Ο μαύρος πλούτος

Aγγελική Σπανού από τη Μεταρρύθμιση 

Και ξαφνικά μάθαμε ότι φόρος πολυτελείας στα σκάφη αναψυχής δεν έχει επιβληθεί. Τρία χρόνια τώρα, το συγκεκριμένο μέτρο πάει κι έρχεται στη Βουλή, τελικά αποσύρεται μέχρι νεωτέρας, για να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο τώρα, ως ισοδύναμο για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και μάλιστα με μια διατύπωση που αφήνει ανοιχτό το παράθυρο να το αποφύγει κανείς ως τεκμήριο διαβίωσης.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Πληρώνουν φόροι οι άνεργοι και προστατεύονται οι σκαφάτοι; Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Οι ιδιοκτήτες πολυτελών θαλαμηγών είχαν όσο χρόνο χρειάζονταν για να μετατρέψουν το πλεούμενο σε επαγγελματικό, με τις γνωστές πατέντες και πάντως αντιμετωπίζονται από το οικονομικό επιτελείο με σεβασμό, αν όχι δέος. Αντίθετα, μισθωτοί και συνταξιούχοι, όπως επίσης όσοι ελεύθεροι επαγγελματίες δηλώνουν τα εισοδήματά τους, δέχονται συνεχείς επιθέσεις μέχρι τελικής εξόντωσης.

Το νέο φορολογικό που περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο είναι εξωφρενικό, ακόμη περισσότερο από το προηγούμενο και επιβεβαιώνει με δραματικό τρόπο ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να χτυπήσει τη μεγάλη φοροδιαφυγή και επιμένει να απομυζά τους έντιμους πολίτες, που δεν μπορούν πια να ανταπεξέλθουν στις διαρκώς διογκούμενες υποχρεώσεις τους.

Στη χώρα μας υπάρχει πολύς μαύρος πλούτος. Όποιος έχει τη δυνατότητα να περάσει από ένα κοσμικό νησί, θα βρεθεί προ μεγάλης εκπλήξεως. Το πάρτι συνεχίζεται κανονικά, απλώς τώρα συμμετέχουν μόνο οι «κανονικοί», ενώ οι wanna be κ.ο.κ που μέχρι τώρα χόρευαν κάπου εκεί κοντά, δεν πλησιάζουν καν. Επομένως, η απάντηση δεν μπορεί να αναζητείται στη βλακεία. Είναι τόσο ανόητοι, που δεν ξέρουν ότι δεν έχουν τόση σημασία τα κυβικά του αυτοκινήτου, όσο η μάρκα και η τιμή του; Πρώτη φορά άκουσαν, από τη Ντόρα Μπακογιάννη στη Βουλή, ότι άλλο Scoda 2.000 κυβικών και άλλο Mercedes 1800;

Από τότε που ξέσπασε η κρίση, η κεντρική επιλογή του συστήματος εξουσίας ήταν να προστατευθούν οι δομές του ελληνικού παρασιτικού καπιταλισμού, να διατηρηθούν τα μονοπώλια, να μη θιγούν οι κανόνες στο μοίρασμα του παιχνιδιού που κρατιέται κλειστό και για λίγους. Κεντρική επιλογή του συστήματος εξουσίας ήταν επίσης να μην πληγούν οι μεγάλοι φοροφυγάδες, που έχουν βγάλει τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό και καταναλώνουν με μέτρο στο εσωτερικό, γιατί υπάρχει και η κρίση.

Η πολιτική αντιμετώπιση της υπόθεσης σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ, είναι απολύτως ενδεικτική της υποκρισίας και της φαυλότητας. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πετιέται στα σκυλιά, για να απολαύσει το ξέσκισμά του η διψασμένη για αίμα κοινή γνώμη. Και η συγκάλυψη της μεγάλης φοροδιαφυγής συνεχίζεται, business as usual. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες που αναλογούν στον πρώην υπουργό Οικονομικών, η επιλογή του ως μοναδικού ενόχου, έγινε για να ξεπλυθεί ένα ολόκληρο σύστημα. Είναι πολύ βολικό: Αυτός που μας έριξε στο πρώτο μνημόνιο, ένας «κηπουρός » του ΓΑΠ, αυτός κατάπιε τη λίστα για να σώσει πλούσιους συγγενείς του. Ο εντολοδόχος της τρόικας, ο κολλητός του Τόμσεν, ο δυσφημιστής της χώρας, αυτός μας έκοψε μισθούς και συντάξεις και την ίδια ώρα προστάτευε τους έχοντες.

Και μετά; Το παραμύθι δεν βγάζει νόημα μέχρι το τέλος, γιατί όταν έφυγε ο «κακός » από τη μέση και έμειναν στο βασίλειο οι «καλοί», ήρθαν και άλλα μνημόνια, νέες περικοπές εισοδημάτων, ακόμη περισσότερη λιτότητα και όχι λιγότερη φοροδιαφυγή.

Ούτε αυτή η λίστα, ούτε οι άλλες λίστες αξιοποιούνται από τις αρχές με συντεταγμένο και αποτελεσματικό τρόπο, γίνονται κάποιες συλλήψεις για χρέη προς το Δημόσιο για το θεαθήναι και προκειμένου να δημιουργηθεί σύγχυση μεταξύ της έννοιας του φοροφυγά και του φοροοφειλέτη και η λειτουργία της παραοικονομίας και των παραθεσμών συνεχίζεται όπως την ξέραμε.

Βρήκαμε τον έναν και μοναδικό ένοχο, τον ιδανικό ένοχο, που θα άρει τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία, την κοινωνική αδικία, τις οικονομικές ανισότητες και τη διαπλοκή. Και λιθοβολώντας τον, θα ξεχαστούμε και θα ξεχάσουμε ότι αυτή τη στιγμή, όχι πριν ή παλαιότερα, η μεγάλη φοροδιαφυγή οργιάζει ερήμην των αναμάρτητων.

Η Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος