Για έναν οδηγό εθνικής ανασυγκρότησης


του Λεωνίδα Καστανά από την Athens Voice

Η εποχή των μνημονίων φαίνεται ότι τελειώνει. Το φασιστικό θηρίο λαβώθηκε ανεπανόρθωτα και ψυχορραγεί. Η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αφού κούρασε και κουράστηκε, αποχωρεί σιγά-σιγά από την πολιτική σκηνή. Οι εμφυλιοπολεμικές τριτοκοσμικές αντιπαραθέσεις ξεφτίζουν, ως όφειλαν. Οι υποσχέσεις επιστροφής στο παρελθόν φαντάζουν πια τόσο γελοίες. Οι μικροπολιτικές που θέλουν να διατηρήσουν ανέπαφες τις δομές του πελατειακού και κυρίαρχου κράτους αδυνατούν να δώσουν λύσεις. Ολοένα και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η βία ως βασικό μέσο άσκησης πολιτικής οδηγεί μόνο σε μια ολοκληρωτική εθνική καταστροφή.

H Ελλάδα εισέρχεται σε φάση εθνικής ανασυγκρότησης. Δεν είναι μια απόφαση της πλειοψηφίας, δεν είναι μια κοινή πρόταση του πολιτικού συστήματος, δεν είναι καν μια επιλογή των κυρίαρχων τάξεων. Είναι απλά μια φυσική αναγκαιότητα. Η ίδια η ζωή, το ένστικτο αυτοσυντήρησης των ανθρώπων, οι νόμοι της οικονομίας, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η αρχαία και νέα ελληνική γραμματεία, η πολιτιστική παράδοση επιβάλλουν την εθνική ανασυγκρότηση, ωθούν τη χώρα προς τη σωτηρία της. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα και τα μέσα να σχεδιάσει και πάλι το μέλλον της. Η κίνηση των 58 διάβασε την παρούσα φάση των πολιτικών αντιθέσεων, ανίχνευσε τις νέες ανάγκες και εκτόξευσε την πρόσκλησή της.

Η πρόσκληση για Ιδρυτική Συνέλευση δεν απευθύνεται μόνο στα κόμματα και τις κινήσεις του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Δεν απευθύνεται μόνο στους επαγγελματίες της πολιτικής. Απευθύνεται στις δυνάμεις της κοινής λογικής. Σε όλους τους πολίτες που αρνούνται τη στασιμότητα, το διχασμό, τη στείρα αντιπαράθεση και τον εθνολαϊκισμό. Σε εκείνες και εκείνους που θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα προς τη σύγχρονη Ευρώπη. Προς την καινοτομία, την εκπαιδευτική και παραγωγική ανασυγκρότηση, την προστασία του περιβάλλοντος και, τελικά, την αναδιανομή του πλούτου, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την ευημερία. Τα μέσα προώθησης αυτής της πολιτικής δεν μπορούν να είναι τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Αντιθέτως πρέπει να είναι η επιστημονική τεκμηρίωση, ο βασανιστικός διάλογος και η ειλικρινής διάθεση συνεργασίας ευρύτερων πολιτικών σχηματισμών που θα οδηγούν σε άμεσες και βιώσιμες λύσεις.

Η πρόσκληση απευθύνεται και σε πολιτικά κόμματα που είναι γνωστά για το παρελθόν, τις αδυναμίες, αλλά και τις αρετές τους. Ο καθένας μας γνωρίζει τις μικροπολιτικές αγκυλώσεις, τις κρατικιστικές εμμονές, τις ηγεμονικές διαθέσεις. Γνωρίζει ότι απευθύνεται σε πολιτικούς που πρωταγωνίστησαν στο εθνικό δράμα και σε άλλους που δίστασαν να αναλάβουν ως το τέλος τις ευθύνες τους. Αλλά δεν τους φοβάται. Αρνείται να θυσιάσει το μέλλον της χώρας στην καχυποψία, στην αμαρτία, στα προηγούμενα. Αγωνιά για τα επόμενα και θέλει να τα διαμορφώσει. Η πρόσκληση είναι η πρόκληση των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Κυρίες και κύριοι, έχετε μια τελευταία ευκαιρία να επανορθώσετε. Να συμβάλετε στη σωτηρία της χώρας σας. Να διαθέσετε όσο κύρος σάς απομένει για να προωθηθούν νέα πολιτικά πρόσωπα, να διατυπωθούν άλλες πολιτικές θέσεις, να διαμορφωθούν συνθήκες γέννησης ενός πραγματικού και μεγάλου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Ούτε να σας περάσει από το μυαλό η ιδέα αξίωσης μικροπολιτικής ισχύος. Αν το επιχειρήσετε θα έχετε απλά επιταχύνει το πολιτικό σας τέλος.

Η υποδοχή της κίνησης των 58 από τους ανθρώπους αυτής της χώρας ξεπερνά κάθε προσδοκία. Οι μέρες που έρχονται επιφυλάσσουν και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις. Η Ελλάδα θέλει να εξοπλιστεί με μια ήρεμη πολιτική δύναμη, έναν παράγοντα σταθερότητας που θα απαξιεί να μπει σε αγοραίες αντιπαραθέσεις, να χαϊδέψει αυτιά, να διεγείρει ταπεινά ένστικτα. Η Ελλάδα θέλει να αποκτήσει αξιόπιστο οδηγό στην εθνική της ανασυγκρότηση. Θα τα καταφέρει. Θα φροντίσουμε εμείς και γι’ αυτό. Οι πολίτες.
Ο Λεωνίδας Καστανάς είναι εκπαιδευτικός και ο διαχειριστής του blog «μη μαδάς τη μαργαρίτα»

Σχόλια

  1. Μερικές ερωτήσεις:
    Πόθεν συνάγεται ότι τελειώνει η εποχή των Μνημονίων; Εκτός από τις ομιλίες του πρωθυπουργού.
    Σε τι συνίσταται η διαφορά σας από τις θέσεις που εκφράζει η ΝΔ (πασχίζω να βρω απάντηση και στο κείμενο των 58) και κατ' επέκταση η συγκυβέρνηση; Έχετε κάποια κριτική να τους απευθύνετε; Απεναντίας δίνεται μεγάλη σαφήνεια στην οριοθέτησή σας προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
    Πόσες φορές θα κληθεί να μας "σώσει" ο εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών και φθαρείς πέραν κάθε επιδιόρθωσης "υπαρκτός σοσιαλισμός" αυτής της χώρας; Και αν δεν αναλάβει τις ευθύνες του ωσάν να είναι η τελευταία ευκαιρία, όπως γράφετε, τι θα κάνετε εσείς;
    Συμπεριλαμβάνεται η διαφάνεια, η πάταξη της διαπλοκής, η καταπολέμηση της διαφθοράς "από όπου και αν προέρχεται" στο όραμά σας; Αν ναι, μήπως θα στένευε έτσι ο κύκλος των συνομιλητών σας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που δεξιώνονται τις απόψεις σας;
    Να αναμένουμε εξειδίκευση του road map προς την εθνική ανασυγκρότηση; Διότι αισθάνομαι πως - όπως σε όλα τα πράγματα - δεν υπάρχει ποτέ ένας δρόμος που να είναι αυτονόητος.
    Μετά τους Κοινωνικούς Συνδέσμους, τα Π80, τα "Τολμήστε" κ.ά. (όπου συμμετείχαν διάφοροι από αυτούς που υπογράφουν τη πρόσκληση), τι σας δίνει θάρρος να νομίζετε ότι θα έχει καλύτερη τύχη αυτή η πρωτοβουλία; Μην ξεχνάτε πως και εκείνοι αποθεώθηκαν από τις στήλες των εντύπων του Δ.Ο.Λ., την Athens Voice, το protagon κ.ο.κ. και συνάντησαν την αδιαφορία του κόσμου.
    Στους πολιτικούς (αλλά και διανοουμένους και συνδικαλιστές) που πρωταγωνίστησαν στο πολιτικό δράμα συγκαταλέγεται διάφορους συνυπογράψαντές σας;
    Πως 58 "προσωπικότητες", όπως είχαν άλλωστε αυτο- και ετεροπροσδιοριστεί, μπορούν να μιλούν, να υπόσχονται, να απειλούν εξ ονόματος των πολιτών; Τι σας κάνει να πιστεύεται ότι τους εκφράζετε; Μήπως είναι φαινόμενο ανάλογο με εκείνες τις μικροπαρέες και τα fora τηλεδιανοουμένων που βαφτίζονταν "κοινωνία των πολιτών"; Ή μήπως δεν θυμίζει τη ρητορεία του ΚΚΕ που εμφανίζεται ως εκφραστής του λαού;
    Και κυρίως: Έχοντας υπόψην μας ότι τομές στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, όπως ο Εθνικός Διχασμός, η καταστροφή του 1922, ο εμφύλιος, η δικτατορία κ.ά. διαμόρφωσαν συλλογικές αναπαραστάσεις, συνειδήσεις, κοσμοείδωλα και αυτοεικόνες, πλαίσια δηλαδή αντίληψης της πραγματικότητας που οργάνωσαν την πολιτική αντιπαράθεση για δεκαετίες και διαπότισαν γενιές, τι σας κάνει να πιστεύεται ότι - ακόμη και αν δια μαγείας η Ελλάς βγει από το τούνελ σύντομα - το τραύμα, ψυχολογικό, συνειδησιακό, ιδεολογικό αλλά και υλικότατο, της κρίσης θα ξεχαστεί σαν κακό όνειρο και δεν θα εξακολουθήσει να ρίχνει τη σκιά του στο δημόσιο βίο του τόπου; Επομένως μία ρητορεία που θα ήταν ίσως ρηξικέλευθη και ανανεωτική το 1993 πως περιμένετε να καταστεί κυρίαρχη αφήγηση σήμερα, σήμερα που ξέρουμε πια, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος αυτοκριτικής στη διακήρυξη για όσα συνέβαιναν την εποχή των παχιών αγελάδων από ανθρώπους που στήριξαν με την πολιτική και τη γραφίδα τους τα πεπραγμένα εκείνης της εποχής;

    Κ.Ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aγαπητε ΚΟ. Θέλω πολλές σελίδες να απαντησω στα πολλά ερωτηματά σας. Αν με παρακολουθείτε θα ξέρετε πάνω κάτω τις απόψεις μου άνω σε πολλά από αυτα που ρωτάτε. Έχομε δρόμο να διανύσουμε. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Δεν θέλουμε να εκφρ'ασουμε το σύνολο της κοινωνίας. Αυτό είναι σίγουρο. Μια αρχή κάνουμε, απλά. Τα ερωτήματά σας ωστόσο είναι εύστοχα. Σε μια άλλη ανάρτηση θα κάνω απόπειρα να απαντήσω. Νάμαστε καλά να τα λέμε. Ευχαριστώ

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία