα μάλλον γνωρίζουν ποιος ήταν ο υπάλληλος, αφού ξέρουν λεπτομέρειες από τα τηλεφωνήματά του. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η διοίκηση του νοσοκομείου θα ζητήσει να επιστραφούν τα χρήματα ή θα χαθούν και αυτά υπέρ της πατρίδος. Το μεγαλύτερο όμως θέμα προκύπτει από τη διάρκεια των τηλεφωνημάτων. Το δημοσίευμα έχει λάθος. Δεν πρόκειται για 360 ώρες, αλλά για πολύ περισσότερες. Συνολικά πληρώθηκαν 67.000 ευρώ για δύο μήνες. Αφαιρούμε τις 20.000 ευρώ που θα ήταν η κανονική χρέωση και μένουν 47.000 ευρώ. Με χρέωση 1,73 ευρώ ανά λεπτό κάνουν 452 ώρες τηλεφωνημάτων σε δύο μήνες. Είτε ένας είτε πολλοί ήταν οι υπάλληλοι που τηλεφωνούσαν, δεν έλειψαν σε κανένα αυτές οι 452 ώρες; Δηλαδή στο νοσοκομείο αυτό μπορεί κάποιος ή κάποιοι να «κάθονται» και το νοσοκομείο να λειτουργεί κανονικά; Αρα περισσεύουν αυτά τα 56,5 μεροκάματα (με 8 ώρες την ημέρα). Κανείς από τους συναδέλφους τους δεν πρόσεξε τις ατελείωτες ώρες των τηλεφωνημάτων, ώστε να προβληματιστεί και να κάνει κάποια παρατήρηση; Μιλάμε για νοσοκομείο όπου φωνάζουν ότι λείπει προσωπικό. Καλά λέει η παροιμία ότι «τη δουλειά των δέκα οι εννιά την βγάζουν, οι ένδεκα δεν την βγάζουν». Διότι αν υπάρχει ένας που κάθεται και δεν δουλεύει, τότε και οι υπόλοιποι θέλουν να κάθονται και να μη δουλεύουν.

Πάμε τώρα στο πιο σοβαρά θέματα. Το Δημόσιο πληρώνει κάθε χρόνο για τηλεπικοινωνίες περίπου 310 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό είναι υπερβολικό και θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά. Εκτιμάται ότι με το έργο «Σύζευξη ΙΙ», το οποίο θα διασυνδέσει τηλεπικοινωνιακά τα 34.000 κτίρια (και δεν είναι όλα!!!) τα οποία χρησιμοποιεί το ελληνικό Δημόσιο, η ετήσια δαπάνη για όλες τις τηλεπικοινωνίες του θα είναι 150 εκατ. Και ευλόγως προκύπτει το ερώτημα: Γιατί δεν το κάνουμε το ταχύτερο δυνατόν ώστε να εξοικονομούμε 160 εκατ. ευρώ ετησίως; Αυτά βλέπει η τρόικα και τρελαίνεται.

Αν κάποιος προσπαθήσει να δώσει μία απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, θα ανακαλύψει μια ιστορία ελληνικής τρέλας και γραφειοκρατίας. Στην επίσημη σελίδα http://government.gov.gr/2012/02/09/26327/ της 9ης Φεβρουαρίου 2012, δηλώνεται με υπερηφάνεια ότι «με γρήγορους ρυθμούς και κάτω από τη στενή παρακολούθηση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, προχωρούν οι διαδικασίες για την προκήρυξη του έργου ΣΥΖΕΥΞΙΣ ΙΙ, που θα γίνει μέχρι το τέλος Μαρτίου 2012». Αν θελήσει κάποιος να πάει πιο πίσω, θα διαπιστώσει ότι η κουβέντα για το Σύζευξη ΙΙ ξεκίνησε πολύ παλαιότερα. Σε μιαν άλλη παρουσίαση της «Κοινωνίας της Πληροφορίας Α.Ε.», που βρήκα στο Διαδίκτυο, αναφέρεται ότι το έργο θα ξεκινήσει το 2011 και θα είναι σε πλήρη λειτουργία στα μέσα του 2012. Το έργο πάει ακόμη πιο πίσω, γιατί ήταν από τις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης Παπανδρέου. Θέλετε να μάθετε πού βρίσκεται το έργο σήμερα; Βρίσκεται στη διαβούλευση, η οποία επρόκειτο να ολοκληρωθεί στις 5 Απριλίου 2013. Από ’κει και πέρα, θα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός και έπεται συνέχεια.

Εν τω μεταξύ, η ΔΗΜΑΡ έχει εκφράσει την έντονη αντίρρησή της για το έργο και δεδομένου ότι απαιτείται έγκριση από τη Διακομματική Επιτροπή για ένα έργο τόσο μεγάλου μεγέθους, είναι να απορεί κανείς πώς θα προχωρήσει το έργο ώστε να μη χαθούν τα κοινοτικά κονδύλια του ΕΣΠΑ, που ανέρχονται σε 172,3 εκατ. ευρώ. Κι επειδή η ιστορία με το Σύζευξη ΙΙ μπορεί να πάει πολύ μακριά, αξίζει να δούμε πώς θα μπορούσαμε εύκολα να εξοικονομήσουμε χρήματα από τις τηλεπικοινωνίες, για να μην κόβουμε συνέχεια τις συντάξεις.

Στον Νόμο 3979 για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ στις 16 Ιουνίου 2011, προβλέπεται στο Αρθρο 39 να δημιουργηθεί «Δίκτυο Δημοσίου Τομέα» και με σκοπό τη συγκέντρωση της ζήτησης υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών και την κάλυψη του συνόλου των αναγκών και αιτημάτων για την παροχή και προμήθεια των σχετικών υπηρεσιών και συστημάτων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης». Με απλά λόγια, όλες οι τηλεπικοινωνίες της Γενικής Κυβέρνησης να συγκεντρωθούν, ώστε να γίνει διαπραγμάτευση με τους παρόχους των υπηρεσιών αυτών για να επιτύχουν σημαντικές εκπτώσεις και οικονομίες κλίμακος. Οπως, δηλαδή, κάνουν οι μεγάλες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα. Φωνάζουν τους παρόχους τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και διαπραγματεύονται το σύνολο των υπηρεσιών τους και έτσι επιτυγχάνουν σημαντικές εκπτώσεις. Δυστυχώς, οι χιλιάδες φορείς του ελληνικού Δημοσίου (δήμοι, υπουργεία, οργανισμοί, νοσοκομεία κ.λπ.) λειτουργούν ανεξάρτητα, με αποτέλεσμα να μην έχουν τα πλεονεκτήματα ενός μεγάλου πελάτη.

Δηλαδή, μπορεί οι περισσότεροι φορείς να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του ΟΤΕ, αλλά αντιμετωπίζονται σαν μεμονωμένοι πελάτες και όχι σαν ένας. Μέσα στα τελευταία τρία χρόνια το Δημόσιο δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο μητρώο όλων των τηλεφώνων (σταθερών και κινητών) που χρησιμοποιεί προκειμένου να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος με τους παρόχους για καλύτερες τιμές και υπηρεσίες. Η εκτίμηση για την πιθανή έκπτωση που θα είχε το ελληνικό Δημόσιο με τη συνάθροιση της ζήτησης κυμαίνεται μεταξύ 20% - 30%. Η έκπτωση αυτή μεταφράζεται σε οικονομία από 60 - 90 εκατ. ευρώ ετησίως, τα οποία φυσικά φαίνεται ότι μας περισσεύουν γιατί παρά τους νόμους που ψηφίζουμε, δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να τους εφαρμόσουμε. Εξάλλου, με την έλλειψη του μητρώου κανένας δεν γνωρίζει ποιο κινητό ανήκει σε ποιον και ποιος το πληρώνει, πράγμα που μπορεί να βολεύει πολλούς. Πράγματι, λοιπόν, «λεφτά υπάρχουν» για να τα σπαταλάμε στα τηλεφωνήματα και αλλού!

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων