"Μεταρρυθμίσεις" σε συνθήκες πανικού





του Λεωνίδα Καστανά

Οι αλλαγές στη δημόσια διοίκηση που είτε γίνονται, είτε φημολογούνται επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τα όσα γράφουμε και υποστηρίζουμε, μήνες τώρα. Είναι αλλαγές που επιχειρούνται με οριζόντιο, άναρχο και τυφλό τρόπο και μόνο μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν. Το  κράτος είχε δυο τρόπους να αλλάξει. Είτε οργανωμένα, με αξιολόγηση δομών και προσωπικού, είτε άναρχα με οριζόντιες απολύσεις και κατάρρευση των υπηρεσιών του. Υπό το κράτος των πιέσεων των δανειστών επιλέγεται προφανώς ο δεύτερος, αφού επί ένα χρόνο το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης έπαιζε κατενάτσιο και δεν δρομολογούσε τις απολύτως αναγκαίες δράσεις. Όπως οι μειώσεις μισθών και συντάξεων έγιναν οριζόντια και ως εκ τούτου άδικα, έτσι και η «αναδιάρθρωση» του Δημοσίου θα γίνει σε συνθήκες πανικού επιφέροντας ακόμα μεγαλύτερες απώλειες στην αποτελεσματικότητά του. Ο μόνος χαμένος θα είναι ο πολίτης.


Περισσεύουν πληροφορικάριοι στα σχολεία; Και βέβαια; Μήπως όμως λείπουν ταυτόχρονα χιλιάδες γραμματείς με αποτέλεσμα να επικρατεί χάος στις διοικητικές υπηρεσίες των σχολείων (ειδικά των ΕΠΑΛ), αλλά και των διευθύνσεων, ενώ η γραφειοκρατία καλά κρατεί; Θα απολυθούν χρήσιμοι άνθρωποι που φτιάχνουν βάσεις δεδομένων και είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία και τη συντήρηση των συστημάτων; Με βάση την παλαιότητα; Ποιος αξιολογεί το έργο τους; Πότε και με ποια αξιόπιστη διαδικασία θα κριθούν αυτοί που πραγματικά δε χρειάζονται;

Υπάρχουν προβλήματα στο έργο της φύλαξης των σχολείων; Και βέβαια. Και η λύση είναι να απολυθούν οι σχολικοί «φύλακες»; Πως θα δουλέψει ένα σχολείο χωρίς θυρωρό; Θα ανοίξουμε τις πόρτες και «μπάτε σκύλοι αλέστε»; Ποιος θα προστατέψει τη δημόσια περιουσία από κλέφτες, καταληψίες ή βάνδαλους; Αν μέχρι τώρα η φύλαξη ήταν πλημμελής, η λύση είναι η πλήρης διάλυση;

Είναι γνωστό σε όλους ότι οι  η Δημοτική Αστυνομία έλαμπε διά της απουσίας της. Είναι σίγουρο όμως ότι δεν χρειάζεται; Όλος ο πολιτισμένος κόσμος έχει τέτοια αστυνομία. Είναι γνωστό ότι οι περισσότερες  δημοτικές αρχές αδιαφορούν για τη λειτουργία της πόλης τους ή κλείνουν σκοπίμως τα μάτια λόγω πολιτικού κόστους.  Αδιαφορούν για το παράνομο παρκάρισμα, τις πολεοδομικές παραβάσεις, τα τραπεζοκαθίσματα, την καθαριότητα, το πράσινο κλπ. Τι θα βελτιώσουν οι απολύσεις; Ή μήπως με το να μετακινηθούν οι δημοτικοί αστυνομικοί στην ΕΛΑΣ θα λυθεί το πρόβλημα; Από πού θα πληρώνονται, αν όχι από το κρατικό προϋπολογισμό; Προφανώς και δεν μπορούμε να πληρώνουμε αργόμισθους. Αλλά είναι και απαραίτητο να μπει μια τάξη στο δημόσιο χώρο. Και για την τάξη χρειάζονται υπάλληλοι των οποίων το έργο θα είναι ωφέλιμο για τον πολίτη. Ανταποδοτικότητα.

Όταν δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις επέρχεται η κατάρρευση. Και ευθύνη έχουν όχι μόνο όσοι διαλύουν τις κρατικές υπηρεσίες. Αλλά και  όσοι αρνήθηκαν πεισματικά να προχωρήσουν στα αυτονόητα όταν είχαν δύναμη και όσοι καταγγέλλουν κάθε αλλαγή, αντί να συζητήσουν λύσεις. Για κάτι τέτοια θέλαμε την παρουσία της Αριστεράς στην κυβέρνηση. Αλλά εκείνη πετούσε τη μπάλα στην εξέδρα και τώρα σκούζει για τις αδικίες που έρχονται.

Δυστυχώς η χώρα ταλαιπωρείται ανάμεσα από δυο ανορθολογικές πολιτικές. Από την μια ο πανικός των ανέτοιμων να δώσουν απαντήσεις. Αυτών που τελικά εκβιάζονται από τη δική τους ανευθυνότητα και ασχετοσύνη. Από την άλλη η τυφλή πολιτική όσων ξορκίζουν τα προβλήματα, αρνούνται να δουν το τέλος της κρατικής φαυλότητας και πασχίζουν με κάθε τρόπο να τη διασώσουν, νομίζοντας ότι έτσι προσφέρουν υπηρεσίες στους εργαζόμενους και στη χώρα.


Οι δυο αυτές πολιτικές συνεργάζονται για την καταστροφή μας. Η κρατικιστική Δεξιά και η κρατικιστική Αριστερά, η κάθε μια  με τον τρόπο της, μας κρατούν παγωμένους και ανίκανους στον πάτο. Η ανάγκη μιας φιλελεύθερης μεταρρυθμιστικής Αριστεράς θα προβάλει καθημερινά ως η μόνη ελπίδα για την έξοδο από την κρίση. Ευτυχώς, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι   από την κεντροδεξιά μέχρι και την Αριστερά το αντιλαμβάνονται. Δεν θέλουμε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο σχήμα. Αλλά στο ίδιο κίνημα του μεταρρυθμιστικού αιτήματος.

Σχόλια

  1. Υπάρχει η σχετική πρόταση από την "Φιλελεύθερη Συμμαχία": tinyurl.com/d4ys8s9

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λεο, λυπάμαι αλλά σε πιάνω αδιάβαστο!! Η μέθοδος που εφαρμόζει η κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης είναι η διεθνώς γνωστή, υπερσύγχρονη "μέθοδος της μπουλντόζας". Συνδυάζει την απόλυτη στόχευση και ακρίβεια με τη λεπτότητα των χειρισμών.

    Διεθνείς μελέτες έχουν δείξει ότι είναι αποτελεσματικότατη ως προς τη μετατροπή βαλκανικών κρατικών δομών σε δομές υποσαχάριας Αφρικής.

    Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Αφού και ο τελευταίος συνταξιούχος του ΟΓΑ υποχρεώθηκε να αποκτήσει κλειδάριθμο και να υποβάλει τη φορολογική του δήλωση ηλεκτρονικά, τώρα θα πρέπει να αποστείλει στην αρμόδια ΔΟΥ εκτύπωση!! της ηλεκτρονικά υποβληθείσας δήλωσης μαζί με τα δικαιολογητικά.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η χώρα χρειάξεται άμεσα μία ΜΕΣΥ (ΜΕταρρυθμιστική ΣΥμμαχία) γιά τη δημιουργία ενός ορθολογιστικού βιώσιμου κράτους.

    Η ΦΙΜΑΡ (ΦΙλελεύθερη Μεταρρυθμιστική ΑΡιστερά) μπορεί να είναι συνιστώσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λεο,

    Οι μεταρρυθμίσεις αποδείχτηκαν μια χίμαιρα, μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία :) Η κυβέρνηση με δεδομένα τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα απλώς εφαρμόζει το σχέδιο της Τρόικας για "εσωτερική υποτίμηση" το οποίο μέχρι στιγμής ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ τους στόχους του (ανεργία και συμπίεση εργατικού κόστους). Καλώς ή κακώς η αριστερά που εξ' ορισμού θέτει σαν νούμερο 1 ζήτημα τα ανθρώπινα δικαιώματα και λειτουργεί με ανθρωπιά, δεν έχει ρόλο σε αυτή τη σφαγή των αδυνάτων ούτε μπορεί να παίξει το Δήμιο. Έτσι ο Μανιτάκης δε θα μπορούσε να έχει βρει 25000 άτομα προς απόλυση σε ένα δημόσιο με τόσες παθογένειες, κουλτούρα εχθρική στην αξιολόγηση και κομματικά διορισμένους διοικητές οργανισμών σε 1-2 χρόνια. Έπαιζε σε ένα στημένο παιχνίδι για να του χρεώσει μετά η Δεξιά τη σίγουρη αποτυχία (πέφτεις στην παγίδα).

    Αν θεωρείς ξοφλημένη τη ΔΗΜΑΡ και το κέντρο, ο μόνος άλλος ζωντανός χώρος που έχει απομείνει είναι ο καθαρά "φιλελεύθερος". Προσωπικά δε θα πάρω, ειδικά μετά τη στάση της Δράσης στο θέμα της ΕΡΤ που τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της (Θατσερικής έμπνευσης) γραμμής Σαμαρά. Για μένα η ελληνικού τύπου φιλελεύθερη κεντροδεξιά με προκαταλήψεις για οτιδήποτε δημόσιο και αδιαφορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι εξίσου επικίνδυνη με την "συντηρητική" και κρατικίστικη αριστερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία