Ποιος πιστεύει το πολιτικό σύστημα;
Δημήτρης Φύσσας από την Athens Voice
Mακάρι να ’λεγε την αλήθεια ο κ. Σαμαράς. Θα ’θελα να μπορούσα να επικροτήσω το κλείσιμο της ΕΡΤ. Να συμφωνήσω με όσα λένε κι αυτός κι ο κ. Κεδίκογλου και οι υποστηρικτές τους. Να πω χωρίς περιστροφές και «μα» και «μου», «ναι, ρε παιδί μου, έχουνε δίκιο». Έχουνε δίκιο για τις εστίες διαφθοράς, για τα έξι λογιστήρια που δεν συνεργάζονται, για το καρκίνωμα του «ερτικού» συνδικαλισμού, για τους άπειρους παρατρεχάμενους που εμφανίζονται μόνο για να πληρωθούνε. Να δεχτώ ότι ο πρωθυπουργός είναι ειλικρινής και ότι όλα τώρα αλλάζουνε, ότι η ΕΡΤ ήτανε πράγματι το σύμβολο των χειρότερων στοιχείων του δημόσιου τομέα κι ότι όλα πλέον θα μπούνε σε άλλη πορεία. Να πω ότι ήταν μια ενέργεια ορθολογισμού, που μειώνει το Δημόσιο, όπως πράγματι έχουμε ανάγκη. Να τα πω όλα αυτά χωρίς εκφράσεις - εξισορροπητικά βαρίδια, ξάστερα και σκέτα και σταράτα.
Μακάρι να μπορούσα να γράψω, επίσης χωρίς εξισορροπητικά βαρίδια, πόσο άκυροι είναι οι αντιπολιτευόμενοι, όταν μιλάνε για «φίμωμα της δημόσιας τηλεόρασης», για «φασιστικές ενέργειες», για «οριστικό κλείσιμο», που θυμήθηκαν την ποιότητα της ΕΡΤ (την οποία ποτέ δεν έβλεπαν), ενώ απλά υπερασπίζονται την υπάρχουσα (πανάκριβη και πελατειακή) κατάσταση και τον κρατισμό που έχει μέσα το κεφάλι τους. Που κόπτονται για δύο χιλιάδες εξακόσιους τόσους απολυμένους (από τους οποίους πολλοί θα ξαναπροσληφτούνε άνετα, έχοντας μάλιστα αποζημιωθεί), ενώ δε δίνουνε δεκάρα για τους εκτός νυμφώνος, το ενάμισι εκατομμύριο άνεργους και δεν ξέρω και γω πόσους υποαμειβόμενους ή ταλαίπωρα αυτοαπασχολούμενους στο δικό μας, τον ιδιωτικό τομέα. Πόσο άκυροι είναι οι καρεκλοκένταυροι συνδικαλιστές της ΠΟΣΠΕΡΤ και των Ομοσπονδιών Τύπου και της ΕΣΗΕΑ (και της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ), που απαντάνε με απεργίες, τη στιγμή ακριβώς που η ενημέρωση χρειάζεται περισσότερο (αυτό ξέρουν να κάνουν, αυτό κάνουν). Πόσο οι καταληψίες της ΕΡΤ και οι ποικίλοι συμπαραστάτες τους έχουν φτιάξει ένα φανταστικό κόσμο δήθεν «ελεύθερων πολιορκημένων» που, επειδή εκπέμπουν αντάρτικα στο ίντερνετ, αυτοθυματοποιούνται, με τη μελό φαντασίωση ότι έχουν γίνει ήδη ήρωες, δαρμένοι από τα ΜΑΤ.
Αλλά τίποτ’ απ’ αυτά δεν μου βγαίνει. Και δεν μου βγαίνει, γιατί ξέρω από παλιά τι είναι ο κ. Σαμαράς (δεν ξεχνάω τα εθνικιστικά - αβερωφικά παραληρήματα της Πολιτικής Άνοιξης, δεν ξεχνάω την αποστασία του πού έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη) κι έμαθα στο μεταξύ τι είναι κι ο κ. Κεδίκογλου. Και τέτοιοι άνθρωποι, στο δικό μου το μυαλό (ένας απλός ψηφοφόρος είμαι που συμβαίνει να αρθρογραφώ), μόνο αν μιλήσουνε ειλικρινά, «κάνουν αυτοκριτική» για τα δικά τους λάθη και διακόψουν την παλιά τους πρακτική, μόνο τότε μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστοι. Πράγματα, εννοείται, που δεν γίνονται. Τώρα, λοιπόν, όσο κι αν θα συμφωνούσα θεωρητικά με ριζική αναδιάρθρωση/ ιδιωτικοποίηση/ κλείσιμο της ΕΡΤ, δεν μπορώ να επικροτήσω αυτό που έγινε, όπως έγινε κι απ’ αυτούς που έγινε. Γιατί; Γιατί πολλά θυμάμαι και πολλά παρατηρώ:
Πρώτο, ο κ. Σαμαράς ήταν ο αντιμνημονιακότερος των αντιμνημονιακών, και άλλαξε άποψη ενάμιση χρόνο πριν μέσα από κάτι απίθανα «Ζάππεια Ι, ΙΙ, ΙΙΙ» και κάτι «ισοδύναμα» – από την αρχή δηλαδή στερείται της έξωθεν καλής μαρτυρίας.
Δεύτερο, δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο κ. Σαμαράς (που ως υπουργός πολιτισμού είχε διορίσει «τη μισή Μεσσηνία») και ο κ. Κεδίκογλου (που πρόσφατα διόρισε τη «μισή Εύβοια») μπορούν τώρα να μιλήσουνε για εξυγίανση της ΕΡΤ, εκτός κι αν ο καθένας τους δηλώσει μετάνοια και ξε-διορίσει όσους διόρισε, που στάνταρ ξεπερνάνε κατά πολύ το σύνολο των απολυμένων της ΕΡΤ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου