Αντιρατσιστικό μέτωπο και επιβλαβείς μετατοπίσεις


των Γιάννη Αντωνίου και Λεωνίδα Καστανά

Στους πολέμους που ξέσπασαν σχετικά με το ρατσισμό και τη μνήμη καταθέτουμε ένα σύντομο σχόλιο που διεκδικεί να επαναφέρει τη συζήτηση στο πεδίο του πραγματικού.

Και μόνο το γεγονός ότι κατατέθηκαν 5 αντιρατσιστικά ή «αντιρατσιστικά» νομοσχέδια για να θωρακιστεί νομικά η δημοκρατία απέναντι στο ρατσισμό και το φασισμό αποδεικνύει ότι το πολιτικό σύστημα δε στέκεται με την προσήκουσα σοβαρότητα απέναντι στο φαινόμενο. Ενδιαφέρεται και πάλι περισσότερο για την επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος και όχι για την ουσία. Διαφορετικά, τα κόμματα του συνταγματικού τόξου θα είχαν βρει τρόπους συνεννόησης και συνεργασίας.

Η ραγδαία επιμόλυνση της ελληνικής κοινωνίας από τη ρατσιστική και ναζιστική ιδεολογία και πρακτική επιβάλει και αντίστοιχες  νομικές ρυθμίσεις και πολιτικές δράσεις. Η δημοκρατία δεν έχει πλέον την πολυτέλεια ατέρμονων συζητήσεων και μικροκομματικών τακτικών. Τα πρόσφατα γεγονότα στη Γαλλία και τα παλαιότερα στη Γερμανία δείχνουν το δρόμο. Απαγόρευση και διάλυση εδώ και τώρα των ναζιστικών μορφωμάτων με οποιοδήποτε προσωπείο και αν εμφανίζονται, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κάποιος πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία συνεργασίας και αυτός μπορεί και πρέπει να είναι η Δημοκρατική Αριστερά.

Τις προηγούμενες ημέρες παρακολουθήσαμε εκτός των άλλων και το επικίνδυνο φαινόμενο της μετατόπισης του επίδικου στην περιοχή της μνήμης και της  Ιστορίας. Με αφορμή το επίμαχο νομοσχέδιο,  η χώρα βρέθηκε να συζητάει από τη γενοκτονία των Ποντίων μέχρι το χορό του Ζαλόγγου. Και όλα αυτά με την πρόφαση ότι το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη είχε σκοπό την ποινικοποίηση της γνώμης σχετικά με τη μνήμη,  πράγμα που δεν ισχύει. Το αν η βίαιη έξωση των Ποντίων από τις εστίες τους και οι σφαγές αμάχων ορίζονται ως γενοκτονία ή ως εθνοκάθαρση δεν έχει καμιά σχέση με την αντιμετώπιση του ναζισμού. Το αν ο χορός του Ζαλόγγου είναι γεγονός ή εθνικός μύθος δεν έχει καμιά σχέση με το ρατσισμό και τον εθνικισμό που καλπάζουν μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και στο φινάλε, η χρήσιμη αναψηλάφηση και η διερεύνηση ιστορικών γεγονότων δεν μπορεί να προσφέρεται θυσία στο βωμό της αγοραίας πολιτικής. Δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαλόγου με πολιτικάντηδες ή ιστοριολογούντες δημοσιογράφους σε κανιβαλιστικά  Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κι αυτό, όχι μόνο για λόγους επιστημονικής σοβαρότητας, αλλά πρωτίστως για λόγους πολιτικούς.

Η μετατόπιση του προβλήματος στην περιοχή ιστορικών γεγονότων για τα οποία δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία  μεγάλες ομάδες του πληθυσμού και μάλιστα με όρους θεάματος, δεν αποδομεί τα στερεοτυπικά εθνικά αφηγήματα. Αντίθετα, λειτουργεί  αποπροσανατολιστικά, παράγει ψευδείς και επιβλαβείς αντιθέσεις και τελικά κατατείνει στο να εξυπηρετεί το μπλοκ του εθνολαϊκισμού και να ενισχύει το ρατσισμό.


Ο Γιάννης Αντωνίου είναι μέλος της ΕΕ και ο Λεωνίδας Καστανάς μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ.  

Σχόλια

  1. Αγαπητέ Leo αν και κατανοώ το ευγενές των κινήτρων σας,διαφωνώ με την απαγόρευση οποιουδήποτε κομματικού/πολιτικού μορφώματος,όσο απεχθές κι αν μου είναι.Τόσο για λόγους ιδεολογικούς
    http://nikorestis.blogspot.gr/2011/12/politically-correct.html

    όσο και γιατί,σε πρακτικό επίπεδο,αυτός ο επιχειρούμενος έλεγχος της ΧΑ με διοικητικά μέτρα,εκτιμώ πως θα την ωφελήσει πολιτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Βαγγέλη. Είμαι κατά της ποινικοποίησης της γνώμης και το γράφω. Αλλά με κόμμα εκτός του συνταγματικού τόξου δεν μπορούμε να παίζουμε. Νομική ασφυξία και δε νομίζω ότι η Δημοκρατία έχει να φοβηθεί τίποτα. Αντιθέτως όσο εμφανίζονται ως νόμιμο κόμμα οι πολίτες που τους υποστηρίζουν θα πολλαπλασιάζονται. Υπάρχει πολιτική καθυστέρηση φίλε μου και δεν θα πρέπει να την αφήσουμε να κυριαρχήσει.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ κύριε Καστανά,

      όπως πάντα κολλημένη με την ιστορία θα ήθελα να σας θυμίσω ότι τα άκρα (απ' όλες τις πλευρές) εμφανίζονται όταν υπάρχει οικονομική εξαθλίωση, κοινωνική κατάπτωση, πολιτική απαξίωση, έλειψη ή κακή λειτουργία θεσμών (π.χ. δικαιοσύνης). Αν δούμε τη Γερμανία το 1936 είχε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά (ανεργία στα ύψη, ο λαός είχε χάσει την εθνική του περηφάνεια μετά τη συνθήκη που υπογράφηκε στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο και τους δυσβάσταχτους οικονομικούς όρους που τους επέβαλλαν οι νικητές, κτλ). Τότε βρήκε πρόσφορο έδαφος ο Χίτλερ και οι «συν αυτό» και έριξαν το σπόρο του ναζισμού. Άλλωστε όλοι αυτοί που τώρα βρίσκονται στα άκρα στη χώρα μας ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια αλλά «δεν είχαν φωνή» γιατί δεν τους άκουγε κανείς...Τώρα βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε εξαθλιωμένες οικονομικά μάζες και απογοητευμένους νέους (που δεν έχουν μνήμη ούτε γνώση του παρελθόντος)...

      Μήπως θα πρέπει να ψάξουμε τη λύση κάπου αλλού...Νομοθεσίες αντιρατσιστικές υπάρχουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αλλά το φαινόμενο αντί να φθίνει..μεγαλώνει σ' όλο το δυτικό κόσμο.

      Φιλικά και με διάθεση για επικοδομητικό διάλογο
      Αργυρώ

      Διαγραφή
  2. Πολύ αργά. Τώρα που η ΧΑ μπήκε στη Βουλή και σε όλα τα κανάλια, και που έχει αποκτήσει σημαντικό λαϊκό έρεισμα (ΓΙΑΤΙ;;), δεν γίνεται τίποτε! Η λύση είναι στην απάντηση του γιατί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρύσιππος Μπάρκας10 Ιουνίου 2013 στις 11:03 π.μ.

    Συμφωνώντας με τον κύριον Ευάγγελον, τολμώ να θέσω μιαν ρηξικέλευθην πρότασιν:

    Δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι ναζισταί με νομοθετικά, διοικητικά ή άλλα μέτρα, διότι η υφιστάμενη νομοθεσία αρκεί δια να συνετίσει εκάστην φωνήν η οποία εκφεύγει της πεπατημένης.
    Οπότε σκόπιμον είναι να τους προσεταιρισθώμεν ως κατωτέρω:
    Να τους έχομεν ως υποστηρικτικά όργανα της στροφής των μικροαστών των αστικών κέντρον εις την ύπαιθρον εις τας αγροτικάς και κτηνοτροφικάς εργασίας.

    Οπότε, οι νεοναζισταί και δεν θα εμπλέκονται πλέον εις τα πόδια μας, και εργασίαν θα έχωσιν, και η αγροτική παραγωγή (εις ενιαίους και ουχί κατακερματισμένους πεδιάδας) της Ελλάδος θα βαίνει αυξανόμενη.

    Εύχομαι η ανωτέρω πρότασίς μου να εύρει ευήκοα ώτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Απαγόρευση και διάλυση εδώ και τώρα των ναζιστικών μορφωμάτων με οποιοδήποτε προσωπείο και αν εμφανίζονται, δεν υπάρχει άλλη επιλογή."
    Δεν βλέπω τεχνικά πως μπορεί να γίνει, μου φαίνεται αναποτελεσματικό, επικίνδυνο κι ακόμα περισσότερο επικίνδυνο μου φαίνεται αυτό το "με οποιοδήποτε προσωπείο".
    Η αντιμετώπιση πρέπει να είναι 1. πολιτική, δηλαδή να αναδειχθεί η αδυναμία της ΧΑ να λύσει τα προβλήματα τα οποία την εξέθρεψαν (κανείς από τους ψηφοφόρους της δεν νοσταλγεί τον ... Χίτλερ) και 2. με χιούμορ: Ολοκαύτωμα δεν υπήρξε, ο άνθρωπος δεν πάτησε ποτέ στο φεγγάρι και ο Ελβις ζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία