Ζητείται υπερβατικός Βενιζέλος


Ξέρω, ξέρω. Πολλοί φίλοι στο σοσιαλδημοκρατικό χώρο φρικάρουν και μόνο με την ιδέα ενός Βενιζέλου, πόσο μάλλον υπερβατικού. Ο Α. Γραβάνης όμως έχει μια λογική πάνω στην οποία στηρίζει την πρότασή του. Ας τη μελετήσουμε και ας προβληματιστούμε.

του Αχιλλέα Γραβάνη από τα ΝΕΑ

Η χώρα χρειάζεται σήμερα παρά ποτέ μία ουσιαστικά μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατική παράταξη που θα λειτουργήσει καταρχάς ως σταθεροποιητικός ήλος του εχέφρονος πολιτικού συστήματος και θα διαμορφώσει τις αναγκαίες πολιτικές ως μελλοντική πειστική κυβερνητική πλειοψηφία. Οι ανένταχτοι και οι κινήσεις πολιτών του κεντρώου χώρου, οι σοβαροί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, οι φυγόκεντρες, ασφυκτιούσες δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ μετά την αυτοκαταστροφική πολιτική της στροφή, οι προβληματισμένοι από τον ανεξέλεγκτο λαϊκισμό και συντεχνιασμό υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκούν με αγωνία στη γένεση ενός νέου φορέα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες δυστυχώς απέβησαν άκαρπες. Η ΔΗΜΑΡ και η ηγεσία της αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων ως το κέντρο δημιουργίας του νέου αυτού φορέα.

Διαφαίνεται ότι προς το παρόν ο μόνος οργανωμένος πολιτικός χώρος που μπορεί να παίξει τον ρόλο του καταλύτη για τη δημιουργία του νέου φορέα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα μετά την ‘ελάφρυνση’ του από τους λαϊκιστές. Καλείται όμως ο Πρόεδρος του να υπερβεί τον στενά κομματικό αρχηγικό του ρόλο. Η πολιτική διαδρομή του Βαγγέλη Βενιζέλου χαρακτηρίζεται από έντονες αντιφάσεις, όπως εξάλλου και η πολιτική στηνχώρα. Ευφυής, με σημαντικό ακαδημαϊκό έργο σύμφωνα με τον ‘πρύτανη’ του επιστημονικού του επιστητού, του αείμνηστου Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρη Τσάτσου. Όμως και πολιτικά εσωστρεφής, με ισχυρές προσωπικές στρατηγικές, συνδέθηκε το όνομα του με συντηρητικές πολιτικές (νόμος περί ευθύνης Υπουργών, αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια) ή ήταν στην ουσία αρνητικός σε ουσιαστικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες (νόμος Διαμαντοπούλου για την Ανωτάτη Εκπαίδευση). Στην πρόσφατη ομιλία του στο ΙΣΤΑΜΕ επανατοποθετήθηκε γι αυτές τις πολιτικές. Βέβαια, στα χρόνια της κρίσης έδειξε πολιτική υπευθυνότητα σε δύσκολες συγκυρίες, υποστήριξε πολιτικά δύσκολες αποφάσεις, καίριες για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ, αναλαμβάνοντας τεράστιο πολιτικό κόστος.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει εκ των συνθηκών την μεγαλύτερη από όλους ευθύνη να μετατρέψει την μεγάλη πρόκληση σε ιστορική ευκαιρία για τον μεσαίο χώρο, την πατρίδα και την ευρωπαϊκή της προοπτική. Ενώ καλείται να διατηρήσει σταθερή την παρούσα κυβέρνηση -και μαζί και τη χώρα- μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές, καλείται ταυτόχρονα να συνεισφέρει καθοριστικά στην ανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία του νέου φορέα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Όπως έχει ήδη προταθεί, η διαδικασία για την δημιουργία του νέου φορέα θα μπορούσε να συντονισθεί από μια επιτροπή προσωπικοτήτων του χώρου, προερχόμενων από την πολιτική, την επιστήμη, την οικονομία, την τέχνη, οι οποίες θα δεσμεύονταν να μην συμμετάσχουν στα όργανα του. Η πρόσκληση για συμμετοχή θα αφορά άτομα και όχι πολιτικούς φορείς ή κόμματα τα οποία θα συνεχίζουν την πορεία τους. Η επιτροπή θα αναλάμβανε τον συντονισμό της διαδικασίας προγραμματικής ανανέωσης για στρατηγικής σημασίας ζητήματα πολιτικής. Η πρώτη εκλογική παρουσία του νέου φορέα θα είναι οι Ευρωεκλογές. Η διαδικασία αυτή δεν θα επηρεάσει την λειτουργία της παρούσας κυβέρνησης. Αντίθετα θα την σταθεροποιήσει για όσο αυτό είναι απαραίτητο στη χώρα. Μετά τις Ευρωεκλογές τα κόμματα και οι κινήσεις που θα στηρίξουν το εγχείρημα θα αποφασίσουν την αυτοδιάλυσή τους όταν κριθεί ότι αυτό είναι πλέον ώριμο, δίνοντας πλέον όλο τον πολιτικό χώρο στο νέο φορέα, στα πολιτικά όργανα και στην ηγεσία του.

Η δημόσια, ειλικρινής και έμπρακτη υποστήριξη του Βαγγέλη Βενιζέλου θα δώσει ουσιαστική δυναμική στην όλη προσπάθεια. Το μήνυμα κορυφής για συμμετοχή των μελών του ΠΑΣΟΚ θα κάνει τη διαφορά. Η πολιτική του αυτή κίνηση θα δώσει σε όλους και περισσότερο στην κοινωνία, το μήνυμα ότι για την ανασύνταξη της πατρίδας για την έξοδο από την κρίση χρειάζονται προσωπικές υπερβάσεις και θυσίες Το έμπρακτο πέρασμα από το εγώ στο εμείς θα είναι εξαιρετικά ισχυρό για όλους. Στους άλλους πολιτικούς του χώρου με σημαντικές προσωπικές πολιτικές διαδρομές θα λειτουργήσει ως παραδειγματικό κάλεσμα για μια νέα συλλογικότητα στην πολιτική, για ουσιαστική ανασύσταση και εκσυγχρονισμό του μεσαίου χώρου.

Ο πολιτικός χρόνος για την ίδρυση του νέου φορέα περιορίζεται διαρκώς. Η ευθύνη για την μη πραγματοποίηση του εγχειρήματος είναι μεγάλη, διότι η εναλλακτική λύση που διαφαίνεται είναι η επικράτηση των άκρων: του βίαιου,καταστροφικού λαϊκισμού και συντεχνιασμού του παρελθόντος ή στο βάθος του χρόνου της λούμπεν και φασίζουσας ακροδεξιάς εκτροπής. Μπορεί την υπέρτατη αυτή προσωπική υπέρβαση ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Εάν ναι, θα γράψει Ιστορία.
Ο Αχιλλέας Γραβάνης είναι Καθηγητής Παν/μιου Κρήτης

Σχόλια

  1. Η δημόσια, ειλικρινής και έμπρακτη αυτοκριτική του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν είναι ένα προαπαιτούμενο για όλα αυτά;
    Κι επιτέλους ας γίνει κατανοητό πως η όποια "επιτροπή προσωπικοτήτων" με όποιους και όποιες τη συγκροτούν δίχως γείωση στην κοινωνία, δίχως διάδραση και ανατροφοδότηση από αυτήν είναι τόσο χρήσιμη και αποτελεσματική, όσο τα φιλανθρωπικά γκαλά των celebrities.

    ΣΓ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λεο,

    Συγνώμη που απαντάω τόσο αργά αλλά το θέμα έχει ενδιαφέρον. Η συμμετοχή Βενιζέλου σε ένα εγχείρημα του "κέντρου" σε συνδυασμό με προηγούμενη συζήτησή μας ("Η δεξιά πασχίζει για παραμονή στην ΕΖ ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μας κάνει νευρικούς") νομίζω οριοθετούν το ρόλο του "νέου κέντρου". Θα έχει καθαρά συντηρητική στόχευση (με την έννοια της προσκόλλησης στο "διάβολο που γνωρίζεις") και θα απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες που είναι το target group του ΠΑΣΟΚ (στα 60+ τα πάει καλά!). Εν ολίγοις το νέο κέντρο δε θα έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά αλλά στόχος του θα είναι πρωτίστως η διατήρηση του status quo (ξέχνα τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις -π.χ. ασφαλιστικό- όταν σε ψηφίζουν upper-middle class 60άρηδες). Το πιο δυναμικό και υγιές κομμάτι της κοινωνίας θα γυρίσει την πλάτη σε ένα "νέο κέντρο" με μπροστάρη το Βενιζέλο και στο Σοσιαλδημοκρατικό χώρο θα μείνει να παίζει μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα
      θάλεγα όχι. Η ιδέα του Γραβάνη μπορεί να συζητιέται και αυτό γίνεται στο μέτρο που δεν υπάρχει αρχηγός στο μεταρρυθμιστικό κέντρο. Αλλά προσωπικά δεν την υιοθετώ. Αντίθετα στρέφω την προσοχή μου σε χιλιάδες νέους ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα, με σπουδές και ικανότητες που θέλουν να δουλέψουν, να κάνουν πράγματα, να κερδίσουν, να πετύχουν. Αυτούς πρέπει να εκφράσει η μεταρρυθμιστική φιλελεύθερη Αριστερά. Όχι όσους αυτοαποκαλούνται "αδιόριστοι εκπαιδευτικοί", όχι αυτούς που έχουν 700Ε ως ΔΥ και κλαίγονται γιατί δεν έχουν τα διπλάσια, αλλά δεν κάνουν και τίποτα για να κερδίσουν κάτι παραπάνω μόνοι τους. Προσωπικά και τόχεις καταλάβει ζητάω μια σύνθεση κοινωνικού κράτους και ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς. Νομίζω ότι αυτό είναι το αίτημα της δρώσας νεολαίας.

      Διαγραφή
  3. Πιστεύω Λεο οτι το αρθρο παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ως προς το διαδικαστικό μέρος, αλλα η πρόταση για ηγεσία Βενιζέλου αποτελει πρόταση προκαταβολικου αυτοχειριασμου. Αν η συγκρότηση κεντροαριστερου πόλου ξεκινάει με τέτοιες φαεινες ιδέες, καήκαμε!

    Αλικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία