Για την Κυψέλη



Δεν διάβασα τη συνέντευξη της κ. Δημουλά, δεν έχω διαβάσει ποτέ μου Δημουλά. Δεν με ενδιαφέρουν οι δηλώσεις διαφόρων επώνυμων για το θέμα των μεταναστών, με ενδιαφέρει η κοινή λογική. Τα παγκάκια είναι για να κάθονται άνθρωποι, το χρώμα ή η γλώσσα που μιλάνε μου είναι αδιάφορα. «Αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας». Αν είμαστε πολλοί και δε μας φτάνουν τα παγκάκια να φτιάξουμε κι άλλα. Στο μέτρο που ακόμα υπάρχουν σύνορα οι μετανάστες πρέπει να ζητάνε  άδεια για να εισέλθουν σε μια  ξένη γι αυτούς χώρα. Στο μέτρο που υπάρχουν ακόμα νόμοι, όλοι, άρα και οι μετανάστες πρέπει να υπακούουν σ’ αυτούς. Η κάθε χώρα έχει δικαίωμα να κάνει μεταναστευτική πολιτική, να ρυθμίζει την κίνηση κατά το δοκούν.
 Χρόνια ζήσαμε στην Κυψέλη, στα Σεπόλια, στα Πατήσια και στα Εξάρχεια δίπλα σε «ξένους» χωρίς να τρέχει τίποτα. «Λιβανέζοι και νέγροι στη Φωκίωνος Νέγρη». Μια μέρα η κρίση κατέστρεψε τον επίπλαστο παράδεισο των μεσοαστών και αυτοί ανακάλυψαν έναν εχθρό στο χρώμα του δέρματος του γείτονά τους και ένα σύμμαχο στο φασισμό.
Δημοσιεύω ένα κείμενο του φίλου Νίκου Φαρούπου, ένα κείμενο που λέει την αλήθεια που ξέρουμε όλοι μας. (leo)   
  
Νικος Φαρούπος

Για την ΚυψέληΜεγάλωσα στην Κυψέλη. Δεν ζω πια εκεί. Τη θυμάμαι όμως συχνά με νοσταλγία. Η συνοικία αυτή της Αθήνας πρέπει να είναι η πρώτη και η μοναδική συνοικία της επικράτειας (μαζί με την ευρύτερη περιοχή Πατησίων και Αχαρνών) που εξοικειώθηκε νωρίτερα από όλους τους Έλληνες με την ‘’υπόθεση μετανάστευση’’. Από παιδί θυμάμαι -εγώ και όλοι οι συνομήλικοί μου υποθέτω- νέους ανθρώπους από πολλές χώρες της Αφρικής, να μοιράζονται υπόγεια ή ισόγεια μικρά διαμερίσματα και να σπουδάζουν ή να εργάζονται στην πόλη. Στο κάτω διαμέρισμα από εμάς ζούσε ένα νεαρό ζευγάρι από την Αιθιοπία. Η μάνα μου συνήθιζε, κάθε φορά που άλλαζε κάποιο έπιπλο, να τους χαρίζει το παλιό ‘’κρίμα δεν είναι τα παιδιά;’’, έλεγε. Εκείνοι για ανταπόδοση έφερναν, όποτε επισκέπτονταν την πατρίδα τους, κανά κομπολόι στον πατέρα μου και κανά σάλι με ζωηρά χρώματα για τη μητέρα. Στη διπλανή πολυκατοικία νοίκιαζαν γκαρσονιέρες 2-2, 3-3, άραβες και αφρικανοί ευέλπιδες που τους βλέπαμε συχνά, μόνο τα σαββατοκύριακα που είχαν έξοδο, με τις μπλε ή λευκές καλοκαιρινές στολές τους με τα σπαθάκια. Στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ συναντούσες καθημερινά αλλοδαπούς νεολαίους που σπούδαζαν σε κάποιο πανεπιστήμιο, καθώς και νέους, κυρίως νέες, από τις Φιλιππίνες που εργάζονταν σαν υπηρέτριες στο Κολωνάκι ή αλλού. 
Δεν ήταν λίγοι. Δεν ενοχλούνταν όμως κανείς -ή τουλάχιστον δεν έπεσε τίποτα στην αντίληψή μου. Το μόνο ‘’ρατσιστικό’’ επεισόδιο που θυμάμαι -στο οποίο μάλιστα συμμετείχα κι εγώ με την παρέα μου (όλοι 17χρονα, κοπανατζήδες από το σχολείο για καφέ στο Select)- είναι να κοιτάζουμε εμβρόντητοι -και με βλέμμα φθονερό- έναν όμορφο 20-25χρονο αφρικανό να περπατάει στη Φωκίωνος χέρι με χέρι με μια κουκλάρα καλοντυμένη ξανθιά. Όταν εμείς στην Κυψέλη λοιπόν ζούσαμε αρμονικά με τους μετανάστες, φαινόμενο που πήρε μεγαλύτερη έκταση επί χούντας και αργότερα, οι υπόλοιποι έλληνες -θα μου επιτρέψετε- ζούσατε στα ντόπια δέντρα και τρώγατε ντόπια βελανίδια. Γνωρίζοντας λοιπόν καλά την περιοχή καταλαβαίνω πως όταν ένας παλιός κάτοικος της Κυψέλης εκδηλώνει έντονα ή ακόμη και άκομψα, την ανησυχία, την αγανάκτηση, την ανασφάλεια, ή ακόμη και το φόβο του να κυκλοφορήσει, τότε το μόνο που δεν περνάει από το νου μου είναι να τον αποκαλέσω ‘’ξενοφοβικό’’, ‘’ρατσιστή’’ και ‘’φασίστα’’ (πόσο εύκολες τις έχουμε τις βαριές εκφράσεις και τους χαρακτηρισμούς, γι’ αυτό άλλωστε έχει χαθεί -ή αποδυναμωθεί- το νόημά τους). Αναρωτιέμαι λοιπόν τι συνέβη και «κλάταρε» το σύστημα ανοχής. Μετατράπηκαν ξαφνικά άνθρωποι ανεκτικοί στους ξένους σε φασίστες ή συμβαίνει κάτι άλλο; Αυτό που καταλαβαίνω λοιπόν από τον τόνο της δυσαρέσκειας είναι το απλούστατο: ότι οι ισορροπίες συμβίωσης (λόγω και αριθμητικής) μεταξύ του ντόπιου πληθυσμού και των νεοφερμένων έχουν ανατραπεί, με δυσάρεστες -και για τους δύο- συνέπειες. Νιώθω λοιπόν ότι οφείλω να σκεφτώ τους πραγματικούς λόγους των διαμαρτυριών των ανησυχούντων και να εξερευνήσω τη βαθύτερη αλήθεια των ισχυρισμών τους πριν τους καλέσω άμεσα σε «απολογία» ή ζητήσω να επιληφθούν της υπόθεσης τα «δημοκρατικά» ΜΑΤ της politically correct έκφρασης και της επιλεκτικής ευαισθησίας.


Σχόλια

  1. O Nikos xipnise kai eide thn Kypseli.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "....Όταν εμείς στην Κυψέλη λοιπόν ζούσαμε αρμονικά με τους μετανάστες, φαινόμενο που πήρε μεγαλύτερη έκταση επί χούντας και αργότερα, οι υπόλοιποι έλληνες -θα μου επιτρέψετε- ζούσατε στα ντόπια δέντρα και τρώγατε ντόπια βελανίδια...."

    Εξαιρετικο! Διαπραγματευεται τον επαρχιωτισμο, τις περιορισμενες προσλαμβανουσες στην επαρχια και μετα στα πολλα χωρια των πολεων, στα χιλια χωρια του Λεκανοπεδιου, του υπολοιπου Αττικης.

    Συγχαρητηρια!!!

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Δυσκολο να το παραδεχτουν, τους πιανει το χωριατικο πεισμα τους, οταν το αναφερω. Εξ αλλου η αληθεια δεν ειναι πολιτικως ορθη, μονο κοινοχρηστα "δημοκρατικα" ψεμματα οφειλουμε να λεμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Φιλέλληνα. Εζησα την περιοχή που περιγράφει ο Νίκος αν και δεν έμενα ακριβώς εκεί. Φίλος έχει να λέει ακόμα για ένα μαυράκι που έπαιζε μπάλα στην πλατεία Κυψέλης και έβριζε σε άπταιστα ελληνικά. Θυμάμαι τους ντόπιους τελείως cool με τους ξένους και αργότερα με τους Φιλιπινέζους. Η σημερινή υστερία είναι απότοκο πολλών πραγμάτων αλλά κυρίως του αφόρητου επαρχιωτισμού της μεσαίας τάξης

      Διαγραφή
    2. "..Αναρωτιέμαι λοιπόν τι συνέβη και «κλάταρε» το σύστημα ανοχής. Μετατράπηκαν ξαφνικά άνθρωποι ανεκτικοί στους ξένους σε φασίστες ή συμβαίνει κάτι άλλο;..." Ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε κάτι. Ελάχιστοι, ελαχιστότατοι έχουν πρόβλημα επειδή κάποιοι δίπλα τους είναι ξένοι. Το θέμα δεν είναι καν η ανατροπή των αριθμητικών ισορροπιών. Και διπλάσιοι να ήταν οι ξένοι πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Το ζήτημα είναι ότι ο συγκεκριμένος τόπος με τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν μπορεί να αποτελέσει εστία. Δεν μπορεί να προσφέρει δουλειές , δεν μπορεί να προσφέρει προοπτικές, δεν μπορεί να προσφέρει ένταξη. Σε τέτοιες συνθήκες ο "ξένος" που πρέπει κάπως να επιβιώσει σ΄ ένα ξένο τόπο που ούτε καν διάλεξε (κι αν τον διάλεξε τον διάλεξε γιατί είναι "ξέφραγο αμπέλι") είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσει πρόβλημα. Αν τα ρίχνουμε όλα "κυρίως" στον επαρχιωτισμό της μεσαίας τάξης και νομίζουμε ότι ενοχλείται από "το χρώμα του δέρματος" απλά αρνούμαστε να δούμε ένα υπαρκτό πρόβλημα. Κι αν δεν το λύσουμε κάνουμε κακό και στους "ξένους" και στον "ξένο" τόπο στον οποίο βρέθηκαν.

      Διαγραφή
  3. Για την Αναπτυξη-1

    Αφηστε τους ενθουσιασμους για την Deve-λοπη
    να πατε ευθυς μεταναστες στην Ευρωπη
    σε Βελγιο,Δανια, Γαλλια, Γερμανια
    να πατε να εργαζεσθε και υπερωρια.
    (οχι σε ΜηΚυΟ, στα μπαρ , τα καφενεια
    χαμπαρι μας επηρανε τερμα τα αστεια)

    Την γκομενα μου αφηστε μη γινει φασαρια
    την Deve-λοπη την ψηλη, ριξτε τα στην Μαρια
    οσο εγω εδουλευα αργιες και γιορτες
    στα μπλογκια κωλοβαραγαν οι συριζιστες

    Στο Συνταγμα ελυνατε θεματα παγκοσμια
    πανευρωπαϊκα, ελληνικα κι εγκοσμια
    κανατε σημαια τον Γιαννη Μπαρουφακη
    και οχι τον μηχανικο τον Γιωργο Προκοπακη.

    Η Deve-λοπη ηλθε για τους εργατικους
    αυτους που οι τεμπεληδες λετε μικροαστους
    γιατι το χρημα το φυσατε στην Κοβα της κονομας
    αριστεροι μηχανικοι κοντευει ενας αιωνας.

    Γι αυτο σας λεω τεμπεληδες της ευφορης κοιλαδας
    τυρια και βουτυρα απ’ ολα τα μερη της Ελλαδας
    λιαζονται στο Φλοραλ και στο Μοναστηρακι
    4 ευρω ο espresso , τα μισα στο Κολωνακι.


    18.05.2013

    Αφωτιστος Φιλελλην

    (συνεχιζεται)


    ΥΓ Αυτη ειναι η διαλεκτος της ανεμελης εποχης μου εως τα 28 μου,τελος του 70 εως τα μεσα του 80.

    Επι τη ευκαιρια το μεγα θεμα του επαρχιωτισμου εχει τις ριζες του στο αναγλυφο της χωρας, οι κακοι η ανυπαρκτοι δρομοι που εκαναν σχεδον αδυνατη την επικονωνια πολης και περιφερειας εως το 70, στον νησιωτικο διαμελισμο αλλα κυριως σε γεγονοτα οπως "τα δεκεμβριανα, η συμπεριφορα των βρεττανικων στρατευματων ως στρατος κατοχης και η αποχη απο τις εκλογες του 46,...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίο το κείμενο που παραθέτεις. Βέβαια η άποψη μου είναι πως κάποιος που ομολογεί «Δεν διάβασα τη συνέντευξη της κ. Δημουλά» (by the way, ομιλία σε εκδήλωση των Atenistas ήταν και όχι συνέντευξη), θα πρέπει να προσέξει να μην παρασυρθεί από την αποσπασματική ενημέρωση που αναπαράγει το διαδίκτυο.

    Η ιστορία με τις δηλώσεις Δημουλά μου θύμισε αυτό που έπαθε ο Δανίκας για το άρθρο που έγραψε στα «ΝΕΑ» μετά το θάνατο του Θ. Αγγελόπουλου. Ήταν ένα άρθρο που ξεχείλιζε από αγάπη και θαυμασμό για τον Τεό. Σε μία μικρή στήλη του δισέλιδου που έπιανε το άρθρο, έγραψε και για τα κουσούρια του Τεό (την τσιγκουνιά του κ.λπ.).

    Και καλά έκανε, οι γεμάτοι επαίνους επικήδειοι-αγιοποιήσεις του νεκρού, για μένα αποτελούν περισσότερο προσβολή παρά τιμή στο νεκρό. Και υποκρισία. Ενός politically correct δήθεν «ανθρωπισμού» που φοβάται να αντικρίσει το θάνατο. Θυμάσαι τι έγινε τότε; Άρχισαν να αναπαράγουν όλα τα κωλό-sites (συγγνώμη για την έκφραση) τις 3 αράδες που ο Δανίκας έγραψε για τα κουσούρια του σκηνοθέτη και ξαφνικά όλοι άρχισαν να τον κράζουν για ασέβεια προς το νεκρό!

    Ποιος από όλους αυτούς που τον έκραζαν είχε διαβάσει το πλήρες άρθρο του Δανίκα; Από διάφορα που διάβασα (και έγραψα-απάντησα) σε φόρουμς, μάλλον κανείς! Και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα με την ενημέρωση που δεχόμαστε από το διαδίκτυο : ο αποσπασματικός τρόπος που ενημερωνόμαστε, δυστυχώς αναγκαίος γιατί ο χρόνος μας είναι λίγος και ο όγκος πληροφοριών τεράστιος.

    Αν και αξιόλογη δημοσιογράφος η κ. Δαμιανίδου, νομίζω πως έκανε «φάουλ» στην περίπτωση της ομιλίας Δημουλά…

    Για όποιον δε διάβασε την ομιλία της ποιήτριας:

    http://www.tanea.gr/news/greece/article/5016105/ti-akribws-eipe-h-kikh-dhmoyla-gia-thn-kypselh-kai-toys-metanastes/

    Είναι «φορέας ρατσιστικών απόψεων» και άξια του λεκτικού «λιθοβολισμού» που δέχτηκε, η «αστή ποιήτρια» και «υποστηρικτής των μνημονίων» (για να αναπαράγω και τα κλισέ της εγχώριας «αριστεράς» - ενδεικτικό το άρθρο του κ. Κούλογλου : http://www.lifo.gr/mag/columns/5658); Εγώ πάντως δε νομίζω…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το παράδειγμα με το Δανίκα είναι ενδεικτικό της σχιζοφρένειας. Γενικά πιανόμαστε από το κάτι, το τίποτα για να περάσουμε τον πολιτικό μας χρόνο, ίσως γιατί στην ουσία η πολιτική απουσιάζει από το τραπέζι μας. Αρνούμαστε να παραδεχθούμε ότι ο φασισμός έχει βαθιές ρίζες στην Ελλάδα, ότι η αντισυστημικότητα δεν είναι πάντα αριστερή ή ότι τα όρια μεταξύ αριστεράς και δεξιάς είναι πλέον συγκεχυμένα. ΘΑ ζήσουμε λίγο ακόμα με τα στερεότυπα. Αλλά σύντομα περνάμε αλλού. Η ζωή μας πάει, όχι εμείς.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία